Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008

ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλό μου fractal τι θάλασσα είναι αυτή, μη μου πεις ότι κάνεις μπάνιο σ’ αυτή τη θάλασσα; Είσαι πολύ τυχερή, υποθέτω ότι θα είναι καθαρή και δροσερή. Και ποια είναι η αναδυόμενη στην δεύτερη φωτογραφία; Μη μου πεις ότι είσαι εσύ και πρόδωσες το γένος σου;
Απόψε είναι η μεγάλη βραδιά; Σου εύχομαι να έχει επιτυχία και να περάσετε υπέροχα.
Η Μαρίνα διαβάζω ότι είναι καλά και θα γυρίσει σύντομα σπίτι της. Να είσαι καλά και πολλά φιλιά gskastro

fractal είπε...

Νai Κάστρο και βέβαια κολυμπώ σε αυτή τη θάλασσα, και σε αυτά τα κύμματα μαθητεύω..Αυτή είναι η αγαπημένη θάλασσα. Σε αυτή τη θάλασσα έχουν συμβεί τα πιό δραματικά γεγονότα της ζωής μου. Αυτή έχει στα σπλάχνα της το γεννετήσιο υλικό που είμαι χτισμεν-Με αυτή τη θάλασσα θα χαροπαλέψω όταν έρθει η ώρα μου, και σε αυτή θα απολογηθώ... Αυτή η θάλασσα με τραβά σα μαγνήτης μέσα της. Αυτή η θάλασσα με έχει ξενυχτήσει στα κύμματά της με ένα έρωτα ζωής και θανατου. Το φύλο μου δεν προδόθηκε.Δεν φαίνεται τίποτα που να το αποκαλύπτει. Φορώ κοντό παντελόνι και μπλούζα. Όλα είναι σκοτεινά. Όλα παίζονται. Είναι ΄τσι τα fractal..Επαναλλαμβάνουν τον εαυτό τους στο άπειρο. Το ίδιο το σύμπαν ε'ιναι ένα fractal. Φιλιά

ολα θα πανε καλα... είπε...

Θυμήθηκα ένα τραγούδι της Τσανακλίδου,νομίζω το Πάτωμα,που αρχίζει με το "Πάνω στα κύματα θα χτίσω το κρεβάτι μου...".Την ίδια θάλασσα έβλεπε και ο Όμηρος.Δεν είναι μαγικό;

fractal είπε...

ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. Ναι είναι. Η θάλασσα μας στοιχειώνει. Κυκλοφορεί στο αίμα μας και δίνει φτερά στα όνειρά μας.
Ναι την ίδια ακριβώς θάλασσα έβλεπε ο Όμηρος. Οι πατημασιές του είναι ακόμα βαθουλωτά σημάδια στις αμμουδιές μας, και στην ψυχή μας. Ένας γέρος ψαράς αγράμματος μπορεί να σου απαγγείλει στίχους του. Κυκλοφορεί ένας ζητιάνος στην πόλη, που ζητιανεύει πάσης φύσεως έντυπο υλικό. Δεν ξέρει να διαβάζει αλλά δεν ζητά ούτε ψωμί ούτε χρήματα. Ποιός ξέρει τι απύθμενες εικόνες ή μνήμες ταλαιπωρούν τα παραλληρήματά του.. Ίσως πολύ πάρα πολύ μακρυνές..

ολα θα πανε καλα... είπε...

Εικόνες από τότε που δεν ζητιάνευε τίποτα.Τις εικόνες αυτές θα ψάχνει να βρει μέσα στα έντυπα,να βεβαιωθεί έτσι ότι υπήρξε κάποτε και αλλιώς.

fractal είπε...

ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. Μπορεί νάναι κι' έτσι. Εγώ το είχα ερμηνεύσει σαν κληρονομιά από ένα οικογενειακό περιβάλλον που είχε παράδωση στην αγάπη για τα βιβλία. Όπως και νάχει όμως. δεν παύει να είναι ασυνήθηστο και ξεχωριστό. Και να δίνει μιά ακόμα πληροφορία για την υψηλή θέση που είχαν τα γράμματα στην κλίμακα αξιών του νησιού μου.

Ανώνυμος είπε...

Wonderfull fotos, greeting from Belgium