Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Η Βάφτιση

Σε αυτή τη βάφτιση συνέβει ακριβώς το αντίθετο από ότι συμβαίνει συνήθως. Έκλαιγαν όλοι οι μεγάλοι ενώ όλοι οι μικροί γελούσαν!!!.
Αυτό ακριβώς συνέβει στην εκκλησία του χωριού μου, πριν μία ώρα περίπου!
Φίλοι. Έχετε καταλάβει πως θέλω να μοιράζομαι μαζί σας τα σημαντικά γεγονότα του χωριού μου. Αυτό έκανα και κάνω. Και γιαυτό θα σας μιλήσω τώρα. Το χωριό μου, το χωριό που γεννήθηκα, μεγάλωσα, (όσο μεγάλωσα, γιατί πρέπει να σας πω πως αρνούμε να μεγαλώσω) και ζω , είναι ένα χωριό που ζούμε περίπου 300 άνθρωποι το χειμώνα. (Το καλοκαίρι ο πληθυσμός του χωριού υπερτριπλασιάζεται.) Το χωριό μου είναι χτισμένο πριν 700 περίπου χρόνια και κατοικείται συνεχώς από τότε. Κατά καιρούς έχει δεχθεί ανθρώπους από διάφορους τόπους (ειδικά με τη Μικρασιατική καταστροφή, αλλά και πολύ νωρίτερα) οι οποίοι ενσωματώθηκαν με τους ντόπιους σε σημείο που να μην θυμάται πιά κανείς το μακρυνό παρελθόν του. Π.χ το υποφαινόμενο Fractal ψάχνοντας βαθειά μέσα του, για να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά, το χαραχτήρα του, αλλά και την εξωτερική του εμφάνιση, έχει καταλήξει με βεβαιότητα, ότι θα είχε πρόγονο κάποιο πειρατή από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής (Μπαρμπαριά , Μαρόκο, Αλγέρι κλπ), που ερωτεύτηκε κάποια κοπέλλα από το χωριό και ξέμεινε μαζί της στο νησί, ή που άφησε εδώ τον σπόρο του. Είπα πολλά όμως χωρίς να υπάρχει λόγος. Ή υπάρχει? Εσείς θα κρίνετε. Σήμερα λοιπόν πριν μιά ώρα περίπου, στην κεντρική εκκλησία του χωριού μου, έγινε μιά βάφτιση. Βαφτίστηκαν τρία αδέλφια από την Αλβανία. Ο Ηλίας, 15 χρόνων, ο Παναγιώτης 11 χρόνων και ο Γιάννης 5 χρόνων. Βέβαι και τα τρία παιδιά καθώς και οι γονείς τους, είχαν πάρει πολύ νωρίτερα το χρήσμα της αποδοχής τους στην κοινωνία του μικρού μας χωριού, αφού η συμπεριφόρά τους ήταν απολύτως συμβατή με τις αξίες του χωριού. Οι νονοί ήταν χωριανοί .Η μία νονά, που είχε χάσει πρόσφατα τον άνδρα της, έδωσε στον Γιάννη το όνομά του. Στην πραγματικότητα όμως, νονοί ήταν όλη η κοινότητα του χωριού, που όχι μόνο παρευρέθηκε, αλλά και συμμετείχε με διάφορους τρόπους στο μυστήριο. Για την περίπτωση κατασκευάθηκε από χωριανό μας σιδερά, μια μεγάλη μεταλλική ανοξείδωτη κολυμπήθρα-δεξαμενή. Άλλος έδωσε μιά μικρή σκαλίτσα τεσσάρων βαθμίδων για να μπουν τα παιδιά μέσα στην κολυμπήθρα, άλλος βοηθούσε στις πρακτικές ανάγκες του μυστηρίου, (κουβάλημα νερού κλπ.) Όλοι ήταν συκγινημένοι, και όλοι σκούπιζαν τα μάτια τους κρυφά ή φανερά. Μόνο τα παιδιά , οι νεοφώτιστοι και οι φίλοι τους, καταχαίρονταν. Είχαν τριγυρίσει την κολυμπίθρα και συμμετείχαν δίνοντας συμβουλές
