Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

O Hσίοδος και εγώ....



(τα κείμενα με τα κόκκινα γράμματα, από τη ΘΕΟΓΟΝΙΑ του Ησίοδου)
Aρχές του Φλεβάρη. Ταξιδεύω πάνω στο βατό πέλαγος. Από εδώ , (από το πιο προωθημένο σημείο του πλοίου, στο βαρύ σαλόνι) , βλέπω το πέλαγο να σπαρταρά, αχαλίνωτα ερωτικό στην αγκαλιά του γητευτή Ήλιου. Πλάϊ μου, από μια τηλεόραση ακούω τη σκερτσότζικη φωνή κάποιου μόδιστρου της γκλαμουριάς, να συμβουλεύει το κοινό του, πώς να εντυπωσιάζει με ένα φόρεμα όλες τις ώρες τις ημέρας… Κοίταξα το άκομψο κοτλέ πανταλόνι μου και το χοντρό πουλόβερ και αποφάσισα πως εγώ δεν μπορώ να εντυπωσιάσω κανέναν, και σε καμιά ώρα της ημέρας… Έτσι απογοητευμέν- αποφάσισα να εγκαταλείψω το άνετο σαλόνι του πλοίου και τον πλανήτη της τηλεόρασης. Βγήκα στο κατάστρωμα ' τσουχτερός αέρας και κρύο. Τυλίχτηκα καλά στο παλτό μου και…να....τα κατάφερα. να..αρπαχτώ από ένα συννεφάκι που περνούσε πάνω από το κεφάλι μου, πολύ χαμηλά. Έτσι έγινε και βρέθηκα στην αγγαλιά του Γερό-Νηρέα.. Μα εκείνος δεν μου έδωσε καμιά σημασία.. Ούτε το γερο -Νηρέα λοιπόν μπόρεσα να εντυπωσιάσω?… Ένας ασπρομάλλης και μακρυμάλλης γέρος με σβυσμένα μάτια και μεγάλο μέτωπο είχε μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του Γέρου της θάλασσας.. Κάθησα αμίλητ- σε μια γωνιά και περίμενα να μου ρίξουν έστω μια βιαστική ματιά…Τίποτα. Σηκώθηκα με σκέρτσο και ξανακάθησα πλάι στο σεβάσμιο γέροντα με το πιό γλυκό μου χαμόγελο... Εκείνος μου χαμογέλασε μια στιγμή και συνέχισε να μιλά καθώς άπλωνε το ρυτιδιασμένο χέρι του να μου χαϊδέψει τα μαλλιά. Α..κάποιος του είχε μιλήσει για την Αχίλλειο πτέρνα μου…. Πως ένα φασαριόζικο και απροσάρμοστο fractal μπορούσε να μεταμορφωθεί σε ένα ήσυχο κούτσουρο... Και ω του θαύματος έγινε!!
Πέρα στον φωτεινό ορίζοντα διαγράφονταν οι γκριζοπράσινες φιγούρες των μακρυνών Νησιών που γεννήθηκαν από το ερωτικό σμίξιμο …καθώς «ήλθε ο μέγας ουρανός κι ολόγυρα απλώθηκε και σκέπασε τη Γαία με πόθο ερωτικό» και άλλα πάλι από ένα «γεμάτο αστέρια ουρανό και τη νύχτα τη σκοτεινή και αυτούς που έτρεφε ο Πόντος ο αλμυρός με τα μανιασμένα κύμματα..» Μα τι έλεγε ο γέρο σοφός. Ασφαλώς παραμιλούσε!! Κοίταξα μακρυά πέρα προς το Νότο. Στην έσχατη Ανατολική άκρη της μεγάλης θάλασσας που λέγεται Μεσόγειος. Ο γερο-σοφός παρακολουθώντας το βλέμμα μου συνέχισε…<<Η μισητή Έρις γέννησε τον βασανιστό Πόνο, την Λήθη, την Πείνα, και τις Οδύνες που φέρνουν δάκρυα, τις Συμπλοκές, τις Μάχες τους Φόνους, τους Ανδροσκωτομούς, τις Φιλονικίες, τις Ψευδολογίες τις Διαφωνίες την Κακονομία, την Άτη, που πάνε συνήθως μαζί, και τον Όρκο που τυραννά τους πιο πολλούς ανθρώπους στη γη, όταν με τη θέλησή τους γίνονται επίορκοι>>
Σκέφτομαι πως όλα αυτά που ακούω είναι μια φάρσα ' ένα παιχνίδι της φαντασίας μου. Πάντα το πέλαγος με βύθιζε μέσα του. Πάντα εύρισκε τρόπο να τρυπά τις φλέβες μου και να διοχετεύει στο αίμα μου τη λαγνεία που παρέλυε τις αντιστάσεις μου, έτσι που να θέλω να σβύσω κοντά του, όπως σβύνουν γλυκά τα κύμματα στην αμμουδερή ακρογιαλιά…
«Και η Θεά αφού αναγκάστηκε έσμειξε ερωτικά με τον Υπερίωνα και γέννησε τον μεγάλο Ήλιο τη λαμπερή Σελήνη και την Αυγή που φέρνει το φως σ΄όλους πάνω στη γη και στους αθάνατους Θεούς που κατέχουν τον πλατύ Ουρανό»
Φτάσαμε στη Μύκονο.. Από το λιμάνι που αράξαμε για την επιβίβαση-αποβίβαση βλέπω τα κατάλευκα σπιτάκια.. Κάποτε το μικρό κυκλαδονήσι μιλούσε με τον Πόντο , τον Ουρανό και τους Ανέμους. «Τον Ζέφυρο που φέρνει ξαστεριά, τον γρηγοροκίνητο Βοριά και τον Νότο, αφού η Θεά πλάγιασε ερωτικά με το Θεό.» Τώρα Το όμορφο νησί των ανέμων θυσιάστηκε στο βωμό του τουρισμού.
Το «ΝΗΣΟΣ ΧΙΟΣ» ξανοίγεται πάλι στο πέλαγος και εγώ σφιχταγγαλιασμέν- με τον γέρο-σοφό Ησίοδο δέχομαι σε κάθε μόριο της ύπαρξής μου την ευλογία από το σπέρμα της Θεογονίας του. Ο Ουρανός τώρα αρχίζει να συννεφιάζει. Ο Πόντος σμίγει επικίνδυνα με τον Ουρανό..Πέρα μακρυά το φως κάποιου φάρου χαράσσει την σωστή πορεία μας πάνω στο απέραντο πέλαγος,, Α..αυτές τις ώρες η φωτιά του Προμηθέα είναι πολύτιμη για τους ανθρώπους.. «.. γιατί τότε που οι Θεοί και οι θνητοί άνθρωποι στη Μηκώνη τακτοποιούσαν τις σχέσεις μεταξύ τους, τότε (ο Προμηθέας) μοίρασε ένα μεγαλόσωμο βόδι, με χαρά, θέλοντας να ξεγελάσει την κρίση του Δία. Στο μεν ένα έβαλε τα παχιά εντόσθια και τα κρέατα μέσα στο λίπος και τα σκέπασε με την κοιλιά του βοδιού, ενώ στο άλλο τοποθέτησε με μεγάλη πονηριά τα άσπρα κόκκαλα του βοδιού και τα ακούμπησε κάτω αφού τα σκέπασε με λευκό λίπος» Και έβαλε το Δία να διαλέξει τη μερίδα των Θεών. Ο Δίας όμως που κατάλαβε το δόλο οργίστηκε «καθώς είδε τα λευκά κόκκαλα να προορίζονται για τους αθάνατους φυλαγμένα πάνω σε καπνισμένους βωμούς. Και με μεγάλη αγανάχτηση ο Δίας που μαζεύει τα σύννεφα του είπε :

