Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Κτήμα-το-λόγιον

Μου είπαν: Τρέξε.! Δεν θα προφτάσεις την προθεσμία. Πρέπει όπωσδήποτε να πας στο κτήμα-το-λόγιον....Υπέροχα, σκέφτηκα. Ένα κτήμα που θα είχαν συγγεντρωθεί πολοί λόγιοι με θαυμάσιες ανακοινώσεις. Πέταξα να προφτάσω. Καθώς χαμήλωνα προς τη Γη είδα τη λαοθάλασσα. Ωραία, σκέφτηκα. Δεν έχουν κλείσει ακόμα οι πύλες του κτήμα-το-λόγιου. Προφτάνω να μπω μέσα . Και μπήκα. Πλησίασα τους ανθρώπους κάθε φύλου και ηληκίας. Χαμογέλασα όλο χαρά σε κάποιον, και στάθηκα πλάϊ του....Υπέροχα. Βρισκόμουν ανάμεσα σε ένα υπέροχο κόσμο... Όμως ο κύριος που στάθηκα πλάϊ του, καθόλου δεν ένοιωσε ευτυχισμένος, όπως εγώ. Με κοίταξε άγρια την ίδια ακριβώς στιγμή, που το πλήθος αναταράχθηκε περίεργα φωνάζοντας ερωτηματικά και απειλητικά προς το μέρος μου. -Εμείς είμαστε κορόϊδα ;;;; Εξακολουθούσαν να με ρωτούν και να χειρονομούν, ακόμα και όση ώρα τους έλεγα ότι καθόλου δεν ήταν κορόϊδα, και πως είχαν αυτή την εντύπωση; - Στη σειρά σου ..στη σειρά σου, φώναζαν όλοι μαζί, ενώ κάποιο χέρι με όμορφα στολίδια στο μανίκι του, με άρπαξε και με πέταξε στο τέλος της λαοθάλασσας. Ωραία, σκέφτηκα. Από εδώ μπορώ να βλέπω μπροστά μου, όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που δεν μπορούσα να δω, αφού ήταν πίσω μου.. ..
Μετά από λίγη ώρα, και καθώς κάθε τόσο γύριζα πίσω για να χαμογελάσω στους νεοφερμένους που δυστυχώς έπερνα θέση πίσω μου και όχι μπροστά μου για να τους κοιτάζω γλυκά, παρατήρησα πως κρατούσαν δύο χαρτιά που έγραφαν επάνω τη λέξη "αίτηση", ενώ εγώ είχα μόνο ένα... Χρησιμοποίησα το πιό όμορφο χαμόγελό μου για να τους ρωτήσω... -Γιατί εσείς καλέ, κρατάτε δυό αιτήσεις? Ο άνθρωπος με κοίταξε σαν να είμουν ηλήθιο. Και είμουν. Κρατούσαν την δεύτερη αίτηση γιατί ζητούσαν να τους δοθεί το χαρτάκι για την παραλαβή του αιτήματός τους πιό γρήγορα από εμένα....
Αλλά για να τους δοθεί πιό γρήγορα το χαρτί αυτό, έπρεπε να βάλουν πάνω στη δεύτερη αίτηση το μεγαρόσημο..Είδα αυτό το μεγαρόσημο και ζήλεψα. Ήταν ένα υπέροχο πράσινο χαρτάκι που έπρεπε όπωσδήποτε να το αποκτήσω, αλιώς θα αργούσαν να ικανοποιούσαν το αίτημα της πρώτης αίτησης. Να μου δώσουν δηλαδή την άδεια να μπώ στο κτήμα-το-λόγιον.
-Και που θα βρώ αυτό το μεγαρόσημο ; Ρώτησα ταπεινομένο.
-Ρώτησε τον αστυνομικό, μου απάντησε άλλος κύριος, βλοσυρά. Κοίταξα στο σημείο που μου έδειξε και είδα το στολισμένο μανίκι να τεντώνεται και να διατάζει. Ήταν υπέροχο. Έτρεξα όσο μπορούσα πιό γρήγορα κοντά του...
-Ωφείλω να σας συγχαρώ για το καλό σας γούστο κύριε. Μπορείται να μου πείτε που θα βρώ αυτό το υπέροχο μεγαρόσημο; Χωρίς να γυρίσει το στολισμένο κεφάλι του , έπλωσε το στολισμένο του μανίκι και μου έδειξε την πίσω πλευρά του υπέροχου κτιρίου.. -Θα πας τζάμι-τζάμι και όταν φτάσεις στη σκάλα θα κατεβείς στο τρίτο υπόγειο..
Έτρεξα γεμάτο χαρά. Πλην όμως δεν κατάφερα ούτε στο πρώτο υπόγειο να φτάσω...Ένα μεγάλο αλλά υπέροχο πλήθος με περίμενε εκεί που άρχιζε το πρώτο υπόγειο , για να με καλωσορίσει και να με βάλει στη θέση που είχαν κρατήσει ειδικά για μένα.
Ρώτησα: Είσαστε ο τελευταίος στη σειρά κύριε? -Ναι μου απάντησε, χωρίς να με κοιτάξει. -Αχ πολύ ωραία. Τώρα θα είσαστε ο πρότελευταίος. Είπα και του χαμογέλασα ευτυχισμένα την ώρα που τον έκανα μπροστινό μου. Μα εκείνος φάνηκε να μην έγινε ευτυχισμένος. Αλλά έκανε τον κόπο να μου ρίξει μιά υπέροχη γεμάτη νόημα ματιά, και να κουνήσει το κεφάλι του με ένα μορφασμό κατανόησης της βλακείας του κόσμου..
Η χαρά μου ήταν τεράστια που βρισκόμουν εκεί, και απολάμβανα την κάθε στιγμή. Κάθε μερικά λεπτά κατέβαινα και από ένα σκαλοπάτι. Έτσι κάποια στιγμή έφτασα στο πρώτο και ύστερα στο δεύτερο υπόγειο. Είχαν τελειώσει πια όλα τα σκαλιά του τρίτου υπογείου και κόντευα να φτάσω επί τέλους στο σημείο από όπου θα αγόραζα το υπέροχο πράσινο χαρτάκι, όταν μιά αγγελική φωνή ανακοίνωσε: -Μεγαρόσημα τέλος....Το πλήθος ξέσπασε σε κραυγές ευτυχίας, όταν άκουσε πως θα μπορούσε να βρεί μεγαρόσημα στον ημιόροφο. Με μιά απότομη στροφή άρχισαν να τρέχουν όλοι μαζί προς εκεί που ήταν ο ημιόροφος..Εγώ βρέθηκα στο τέλος αφού είμουν από τους πρώτους και έγινε η αναστροφή..
Γύρισα επομένως πάλι στο δεύτερο υπόγειο, και τώρα ανέβαινα τα σκαλιά αντί να τα κατεβαίνω όπως πριν. Η κοπέλλα που βρισκόταν μπροστά μου κάθε τόσο και λίγο γύριζε να κοιτάξει πίσω της. Το ίδιο έκανε και μπροστινή της . Το ίδιο και η μπροστινή της μπροστινής της. Εγώ δεν τολμούσα να κοιτάξω πίσω μου..Όταν έφτανα πιά στην κορυφή της σκάλας έκανα το ίδιο. Η ευτυχία μου όλο και μεγάλωνε. Η ευτυχισμένη στιγμή που θα έπιανα το υπέροχο πράσινο χαρτάκι στα χέρια μου όλο και πλησίαζε...
Και έφτασα μπροστά στον παραθυράκι σε απόσταση τριών ανθρώπων. Τότε ήταν που άκουσα την μελωδική φωνή του ανθρώπου μέσα από το παράθυρο να αναγγέλει. -Μεγαρόσημα τέλος.. Το πλήθος χαμογέλασε όλο ευτυχία, ενώ κάτι υπέροχα χέρια τέντωνα και χειρονομούσαν όλο χάρη.. Την ίδια στιγμή ένα άλλο στολισμένο κεφάλι ανήγγειλε πως μεγαρόσημα υπήρχαν στα γραφεία του δικηγορικού συλλόγου, στον τρίτο όροφο του πλαϊνού κτηρίου. Ένα σύννεφο με άρπαξε και με άφησε έξω από το γραφείο του δικηγορικού συλλόγου στον τρίτο όροφο του πλαϊνού κτιρίου. Πλήν όμως, πάλι στο τέλος της σειράς..Τα άκρα μου είχαν αρχίσει να με πονούν, μα η ευτυχία που θα έμπαινα στο υπέροχο μέγαρο του οποίου το μεγαρόσημο θα αποκτούσα, με έκανε να πετώ..Μετά από αρκετή ώρα και ενώ ένιοθα την ανάγκη να πέσω στην αγκαλιά του πλαϊνού μου κυρίου (τον οποίο πολύ είχα συμπαθήσει) είχα την υπέρτατη ευτυχία να πάρω στα χέρια μου το υπέροχο χαρτάκι. Τα χέρια μου έτρεμαν από τη συγκίνηση. Ένα πράσινο χαρτάκι 3 επί 2 εκατοστά να με κάνει τόσο ευτυχισμένο..Και όμως..Κατέβηκα πάλι στο ισόγειο όπου το πλήθος που είχα αφήσει πρίν τρεις ώρες περίπου, είχε σχεδόν διπλασιαστεί. Υπέροχα σκέφτηκα. Είναι υπέροχο τόσο πολοί άνθρωποι να θέλουν να μπουν στο κτήμα-το-λόγιο. Και εγώ είμουν ένας από αυτούς. Τι υπερηφάνια Θεέ μου!
