Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Στις πολιτείες του Βορρά

...
.Συνάντησα την πολιτεία του Βορρά , στο δρόμο μου για τα αρχαία μάρμαρα.

Ο ουρανός έτρεχε γρήγορα πάνω στα δένδρα .


Να φτάσω πιο γρήγορα εκεί που κανένας δεν θα με περίμενε.


Όταν έφτασα , η δύση καίγονταν απάνω στα τζάμια των παραθύρων .

Μπροστά στο μεγάλο κτίριο του Δημαρχείου,
μια σημαία χαστούκιζε τον αέρα..

Ήταν ημέρα γιορτής.




Ένα θαλασσινό απόγευμα σκορπούσε τη μοναξιά του, στους δρόμους.

Σαν να μου φάνηκε πως ηχούσαν τραγούδια παιδιών..




Ένα κάστρο ψηλά, δίπλωνε προσεχτικά το φως,
σαν κεντημένο τραπεζομάντιλο.

Και μια βυζαντινή εκκλησία πιο κάτω,
πελεκούσε ακούραστα τη σιωπή της.


Ετούτη την πόλη του Βορρά , την αγάπησα

Μα ακόμα δεν την είχα γνωρίσει.

Μόνο είχα μαζέψει στις χούφτες μου κόμπους από το φως
του νησιού μου, και περίμενα να με υποδεχτεί για να την ράνω..



To σκοτάδι ήρθε βιαστικα , σμίλεψε τις κορυφές των δένδρων
και



και πάγωσε τις εικόνες του μυαλού..




Το πρωί ο ήλιος βγήκε , σκοντάφτοντας πάνω στα σύννεφα..

(Αν και δεν είχε κανένα λόγο να ανατείλει.).




Νωρίς-νωρίς μάζεψα τα μικρά μπογαλάκια των τραγουδιών μου.

Θα πήγαινα να αποθέσω το τάμα μου, στα αρχαία μάρμαρα.

Να τους ζητήσω να μου πουν το όνομά μου.






Να ξέρω, που είμαι.

Να ξέρω, ότι είμαι.

Να σμίξω με τον εαυτό μου, ανάμεσά τους.

Να έχω μια θέση μέσα στον κόσμο .


Στη θέση που είχε ορισθεί για μένα,
είχαν ανθίσει μικρά κίτρινα λουλούδια...

Ακριβώς σε μιας καθισιάς τόπο.

Απόθεσα εκεί τα αμαρτήματά μου, την ηλικία μου και το παρελθόν μου.

Δεν είχα τίποτα άλλο μέσα στις χούφτες μου.

Εξόν από τη λίγη ομίχλη που είχα μαζέψει,
γιατί νόμισα πως ήταν φως....


Ύστερα, στάθηκα κάθετος άξονας,
στο κέντρο της σκηνής του αρχαίου θεάτρου.




Και ήρθε πλάι μου, διπλωμένος σε οξεία γωνία,
ο ίσκιος του Χειμώνα.

Να μην αναγνωρίσω το πρόσωπό του.

Ήθελε να μου πει, αυτό που ήδη είχα μαντέψει.

Πως κάποτε θα έρθει να με βρει,
με ένα μπουκέτο χρυσάνθεμα σε κάθε χέρι..

Άδικος κόπος.

Δεν θα ξέρει πως εγώ τότε θα έχω φύγει
από την πόλη που αγάπησα..

Πως θα έχω περάσει στην αντίπερα όχθη..


Τότε εγώ θα έχω μαζέψει τα τραγούδια και τις ζωγραφιές μου
και θα ταξιδεύω στην τροχιά της αστροφεγγιάς…

Ένας λευκός γλάρος,
που πάνω στα φτερά του έχω ακουμπήσει ότι πολύ αγάπησα,
θα με πάρει μαζί του.




Και αυτά τα λόγια θα μένουν πάντα εκεί.

Ανάμεσα στα αρχαία μάρμαρα και στην ομίχλη.