"Γυιέ του Ιαπετού που οι σκέψεις σου είναι ανώτερες όλων, δεν ξέχασες φίλε μου την τέχνη της απάτης.
Έτσι του είπε οργισμένος ο Δίας με τη σκέψη που δεν λαθεύει ποτέ και από τότε θυμόταν πάντα την απάτη και δεν έστελνε στις μελιές την ορμή της ακούραστης φωτιάς για τους θνητούς ανθρώπους που κατοικούν πάνω στη γη. Αλλά ο γεναίος γυιός του Ιαπετού τον εξαπάτησε και του έκλεψε την λάμψη της ακούραστης φωτιάς που φέγγει μακρυά, μέσα σε κούφιο καλάμι. Αυτό δάγκωσε βαθειά την ψυχή του Δία που βροντά από ψηλά και χολώθηκε καθώς είδε να έχουν οι άνθρωποι τη λάμψη της φωτιάς που φέγγει μακρυά. Κι αμέσως για αντάλλαγμα της φωτιάς δημιούργησε ένα κακό για τους ανθρώπους.» Και έβαλε το φοβερό όρνιο να τρώει το συκώτι του Προμηθέα..
Μα το όρνιο φτερούγισε μακρυά καθώς τρόμαξε από τη
σειρήνα του πλοίου που έμπαινε στο λιμάνι της Σύρου.. Αχ η Ερμούπολη…η Ερμούπολη.. Δημιουργήθηκε από τις φλόγες της καταστροφής του Νησιού μου..Σαν το Φοίνικα ξεπετάχτηκε μέσα από τα ματωμένα χώματα της Χίου η όμορφη πρωτεύουσα των Κυκλάδων.. Η σφαγμένη και κατακαμμένη Χίος, δημιούργησε την οικονομική και πολιτιστική άνθηση της Σύρου.. Οι κατατρεγμένοι και αφανισμένοι Χιώτες μεγαλέμποροι και τραπεζίτες που τώρα κοιμούνται ψηλά στο νεκροταφείο της Ανω Πόλης, έβαλαν να χαράξουν πάνω στα ανεκτίμητης καλλιτεχνικής αξίας γλυπτά που κοσμούν τους τάφους τους, την τελευταία τους επιθυμία.. Να θαφτούν εκεί, από όπου θα μπορούσαν να αγναντεύουν πέρα από το πέλαγος, την πολύπαθη πατρίδα.. (τάφος Νεγρεπόντη)…. Άφησέ με για λίγο καλέ μου Ησίοδε να προσκυνήσω τα χώματα που είναι θαμμένοι τόσοι μέγάλοι συμπατριώτες μου διογμένοι από το «αρχοντονήσι που βουνά και λαγκαδιές και πλάγια, και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδυα, καθρέφτιζε μες τα νερά..» (Βίκτωρ Ουγκώ, Το Ελληνόπουλο, εμπνευσμένο από τη σφαγή τησ Χίου)
Το πλοίο σφυρίζει ξανά καθώς εγκαταλείπει το λιμάνι της Σύρου και τρέχω να πέσω ξανά στην αγκαλιά του εραστή μου, για να ξεχάσω τα γεναιολογικά μου πάθη..Ο γέρο- Ησίοδος όμως εν τω μεταξύ έχει καλέσει τον Ύπνο από την άκρη της γης. Από «εκεί όπου η μέρα και η νύχτα συναντιούνται και αλληλοχαιρετιούνται , περνώντας το χάλκινο σκαλοπάτι. Η μια μπαίνει μέσα και η άλλη βγαίνει έξω , γιατί ποτέ και τις δυό δεν τις σηκώνει το σπίτι.. Αλά η μια είναι έξω και περιφέρεται στη γη, η άλλη μένει μέσα και περιμένει την ώρα της να βγεί. Η μια κρατώντας το φως που το βλέπουν όλοι, κι η άλλη η ολοσκότεινη Νύχτα, τυλιγμένη σε μαύρο σύννεφο έχοντας στα χέρια της τον Ύπνο τον αδελφό του Θανάτου, Θεό φοβερό που ποτέ σε αυτούς ο λαμπερός ο΄Ηλιος δεν ρίχνει τις ακτίνες του, ούτε όταν ανεβαίνει στον ουρανό ούτε όταν κατεβαίνει απ΄αυτόν . Ο ένας από αυτούς, ήρεμος και γλυκός (ο ύπνος) τριγυρίζει στη γη και την απέραντη θάλασσα ενώ ο άλλος, (ο θάνατος) έχει καρδιά από σίδερο και ψυχή χάλκινη κι ανελέητη μέσα στα στήθη του, κι όποιον αρπάξει από τους ανθρώπους δεν τον αφήνει κι είναι εχθρός ακόμα και στους αθάνατους θεούς» Αδύνατον πιά να τραβήξω τον γέρο-Ησίοδο από την αγγαλιά του Ύπνου. Επικαλούμε την δύναμη του πανεπόπτη Δία «Fractal μου είπε εκείνος, ο έρωτας παραλύει τα μέλη θεών και ανθρώπων, Μην τον ξυπνάς. Εσύ ευθύνεσαι για τον βαθύ του Ύπνο, είπε, και χάθηκε τυλιγμένος στα σύννεφα..... - Μα φτάσαμε στον Πειραιά, διαμαρτύρομε…Και τότε μέσα από τον βαθύ του Ύπνο ο Ησίοδος μου μίλησε για τελευταία φορά: -Fractal, μου είπε, άσε με έδώ με το φίλο μου το γερο-Νηρέα να ξεκουραστώ... Εσύ πήγαινε. Και να μην ξεχάσεις εκεί στην πρωτεύουσα που πας, πως « Η Στύγα η κόρη του Ωκεανού σμίγοντας με τον Παλλάντα γέννησε στο παλάτι τον Ζήλο και την ομορφοπόδαρη Νίκη. Επίσης γέννησε το Κράτος και τη Βία. Ξακουστά παιδιά , μακρυά απ΄το Δία δεν υπάρχει για αυτά ούτε σπίτι, ούτε μέρος να σταθούν, ούτε δρόμος που να μην τους οδηγεί ο Θεός και πάντα κάθονται πλάϊ στο βροντερό Δία……!!! ......«Και οι ουρανίδες χάρισαν στον Δία την Βροντή και τον κεραυνό που όλα τα καίει, και την αστραπή. Με αυτά βασιλεύει στους θνητούς και τους αθάνατους θεούς….!!!!
Κατάλαβα. Το μήνυμα που μου έδινε ο αγαπημένος μου ήταν, πως ο Δίας δεν ζει πιά στον Όλυμπο αλλά στην Πρωτεύουσα!!!!!