Το πλήθος με υπεδέχθει με χαρά. Αυτός που ήταν τελευταίος και τώρα έγινε προ τελευταίος με ρώτησε όλο χαρά. -Τι θέλετε και έρχεσθαι αφού στη μία θα κλείσουν οι πόρτες...Απόρρησα...-Μα πως αφού είμαι μέσα από τις πόρτες. - Υπάρχουν και οι μέσα πόρτες μου είπε και μου έδειξε ένα στολοσμένο άνθρωπο πλάϊ στη μέσα πόρτα. Α..είπα. και εσείς πως βγάζετε το συμπέρασμα πως δεν θα μπορέσουμε να περάσουμε από εκεί. -Μα δε βλέπετε τον κόσμο, απάντησε. -Ναι τον βλέπω και πολύ χαίρομαι, εσείς δεν χαίρεσθαι; -Αει στο ...μου είπε, και κατάλαβα πως με έστελνε κάπου αλού. .-Όχι απάντησα, ευχαριστώ, θα μείνω εδώ γιατί εδώ, πολύ μου αρέσει..
Ο κύριος με τον οποίο συνομιλούσα ήταν ένας υπέροχος και ευγενικός απαστράπτων κύριος, με χρυσές αλυσσίδες στα χέρια, και στο λαιμό και ένα μεγάλο δαχτυλίδι με κόκκινη πέτρα στο μικρό του δάχτυλο.. Αυτό ακριβώς το στολισμένο δάχτυλο, κάπου-κάπου έχωνε στην μύτη του ενώ το υπέροχο χοντρό του μουστάκι έκανε τόπο για να φανεί ένα υπέροχο χρυσό δόντι, πλάϊ στα κιτρινισμένα υπόλοιπα δοντιών..Ύστερα ο κύριος αυτός έφυγε από τη σειρά του και τον είδα να πλησιάζει μιά ηλικηωμένη κυρία που ήταν αρκετά πίσω από μένα.. Ά σκέφθηκα. Ο καλός κύριος θέλει να της παραχωρήσει τη σειρά του. Τι υπέροχος κόσμος... Και ενώ εγώ έκανα τόπο στην κυρία για να πάρει τη θέση τουυ κυρίου, ο κύριος εξαφανήστηκε, ενώ η κυρία με αγνοούσε , όσο και αν της έκανα νόημα να έρθει στη θέση που της είχα κρατήσει...Την άφησα και εγώ και έστρεψα την προσοχή μου στο πλήθος που κάθε τόσο κατέβαινε ένα σκαλάκι που ήταν στην πόρτα, που πλάϊ της στέκονταν ο στολισμένος κύριος, που κρατούσε την τάξη στη σειρά..Πλάϊ μου πέρναγαν ευτυχισμένοι οι άνθρωποι που είχαν κατέβει πριν λίγο το σκαλάκι και που ήδη είχαν αποκτήσει το χαρτάκι με την ημερομηνία που έλεγε πότε θα παρελάμβαναν το αίτημά τους.
Αυτό το σκαλάκι έπρεπε να κατεβώ και εγώ πριν τις μία, που το ρολόϊ μου πλησίαζε επικύνδυνα.. Ξαφνικά ακούω την μπροστινή της μπροστινής μου κυρίας να λέει σε κάποιον. -Καλέ εσύ είσουν πίσω μου, πως βρέθηκες μπροστά μου; - Κυρά μου πήγαινε στον γιατρό, της απάντησε ο άλλος που προφανώς διαπίστωσε βλάβη στα μάτια της. -Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο νεαρός κύριος που ήταν πίσω μου, της είπε: -Διάβασε κυρά μου κανένα ερωτικό ενχειρίδιο να δεις πως γίνονται αυτά τα πράγματα... Και τότε η μπροστινή της μπροστινής μου κυρίας νομίζω ευχαριστήθηκε πολύ, γιατί γύρισε προς το μέρος μου έτοιμη να πέσει στην αγκαλιά μου. -Βρε βρωμόχοιρε που θα πεις εμένα χοιρίδιο...Κατάλαβε όμως αμέσως, πως δεν την είχα πει εγώ χοιρίδιο και μου έδωσε μια σπρωξιά για μα με πέταξε στην αγγαλιά αυτού που περνούσε εκείνη την ώρα πλάϊ μου, ενώ εκείνη έπεσε στην αγκαλιά του πισινού μου...
Ένιωσα απέραντη ευτυχία στην αγκαλιά του κυρίου και έμεινα εκεί αποσβολομένο...Εν τω μεταξύ έφτασε και ο στολισμένος κύριος της πόρτας και ρωτούσε όλο ενδιαφέρον <<τι έγινε εδώ; τι έγινε εδώ; >> Όσο εκείνοι εξηγούσαν, εγώ παρέμεινα στην υπέροχη αγκαλιά του κυρίου που ήταν αρωματισμένη με τον ιδρώτα του κορμιού του. Τι ευτυχία Θεέ μου..
Και εκείνη τη στιγμή ήταν που είδα να περνά από μπροστά μου ο παλιός μπροστινός μου, με τα δαχτυλίδια και τις αλυσσίδες και να κρατά το μαγικό χαρτάκι.
- Κύριε, του είπα όλο χαρά, πήρατε κιόλας το χαρτάκι σας τι θαύμα! Και είσασταν μόλις μιά θέση μπροστά μου. Άάρα τώρα είναι η σειρά μου να το πάρω και εγώ..Και ετοιμάστηκα να ξεφύγω από την αρωματισμένη αγκαλιά. Μα δεν πρόφτασα.
-Σκάσε βλαμμένο, δεν βλέπεις πως έχω αναπηρία ογδόντα τα εκατό Είπε και έφυγε κουτσαίνοντας προς την κυρία της οποίας τη θέση του, είχε παραχωρήσει πριν..Κάτι της έδωσε, κάτι πήρε, (εντελώς μυστικά όμως) και έφυγε βιαστικά προς την έξω πόρταχωρίς να κουτσαίνει. Σε λίγο τον ακολούθησε και η κυρία. Έτσι είχα την ατυχία να τους χάσω και τους δυό από τα μάτια μου. Είχα νομίσει όμως. Σε λίγο είδα τον απαστράπτοντα κύριο να γυρνά κρατώντας ένα υπέροχο σουβλάκι πήττα στο χέρι και ένα άλλο να τρώει μισό-μισό με το μουστάκι του...Ήταν μόλις ένα λεπτό πριν τη μία. Πλησίασε διακριτικά τον στολισμένο κύριο, κάτι του είπε μυστικά, κάτι του έδωσε στο χέρι, και απομακρύνθηκε αφού πέρασε από κοντά μου, έτσι που να με πάρει η υπέροχη μυρωδιά του τζατζικιού..Την ίδια ώρα ο στολισμένος κύριος ανακοίνωνε πως είχε φθάσει μία η ώρα και πως δεν θα περνούσαν άλλοι την μαγική πόρτα την οποία φύλαγε... Οι υπόλοιποι αύριο, είπε...Έφυγα μαζί με όλους τους άλλους λόγιους, που έλεγαν ακατανόητες λέξεις μεταξύ τους ή ο καθένας μοναχός του..Να σας πω στεναχωρέθηκα πολ. Γιατί ήταν τόσες χιλιάδες λόγιοι εκεί, και κανένας δεν έκανε μιά ανακοίνωση να την ακούσω και εγώ.
Τις έκανε ο καθένας μόνος του. Και θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσες αφού καθώς τις ανακοίνωναν, χειρονομούσαν συγχρόνως και συνεχώς....