στους φίλους τους.
-Κλείσε τη μύτη σου όπως όταν βουτάς στη θάλασσα να μην μπουν μέσα νερά..
-Κλείσε τα μάτια σου γιατί το νερό έχει μέσα λάδι και θα σε τσούξει.
-Κρατήσου καλά μην γλυστρήσεις..
-Κάνε μια προσευχή για να γίνει ότι πεις.
Όλλα περίμεναν να πιάσουν τις λαμπάδες , αλλά χάρηκαν όταν ο παππάς μας , έδωσε τις λαμπάδες στα ίδια τα παιδιά που βαφτήστηκαν να τις κρατήσουν..Το παιδομάνι όμως αποζημειώθηκε, όταν τους ανέθεσαν να μοιράσουν τις μαρτυριές, και να παρασταθούν στο τραπέζι που προσφέρονταν η παραδοοσιακή σουμάδα (είδος αναψυκτικού από αμύγδαλο) που προσφέρεται πάντα στους γάμους καιι στις βαφτίσεις. Στην τελετή παρευρέθησαν και οι δασκάλοι του σχολείου των παιδιών, (ενώ ο διευθυντής του σχολείου απουσίαζε...) που ασφαλώς είχαν καλέσει τα ίδια τα παιδιά. Τα παιδιά ήταν τόσο υπερήφανα που θα βαφτίζονταν, ώστεμέρες τώρα όποιον χωριανό έβλεπαν τον ρωτούσαν αν θα έρθει στη βάφτισή τους. Ειδικά ο Παναγιώτης που είχε χειρουγρηθεί πρόσφατα από σκολικοειδίτιδα είχε καλέσει και τον γιατρό του. (μου είχε ζήτησε το τηλέφωνο του γιατρού του, για το λόγο αυτό)
Φίλοι μου. Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις όμορφες στιγμές που έζησα σήμερα το πρωί στο χωριό μου. Θα ζητήσω την άδεια από τους γονείς των παιδιών και αν συμφωνήσουν θα αναρτήσω φωτογραφίες για να πάρετε μια πιό ζωντανή εικόνα από τις όμορφες στιγμές μιας μικρής κοινότητας ανθρώπων, που ζει χωρίς μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις, που χαίρετε με τη χαρά των μελών της, και που συμμετέχει ενεργά στο πένθος και τη θλίψη τους. Αυτό τον καιρό, μετά από ένα τραγικό τροχαίο ατύχημα που συνέβει σε νεαρό μέλος της κοινότητας, όλο το χωριό συγκεντρώνεται τα βράδυα στην εκκλησία για να προσευχηθεί, την ώρα που ο παππάς κάνει παράκληση γιά την σωτηρία του νεαρού. Να λοιπόν δυό όψεις της ζωής που βιόνονται ομαδικά. Κανένας δεν λέει σε κανένα τι πρέπει να κάνει. Ο καθένας μας, φέρνει μέσα του τα στοιχεία εκείνα που του υπαγορεύει η συνείδησή του. Η συνείδηση που έχει διαμορφωθεί μέσα από τους αιώνες της ζωής του χωριού μου. Και η συνείδηση αυτή έχει θεμελειώσει την κοινωνική συγκρότηση που μας έχει επιτρέψει να επιβιώσουμε ιστορικά μέσα από τις πιό αντίξοες συνθήκες...Γιατί ο τόπος μου έχει κατά καιρούς αφανιστεί από φυσικές καταστροφές αλλά και από την κατάρα της ανθρώπινης απληστίας και εκδήκησης... Ασφαλώς θα έχετε καταλάβει ποιός είναι ο τόπος μου..