50 σχόλια:

προφήτης είπε...

ο ησίοδος και εσύ...

καλησπέρα

fractal είπε...

Προφήτη μη βιάζεσαι, δεν τελείωσα. Το παλλεύω...

αστυάνακτας είπε...

Δεν πρόλαβα να σου πω ούτε ένα ευχαριστώ....Ευχαριστώ Fractal που με ορίζεις στους φίλους...αλοίμονο δε ξέρω το blogoπαίγνιο...περιμένω επαφή σου για τα περαιτέρω στο mail μου....astyanakta@gmail.com

Ησιόδου κοσμογονία....

Ανώνυμος είπε...

Λοιπόν θα έρχομαι σαν ανώνυμη γιατί είμαι μέλος στο google.
Δηλώνω μαγεμένη από την αφήγησή σου.και υπογράφω Αγγελική.
Υ.Γ.Ξέρεις κόλπο για να έρχομαι αυτοπροσώπως?

Side21 είπε...

Με τόσο καλή παρέα...
Διαπλέοντας το Αιγαίο
Τον αδιόρθωτο παραμυθά ποιητή
που η φαντασία του ενσάρκωσε
θεούς κι ανθρώπους, γίγαντες & ημίθεους
κι έστρωσε νόμους & δρόμους συμπεριφοράς
Τέτοιο συνταξιδιώτη αν έχεις πορεύεσαι ...
στα πελάγη του μύθου και της ιστορίας !!!
Την καλησπέρα μου ...

Yannis Petsas είπε...

Τι υπέροχο παραμύθι... καλοτάξιδο fractal.

Fegia είπε...

Αγαπητέ μου fractal.
Πολλές φορές σε μακαρίζω που ζεις σε νησί, που ταξιδεύεις στο πέλαγος, που γεύεσαι την αλμύρα της θάλασσας.
Νοιώθω την ελευθερία σου και αυτό το φευγάτο πνεύμα σου, που ακτινοβολεί σε κάθε σου ανάρτηση...

Να είσαι πάντα καλά και να αρμενίζεις αγέρωχος!
Καλό σου βράδυ φίλε μου.

asterion είπε...

