Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009

Το Σταυροδρόμι

Αυτές τις γεμάτες φως ημέρες, πως μούρθε η διάθεση να ζωγραφίσω!...
Πήρα το καλάθι με τις ακουαρέλλες τα πινέλλα και το μπλόκ και ξεκίνησα.
Πήρα ένα χωματόδρομο και σταμάτησα εκεί που διασταυρώνονταν με ένα μονοπάτι.
Μου άρεσε, και είπα να ζωγραφίσω το σταυροδρόμι.
Ύστερα κάθησα στην πέτρα και σκέφτηκα. Οι μορφές των αγαπημένων μου, ήρθαν εκεί και με συνάντησαν. Αργά πιά, όταν έδυε ο ήλιος, μπήκα στο μικρό ξωκκλήσι άναψα ένα κερί και έφυγα για το σπίτι. Το σταυροδρόμι είχε ζωγραφιστεί από μοναχό του.
Και ήταν μιά υπέροχη ζωγραφιά γεμάτη φως και χρώματα....
Μια ανεκτίμητη ακουαρέλλα..

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009

Αλκυονίδες μέρες




Στην καρδιά του χειμώνα τόσο φως..τόση θαλπωρή, τόση γαλήνη στα πέλαγα...
Ήταν μια φορά η Αλκυόνη η κόρη του βασιλειά των ανέμων Αίολου..
Η Αλκυόνη ήξερε καλά από ανένους και τρυκιμίες.
Η Αλκυόνη αγαπόυσε πολύ τον άνδρα της.
Εκείνου του άρεσε να ψαρεύει. Του άρεσε να ξεμακραίνει στο βαθύ πέλαγος. Κάθε φορά, εκείνη τον περίμενε καθισμένη στα ψυλά βράχια πάνω από το πέλαγος και τον έβλεπε να χάνεται πέρα μακρυά, εκεί που σμίγει ο ουρανός με τη θάλασσα... Και κάθε φορά, με την ίδια αγωνία.. Να γυρίσει.
Ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό εκείνη τον παρακάλεσε να μην φύγει.
-Μείνε κοντά μου καλέ μου.
-Μη φοβάσαι καλή μου. Θα γυρίσω όσο πιό γρήγορα μπορώ για να σε σφίξω στην αγκαλιά μου.
Έφυγε. Εκείνη στα βράχια περίμενε.
Είδε την βάρκα του να αναποδογυρίζεται και το αγαπημένο κορμί του να παραδέρνεται άψυχο στα κύμματα. Έπεσε από τα βράχια στην αγκαλιά του. Να τον φιλήσει για τελευταία φορά. Και να χαθεί μαζύ του.
Οι Θεοί συγκινήθηκαν από την αγάπη τους.
Τους μεταμόρφωσαν σε πουλιά για να ξαναρχίσουν την ζωή τους πλάϊ στη θάλασσα. Στα απόγκριμνα βράχια. Εκεί που ζουν μέχρι σήμερα οι απογόνοι τους. Οι αλκυόνες. Γιατί οι θεοί φρόντισαν και για τους απογόνους τους.
Μέσα στην καρδιά του χειμώνα, γαληνεύουν τη θάλασσα, και ένας δυνατός ήλιος ζεσταίνει και φωτίζει την Γη. Είναι για να μπορούν οι Αλκυόνες να γεννήσουν και να ζεστάνουν τα αυγά τους.
Εμείς οι άνθρωποι, ξαφνιαζόμαστε από τις χειμωνιάτικες λιακάδες. Μερικοί θυμόμαστε εκείνες τις μέρες την εξοχή. Λίγοι θυμόμαστε πως αυτές τις μέρες τις λέμε Αλκυονίδες.
Και ακόμα λιγότεροι θυμόμαστε την αγάπη..