Σε μιάς καθισιάς τόπο.

Αναθηματική επιγραφή.

Περίληψη της ζωής μου.



Βαλσαμωμένο πουλί.....

50 σχόλια:

katerina είπε...

Καλημερα!
ταξιδεψαμε κι εμεις μαζι σου μ ομορφες εικονες και λογια.
Πανεμορφη Καβαλα... ε?

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Με ταξίδεψες με τις εικόνες σου...μα πιο πολυ με τα λογια σου...σε μια άλλη διάσταση


Καλη σου μέρα!

Yannis Petsas είπε...

Τον γλάρο τον ξέρω, τον λένε Ιωνάθαν. Εσένα σε ξέρω αλλά αφού δε θες δε λέω. Θλιμμένα όλα αυτά, τι στο διάολο το ψάχνεις; Και να ξενιτεύεσαι διαρκώς, δεν σου κάνει άλλο ο αέρας του νησιού, μαραζώνεις εκεί, κλειδαμπαρώνεσαι. Κι εσύ είσαι της υπαίθρου.
Φιλιά.

Thalassenia είπε...

Τα λόγια σου ποίημα.
Άλλος το ακούει χαρούμενο και άλλος σαν θλιμμένο.

Αγαπημένη η παλιά πόλη, έτσι ακούω το ποίημα χαρούμενο.

Εικόνες, άλλες όμορφες και άλλες μεγαλειώδεις.

Artanis είπε...

Πολύ όμορφες φωτό...
Καλημέρα από ΝΖ...

fractal είπε...

katerinα
Συν-φωνώ μαζύ σου Κατερίνα.
Υπέροχη πόλη.
Είχα πάντα την επιθυμία να την επισκεφθώ.
Με αποζημείωσε.

fractal είπε...

Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Πιστεύω πως κάθε πόλη έχει την μυρωδιά της.
Έχει τον τρόπο της να σου μλά για τον εαυτό της.
Η Καβάλα και οι Φιλίπποι με έκατσαν στο σκαμνί. Με υποχρέωσαν να ακούσω.
Με έκαναν να σκεφτώ πως θα ήθελα να ζήσω πολλές ζωές για να ακούω.
Και αυτό ήταν εμπειρία ζωής.
Ίσως και θανάτου.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

καλό μας Fractal, με τι ταχύτητες ταξιδεύεις; δε σε προφταίνουμε πια...έβγαλες φτερά;...
σου στέλνω φιλιά με ταχυδρόμο... ένα γοργόφτερο τραγούδι!

http://www.youtube.com/watch?v=Z7JKB-Q2McA&feature=related

fractal είπε...

Yannis Petsas
Και ποιός δεν θα ήθελε τον γλάρο Ιωνάθαν να εμπλέκεται στον προσωπικό του μύθο.
Θλιμένα, Ναι. Εισέπνευσα με όλη μου την ψυχή την θλιμένη μουσική που απλωνόταν παντού καθώς προχωρουσε η νύχτα και ξημέρωνε η άλλη μέρα.
Μια αδιάκριτη ορχίστρα ξετρύπωνε από παντού τους ήχους της πόλης και τους έφερνε στα αυτιά μου....
Θυμάσαι το ηχοτοπίο της βροοχής..
Μόνο που δεν εντόπισα πουθενά τους ήχους του βιολιού. Παρ-ηχημένες χημικές ενώσεις απεμπολίζουν τον ήχο του βιολιού από τη ζωή.

fractal είπε...

Thalassenia
Ακριβώς. Χαρούμενες και θλιμένες οι ώρες της ζωής που άφησα εκεί.
Και τις κάνει ακόμα πιό μοναδικές η αίσθηση πως ίσως ποτέ να μην ξαναβρεθώ εκεί.
Και είναι μιά πόλη που αγάπησα.

fractal είπε...