Σε ευχαριστώ που πήρες προηγούμενη γραφή μου τοις μετρητοίς και θέλησες να εξιλεωθείς, αυξάνοντας τα διθέσιμα κεφάλαιά σε μια απλοχεριά που την απόλαυσα πάρα πολύ.Ετσι οι τόκοι(σχόλια) ίσως θα είναι λιγώτεροι από το κεφάλαιο (κείμενο) αποτρέποντας τον χαρακτηρισμό σου σαν τοκογλύφου. Να είσαι καλά εκεί που πάς στα ξένα.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Αγαπημένο f
χαίρομαι που η προσωπική σου μυθολογία βρίσκει μια στέρεη βάση στην αρχαία ελληνική γραμματεία.

Ανώνυμος είπε...

μακριά απ΄τον πλανήτη με τις πλάνες (τηλεόραση) και μια χαρά σε βρίσκω!

"Κοίταξα το άκομψο κοτλέ πανταλόνι μου και το χοντρό πουλόβερ και αποφάσισα πως εγώ δεν μπορώ να εντυπωσιάσω κανέναν, και σε καμιά ώρα της ημέρας"

εδώ μας εντυπωσιάζεις όλους και με το παραπάνω!

fractal είπε...

ΑΣΤΥΑΝΑΞ. Μην απελπίζεσαι που δεν ξέρεις το μπλοκοπαίχνιδο...και μου πάθεις κάτι..Θα σου το μάθω μην μου κλαίς...

fractal είπε...

ΑΓΓΕΛΙΚΗ Δεν ξέρω για ποιό λόγο συμβαίνει μόνο σε σένα αυτό. Μικρή είσαι ακόμα Σιγα-σιγά θα μάθεις..
Γύρισα στην πατρίδα και σε περιμένω.

fractal είπε...

SIDE21.Γεμάτη θεούς, Αγγέλους και μουσική η θάλασσά μας...Στο ταξείδι διαλέγεις όποιον θέλεις για συντροφιά..Όλοι προσφέρονται. Καταδεκτικοί, μοναδικοί, αιώνιοι σε παρασέρνουν...

fractal είπε...

ΓΙΑΝΝΗ. Αχ...τι να πω για τα παραμύθια μου. Μόνο τα λόγια του Σεφέρη:
"Δεν μπορείς να ξεφύγεις
τη θάλασσα που σε λίκνισε
και που γυρεύεις.."
Μπορείς? Δεν μπορείς...

fractal είπε...

FEGIA To ταξείδι στο Αιγαίο είναι εμπειρία ζωής..Σε αναγκάζει να σκεφθείς.. Κοίτα. Σε αυτό το ταξείδι, απογοητευμέν- από αυτά που άκουγα από την τηλεόραση, αναγκάστικά αναρωτήθηκα τι ενδιαφέρον μπορεί να έχουν αυτές οι ανοησίες και πόσος κόσμος τις παρακολουθεί. Το ερώτημα αυτό με ανάγκασε να σκεφθώ τι είναι πρόοδος και αν η τηλεόραση την εκφράζει. Έτσι δεν μπορούσα να μην σκεφτώ τον Ησίοδο μιά και βάζει τις βασικές σκέψεις της προόδου και της εξέλιξης σε αντίθεση με την φιλοσοφία της Ανατολής που ήθελε τον άνθρωπο αποτυχημένο δημιούργημα (ασιατική μεταφυσική σκέψη που εξέλιξή της είναι ο χαμένος Παράδεισος κλπ) αλλά προτείνει μιά ορθολογική αντίληψη που βλέπει τον άνθρωπο να προσπαθεί να κατακτήσει αξίες, να πάρει από τους θεούς γνώση...(Προμηθέας κλπ) Ένα βήμα μετά με τον Ξενοφάνη παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία της διανόησης η αντίληψη της προόδου...Αυτά δεν τα λέω εγώ. Τα λέει το ΑΙΓΑΙΟ, φτάνει μόνο να θέλει να τα ακούσει κανείς....
Κάνε ΤΟ ΤΑΞΕΙΔΙ. Θα με θυμηθείς..

fractal είπε...

ΑΣΤΕΡΙΟΝΑ Δεν παίζω. Επί της ουσίας τίποτα...Το ήξερες ότι δεν είμαι τοκογλύφος, δεν περίμενες να σου το αποδείξω. Για τον Ησίοδο τίποτα?
Προδοσία..Έχεις καιρό να επανορθώσης...

fractal είπε...

ΓΙΩΡΓΟ Χ. Η προσωπική μου μυθολογία της ανάρτησης "Η αποκάλυψη της ξεχασμένης θεότητας του βασιλειά Ήλιου" εννοείς ασφαλώς...Ήταν ένα παιδικό παραλλήρημα που έτυχε να εμφανίζεται στη ζωή μου ξανά και ξανά με διαφορετικές μορφές...
Α..κατάλαβα λες για τη θεογονία του Βασιλειά Ήλιου..ε? Ποιός μπορεί να ρίξει φως στα θεοσκότεινα βάθη της συνήδεισής μας......Τον δικό μου Ήλιο τον γέννησε μια κατεγίδα...και μιά ψυχική ανάγκη για Ήλιο. Αυτή η ανάγκη γέννησε και άλλους Ήλιους στη μετέπειτα ζωή μου. Μα ήταν νεκρά αστέρια που έφτανε σε μένα η στιγμιαία μόνο λάμψη τους. Πεφταστέρια..

fractal είπε...

