Κυριακή 20 Ιουλίου 2008

Η παράδοση

Σήμερα 20 Ιουλίου . Χρόνια πολλά στους φίλους που γιορτάζουν με το όνομα Ηλίας, ή .......Ποσειδώνας.
Μη βιαστείτε να μου προσάψετε την μομφή ότι προσκυνώ τα είδωλα. Ψάχνω απάντηση στο ερώτημα που μου έβαλε ένα καταπληκτικό κείμενο που για πολλοστή φορά διάβασα φέτο το καλοκαίρι , με την ευκαιρία κάποιου συνεδρίου στο οποίο με κάλεσαν να κάνω ομιλία.
Την ΟΔΥΣΣΕΙΑ
Ποσειδώνας ή Προφήτης Ηλίας: Και εξηγούμαι :
Είναι γνωστό πως τα εξωκκλήσια του Προφήτη Ηλία είναι χτισμένα πάντα στις κορφές των λόφων. Σύμφωνα με την παράδοση ο Προφήτης Ηλίας ήταν ναυτικός. Όταν αποφάσισε να απομακρυνθεί από τα εγκόσμια και να αφοσιωθεί στην πνευματική αναζήτηση του Θεού, σκέφτηκε να απομακρυνθεί όσο γίνεται περισσότερο από την θάλασσα, που η αγάπη της θα γινόταν εμπόδιο στην απόφασή του. Έτσι πήρε ένα κουπί στον ώμο και οδηπόρησε μακρυά από τη θάλασσα. Όσο οι άνθρωποι που συναντούσε τον ρωτούσαν που πάει με το κουπί στον ώμο , τόσο εκείνος συνέχιζε να ανεβαίνει στα βουνά. Όταν κάποια στιγμή σταμάτησαν να τον ρωτούν, ρώτησε εκείνος τους ανθρώπους που συναντούσε τι ήταν αυτό που κρατούσε. Όταν του απάντησαν ότι ήταν δικέλι, τότε αποφάσισε να εκγατασταθεί εκεί, μπήγοντας το κουπί στη γή και να μονάσει.
Να και οι στίχοι της Λ Ραψωδίας: (119-133)
<< Όμως γι άυτά θα γδικιωθής, σου λέω εγώ, σα φτάσεις κι αφού μες τα παλάτια σου χαλάσεις τους μνηστήρες, με απάτη ή κι ολοφάνερα με κοφτερό λεπίδι, θα σύρεις τότε παίρνοντας το δυνατό κουπί σου, να πας στη χώρα των αντρών που θάλασσα δεν ξέρουν, και που φαί δεν συνηθούν να τρώνε αλατισμένο, και μήτε κοκκινόπλωρα καράβια αυτοί γνωρίζουν, μήτε τα δυνατά κουπιά, που΄ναι φτερά των πλοίων. Να και σημάδι ξάστερο, που δε θα σου ξεφύγει. Σαν ανταμώσεις άλλονε στο δρόμο ταξιδιώτη, και λέει δικράνι πως βαστάς στον ώριο σου τον ώμο, τότες το δυνατό κουπί μπήξε στη γης, και κάμε καλόδεχτες θυσίες εκεί στο ρήγα Ποσειδώνα, κριάρι, ταύρο σφάζοντας, κι αγριόχοιρο βαρβάτο και γύρνα στην πατρίδα σου εκατοβοδιές να κάμης ιερές για τους αθάνατους, που ορίζουνε τα ουράνια. Φίλοι . Παράδοση είναι ο βιομένος χρόνος του πολιτισμού.

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2008

Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ

Ο Θεοδόσης είνα ένα παιδί 80 και, χρόνων και είναι ο Ντελάλης του χωριού μου.
Ο Θεοδόσης μας δίνει ακόμα πληροφορίς και προβλέψεις για τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στο χωριό , για την κατάσταση πλευσιμότητας και κολύμβησης των γύρω από το χωριό θαλασσών, και παραλιών. Τις περισσότερες φορές ούτε οι προβλέψεις, ούτε οι πληροφορίες είναι σωστές. Παρ όλα αυτά θεωρούμε όλοι υποχρέωσή μας να τον συμβουλευτούμε. Με προθυμία μας απαντά ακόμα και αν πρόκειται για ερώτηση που αφορά τις καιρικές συνθήκες της ίδιας ημέρας αλλά του επόμενου χρόνου. Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας στην εκκλησία, ο Θεοδόσης δεν επιτρέπει να γίνονται λάθη. Επεμβαίνει αμέσως, διορθωτικά. Οι ψάλτες και τα παπαδάκια ακολουθούν πιστά τις υποδείξεις του. Όπως καταλαβαίνεται για τους ψάλτες μας, δεν ισχύει το "απορία ψάλτου βιξ" γιατί οι ψάλτες δεν προφτάνουν να έχουν απορίες. Στο Θεοδόση όπως και σε όλα τα παιδιά αρέσουν τα γλυκά. Κάθε φορά που περνά έξω από το σπίτι μου ,με φωνάζει για να με χαιρετίσει και να τον αντιχαιρετίσω με ότι γλυκό βρίσκεται. Και αυτό όχι χωρίς υστεροβουλία από πλευράς μου. Φοβάμαι μην πάθει κάτι ο Θεοδώσης, Τον φροντίζω γιατί τρέμω τη στιγμή που δεν θα είναι πιά ανάμεσά μας.. Η απόλεια του Θεοδώση θα είναι για μένα μιά ακόμα απόλεια του στοιχείου της αγαπητικής κοινωνίας που βιώνετα αιώνες τώρα στον τόπο μου.
Χθες άκουσα πάλι την τραγουδιστή φωνή του να με φωνάζει. Τον κέρασα βερύκοκα και κουλουράκια και καθώς με ευχαριστούσε τον παρακάλεσα να προσέχει τον εαυτό του για να μην πάθει τίποτα. -Ε κιαν πάθω.. ήντα ..απέ τους μετρημένους (τους ξεχωριστούς, τους λίγους) ..είμαι. .. Έν θα χάει (χάσει) δα, η Βενετιά βελόνι...
-Και βέβαια είσαι από τους μετρημένους Θεοδόση. Βοηθάς στην εκκλησία, μας λές τον καιρό, μας συμβουλέυεις που να κολυμπήσουμε, ντελαλίζεις ότι πρέπει να μάθουμε.
-Ε..αυτά τα κάνει το μεγάφωνο (του γραφείου της κοινότητας) και οι τηλεοράσεις πιό καλά από μένα. -Όχι το μεγάφωνο και οι τηλεοράσεις δεν γυρνούν μέσα στο χωριό σε κάθε γειτονιά. Έπειτα η δική σου φωνήη είναι όμορφη. Εμείς εσένα θέλουμε να ακούμε..
Μου απάντησε με μιά φωνή γεμάτη αγωνία, για την απάντησή μου: -Δηλαδή μου λές πως είμαι και εγώ χρειαζούμενος στο χωριό; Του έγνεψα με νόημα , πως ναι ήταν , γιατί φοβήθηκα πως η φωνή μου θα πρόδιδε την συγκίνησή μου. Όμως τώρα μπορώ να του απαντήσω: Ναι Θεοδόση είσαι πολύ χρειαζούμενος στο χωριό, και όχι μόνο για τις υπηρεσίες που προσφέρεις. Είσαι πιό χρειαζούμενους από αυτούς που εσύ θεωρείς "μετρημένους".
Πιό χρήσιμους από όλους μαζί τους μορφωμένους, τους έξυπνους και τους πλούσιους που έχουν την αγωνία να είναι χρήσιμοι μόνο για τον ευατό τους.