Artanis
Καλησπέρα από το άλλο ημισφαίριο.
Ο 'ανθρωπός μου γύρισε από τη γειτονιά σου, γεμάτος εγκαύματα από τον ήλιο..
Τι παράξενη που είναι η μπάλα της Γης..

fractal είπε...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα)
Γειά-χαρά Δημήτρη.
Τα πήρα τα φιλιά σου με το υπέροχο τραγούδι.
Οι ταχύτητες μειώθηκαν.
Χρειάστηκε υδραυλική δύναμη για να σταματήσει "το τρένο που δεν σταματούσε" και να φέρει στο Νοτιά "Ένα αράπη στην Ευρώπη"
Τελικά έγινε και αυτό.
Τώρα θα τα λέμε πιό συχνά.

ξωτικό είπε...

Στη θέση που θα ορίσεις για σένα θα φυτέψουμε τα πιο όμορφα λουλούδια της γής !!!!!!!!!!

fractal είπε...

Αγαπημένο ΞΩΤΙΚΟ
Νομίζεις πως υπάρχει θέση για μένα πάνω στη Γη?
Περιπλανόμενος πραματευτής στα κατώφλια των ανθρώπων.
Αυτές τις μέρες είδα πως η αρρώστια μου είναι διαγνωσμένη..
Σε παραπέμπω στο Βιβλίο της Βαμβουνάκη "Ο Παλιάτσος και η Άνιμα"
Σελίδα 204, δεύτερη παράγραφος.

Yannis Petsas είπε...

Γιατί δεν μας παραθέτεις την παράγραφο να δούμε κι εμείς από τι νομίζεις πως πάσχεις;
... όλοι από κάτι πάσχουμε ωστόσο. Το θέμα είναι τι κάνεις για να το ξεπερνάς.
Φιλιά.

OOO είπε...

Δεν γινεται να μην ξαναπας στην Καβαλα.Θα με θυμηθεις.Η εικονα της πολης και των Φιλιππων δεν ξεκαρφωνεται απ'τα ματια και το μυαλο.Εγω την επισκεπτομαι καθε μερα.

Side21 είπε...

Αυτό το οδοιπορικό σου
στις μεγάλες στεριές !!!
Ρουφάς σαν τη μέλισσα κάθε σταγόνα
κερήθρες μας σερβίρεις τις αναρτήσεις
σου, άφωνοι μένουμε από τις εικόνες
κι απ' τον τρόπο που κοιτάς τις λεπτομέρειες και ζήλεια που δε μπορούμε να σε συνοδέψουμε κεί πάνω...

Αλήθεια ξέρεις μας πήρατε την Αννούλα
το πνεύμα και την ψυχή του χορευτικού μας
τώρα εκεί στο 4ο Χίου !!!

fractal είπε...

Yannis Petsas
Ναι Γιαννη μου. Θα αντιγράψω για σένα τα συμπτώματα της αρώστειας, καθώς περιγράφονται στο βιβλίο που αναφέρω πιό πάνω, και περιμένω συμβουλές ..
Οι ασθενείς " Να ξεχωρίζουν και να εκπλήσσ με την ομορφία όπου και αν την βρίσκουν. Να έχουν δηλαδή διάθεση ερωτική όχι μόνο με πρόσωπα. Να μπορούν να θαυμάζουν. Να αισθάνονται τον ενθουσιώδη ερεθισμό που τους αυξάνει, τους εμπνέει, να δημιουργήσουν κάτι.." κλπ κλπ. Ξέρω πως αυτή την αρρώστια την έχεις και εσύ σε πιό βαρειά μορφή.. Περαστικά μας. Το πήρα απόφαση. Δεν πρόκειται ποτέ να γιατρευτώ...

fractal είπε...

"Εκπλήσσονται" η σωστή λέξη αντί της
"εκπλησσ"

fractal είπε...