ΗΛΙΟΓΡΑΦΟΣ. Αφού ξέρεις..Μια εντύπωση ήθελα και εγώ αδελφούλη, σαν όλο τον κόσμο..Να πουν και για μένα: "τι κομψό συνολάκι.."
Άδικα μελετούσα τόσα χρόνια την θεωρία των Συνόλων..

Ανώνυμος είπε...

αγαπημένο μου φράκταλ,
με μάγεψε η αφήγησή σου!!
βλέπεις υπάρχουν τόσοι τρόποι που μπορεί κανείς να εντυπωσιάσει..
άλλοι εντυπωσιάζουν με το περιεχόμενο και άλλοι με το περιτύλιγμα..
κατανοώ ότι και το περιτύλιγμα παίζει το δικό του ρόλο.. σου δίνει την ευχαρίστηση να το θαυμάσεις προτού το σκίσεις και το πετάξεις στα σκουπίδια..
Με με κομψό συνολάκι ή με άκομψο χοντρό πουλόβερ, σου αξίζει να χαμογελάς..
καλώς ήρθες πάλι στο νησάκι μας..

asterion είπε...

Αφού το θέλεις αν ασχοληθούμε με τις ωραίες αλληγορίες, μένω σε μια διαρκούς και παντοτεινής ισχύος. "Ο Ερωτας παραλύει θνητούς και Θεούς". Μια τρέλλα παντοδύναμη για την διαιώνιση των εμβίων. Αλλά τι τρέλλα......Η ωραιότερη βαθύτερη και επιδίωξη όλων μας. Μια φωτιά που καίει ανεπανόρθωτα ότι αγγίξει και σαν φωτιά (πύρ) εξαγνίζει. Αν δεν καείς δεν μεταρσιώνεσαι.
Ευχαριστημένη;;;;;;

fractal είπε...

AΑΣΤΕΡΙΩΝ
Α Π Ο Λ Υ Τ Α

ολα θα πανε καλα... είπε...

Πολύ ωραίο το παραμύθι και η αφήγηση εν γένει.Καλημέρα φράκταλ,με το κοτλέ παντελόνι.Είσαι τυχερή που πιστεύεις στην προσωπική σου μυθολογία,στα στοιχεία της φύσης και που βλέπεις κάθε μέρα τα κύματα του Αιγαίου.Με διαφορετική "φορεσιά" από αυτήν που αναφέρεις στην ανάρτηση,ίσως να μη μπορούσαν όλα αυτά να σου είναι ευδιάκριτα.
Καλή σου μέρα,από την Αθήνα που ξημερώνει βροχερή.Και...σου στέλνω διαδικτυακά ένα σοκολατάκι,γιατί υπάρχει λόγος.Τη γεύση την επιλέγεις εσύ:έχω με πορτοκάλι,με κεράσι,με κάστανο,με βερίκοκο,με μους σοκολάτας.

Sophias Correction είπε...

Beautiful - hello from Canada

fractal είπε...

ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ Ευχαριστώ κάνει να πάρω ένα από όλλα??
Αν όχι θα πάρω εκείνο με το κάστανο.
Ευχαριστώ.
Καλή νύχτα. Βρέχει και εδώ πολύ. Έριξε και χαλάζι πριν λίγο. Η λάμπα στο στύλο του δρόμου κάϊκε έτσι απόψε δεν θα μπαίνει φως στο δωμάτιο. Θα είναι μιά σκοτεινή βροχερή και μεγάλη νύχτα.

nikiplos είπε...

Αγαπημένο fractal καλησπέρα… χαίρομαι που στο ταξίδι σου στο φώς ξύπνησες από τον βαθύ του ύπνο τον Ησίοδο και τη θεογονία του. Χαίρομαι που ξανάβγαλες την Ερμούπολη από το περιθώριο της εγωκεντρικής Αθήνας και της μιζέριας που καταδικάζει η Ελλάδα την επαρχία της. Αν η Ελλάδα ήταν Ευρωπαϊκή χώρα είμαι βέβαιος ότι θα είχε την Ερμούπολη πρωτεύουσα. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά να είναι πρωτεύουσα, την ομορφιά, τη γαλήνη, το σεβασμό στο γαλάζιο που το λιόγερμα γίνεται βαθύ μπλε μα κυρίως ότι χτυπάει κι αυτή στον παλμό του Αιγαίου…

Όσο για τη θεογονία, άνοιξες τους ασκούς του Αιόλου και ξεπετάχτηκαν έξω όλοι αυτοί οι παλιοί θεοί, που έφτιαξαν αυτόν τον τόπο και το μοναδικό φώς του. Παρόλη τη βεβήλωση που του κάνουμε εμείς χιλιάδες χρόνια τώρα, εντούτοις είμαι βέβαιος ότι αυτοί οι θεοί, εξακολουθούν να υπάρχουν και να κρύβονται στα κυανά σπηλάδια, στα πονηρά χαμόγελα παιδιών, στους αίγαγρους που αγναντεύουν από τα ψηλά βράχια και τα ριζιμιά των δέντρων… Μέσα εκεί ηχεί ακόμη μάλλον ο αυλός του Πάνα. Απλά πρέπει κανείς να είναι έτοιμος να τον ακούσει… Να είδες μέθυσες από το φως του Πρωτέα, που στραφταλίζεται στα αφρισμένα κύματα του γιαλού και είδες όλους τους πρώτους αυτούς θεούς να παρελαύνουν… Και να μην θέλεις στην Ελλάδα βλέπεις το φως… Αρκεί να φύγεις από εκεί που εμείς κατοικούμε από τις άσχημες πόλεις μας. Από τη δική μας ασχήμια που είναι στην καθημερινή μας συμπεριφορά. Από το «επίσημο ξιπασμένο και αγράμματο κέντρο». Να ταξιδέψεις να πλανηθείς σε ότι έμεινε ακόμη αλώβητο… Κι εκεί να ακούσεις το κελάιδισμα των πουλιών, τον φλοίσβο και να αγναντέψεις από τις βίγλες, που παλιότερα δεν μπορεί θα φιλοξενούσαν αρχέγονα ξόανα… Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη τα ξωκλήσια κι έτσι έχουν και οι δικοί μας θεοί τρόπο να μετεμψυχώνονται και να αποκτούν κάτι από το Θείο του ηλιάτορα… Ευτυχώς σε αυτόν τον τόπο που απλόχερα δίνει, ακόμη υπάρχουν κάποιοι που παίρνουν… Οι υπόλοιποι απλά …εισάγουν αέρα κοπανιστό…
Φιλιά και καλή δύναμη…