43 σχόλια:

tovenito είπε...

η σουμάδα στην κρήτη δεν φτιάχνεται;

ολα θα πανε καλα... είπε...

Μια καλησπέρα πέρασα να πω και να ναι πάντα καλά οι νεοφώτιστοι!

Ανώνυμος είπε...

Καλό μου Fractal αυτή τη στιγμή ακούω τον μουεζίνη, τι ωραία φωνή έχει ο άτιμος. Έτσι με ξυπνάει κάθε πρωί στις 4:50.
Δεν πάνε δύο μήνες που βρισκόμουν στη Στενή της Εύβοιας, εκεί πάω με την παρέα μου για κοψίδια. Ήταν βροχερή ημέρα και περιμέναμε στην ταβέρνα, να σταματήσει η βροχή για να πάμε εκεί που είχαμε αφήσει τα αυτοκίνητά μας. Όση ώρα περιμέναμε κατέφταναν αυτοκίνητα με Αλβανούς και Έλληνες. Την απορία μας την έλυσε ο ταβερνιάρης λέγοντας ότι μαζευόταν όλο το χωριό για να γιορτάσουν τα βαφτίσια δύο Αλβανών (15 κορίτσι και 13 αγόρι).
Στους μικρούς τόπους τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά, αγκαλιάζουν τους ανθρώπους. Δυστυχώς αυτή η απληστία και η εκδίκηση θα μας αφανίσει τελικά. Τρόμε μόνοι μας τα σωθικά μας.
Θα σου πω όμως και το αντίθετο. Είχα μείνει σε ένα νησί για 6 μήνες για δουλειά και δεν σου κρύβω ότι αισθανόμουνα σα να ήμουν μακριά από την Ελλάδα, τελείως αφιλόξενοι άνθρωποι. Και να σκεφτείς συνεργαζόμουνα με πολλούς από αυτούς για ένα αρκετά μεγάλο έργο. Τουλάχιστον εδώ δεν ξέρω κανένα δεν γνωρίζω την γλώσσα τους αλλά οι άνθρωποι μου φέρονται και φιλικά και προσπαθούν να με βοηθήσουν. Πολλά φιλιά gskastro

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Αγαπητό fractal. Συμμετέχω νοερά στην τελετή που περιγράφεις. Κατανοώ τα αντιφατικά συναισθήματα των συγχωριανών σου - μικρών και μεγάλων. Με αιφνιδιάζει η καταγωγή σου. Χαίρομαι που σε γνώρισα. Λατρεύω την ανορθογραφία σου.

anepidoti είπε...

Χαίρομαι με εικόνες όχι απλά αποδοχής, αλλά αγάπης του διαφορετικού και το χωριό σου τις διαθέτει!
είναι σημαντικό να μάθουμε στο διαφορετικό και να συμβιώνουμε αρμονικά μαζί του, είτε για συναισθήματα πρόκειται, είτε για ανθρώπους!
την καλημέρα μου σε σένα και στην όμορφη γειτονιά σου!

fractal είπε...

tovene. Δεν ξέρω. Πιθανόν να γίνεται και στην Κρήτη σουμάδα. Πάντως δεν είναι αλκοολούχο ποτό. Πίνεται παγωμένο

fractal είπε...

Καλησπέρα ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ.
Ευχαριστούμε για τις ευχές. Πιστεύω πως και για τα τρία παιδιά όλα θα πάνε καλά.

fractal είπε...

Κάστρο ξενιτεμένο μου.. Για πιό άλο λόγο θα μετακινιόσουν αν όχι για κοψίδια και για την αγάπη του γυιού σου βεβαίως, ακόμα και εκτός Ελλάδος. Θυμάμαι τον περασμένο Ιούνιο όταν σαν έπαθλο κέρδισες την φιλοξενία σου στον τόπο μου αρνήθηκες να έρθεις με τη δικαιολογία πως δεν μετακινήσε πιά....Να όμως που απεδίχθει ότι δεν έλεγες αλήθεια. Θα έπρεπε να μου πείς τότε ότι μετακινήσε ανάλογα με το πόσο ισχυρό είναι κίνητρο.. Όσο για τη φιλοξενία στο Νησί που εργαζόσουν, είναι το τίμημα της γοητείας σου. Φοβήθηκαν οι άνθρωποι να σε βάλουν σπίτι τους...Καλά να περνάς. Τις περισσότερες φορές από τα τζαμιά δεν ακούγεται η φωνή του μουεζίνη, αλλά ηχογραφημένη κασέτα.

fractal είπε...

GDE_X. Διαθέτεις ανεξάντλητα αποθέματα κατανόησης. Θα σε ευχαριστήσω εξ ονόματος όλων των ανθρώπων που αναγνωρίζουν πειρατικό αίμα στις φλέβες τους. Και δεν νομίζω να κάνω λάθος σε αυτή μου την εκτίμηση. Όσο για την ορθογραφία μου έχουν ειπωθεί τόσα πολλά. Ίσως και αυτό το παράφορο του πειρατή που υπάρχει μέσα μου, εντείνει το πρόβλημα. Παρακαλώ να με δεχθείτε όπως είμαι και να μην προσπαθήσετε να με αλλάξετε, γιατί ένα fractal πεθαίνει αλλά δεν αλλάζει.

fractal είπε...

Ανεπίδοτη. Καλησπέρα καλή μου..
Αν λειτουργούσαμε με αυτήν ακριβώς τη λογική της αποδοχής του διαφορετικού, η ανθρωπότητα θα είχε αποφύγει πολλές συμφορές.
Θυμήθηκα τώρα πως στο μεσαίωνα έκαιγαν σαν μάγισσες τις γυναίκες που τα μάτια τους είχαν διαφορετικό χρώμα!!!!