AdeGia
Καλησπέρα.
Φοβάμαι πως λες αλήθεια.
Φοβάμαι πως ποτέ δεν θα μπορέσω να απαλλαγώ από τη λαγνεία αυτής της Πόλης..Το φοβάμαι πολύ.
Λες και μια μουσική από άλλους κόσμους εισχωρεί μέσα στις φλέβες σου σιγά και ανεπαίσθητα ώστε να που παραλύει τα μέλη και ενεργοποιεί το μυαλό και τις αισθήσεις.. Δεν είναι μόνο η ομορφιά της. Είναι κάτι άλλο πολύ πιό παράξενο και βαθύ. Λες και ζεις παράλληλα με άλλες ζωές. Λες και η μιά ζωή περικλείει μέσα της μιά άλλη ζωή που σου αποκαλύπτει σαν να ζεις συγχρόνως το παρελθόν και το παρόν...
Είναι μιά βουερή μοναξιά που για κάποιο λόγο ακούς μόνο εσύ.ι.. Κάτι αόριστο που πλανάτε παντου και σε σπαράσσει..μα σε κάνει και τρυφερό και αιώνιο..
Θα μπορούσα να μιλώ ώρες γιαυτό χωρίς να μπορώ να το περιγράψω.
Ίσως θα μπορούσα όλλα αυτά να τα συμπυκνώσω αν έλεγα πως κάθε μικρό δεύτερόλεπτο, που ζεις σε αυτή την πόλη, κάτι συμβαίνει μέσα σου..

fractal είπε...

Side21
Τι καλά που το είπες καλέ μου φίλε..
"Στις μεγάλες στεριές"..
Ναι. Ατέλειωτες αποστάσεις χωρίς να βλέπεις θάλασσα...
Παράξενα πράγμτα..Μεγάλες πράσινες πεδιάδες, λίμνες, ποτάμια, χιονισμένα βουνα..
Τίποτα κοινό με τον Νηιώτικο Νότο της μικρής πατρίδας..
Τίποτα εξόν από τα αρχαία μάρμαρα...
και τη ζεστή φιλοξενία των ανθρώπων.

Για την Αννούλα μην ανησυχείς.
Είναι σε καλά χέρια.
Όταν γυρίσω στο νησί, ξέρω που θα ψάξω να την βρώ..
Στείλε λίγη αγάπη και από μένα στη "Θάλασσα τη γαλανή"

Vlaxos (Σιάτρας Σπύρος) είπε...

Με έφυγες fractal.

Ήρθα να κλέψω ματιές μα πιαστηκα στα πράσσα.

Και προσπαθώ να με πείσω πως εχω πολύ δουλειά αυτη την περίοδο "να μαζεύω ομίχλες, για να σμίξω με τον εαυτό μου, ανάμεσά" σε όλα

Με ταξίδεψες και το χρειαζόμουν.
Να εισαι καλά

ξωτικό είπε...

Οι ασθενείς " Να ξεχωρίζουν και να εκπλήσσoνται με την ομορφία όπου και αν την βρίσκουν. Να έχουν δηλαδή διάθεση ερωτική όχι μόνο με πρόσωπα. Να μπορούν να θαυμάζουν. Να αισθάνονται τον ενθουσιώδη ερεθισμό που τους αυξάνει, τους εμπνέει, να δημιουργήσουν κάτι.."

ΩΩΩΩΩΩΩΧ γιατρέ μου !!!!
πέστε μου οτι είναι ανίατος για να ησυχάσω
ο μόνος μου φόβος είναι μήπως την χάσω !!!!
ΖΗΤΩ ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΟΙΟΙΟΙΟΙ !!!!!

ξι είπε...

Η πέννα σου με συγκινεί πολύ...
ξ.

Άστρια είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

Vlaxos
Που είσαι συ πιδί΄μ.?
Απο ποιά ραχούλα έκλεβες ματιές?

Οι ομίχλη είναι καλός αγωγός. Βραχυκυκλώνεις και καις τις ασφάλειές σου..
Έτσι τίποτα πιά δεν σε εμποδίζει να πάρεις τους δρόμους.
Και κάπου εκεί προς το τέλος του δρόμου, θα σμίξεις με τον εαυτό σου. Δεν θα μπορεί πιά να του ξεφύγεις.
Σε έχει στριμώξει στο αδιέξοδο..
Είναι η ώρα που πρέπει να περάσεις απέναντι.!
Καλό δρόμο.
Τa χαιρετίσματα στον px

fractal είπε...