52 σχόλια:

Katerina είπε...

καλά σου ανηκει ένα τμημα της θάλασσας ; αυτή ανηκει στο λαο. Ειναι λαοθάλασσα.

asterion είπε...

Ευτυχώς που αναδύθηκες (δεν καταδύθηκες) στον κόσμο των τρελλών.
Είναι λίγο απότομο αλλά..........!!!!!
να περνάς καλά και να τελειώνεις (ακόμα δεν άλλαξε ο χρόνος τι στο διάβολο έπαθε;)

Yannis Petsas είπε...

Δεν τολμώ να ρωτήσω κάποιον πότε τελειώνει η προθεσμία... και δεν πάω. Και με τρώει η έννοια. Αλλά εσύ πανευτυχής, πώς το κάνεις αυτό; Τι παίρνεις και δεν μας δίνεις;
Φιλιά fractal.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Αγαπώ τους απροσάρμοστους και δεν μπορώ να αντέξω τους συμβιβασμένους με τον ηθελημένο παραλογισμό της καθημερινότητας.

fractal είπε...

ocean soul. Όχι όχι όχι δεν την διεκδικώ τη λαοθάλασσα. Μόνο την παρατηρώ από το παράθυρο του προσωρινόυ μου σπιτιού, που είναι έας αχινός με τρύπιο πάτο εκεί κάτω στον απέραντο βυθό..Ξέρεις εσύ.

fractal είπε...