Yannis Petsas είπε...

Καλησπέρα fractal.

Fegia είπε...

Καλησπέρα αγαπητέ μου και καλή εβδομάδα.
Υπέροχη, συγκινητική ιστορία, θαυμάσια αφήγηση.
Το κείμενό σου φτιάχνει εικόνες. Πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες!
Κι ένα αισιόδοξο μήνυμα. Αυτό, της φιλικής αποδοχής των "ξένων".

Καλό σου βράδυ.

Yannis Petsas είπε...

Δεν είπα κάτι πριν γιατί δεν είχα μάλλον κάτι να πω. Όλα αυτά τα θέματα είναι λίγο καρικατούρες για ‘μένα και εννοώ το γεγονός που περιγράφεις εδώ. Τι ωθεί αυτούς τους ανθρώπους άραγε; Το να τους αποδεχθεί η κοινότητα; Όλοι εμείς οι προοδευτικοί;

Yannis Petsas είπε...

Και ρωτάω, έχεις ακούσει τίποτα Έλληνες να πήγαν κάπου και ν’ άλλαξαν θρήσκευμα; Μόνο για να ενταχτείς κάπου το κάνεις, για ν’ αποφύγεις έναν διωγμό, αυτά σκέφτομαι εγώ.

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Φίλε μου, πολύ καλή και πολύ συγκινητική αφήγηση. Και μένω στην τελευταία σου παράγραφο:"ο τόπος μου έχει κατά καιρούς αφανιστεί από φυσικές καταστροφές αλλά και από την κατάρα της ανθρώπινης απληστίας και εκδήκησης..." Και πηγαίνω λίγο πιο μακριά. Τελικά μόνο όσοι έζησαν τη δυστυχία και τον κατατρεγμό, αυτοί είναι ανθρώπινοι.

Νά είσαι καλά φίλε μου!

Katerina είπε...

Μυστήριο το πως βιώνονται τα μυστήρια της Εκκλησίας όταν ολοι συμμετέχουν!!
Σουμάδα στα βαφτισια δινεται και στην Ανδρο. Εσύ ομως μιλάς για Χιο .

Κούκος είπε...

Πολύ όμορφες στιγμές. Και η περιγραφή γεμάτη τρυφερότητα. Σε ευχαριστώ που τις μοιράστηκες μαζί μας.

busy bee είπε...

Κρατάω τα τελευταία λόγια σου:"Γιατί ο τόπος μου έχει κατά καιρούς αφανιστεί από φυσικές καταστροφές αλλά και από την κατάρα της ανθρώπινης απληστίας και εκδίκησης.."
Ωρα καλή!

Ανώνυμος είπε...

Καλό μου fractal τελικά νομίζω ότι θα καταφέρω να περάσω από το νησί σου. Προγραμματίζουμε να φύγουμε από την Μερσίνη αύριο το απόγευμα και να φτάσουμε στο Τσεσμέ μετά από 10 ώρες. Είναι περίπου 1000χιλ. αλλά δεν ξέρουμε την κατάσταση των δρόμων οπόταν μπορεί να μας πάρει και λίγο παραπάνω. Βασίζομαι στον οδηγό, έναν θεοπάλαβο Βόσνιο.
Από την Χίο θα αναχωρήσουμε την Παρασκευή με των 22:00. Εάν υπάρχει χρόνος και εάν βρίσκεσαι στα Μέστα και όχι στην Αθήνα, ίσως συναντηθούμε.
Πολλά φιλιά gskastro.

fractal είπε...

Καλό μεσημέρι Fegia
ομίζω πως η δημιουργική φαντασία του εικαστικού, φιάχνει τις εικόνες και όχι τα κείμενα. Χαρά και τιμή γιά μένα να ερεθίζω τη φαντασία ενός εικαστικού καλλιτέχνη. Ναι , νομίζω πως η κοινωνία μας ποτέ δεν ήταν εχθρικοί προς τους ξένους. Όταν ακόμα δεν υπήρχε ο ΟΗΕ και η υπηρεσία προστασίας μειονοτήτων και αλλοδαπών υπήρχε στην αντίληψη των Ελλήνων ο ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ υπουργείο τφ'

fractal είπε...