Ξωτικό ΜΟΥ.

A E Ρ A ....
Πίσω και τους φάγαμε.
Απροσάρμοστοι και άρρωστοι όλου του κόσμου ενωθείτε...
Δεν μας χωρούν οι φυλακές.
Είδαμε ώς μέσα στην καρδιά , τους λεπτούς χρυσούς κόκκους του σιταριού.
Θέλουμε να τρεφόμαστε μόνο με αυτούς..
Σας χαρίζουμε τα γλυκερά ερείπια..

fractal είπε...

ξeniáδa
Για τα καλά σου λόγια πολύ ευχαριστώ.
Μα πέσανε σε βαρειά αχρηστία οι πέννες καλή μου :)
Ξ....

fractal είπε...

Άστρια

Ας αρχίσω από το τέλος.
Δεν καταλαβαίνω. Το λίνγγ που μου έστειλες μου δείνει ένα e-mail
Κάποιο λάθος πρέπει να συμβαίνει.

Νομίζω πως ο μόνος κώδικας για να επικοινωνήσω με με τα αρχαία μάρμαρα είναι το φως και η μουσική του Αιγαίου. Δεν έχω άλλα δώρα. Αυτά έχω αυτά καταθέτω..
Πως να βρω την άκρη και πως να την πιάσω με χέρια και μάτια γεμάτα ομίχλη.
Και η καρδιά που θα μπορούσε να με φέρει πιό κοντά είναι και αυτή
Παγωμένη σαν τα μηνύματα του Χειμώνα που δεν τον κάλεσα εγώ..Τον έστειλαν να με βρει, γιατί λέει δεν έχω τις κατάλληλες προδιαγραφές...
Όμως εγώ έχω ένα γερό σκαρί που καρφώθηκς στο κέντρο του θεάτρου και δεν κάνει βήμα από εκεί.
Αυτός που θα φύγει θα είναι ο Χειμώνας..

fractal είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ξωτικό είπε...

ΓΙΈΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ !!!
που λένε και οι νέοι !!!
καληνύχτα και ...όνειρα τρελλά !!

Άστρια είπε...

fractal μου καλό, ήρθα αργά αλλά διάβασα έτσι τα προηγούμενα σχόλια και τις απαντήσεις σου, ως συνέχεια της ανάρτησής σου αυτής.

Μικρή κατάθεση κομματιού μιας όμορφης ψυχής που καταγράφηκε σαν οδοιπορικό σε τόπο ιερό και τάμα συνάμα.
Δεν θα σταθώ στον επίλογό σου, είναι καθαρά προσωπικός σου χώρος.
Όμως τα δώρα και τα τάματα που απόθεσες εκεί ήταν μοναδικά πολύτιμα: "οι κόμποι από το φως του νησιού μου", "τα μπογαλάκια των τραγουδιών μου"

Δεν ξέρω όλα όσα σου είπαν "τα αρχαία μάρμαρα" ούτε "ο ίσκιος του Χειμώνα", και δεν ξέρω γιατί θα πρέπει ν' ακούς μόνον αυτά να σου λεν το ριζικό σου.
Όμως για την ασθένειά σου, νομίζω ότι η διάγνωση είναι εντελώς σωστή και ευτυχώς, είναι αθεράπευτη όπως γράφουν όλα τα βιβλία:))

Καλό βράδυ, μας έκανες πάλι να ταξιδέψουμε:)
(μας έβαλες και έναν γλάρο γι άυτό στο τέλος:))
fractal μου καλό, ήρθα αργά αλλά διάβασα έτσι τα προηγούμενα σχόλια και τις απαντήσεις σου, ως συνέχεια της ανάρτησής σου αυτής.