Asterion Καλή σου ημέρα. Ναι αναδύθηκα. Καλά το κατάλαβες. Χωρίς να πάθω την νόσο των δυτών κατά την ανάδυση. Δεν ξέρω τι θα γίνει μετά.
Παρ΄όλα αυτά ο χρόνος τρέχει και δεν τον προφθάνω. Τα πετρώματα του νησιού μου έχουν παρελθόν τριακοσίων εκατομμυρίων ετών..! Και ακόμα δεν ξέρω τίποτα γιαυτά. Παρ΄εξόν πως βρέθηκε απολιθομένο φύλλο σκίνου (μαστιχόδενδρου) σε πέτρωμα ηλικίας είκοσι εκατομμυρίων ετών...Πόσο γρήγορα φεύγει ο χρόνος.

fractal είπε...

Γιάννη. Πέρνω μεγάλες πολύ μεγάλες δόσεις κουτόχορτου. Απίστευτο κατευναστικό νέυρων..Δοκίμασε να αισθανθείς σαν ηλήθιος.. Όλα υπέροχα!!!!

fractal είπε...

dge_x Μαζύ σου. Και στην κόλαση.

fractal είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
------ είπε...

καλημερα σας...ο Γιάννης Πέτσας μου μίλησε για σας.
Αυτο το σπίτι στις φωτογραφίες δυο αναρτήσεις πιο κάτω είναι δικό σας;;;;Στη Χίο έτσι;;;
Αν σας πω πως έτσι ακριβώς σκέφομαι να αναστηλώσω το πατρικό μας στον Αλίκαμπο στα Χανιά θα σας φανει παράξενο;;;
Μόλις το ειδα είπα:
Αυτο είναι!!!Ετσι ακριβώς!!!!
Χαρηκα πολύ!!!!

fractal είπε...

Καλή σας ημέρα κυρία Τσούμα. Ναι είναι μερικές γωνιές από το σπίτι μου στη Χίο. Χαίρουμε που σας άρεσε. Είναι πολύ εύκολο να γίνει αν το αγαπάτε..

anepidoti είπε...

Εγώ δυο πράγματα ζήλεψα.
1.Το μέγαρο-σημο, φαντάζομαι σου παραχωρούν κάποιο μέγαρο με βούλα, πολύ τυχερός είστε...
2.Το σουβλάκι του κυρίου με το μουστάκι, νάσαι στο μέγαρο και νάχεις και τα σουβλάκια σου.Μεγαλεία κ. fractal μου, σας συγχαίρω!
υγ.κατά τ' άλλα, καλά κουράγια σ' όλους μας.

Side21 είπε...

Χα χα χα !!!
Παραστατικότατη περιγραφή ...
για τα χάλια του κτηματολογίου ...
Μην στεναχωριέστε πάντως, θα δοθεί κι άλλη παράταση.
Η Ελληνική γραφειοκρατία σ' όλο της το μεγαλείο !!!
Απ' το 1983 ως τώρα έχουμε κάνει άλματα ...
Σε καμμιά 20 αριά χρόνια πιθανόν να έχει ολοκληρωθεί στο κτηματολόγιο ... ή ...
θα έχει εγκαταλειφθεί η προσπάθεια !!!
Για την ώρα το χρησιμοποιούν για άρμεγμα χρημάτων απ' τους πολίτες ...

Υ.Γ. Πρόσεξες τι γράφει το πράσινο χαρτάκι που ονομάζεις Μεγαρόσημο; - ΤΑΧΔΙΚ - (Ταμείο Χρηματοδότησης Δικαστικών Κτηρίων και Φυλακών) !!!
Περαστικά μας ...

ολα θα πανε καλα... είπε...

Mήπως ήμαστε στο ίδιο γραφείο κτηματολογίου σήμερα;Παρόμοια περιστατικά συνέβησαν κι εδώ...Κοίτα σύμπτωση.Τζατζικοκατάσταση...Τα υπόγεια μας τυραννούν,μου φαίνεται.Να κάνουμε μια διαδήλωση,έστω και τρώγοντας τζατζίκι.
:)
Καλησπέρα,fractal,χαίρομαι που σε ξαναβρίσκω.

fractal είπε...

Ανεπίδοτη...Ο Υπέροχος κύριος με τις αλυσσίδες, το μουστάκι και το σουβλάκι, βγάζει καλό μεροκάματο από ότι κατάλαβα. Η προσαρμοστηκότητα αυτού και των ομοίων του είναι εκπληκτική. Γιαυτό και το είδος αυτό των ανθρώπων, επιβιώνει..

fractal είπε...

Side 21. Δεν στεναχωριέμαι και να μην δοθεί η παράταση. Έτσι και αλιώς την κατοικία μου την εξασφάλισα όπως δείχνει και η φωτογραφία της ανάρτησης. Ένα άδειο καβούκι αχινιού στον πάτο της θάλασσας. Χίλιες φορές προτιμότερο από την ταπείνωση και την υποβάθμιση του ανθρώπου. Τελικά όλοι εκείνη την ημέρα με έπεισαν πως είμαι ηλίθιο. Έτσι προσπάθησα να περιγράψω την κατάσταση μέσα από τα μάτια ενός ευτυχισμένου ηλίθιου. Γιατί αν συμπεριφερόμουν όπως τους έπρεπε, θα καταδικαζόμουν για αντίσταση κατά της στολισμένης (ένστολης)αρχής και θα γινόμουν ίσως τρόφημος αυτού του ιδρύματος του οποίου την ύπαρξη χρηματοδότησα με την αγορά του μεγαρόσημου.

fractal είπε...

Όλα θα πάνε καλά. Σε αποθύμησα καλή μου. Καιρό είχαμε να τα πούμε. Είναι απολύτως λογικό να επαναλαμβάνονται οι ίδιες καταστάσεις παντού εις την Ελληνική επικράτεια. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Έλληνας πολίτης βρίσκεται σε συνεχή αντιπαλότητα με το Ελληνικό κράτος. Και δεν φαίνεται "δια γυμνού οφθαλμού" η ημέρα που θα συμφιλιωθεί.

Side21 είπε...

Τελικά δόθηκε παράταση μέχρι 15 Νοέμβρη ...
Και έπεται η συνέχεια !!!
Η σχιζοφρένεια της Ελληνικής Γραφειοκρατίας
σ' όλο της το μεγαλείο ...
Τι θα κάνουμε κι εμείς οι "Απροσάρμοστοι" !!!

Yannis Petsas είπε...

Ουφφφφ. Ανέπνευσα.

fractal είπε...