Γιάννη
Η Οικογένεια αυτή όπως και άλλες οικογένειες, είχε ήδη γίνει αποδεκτή στην κοινωνία του χωριού. (το αναφέρω στην ανάρτηση) Δεν χρειαζόταν επομένως να βαφτιστούν για λόγους σκοπημότητας. Δεν τους κατατρέχαμε, δεν τους φερόμαστε απαξιοτικά. Τουναντίον. Προσωπικά βοηθούσα και βοηθώ τα παιδιά των Αλβανών να μάθουν Ελληνικά και με κάθε ευκαιρία αναφέρομαι στην Ελληνική ιστορία και μυθολογία. Φυσικά δεν πέρνω χρήματα. Μεταξύ των μαθητών μου υπάρχει και ένας όχι και πολύ νέος (35 χρόνων) από τη Γεωργία. Έχει ζηλευτό επίπεδο παιδείας και καλλιέργειας. Χαίρεσε να κουβεντιάζεις μαζί του. Στο χώρο που κάναμε μάθημα , πέρυσι είχαν στάξει νερά, και πήρα ένα κουβά να τα σφουγαρίσω. Τα παιδιά τον άρπαξαν από τα χέρια μου για να το κάνουν εκείνα. Ο σεβασμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν εκείνον που θεωρούν δάσκαλο, με κάνει να σκέφτομασι τα δικά μας παιδιά και να κάνω τη σύγκριση που είναι σε βάρος των δικών μας παιδιών.
Σε κάθε περίπτωση αυτοί οι άνθρωποι σέβονται το χώρο και τους ανθρώπους τους, και εμείς τους σεβόμαστε. Δεν έχουν κανένα λόγο να νοιώθουν μειονεκτικά.

fractal είπε...

Προμηθέα. Καλό μεσημέρι. Είναι αλήθεια αυτό που λες, Μεγάλη αληθεια. Ο πόνος ευαισθητοποιεί τους ανθρώπους. Μα πρέπει να έχει κανείς το κατάλληλο software ια να επεξεργαστεί τις πληροφορίες αυτές.
Και ακόμα να μη φοβάταιτην ιδιαιτερότητα. Να την κάνει αποδεκτή. Ο τόπος μου λόγω της νησιώτικης ιδιαιτερότητάς του δεν φοβάται τους ξένους αν και η ιστορία του είναι ιστορία συνεχών κατακτητικών επιδρομών.

Yannis Petsas είπε...

Fractal, ο προβληματισμός μου είναι γενικότερος, δεν έχει να κάνει με τα συγκεκριμένα άτομα και τον χώρο. Έχει μάλλον να κάνει με την εμπλοκή του θρησκευτικού στα κοινά που με βρίσκει αντίθετο, υπάρχει ένα θέμα σ’ όλη την ιστορία που δεν αντιλαμβάνομαι και που εγώ βλέπω σκοπιμότητες και που θα ήθελα να εκλείψει. Αλλά με το να το λέω εγώ, εδώ τώρα δεν λέει και τίποτα, είναι κουβέντα να γίνεται.

fractal είπε...

Ψυχή του Ωκεανού. Πίστεψέ με πως αυτό ήταν που συγκίνισε και μένα περισσότερο από όλλα. Η συμμετοχή όλου το χωριού στο μυστήριο. Ναι αυτό είναι το πραγματικό μυστήριο. Η καθολική συμμετοχή στην πνευματική διεργασία της προσέγγισης του ανθρώπου σε ότι ονομάζει Θεό. Αυτό φαινόταν καθαρά στα προσωπάκια των παιδιών όταν έκαναν την προσπάθεια να κάνουν τον σταυρό τους. Είμαι σίγουρ- πως εκείνη τη στιγμή το προσπαθούσαν. Ίσως ποτέ κανείς πριν, να μην τους είχε μιλήσει για το Θεό. Και ίσως αργότερα να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Αλλά εκείνη τη στιγμή προσπαθούσαν να προσεγγίσουν το Θείο.

fractal είπε...

Κούκο. Γειά και χαρά σου. Από τις πιό νότιες ακτές του Βόρειου -Ανατολικού Αιγαίου.Μακάρι να μπορούσα να μοιραστώ και τη σουμάδα και τα αμυγδαλωτά και τα κουφέττα. Ένα από τα μαρτύρια που ζω είναι εκείνο του να μην μπορώ να μοιρασθώ με κανένα την ομορφιά της Γης μου και των συγκινητικών εκφάνσεων της ζωής. Φαντάζομαι συμβαίνει και σε σένα. Κάτι διαφαίνεται από τα γραπτά σου.

fractal είπε...