fractal είπε...

Καλέ μου ΝΙΚΙΠΛΕ. Είδες! Δεν είναι μόνο το "έξω" φως που μας κάνει να "βλέπουμε" Είναι κυρίως το μέσα φως, που ρίχνουν οι προβολείς της σκέψης γύρω μας, και έτσι μπορούμε να βλέπουμε τον κόσμο μας, ακριβώς με τον τρόπο που τον περιγράφεις...
Για άλλους το Αιγαίο είναι γλαμουράτες διακοπές, για άλλους, τόπος να αδειάζουν απόβλητα, για άλλους χώρος επικερδών επενδύσεων..
Για ελάχιστους τρόπος ζωής δημιουργίας και έμπνευσης...
Λίγο πριν έστειλα σε ένα φίλο ένα από τα τραγούδια των σειρήνων..Από εκείνα που τραγουδούσε ο Ορφέας στη Λύρα του για να δίνει τον παλμό και το κουράγιο στους κωπηλάτες της Αργώς...
Θέλω να το στείλλω και σε σένα...
Πάνω στην μελωδία του να κεντήσεις τη νοσταλγία σου, και να δημιουργείς στην κάθε ημέρα σου ένα καινούριο κόσμο..

http://www.youtube.com/watch?v=OZ-tELocf_8&NR=1

Γέφυρα στις μουσικές Ανατολής και Δύσης? Ναι. Οι άνθρωποι του Αιγαίου ίδιοι βάτραχοι όπως τους αποκαλεί ο Πλάτων , ζουν στις όχθες του απορροφώντας και αφομιώνοντας το κάθε ξενικό στοιχείο που πέρασε από εδώ.
και ο Ησίοδος..΄ενας βάτραχος και αυτός...Πρόσεχε καλέ μου τα βατραχια στις όχθες του Αιγαίου..
Τα φιλιά μου...

Ανώνυμος είπε...

Καί ἐγώ μέ τόν Ἡσίοδο Φράκταλ καί ὄχι μόνο.
Ἀλλά μέχρι τώρα δέν ἔχω ἀξιωθεῖ νά ἀσχοληθῶ «κανονικά» μέ τίποτε. Πρός τό παρόν ἀναρτῶ τά ἀρχαία κείμενα πού βρίσκω. Ἡ θωριά τούς μαγνητίζει τό βλέμμα. Σκέφτομαι κάποιες φορές πώς θά ἦταν ἄν ἤξερα τήν ἀρχαία γλώσσα μέ τόν τρόπο πού τήν ἤξεραν οἱ πρόγονοι. Τά διαβάσματά μου εἶναι ἀποσπασματικά γιατί ἔχω πολλά νά κάνω. Πιθανόν σέ μία ἄλλη ζωή νά ἀσχοληθῶ περισσότερο. Ἔχω ἀρχίσει κά ἐγώ καί δημοσιεύω τό δικό μου «παραμύθι».
Καλή συνέχεια στό δικό σου καί
Καλημέρα.

fractal είπε...

Καλημέρα Μιχάλη. Καθόλου δεν συμφωνεί το σχόλιό σου με τα αναφερόμενα περί "ξάπλας" στο προφίλ σου.
Το "ξύδι" , "γλυκάδι" λοιπόν
Ευχαριστώ που ήρθες.
Όλος ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν μπορούσε να έχει πρόσβαση και να διδάσκεται από την Αρχαία Ελληνική γραμματεία..
Να μην χαθούμε ..

Fegia είπε...

Καλημέρα αγαπητέ φίλε.
Την Κυριακή το βράδυ συνάντησα μετά από πολλά χρόνια τον φίλο μου που έψαχνα και μέσω του διαδικτύου, τελικά βρήκα...
Είναι αυτός στον οποίο είχα αφιερώσει την ανάρτησ με θέμα ¨Εις υγείαν της αλητείας"
Θυμάμαι με πόση τρυφερότητα είχες σχολιάσει το συγκεκριμένο post ευχόμενος να δω τον φίλο μου σύντομα και δια ζώσης.
Κάτι, που τελικά έκανα και σκέφτηκα πως όφειλα να σε ενημερώσω...

Καλό αγνάντεμα στο ΑΙΓΑΙΟ...

fractal είπε...