Side21 Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να παραμείνουμε απροσάρμοστοι..Χαιρέτα μου την πανέμορφη Σάμο. Και εκείνο τον κύριο που καθόταν στην ταράτσα του σπιτιού του, που ήταν στο επίπεδο του δρόμου που κατέλειγε εκεί.Του μιλούσα σχεδόν δέκα λεπτά και δεν με άκουγε απορροφημένος στις σκέψεις του και στη θέα..Όταν αποφάσησα να φύγω φώναξα πειραχτικά...."¨αντε καλή νύχτα" Και τότε γύρισε και με είδε και εγώ διαπίστωσα πως δεν ήταν κουφός.. Αυτά από το νησί του Πυθαγόρα. Η φύση είναι πανέμορφη.
Η ΦΥΣΗ

fractal είπε...

Γιάννη. Η Νέα προθεσμία δεν είναι πολύ μακρυά.. Μην πέρνεις βαθειά ανάσα..

Yannis Petsas είπε...

Ναι, αλλά μέχρι τότε... ω ρε γλέντια...

fractal είπε...

Με χορόυς κυκλοτικούς..

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

XAXAXXAXXAXAXXAA!!!

ΕΧΩ ΛΙΩΣΕΙ ΣΤΟ ΓΕΛΙΟ ΜΙΛΑΜΕ!!!

ΜΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕΣ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ!

(Ξέρω, ντροπή μου που γελάω με τον πονο σου, αλλά είπαμε: Είμαι "κακός"!)

ΝΑ' ΣΑΙ ΚΑΛΑ!
(Υπομονή βρε! Διασκέδασέ το!)

Yannis Petsas είπε...

Πιάσαμε τώρα και τους χορούς... ξέρεις, στην Ελλάδα ζούμε σχεδόν πάντα με τις παρατάσεις. Κι αφού έχουμε χρόνο, πήγαινε στο google και φτιάξε έναν g-mail λογαριασμό να επικοινωνούμε σαν άνθρωποι, αμάν πια. Να, κοίτα ο Βλάχος...

Yannis Petsas είπε...

Δεν εννοούσα τον παραπάνω, υπάρχουν κι άλλοι.
Καλό απόγευμα.

fractal είπε...

Βέβαια και καρσιλαμάδες, και σούστες και μπάλοι και συρτοί και του βουνού και της θάλασσας και... και προ πάντων ΠΟΛΕΜΙΚΟΙ..Δεν αγνοούμε κανένα. Ο καθένας με τη σειρά του και με την ώρα του.
Όπως πρέπει.

fractal είπε...

Βλάχο. Μούλειψες και να το ξέρεις βρε συ, άτιμο. Το ηλίθιο fractal γιαυτό ακριβώς έγινε. Για να κάνει υπομονή σου λέω. Αλλά πολύ βολεύτηκε. Ξέρεις την ιστορία με το ζωγράφο Θεόφιλο. Έβαλε μιά φουστανέλλα τις απόκριες για να μασκαρευτεί, αλλά του άρεσε πολύ και δεν την ξανάβγαλε..

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Αγαπητό fractal ..

Είδες τι υπέροχη πραγματικότητα διαμορφώνεται -διαμορφώνουν κάποιοι ;; Έτσι για του λόγου το αληθές η ιδιοκτησία είναι κλοπή λέμε..
Ρε μπας και το κουτόχορτο το νόθευσαν τελευταία και δεν βγάζει την απαιτούμενη δράση ..λέω τώρα..
Από όλο το σκηνικό που διαδραματίστηκε και που έσκασα στα γέλια ..χαχαχαχχαχχαχα ακόμα γελάω χαχαχαχαχχαχαα θέλω να σου πω ότι ΖΟΥΜΕ υπό καθεστώς φασισμού -τον φασισμό των ηλίθιων περί ουκ ο λόγος γίνεται..
Πάντως έχει τα θετικά νομίζω η όλη ιστορία..πχ αυτή η ιδρωμένη αγκαλιά και ο τυπάκος με το χρυσό δόντι όλα τα λεφτά..Τι υπέροχος κόσμος... και τι υπέροχη πραγματικότητα γεννιέται για μας χωρίς εμάς ...τα φιλιά μου

fractal είπε...

Περίπλους. Ναι η πραγματικότητα είναι εφιαλτική και δυστυχώς δεν είναι εικονική. Ίσως μιά εικόνα της σαπίλας είναι αυτά τα σκουλίκια με τις χρυσές καδένες που ζουν πάνω και από το κοινωνικό πώμα. Αυτοί οι τύποι παρασιτούν συνεργαζόμενοι τις περισσότερες φορές με την ένστολη (στολισμένη) κοινωνία και τους αντιπροσώπους της του κατασταλτικού μηχανισμού. Το πιό περίεργο όμως, που δείχνει και το βαθμό της απελπισίας του πολίτη (έχει πάρει απόφαση πως δεν γίνεται διαφορετικά) είναι πως ενδίδει αντί να επαναστατεί. Στην περίπτωση της ιστορίας μου, η κυρία συνεργάστηκε με το σκουλίκι. Tο πλήρωσε για να της φέρει το χαρτί. To σκουλίκι με τη σειρά του πλήρωσε τον αστυνομικό της πόρτας (όπως συμπέρανα) για να κάνει τα στραβά μάτια και να τον αφήνει να μπαινοβγένει. Ποιός ξέρει πόσες φορές κάθε μέρα. Ποιός ξέρει πόσων ανθρώπων την ανημποριά εκμεταλεύτηκαν για να τα οικονομίσουν. Πιστεύω πως η σαπίλα είναι τόσο βαθειά που σε λίγο δεν θα βρίσκουν τροφή ούτε τα σκουλίκια.

Katerina είπε...

όπως και να ναι η ζωή ειναι ωραία .

nikiplos είπε...

Καλημέρα...

Τα συναισθήματά μου ποικίλλουν... από τη μια χαίρομαι που έδωσες έναν ιλαρό τόνο στην περιγραφή σου άλλης μιας Ελληνικής ανοησίας, από την άλλη σκέπτομαι που κάποιοι έχουν ακόμη τη δύναμη, στην Έλλάδα του 21ου αιώνα και της ΕΕ να κάνουν μια τυπική διατύπωση αιτήματος που όπως σε όλη την Ευρώπη θα έπρεπε να γίνεται με το συμβατικό ταχυδρομείο, χωρίς την παραμικρή ταλαιπωρία, να την κάνουν λοιπόν περιπέτεια...