Ωρα σου καλή busy Bee. Χαίρομαι πολύ όταν ακούω αυτή την ευχή. Χαίρομαι πολύ και να την λέω. Δεν το ήξερα ότι την λέτε και στην Κρητη. Χαιρέτα μου το Νησί σου που υπέρ αγαπώ. Θα έρθω εκεί τον Μάϊο.

fractal είπε...

Κάστρο μου ΓΙΟΥΠΙ...Έρχεσε λοιπόν. Και έρχεσε μια μέρα ξεχωριστή για το χωριό μου. Γιορτάζει ο πολυούχος του χωριού Ταξιάρχης και την παραμονή που έρχεσαι θα είναι όλο το Νησί εκεί. Κοίτα πως τα φέρνει η ζωή. Δεν ξέρω τι να πρωτοσκεφτώ από τη χαρά μου. Να σου πάρω παστέλι? Να σου πάρω μαλί της γριάς? να σου πάρω ντουφέκια και σπαθιά ? Τι να κάνω για να σε ευχαριστήσω. Εκτός βέβαια από τον καφέ και το γλυκό υποβρύχιο που σου είχα υποσχεθεί από τον Ιούνιο Μήνα. Καλώς να σε δεχτώ.

b|a|s|n\i/a είπε...

ωραίες εικόνες. καθαρές. ξεχασμένες σε "μεγάλες" κοινωνίες. που πολλές φορές ξεχνούν την συνείδησή τους.

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Καλημέρα !!

όμορφες εικόνες και πολύ συναίσθημα ..
ξέρεις η ομοιογένεια γεννά τελικά το συλλογικό συναίσθημα και την συμμετοχή..
Στις κοινωνίες τις ''πολυσυλλεκτικές'' χάνεται τελικά αυτό που δένει τους ανθρώπους δλδ
η γνώση των βιωμάτων των ανθρώπων της διπλανής πόρτας .. Η έννοια της γειτονιάς σε κοινωνίες που περάσαν και έγιναν κωμοπόλεις μαζί με τη καταγωγή χάθηκε και το συλλογικό καλό...

να σας ζήσουν..

αν έρθεις ΚΡΗΤΗ ελπίζω να τα πούμε από κοντά !!

fractal είπε...

basnia Καλό μεσημέρι. Ναι οι μικρές κοινωνίες είναι όμορφες. Έχεις πρόσωπο, έχεις όνομα, έχεις άποψη που συνυπολογίζεται.
Να είσαι πάντα καλά.

fractal είπε...

Περίπλου. Καλό μεσημέρι. Συμφωνώ με τις σκέψεις σου. Και δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια , αλλά ούτε και η τελευταία, φαντάζομαι.
Ναι. Είναι πολλές οι πιθανότητες να έρθω στην Κρήτη τον Μάϊο, όμως δεν ξέρω ακόμα σε ποιά πόλη θα γίνει το συνέδριο που είμαι καλεσμένη.
Μέχρι τότε θα τα ξαναπούμε.
Έχεις τα φιλιά μου.

kikop80 είπε...

Καλημέρα fractal
Πολύ ωραίες στιγμές αυτές που γράφεις!
Εύχομαι να είναι έτσι χαρούμενες οι περισσότερες στιγμές σας!
Αλλά τελικά ποιό είναι το νησί σου?
Χίος?
Πολύ ωραίες φωτογραφίες!
:)

fractal είπε...

kikop80
Καλώς όρισες στο φτωχικό μου.
Καλά το κατάλαβες. Το νησί μου είναι η Χίος. Ευχαριστώ για τις ευχές. Ευχαρίστως να σε κέρναγα ένα γλυκό του κουταλιού, από εκείνο που φιάχνουν οι νοικοκυρές μας, για ευτυχισμένες στιγμές.. Που ξέρεις? Μπορεί.

Ανώνυμος είπε...

χμμ εκτός απο ανορθόγραφο και παραπονιάρικο ζιζάνιο είσαι και τρυφερό και ευαίσθητο.. η λίστα μεγαλώνει.. να δούμε τι άλλο θα μαζέψω.. αγαπημένο μου φράκταλ.. με συγκινεί και η αγάπη σου για τον τόπο σου που τυχαίνει να είναι και δικός μου και τον αγαπώ όπως κιεσύ..
το ταξίδι ήταν υπέροχο! Μαγευτικό!
έμαθα και πώς δένεται η μπούρκα:)
σε φιλώ..

nikiplos είπε...