FEGIA Στην προσπάθεια να θυμηθώ το σχόλιό μου στην ανάρτηση που αναφέρεις, μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω μιά περιήγηση στις μέχρι τώρα αναρτήσεις σου. Απεκόμησσ ένα αίσθημα πληρότητας από την επαφή με ένα άνθρωπο με τόσα πολλά ενδιαφέροντα, με τόση ευαισθησία στην προσέγγιση των αξιών του πολιτισμού μας, και τόση σοβαρότητα αντιμετόπισης των σύγχρονων προβλημάτων. Θυμήθηκα τον Άρη Κωσταντινίδη π.Χ και μιά διάλεξή του που είχα παρακολουθήσει στο Μετσόβειο και που είχε σχέση με τίς φόρμες που "επινοεί" η φύση και πως μπορούν να αξιοποιηθούν στην αρχιτεκτονική.
Παρουσίες σαν αυτές των αναρτήσεών σου στο χώρο του Blogging δικαιόνουν την τεχνολογία..Σαν σπουδάστ- των αναρτήσεών , αλλά και των σχολίων σου, ευχαριστώ για τις παραδόσεις σου..

anepidoti είπε...

υπέροχο ταξίδι, σε ακολούθησα πριν μέρες,
έφυγα λίγο σοφότερη
και μια ιδέα πιο όμορφη,
ξανάρθα για τρίτη φορά,
μύρισα αλμύρα και φεύγω
λίγο πιο νοτισμένη.

καλό βράδυ!

fractal είπε...

ΑΝΕΠΙΔΟΤΗ Θα προσπαθήσω να σου πω ένα ευχαριστώ έτσι http://www.youtube.com/watch?v=fC92mlpGghM&feature=related

fractal είπε...

Ή και έτσι http://www.youtube.com/watch?v=9bU7xLktZCc&feature=related

anepidoti είπε...

ανέβηκα στο τρεχαντήρι, τραγούδησα στη θάλασσα να μη θυμώνει και πέρασα για ένα ευχαριστώ και μια ζεστή καληνύχτα!

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=wtAfZcax7uU


Καλοσυνάτο Φράκταλ, ακόμη να μάθεις ορθογραφία; Χεχεχε

Να σαι ΠΑΝΤΑ καλά. Τα ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ καλά! Άκου το τραγουδάκι...

Ανώνυμος είπε...

Ἔτσι πού ἔχουμε γίνει, μόνο ὁ κατάλογος τοῦ blog μᾶς σώζει ἀπό τό νά μήν χαθοῦμε. Καλημέρα καί πάλι.

fractal είπε...

Μιχάλη, Πως τα καταφέρνεις και γράφεις πολυτονικά?
Ποιό software υποστηρίζει το πολυτονικό..?
Την Καλημέρα μου.

fractal είπε...

ΜΥΣΤΗ Η επισκεψή σου ήταν ανέλπιστη χαρά.
Το ξέρω πως δεν θα μάθω ποτέ ορθογραφία. Τώρα πιά όμως δεν με πειράζει, Κάνει πολύ κρύο εδώ. Το πιό πιθανό είναι να μη βγω από το σπίτι.
Εσύ που γυρνάς μέσα στο κρύο και τη βροχή? http://www.youtube.com/watch?v=Is20Bfaq2J0

Ανώνυμος είπε...

Καλό μου fractal απ’ ότι διαβάζω δεν είμαι μόνο εγώ που αποζητώ να χαϊδεύομαι στην κυρά Κάστραινα (όπως μου γράφεις) αλλά και εσύ τα αποζητάς από γέρους και μάλιστα άγνωστους. Πρόσεξε κυκλοφορούν και παιδεραστές.
Απορώ γιατί δίνεις τόσο σημασία στην εμφάνιση, εσύ μάλιστα που θαυμάζεις όλα αυτά τα μεγάλα μυαλά και που κάνεις και παρέα με μερικά από αυτά!
Να υποψιαστώ ότι θα ήθελες να είσαι σαν το μοντέλο με τα 4 κιλά ναρκωτικά αν είσαι αγόρι ή σαν την Πετρούλα που λέει τον καιρό στο Star αν είσαι κορίτσι;
Εντυπωσιακή η φωτογραφία με τους κεραυνούς, όσο για την μεσαία αν φανταστείς ένα κύκλο γύρω από τα πουλιά βλέπεις το προσωπάκι του casper (φαντασματάκι που σου είχα γράψει σε προηγούμενη ανάρτηση σου).
Είμαι σε μια φάση (την έχω ξαναπεράσει) που μπαίνω στα blog, τα διαβάζω και δεν ξέρω τι να γράψω, απλά τα διαβάζω. Ίσως φταίει η κούραση. Πολλά φιλιά από τον gskastro.

Ανώνυμος είπε...

καλε.. σ εμένα γιατί δεν απάντησες?? σνιφφ σνιφφ κλαψ!!
καλό μου φράκταλ κρύο πολύ κάνει.. να ντύνεσαι καλα..
σε φιλώ
καλό σκ:)

fractal είπε...

Σταγονούλα μου..τι έπαθα ..μόλις τώρα το πρόσεξα...Καλά τα μυαλά στα σύρματα.. Τόσες φορές πέρασα και δεν το πήρα χαμπάρι..Τι να κάνω για να σταματήσεις να κλαίς..Ένα κιλό αμυγδαλωτά από τον Αυγουστάκη..Ακόμα κλαίς..και ένα κιλό μασουράκια...Και δυό φιλιά. Τα πιό γλυκά που έχω δώσει μέχρι τώρα...περιτυλιγμένα με μιά ζεστή αγγαλίτσα...εν τάξει..? Καθαρή Δευτέρα ξέρεις που θα είμαι....
Απο την Αγγελική έμαθα για το μεταξωτό. Που πήγε αυτό? Χάθηκε...

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Καλό μου φρακταλ ...