Αν ο Υπουργός θέλει χρήματα για το αίτημα θα μπορούσε απλά να μας το πει και να καταθέταμε σε έναν λογαριασμό το αντίτιμο...και μετά με μια απλη επιστολή με συνημμένα αυτά μέσω ταχυδρομείου θα στέλναμε ότι θέλαμε...

Δεν ξέρω... τελευταία έχω πειστεί, πως άλλη είναι η αιτία.. Στην Ελλάδα υπάρχει μια γενική παραίτηση των ανθρώπων... δεν ενδιαφέρεται κανενας για τίποτε, κι έτσι δίνεται η ευκαιρία στον κάθε τυρρανίσκο, να εκφράζει τη χαιρεκακία του και (γιατί όχι) το θρασύδειλο φασισμό του... Από τον οποιοδήποτε Δντή, αρμόδιο, υπεύθυνο, ο οποίος υποχρεώνει χιλιάδες πολίτες να συμμορφωθούν με την άγνοιά του και την ανεπάρκειά του, μέχρι το παράσιτο που περιέγραψες ο οποίος μάλλον είναι μπατζανάκης, ή κουνιάδος κάποιου από "μέσα" και κάνει τη δουλειά...

Η γραφειοκρατία είναι καλή, για να υπάρχει έλεγχος, όμως τα τελευταία 20 χρόνια (ίσως και 30) στην Ελλάδα δημιουργείται γραφειοκρατία μόνο για τη γραφειοκρατία. Επειδή ο Δντής είχε το μέσον κι έβαλε την ανηψιούλα του, της προσδίδει ρόλο, (άχρηστο στην πραγματικότητα, πχ να καταγράφει τους αρ. πρωτοκόλλου) και αμέσως χιλιάδες πολίτες υποχρεώνονται ωσάν αμνοί να σταθούν έξω από το γκισέ τη ανηψιούλας αυτής, η οποία προιόντος του χρόνου θα παλιώσει και θα γίνει "κέρβερος" ή επί τω λαικότερον γαϊδάρα... Οι Δντές παίρνουν σύνταξη και τον ομματιών τους, όμως οι γαϊδάρες και οι γάϊδαροι στο Ελλ. Δημόσιο έχουν έναν μαγικό τρόπο και όχι μόνο επιβιώνουν, διοικούν κι όλας...

οπως και νά χει, Αγαπημένο φράκταλ, έδωσες έναν ωραίο τόνο στην ανοησία μας, που στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου ανοησία... είναι καθαρή τυρρανία... και καθαρός φασισμός...

Yannis Petsas είπε...

Συμφωνώ με όσα λέει ο nikiplos παραπάνω αλλά και που τα λέει;

fractal είπε...

Γιάννη, Τα ακούμε εμείς και ίσως αυτό να είναι πιό σημαντικό.
Αυτοί κυκλωμένοι από την αλαζονία την κολακεία και τον εφησυχασμό δεν πιάνουν τα μηνύματα. "Μωραίνει κύριος όν βούλεται απωλέσει.."

fractal είπε...

Νίκιπλος. Ξέρω πως έχω καιρό να σου γράψω. Εν τούτοις περνώ από το σπίτι σου κάθε, μα κάθε φορά που ανοίγω τον υπολογιατή. Δεν έχω όμως ποτέ το χρόνο που θέλω για να γράψω στο blogg σου. Τα θέματα είναι πολύ σοβαρά για να τα ξεπετάξω. Έτσι δεν κατάφερα να βρω χρόνο να γράψω για τήν υπέροχη ανάρτηση του Λέοντα της Σπάρτης..Όμως δεν έχω καταθέσει ακόμα τα όπλα, απέναντι στο χρόνο. Τον παλεύω. Ναι υπάρχει παραίτηση στην Ελληνική κοινωνία σήμερα. Έτσι φαίνεται. Όμως πιστεύω ότι είναι μια διάθεση βολέματος που πηγάζει από τις τεράστιες ανασφάλειες που έχουμε σαν κοινωνία. Πιστεύω πως κανένας δεν γεννιέται τέρας, ούτε σκουλίκι. Γίνεται με την εξέλιξή του σε μιά κοινωνία που είναι χτισμένη με βάση το "έχειν" και όχι το "είναι". Ο παραγωγικός τρόπος σκέψης είναι το "έχειν" Η συντριπτική πληοψηφία των ανθρώπων σήμερα αντιλαμβάνονται τη ζωή με βάση το "έχειν" Με βάση το ¨"έχειν" και τα παράγωγά του δικαιόνουν τη ζωή τους. Δεν υποψιάζονται καν τον τρόπο ύπαρξης με βάση το¨"είναι". Δεν φαίνεται πολύ απλό το θέμα για να ξαναχτιστεί η κοινωνία με βάση το "είναι" Πιστεύω πως μόνο σαν άτομα μπορούμε να πτύχουμε κάτι. Είναι όμας αυτό τεράστιο θέμα για συζήτηση. Αποσπασματικά το έχουμε θίξει.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Αγαπητό fractal
Τσέχωφ, Κάφκα και Τσιφόρος είναι τα τρία ονόματα που έρχονται στο μυαλό μου, σύμφωνα με τον τρόπο που γράφεις. Είσαι πλάσμα ουδέτερο, είναι φανερό, γι' αυτό κατάφερες να συμφιλιωθείς με τη γραφειοκρατία.

Ανώνυμος είπε...

Κτημα-το-μαραθώνιο θα το έλεγα εγώ έτσι όπως το περιγράφεις..
αγαπημένο μου φρακταλ καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Λόγιον το Κτήμα
και άδειες τσέπες
Πώς σκονιστήκαμε έτσι;
Πώς θα σταθούμε άμοιροι και
κουρελιασμένοι
στο χλιδάτο φοροεισπρακτικό και
καθ' όλα γραφειοκρατικό κτήμα;
Μάλλον θα μας πετάξουν έξω. Τσάμπα τα όνειρα για μια φωλιά μέσα σ' αυτό.

Πολύ καλό το κείμενό σου fractal

αστυάνακτας είπε...