Καλησπέρα, αγαπητό Fractal! Χαίρομαι που αναφέρεσαι στο μυστήριο... είχα διαβάσει από πολλές ημέρες το ποστ σου αλλά δεν είχα προλάβει να το σχολιάσω. Αλήθεια πόσο πολύ άλλαξε η Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια όταν στο δικό σου χωριό, που δεν είναι και το ευκολότερα προσβάσιμο, αποφασίζει μια οικογένεια μεταναστών να αναζητήσει την τύχη της...
Έχοντας μόνο την εμπειρία των πόλεων δεν μπορώ να εκφέρω πολλά για την κοινωνία των χωριών.

Αναμφισβήτητα η βάφτισή των όμως υποδηλώνει τη δεκτικότητά τους στο να ενσωματωθούν περισσότερο στην κοινωνία σας. Χρέος σας φυσικά να τους ενσωματώσετε ως ισότιμους, όσο φυσικά αυτό είναι δυνατόν.

Πάντως και η αναφορά σου στον Γεωργιανό, υποδηλώνει την παρουσία αρκετών οικογενειών μεταναστών εκεί.

Τα φιλιά μου.

fractal είπε...

Σταγόνα. Καλώς μας επέστρεψες λοιπόν. Άφησα σχόλειο στο σπίτι σου, χθες, αλά δεν το είδα σήμερα. Σου έλεγα το λοιπόν πως έμαθα να γράφω σωστά τη λέξη σταγόνα, για το χατήρι σου , βρε. Και σε ρωτούσα αν πήγες μόνη σου στην έρημα ή με τον δεύτερο. Όπως και νάχει καλώς μας όρισες, και στο άλλο ταξείδι με το καλό..καί σε ανώτερα και μέχρι τα Μεστά (ας πούμε)
Σήμερα γιορτάζουμε όλοι οι Μεστούσοι. Ζήλευε εσύ...Φιλιά με μέλι γλυκό και παστέλι...

fractal είπε...

Νίκιπλος. Δεν παίζω..Με είχες συνηθίσει ως "αγαπημένο" και τώρα βλέπω πως με αποκαλείς "αγαπητό" ..Εξέπεσα λοιπόν της αγάπης σου?
Στο χωριό μου ζουν περίπου
20 άνθρωποι Αλβανικής καταγωγής και ένας Γεωργιανός. Είναι ήσυχοι και εργατικοί άνθρωποι. Μιά περίπτωση που υπήρξε με παραβατική συμπεριφορά, απομονώθηκε από τους άλλους και αναγκάστηκε να φύγει. Τουναντίον υπήρξαν περιπτώσεις που οι "δικοί μας" δηλαδή Έλληνες που είχαν έρθει για διακοπές εδώ, τους συμπεριφέρθηκαν πολύ άσχημα.
Η προσπάθειά μας είναι αυτή ακριβώς. Να ενσωματοθούν πλήρως στην κοινωνία του χωριού. Προσωπικά τους κάνω μάθημα Ελληνικών, και σε κάθε ευκαιρία τους μιλώ για την Ελληνική ιστορία και μυθολογία. Ο Γεωργιανός ξέρει πολύ καλά την Ελληνική μυθολογία. Τους έχουμε ζητήσει να συμμετέχουν σε όλλα τα σεμινάρια που διοργανόνονται εδώ από τον πολιτιστικό σύλλογο. (χορού. computers κλπ) Ανταποκρίνονται σιγά-σιγά.
Πριν από τη βάφτιση των τριών παιδιών είχε γίνει η βάφτιση ενός νεαρού περίπου πέντε χρόνια. Ο ειρηναίος ή Έρη όπως τον φωνάζουμε, έμαθε μπουζούκι και συχνά τα βράδυα παίζει για την παρέα. Μετά την βάφτιση των τριών παιδιών έχουν εκδηλώσει την επιθυμία να βαφτιστούν και άλλοι. Ήδη έχει βρεθεί νονός για ένα παιδί.
Οι άνθρωποι κάθε εθνότητας και θρησκείας βρίσκουν τρόπο να συννενοηθούν. Έχεις πολλά φιλιά.

fractal είπε...

Νίκιπλος ξέχασα να σου πω πως το ρεπερτόριο του Ερη, συμπεριλαμβάνονται τραγούδια με ποιότητα και ήθος που δεν ακούγονται στα σκυλοπανήγυρα..Δέν έχω καταλάβει ακόμα με ποιά κρητήρια ξεχωρίζει την ποιότητα των τραγουδιών που επιλέγει να μαθαίνει και να παίζει..

Ανώνυμος είπε...