τι κείμενο ειν τούτο..

εξαιρετικά περιγραφικό όλο εικόνες και μυρωδιές ..μα και φως ..ένα φως που φωτίζει το εσώτερο είναι έτσι που τα σκοτάδια που το διακατέχουν τρέχουν να κρυφτούν τρομαγμένα από το κάψιμο στα μάτια που προκαλεί η διήγηση σου ..

fractal είπε...

ΚΑΣΤΡΟ μου ο Ησίοδος είναι πάντα νέος, (επίκαιρος) όπως βλέπεις. Και καθόλου Άγνωστος.. Έχω κάθε δίκιο λοιπόν να ζητώ την παρέα του..
Όσο για την απροθυμία σου να συμμετέχεις στις κουβέντες των bloggς μάλλον είναι ιός..Πολόί φίλοι έχουν κλείσει τα σχόλια στην ιστοσελίδα τους, και γενικά υπάρχει μιά εσωστρέφεια θα έλεγα.. Μόνο κάτι φλύαρα UFO σαν και μένα δεν μαζεύονται. Φιλιά στην κυρά κάστραινα και σε 'ολα τα καστροπούλια...
Το κρύο εδώ σπάζει κόκκαλα.
Κατεβαίνει ένας βοριάς από τον Εύξεινο και πέρνει σβάρνα όλα τα νησιά.. ...Τζάκι και διάβασμα. Και ο βοριάς έξω... στο κρύο..

fractal είπε...

ΣΤΑΓΩΝΟΥΛΑ. Θάρεις απόψε στο Ομήρειο στην εκκδήλωση του Φ.Ο.Χ. για τη Γάζα. Αντε θα ψάχνω πάλι ένα ένα τα πρόσωπα μπας και σε ανακαλύψω..

fractal είπε...

ΠΕΡΙΠΛΟΥ..Σε έφερε ο Βοριάς.?
Από το Νότο περίμενα να σε φέρει..
Μόλις έλεγα στον ΚΑΣΤΡΟ ότι έχουν εξαφανιστεί όλοι. Κρύο και περισυλογή.. Αισθάνομαι να κυκλοφορώ ολομόναχ- στις λεωφόρους των bloggs.
Τα λόγια του Ησίοδου είναι που καίνε, Περίπλου. Λες και γράφτηκαν χτες..
...Το κράτος και η Βία ,λέει, δεν έχουν αλλού τόπο να σταθούν παρά μονάχα πλάϊ στο Δία που κυβερνά με την βροντή και τον Κεραυνό..
Ο Βοριάς φυσά πολύ δυνατά εδώ και το κρύο είναι πολύ τσουχτερό.. Ελπίζω να μην αφήσεις την καληνύχτα μου στο δρόμο να παγώσει..
Η δική σου, μου κάνει ακόμα συντροφιά.

Ανώνυμος είπε...

Κάστρο φίλε μου ελπίζω στην φιλόξενη διάθεση του Φρακτάλ, για να πω μια κουβέντα. Ισως είναι κάποιο κρυφό κυκλοφοριακό τέχνασμα που ελκύει νέους και ώριμους τουλάχιστον σε κουβέντα. Μπορεί να είναι και σημείο των καιρών. Μήπως μπορείς να με φωτίσεις; Οι άλλοι ξέρω θα διαβάσουν και θα μείνουν αμμέτοχοι. Επί τη ευκαιρεία μήπως γνωρίζεις ποιόν λένε Σαράφη; (όχι τον στρατηγό)

Ανώνυμος είπε...

Αστερίωνα δεν ξέρω αν πήρες χαμπάρι αλλά μόλις έβαλες αυτό το σχόλιο, το fractal έβαλε νέα ανάρτηση «Στις Φυλακές». Λες να είναι για εμάς;
Πάντως για να σου απαντήσω στην πρώτη σου ερώτηση θα πρέπει να μου πεις τι εννοείς με το «ώριμος», γιατί εμείς δεν συγκαταλεγόμαστε σε αυτή την κατηγορία, είμαστε εσχατόγηροι.
Το δεύτερο αν δεν κάνω λάθος είναι ο αργυραμοιβός. Καλή σου ημέρα gskastro

Asterion είπε...

Περίπου υπερώριμοι επειδή αυτό που γράφεις, είναι παραπλήσιο με μια μικρή παραλλαγή αντικαθιστώντας το "εσ" με το "σκ" οπότε δεν μου αρέσει.
Τώρα η ερμηνεία αργυραμοιβός επεκτείνεται και σε τοκογλύφο (λιγάκι). Το φιλικό μας φρακτάλ έχει αρχίσει ή να βαριέται ή να παγώνει οπότε γράφει λίγα(δόλωμα) και εισπράτει πολλαπλάσια.

Ανώνυμος είπε...

δε φτάνει που με αγνόησες θέλεις και να με κάνεις σαν ντουλάπα.. τη μια με γεμιστά, την άλλη με μασουράκια και αμυγδαλωτά..:P:P
να ξέρεις ότι ανθρώπους που εκτιμώ και συμπαθω, δεν τους παρεξηγώ..
είσαι όμως ένα μαλαγάνικο εσύ..:):)
σε φιλώ
να προσέχεις και να χαμογελάς..

fractal είπε...

ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΑ..Γιατί με μαλώνεις..Εγώ να σε γλυκάνω ήθελα όχι να σε κάνω έπιπλο.
Πρόσεχε, ντύσου καλά, χαμογέλα...Όλο με συμβουλεύεις...Και το περίεργο είναι πως μου αρέσει..