Fractal σε χαιρετώ....Ο πανικός που γίνεται με το κτηματολόγιο μου θυμίζει κάτι εποχές βυζντινών αυτοκρατόρων που κατέγραφαν οποιαδήποτε ακίνητη περιουσία για να πέσει ο ανάλογος φόρος....Στη θέση των κακομοίριδων που τριγύριζαν να τα βγάλουν πέρα με την ανοησία ενός κράτους που κατέρρε είμαστε εμείς...Μήπως καταρρέουμε;; Εκείνο που μένει είναι η προσφορά δωρεάν εργασίας (που γινόνταν τότε) για τη αποπληρωμή χρεών....λες να το δούμε κι αυτό;;;;
να σαι καλά....

γιωργος είπε...

fractal εχω την εντυπωση οτι προβοκαρεις τη κατασταση ή κανεις πλακα.αν κανεις πλακα τη δεχομαι αν ομως συμβαινει το πρωτο θα σε μαλωσω.
ειναι δυνατον να συμβαινουν τετοια φαιδρα εως τραγελαφικα πραγματα στην γλυκια μας πατριδα?οχι βεβαια.
μη ξεχναμε οτι ειμαστε μια αρτια απο ολες τις αποψεις δημοκρατικη χωρα και
πρεπει ναμαστε περηφανοι γι' αυτο.
εγω οπου και να παω και να σταθω πλημυριζομαι απο αισθημα εθνικης περηφανιας βλεποντας αλλα και νοιωθωντας το σεβασμο του κρατους προς τον πολιτη.σε ευχαριστω πολυεσπλαχνε θεε που επελεξες αυτη την υπεροχη χωρα να με κανεις πολιτη της.

καλησπερα..

fractal είπε...

GDE_X H αίσθηση της ασημαντότητας του απλοϊκού πολίτη μπροστά στην τερατώδη και χαοτική φραφειοκρατία, είναι κάτι
για το οποίο μίλησε με ανεπανάληπτο τρόπο ό μέγας Κάφκα. Σε παρακαλώ μην κάνεις ένα fractal να κοκκινίζει από ντροπή. Το fractal απλώς είχε ανάλογες εμπειρίες με τον ήρωα της Δίκης..

fractal είπε...

Αγαπημένη μου σταγονίτσα. Βγήκες σεργιάνι. Μήπως μας φέρνεις την πολυπόθητη βροχούλα. Η Γη μας την περιμένει. Οι άνθρωποί μας μάζεψαν το μαστίχι οι ελιές πρέπει να κάνουν κουρμάδες, και η γη να βλαστήσει τα υπέροχα αγριόχορτα. Μην αργείς....(πέρνα από τα γραφεία)

fractal είπε...

Προμηθέα. Αν μεγενθύνεις την φωτογραφία της ανάρτησης θα σου χαμογελάσει μία μικρή πέρκα που βρήκε σπίτι-καταφύγιο ένα τρύπιο κουφάρι αχινιού στον πάτο του απέραντου Ωκεανού..Έκανε δηλαδή πράξη μιά παροιμία που λένε οι άνθρωποι του χωριού μου: ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΣΟ ΧΩΡΕΙΣ, ΚΑΙ ΤΗ ΓΗ ΟΣΗ ΘΩΡΕΙΣ. Μας ανήκει μόνο ο χώρος που πιάνουμε όταν είμαστε ξαπλωμένοι. Τόσο χωρούμε. Αλλά η Γη είναι δική μας όσο μπορούμε να δούμε.

fractal είπε...

Αστυάνακτα καλέ μου. Καλώς ήρθες. Νόμιζα πως σε είχα χάσει.
Συνεχίζω στο δικό σου σχόλιο, εκείνο που ξεκίνησα να γράφω στο σχόλιο του Προμηθέα. Αυτό δηλαδή που θέλουν να πουν οι χωριανοί μου με την έφραση "Για το σπίτι όσο χωρείς για τη Γη όση θωρείς". Αν κάπως έτσι αντιμετωπίζαμε την ιδιοκτησία, θα είχε καταργηθεί το κτήματολόγιο και οι φόροι ακίνητης περιουσίας, και οι φορομπήχτες και τα υπουργεία οικονομικών και οι βασιλειάδες και οι αυτοκράτορες...
Και οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες δεν ήταν πιό άδικοι από τους άλλους. Η βασική ιδεολογία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που κάλυψε (1123 χρόνια και κάτι μήνες)ήταν η φιλανθρωπία...Αλλά βέβαια στην πράξη ήταν τόσο πειστική όσο και η δική μας Δνμοκρατία...Άντε πάλι και κατάφερες τη γιαγιά να σου πεί ένα παραμύθι-ευχή. Άμπωτες...
Και νάσαι καλό παιδί. Να μην εξαφανίζεσαι..

fractal είπε...

Έλλα Γιώργη. Πέστα να μη φωνάζω μοναχ- μου. Λες και ξαναείδαν οι αχάριστοι τέτοια κρατική μηχανή, να λειτουργέι τόσο άρτια τόσο οργανομένα, τόσο αποτελεσματικα, τόσο δίκαιη τόσο προνοητική τόσο δοτική, με τόσο μεγάλη και ακατάπόνιτη φροντίδα για την ευτυχία και την ευημερία των πολιτών της, με τέτοιο σεβασμό στα δικαιόματά τους, με τέτοια στοργική φροντίδα για την ασφάλειά τους, με τόσους αλτρουϊστές ανθρώπους να στριμόχνονται μέχρι ασφυξίας για να ακουμπήσουν έστω και ένα γρανάζι του γραναζιού του γραναζιού, της.
Και εμείς να μην είμαστε ευτυχισμένοι βρε αδερφέ...Μα πότε (επί τέλους) θα κάνει ξαστεριά...
μπας και δούμε τη στράται του Ομαλού.

αστυάνακτας είπε...

Fractal
καλημέρα...Η εξαφάνισή μου έχει σχέση με ευχάριστες ανακατατάξεις στην ίδια μου τη ζωή και με το διάβασμα, το πολύ διάβασμα που έπεσε τελευταία...
Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες βεβαίως δεν ξεχώριζαν από τους άλλους...άλλωστε η εξουσία είναι το ίδιο ανάλγητη με τους φουκαράδες...Απλώς τους ανέφερα γιατί υπάρχει ένας εξωραϊσμός της βυζαντινής αυτοκρατορίας η οποία νατίθετα ήταν μία πάρα πολύ σκληρή εξουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί φόροι συνεχίστηκαν από τους Οθωμανούς....και ήταν οι ίδιοι( Ίδιου τύπου ) φόροι. Αυτά και το συνέχισα πολύ το παραμύθι...εξετράπην...

fractal είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
fractal είπε...