αγαπημένο μου φρακταλ.. να σου εξομολογηθώ ότι κάθε φορά που διαβάζω σχόλιό σου ένα πλατύ χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου.. δεν ξέρω γιατί δεν εμφανιστηκε το σχόλιο στο μπλογκ μου.. κάτι δεν θα έκανες σωστά.. ξαναπροσπάθησε αν θες..
χρόνια πολλά για τον Ταξιάρχη σας και το χωριό σου που γιορτάζει.. ίσως βρεθώ αύριο προς τα κει και περάσω να ανάψω ένα κεράκι..
στην έρημο δεν πήγα μόνη μου βεβαίως.. αλλά ποιός είναι ο δεύτερος??
σε φιλώ και σου εύχομαι όμορφο σκ:)

fractal είπε...

Σταγονούλα..Για τον δεύτερο Χιώτη σου μιλώ βρε. Που τον άφησες..? Που τόχεις το μυαλουδάκι σου ήθελα νάξερα. Γιαυτό δεν βρέχει στο νησί. Και σήμερα πάλι το γύρισε βοριάς. Αν έρθεις στον Ταξιάρχη ζήτησε την Κυρία Γεωργία. Είναι πάντα εκεί. Και πες της ""που είναι το Φρακταλ"" Θα είναι μιλημένη και θα με βρεί ή θα σε στείλει σπίτι μου. Χθες είχα και την επίσκεψη ενός φίλου από το blogg του gskastro. Ήταν στην τουρκία και επέστρεψε στην Αθήνα μέσω Χίου για να συναντηθούμε...Και σύ...Ωχ ωχ θα βάλω τα κλάματα...

nikiplos είπε...

Αγαπημένο fractal, καθόλου δεν εξέπεσες της αγάπης μου... τουναντίον μαλιστα... 'Άκου εκέι?

Λοιπόν τα πολιτιστικά είναι αναγφισβήτητα το καλύτερο μέσο ενσωμάτωσης και λείανσης των αντιθέσεων...

Μου ακούγεται φυσιολογικό οι "Αθηναίοι" ή οι τουρίστες να τους αντιμετώπισαν αρνητικά... αφού είναι εθισμένοι στην άρνηση και στην έλλειψη κοινωνικότητας... Οι κάτοικοι των αστικών κέντρων κουβαλούν χιλιάδες αγγυλώσεις... πόσο μαλλον όταν η δια βίου μόρφωσή τους έχει ανατεθεί στην... τηλεόραση...

Για τη μουσική δεν είχα αμφιβολία... τα σκυλοπανηγύρια έχουν άλλου είδους μουσική επένδυση, υπό την έννοια της αβαρίας ή της ξεπέτας... Κάποτε βρέθηκα σε ένα καφενείο ορεινό με τον Χριστοδουλόπουλο. Θα τραγουδούσε σε κάποιο γειτονικό πανηγύρι... Ένας από τους μουσικούς του "ταλαιπωρούσε" ένα κλαρίνο κι εκείνο το κακόμοιρο τι να έκανε, έκλαιγε και σφάδαζε γοερά... Σε μια στιγμή ο Μάκης του το αρπάζει... "Μας ζάλισες!" του είπε... έβγαλε το "καλάμι" και ο ίδιος έπαιξε με το επιστόμιο μόνο από τα καλύτερα παραδοσιακού ύφους κλαρίνα που έχω ακούσει... ηπειρώτικο καθαρά...

Να έχεις τα φιλιά μου!

γιωργος είπε...

εξαιρετικη περιγραφή αλλα και εξ ισου εξαιρετικη τελετη.πραγματικα μου εκανε εντυπωση η ολη διαδικασια της βαφτισης.ενα μεγαλο μπραβο στους συγχωριανους σου και σε σενα που βιωσαν με τετοια σοβαροτητα αυτο το γεγονος.εχω να παω σε βαφτιση γυρω στα 31 χρονια -εντελως τυχαια φυσικα- οποτε οταν ακουω για αυτη συγκινουμαι ασυναισθητα...
νασαι καλα φρακταλ για την ευκαιρια που μου εδωσες να βιωσω κατι τετοιο εστω και εξ αποστασεως.


καλο σου βραδυ

fractal είπε...

Καλή σου μέρα Γιώργη
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Έχει ξεκινήσει η προετοιμασία (κατήχηση) και σε δύο ακόμα εφήβους, και όπως άκουσα ενδιαφέρεται ακόμα ένασ
φιλιά