Αστυάνακτα. Καλή σου ημέρα. Έχεις λοιπόν τόσο ευχάριστα νέα. Συγχαρητήρια. Να είσαι πάντα καλά να μας φέρνεις τόσο ευχάριστα και ακόμα πιό ευχάριστα νέα. Όσο για το διάβασμα, αν προετοιμάζεσαι για κάποιες εξετάσεις εύχομαι καλή επιτυχία. Άν όχι εύχομαι το διάβασμά σου να μεταφερθεί σαν γνώση ευεργετικά για την κοινωνία μας, και όοχι μόνο σε σένα. Όσο για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Δεν νομίζω πως γίνεται προσπάθεια να εξωραϊσθεί. Αυτό που πιστεύω πως γίνεται, είναι να επανεξετασθεί με τα κρητήρια της εποχής. Νομίζω πως κατηγορήθηκε περισσότερο από ότι άξιζε και αυτό γιατί στήριζε την εξουσία της στην θρησκκεία. Ναι έτσι ήταν. Ποιός όμως ιδεολογικός καμβάς θα ένωνε τόσο ανώμιους πληθυσμούς από την σημερινή Ισπανία έως τα βάθη της Ανατολής? Δεν ήταν πολύ νωρίς να μιλήσει κανείς με βάση το "κεφάλαιο" Όμως η φιλανθρωπία που ήταν η βάση της βυζαντινής κοινωνίας (και που εκπορεύονταν βέβαια από τη χριστιανική ηθική που καλλιεργούσε η θρησκεία), ήταν ένα χαλί πάνω στο οποίο νομίζω μπορούσε να αναπτυχθεί μιά σοσιαλιστική κοινωνική αντίληψη. Στο χωριό μου π.Χ που έχει μια χιλιόχρονη ιστορία που ξεκινά από τη βυζαντινή θεώρηση της ζωής, υπάρχουν έθιμα όπως αυτό της "παροικάδας" που σηματοδοτεί ένα σοσιαλιστικό τρόπο ζωής. Αυτά τα έθιμα που έφτασαν με αυτή ή παρόμοια μορφή μέχρι τις μέρες μας, ανισχνεύονται στη ζωή των χωριανών μου. Και δημιουργούν ένα ήθος στους ανθρώπους που πράγματι δεν το έχω συναντήσει αλλού. Βέβαια εδώ υπήρξαν και άλλοι παράγοντες που συνέβαλλαν στην αντοχή της παράδοσης αυτής. Ξέρω θα μου β'αλεις το ερώτημα, γιατί θα έπρεπε όλοι αυτοί οι ανώμιοι πληθυσμοί να είναι κάτω από μιά κεντρική εξουσία? Πράγματι το ίδιο ερώτημα ισχύει και σήμερα για τον πλανητάρχη. Μα εν τω μεταξύ από το 1204 (που΄συνέβει η πραγματική άλωση των υπολοιμάτων της Α:υτοκρατορίας) μέχρι σήμερα κοντεύουν 800 χρόνια (λιγότερα δηλαδή από την ζωή της Βυζαντινής αυτικρατορίας) και ακόμα δεν έχουμμε καταφέρει να απαλλαγούμε (κι ας έχουν εντωμεταξύ σημβεί γεγγονότα σαν τη Γαλλική ή την Οκτωβριανή επανάσταση) από τους πλανητάρχες...Είναι να λάθος να κρίνουμε το παρελθόν με τα σημερινά δεδομένα. Καλό μου εγγόνι. Σε ετχαριστώ που μου έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουμε..

fractal είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
fractal είπε...

Αστυάνακτα συμπληρώνω το προηγούμενο σχόλιό μου με κάτι ακόμα που μου διέφυγε. Ο χαραχτηρισμός από πολλόυς της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ως "ιμπεριαλιστικής" δύναμης είναι καταχρηστικός. Ο όρος αυτός είναι δημιούργημα των νεωτέρων χρόνων και χρησιμοποιείται για να προσδιορίζει κοινωνικές, πολιτικές, οιονομικές και στρατιωτικές πρακτικές διαφορετικές ( ως προς τα αίτια που τον γέννησαν) από εκείνες του Βυζαντινού κόσμου. Το ίδιο λάθος θα ήταν αν χρησιμοποιούσαμε τον όρο ρατσισμός για την εποχή εκείνη.
Νομίζω πως μιά τέτοια άποψη έχει διατυπώσει κάπου και ο Λένιν.

Ανώνυμος είπε...

Καλό μου fractal είσαι σίγουρη ότι δεν έγραψες το σενάριο του επόμενου καραγκιόζη; Για δώσε το στον Δήμο, να είσαι σίγουρο ότι θα το δούμε έργο του χρόνου.
Εγώ πάλι βρέθηκα τόσο τυχερός με το δημόσιο που σκέφτηκα να γράψω ανάρτηση, αλλά δεν θα με πίστευε κανείς. Όσες υπηρεσίες επισκέφτηκα προτού αναχωρήσω για Τουρκία μου λύνανε αμέσως ή σχεδόν αμέσως το όποιο πρόβλημα είχα.
Θα τα πούμε όταν επιστρέψω από την Μερσίνη. Πολλά φιλιά gskastro

fractal είπε...

Κάστρο μου. Τι έκπληξη είναι αυτή!
Πότε πέρασες από τη γειτονιά μου και έφτασες στην Τουρκία? Πως βρήκες εκεί τα πράγματα? Πως είναι ο γυιός σου? Τι νέα από την δοιλειά? Πως περνάς εκεί? Έχει όμορφες τουρκάλες? Πότε θα επιστρέψεις? Θα περάσεις από Χίο στην επιστροφή? Περιμένω να μου πεις. Όσο για το σενάριο, δεν νομίζω πως είναι τόσο προτότυπο για να προκαλέσει το ενδιαφέρον. Μάλλον το δικό σου ακούγεται σαν ανέκδοτο. Είναι η εξαίρεση του κανόνος. ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΕΑ ΣΟΥ.