Μικρή κατάθεση κομματιού μιας όμορφης ψυχής που καταγράφηκε σαν οδοιπορικό σε τόπο ιερό και τάμα συνάμα.
Δεν θα σταθώ στον επίλογό σου, είναι καθαρά προσωπικός σου χώρος.
Όμως τα δώρα και τα τάματα που απόθεσες εκεί ήταν μοναδικά πολύτιμα: "οι κόμποι από το φως του νησιού μου", "τα μπογαλάκια των τραγουδιών μου"

Δεν ξέρω όλα όσα σου είπαν "τα αρχαία μάρμαρα" ούτε "ο ίσκιος του Χειμώνα", και δεν ξέρω γιατί θα πρέπει ν' ακούς μόνον αυτά να σου λεν το ριζικό σου.
Όμως για την ασθένειά σου, νομίζω ότι η διάγνωση είναι εντελώς σωστή και ευτυχώς, είναι αθεράπευτη όπως γράφουν όλα τα βιβλία:))

Καλό βράδυ, μας έκανες πάλι να ταξιδέψουμε:)
(μας έβαλες και έναν γλάρο γι άυτό στο τέλος:))

υγ. σου στέλνω αυτό που σου υποσχέθηκα, πιστεύω να τα καταφέρω αυτή τη φορά.
----------------------------------
συγγνώμη fractal, μάλλον απέτυχα να στο στείλω και δεν ξέρω τί βγήκε τελικά. Γι' αυτό διέγραψα το σχόλιο και στο αντέγραψα εδώ.
Έτσι όποιος τυχόν διαβάζει τα σχόλια θα δει το παράδοξο να διαβάσει πρώτα την απάντηση και μετά το σχόλιο:))))
(Είδα το email σου τώρα στο profil, θα στο στείλω εκεί.)

Aristodimos είπε...

Ομορφο το ταξίδι σου μα πιο όμορφο το τάμα και η αναζήτησή σου και κυρίως το οτι βρήκες τη θέση που είχε ορισθεί για σένα,
οπου είχαν ανθίσει μικρά κίτρινα λουλούδια...

Αρης

fractal είπε...

Ωρα καλή ΞΩΤΙΚΟ.
Ωρα καλή στα όνειρα.
Καλή νύχτα.

fractal είπε...

ΑΣΤΡΙΑ Όλα Καλά.
Καλή σου νύχτα, αγγαλιά με τα φεγγάρια που έχεις και που δεν έχεις..

fractal είπε...

Να ΑΡΗ τα κατάφερα μετά από πολύ κόπο να βρω τη θέση μου ανάμεσα στα αρχαία μάρμαρα.
΄Τα τάματα που κουβάλησα μαζύ μου ήταν από το φως της Ιωνίας και τα τραγούδια του Όμηρου.
Μόνο με αυτά μπορούσα να ανταλάξω μιας καθισιάς τόπο.
Καθόλου δεν με πείραξε που ήταν κατειλημένος.

Αστρο - Συμμορίτες είπε...

Καλή σου μέρα.
Ευχαριστούμε πολύ για το άμεσο link που μας έβαλες και ανταποδίδουμε αμέσως.

αστυάνακτας είπε...

Καλησπέρα
να πω μια ιστορία ...'ενα παραμύθι...

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΚΤΑ ΤΩΝ ΙΛΛΥΡΙΩΝ
Ένα επεισόδιο από τη βασιλεία του Αστυάνακτα

Ο Αστυάνακτας εγγονός του Πρίαμου και γιος του Έκτορα....ίσα που πρόλαβε να διαφύγει στην Ήπειρο...Σα μεγάλωσε κι έγινε βασιλιάς όπως τ΄όριζε και τ΄όνομά του...βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα λαό στα Βόρεια τους Ιλλύριους...Το κράτος τους μέγα,απλώνοντας έως ψηλά τόσο που Ηπειρώτες το ήξεραν από τους παππούδες των παππούδων τους ....Η διαμάχη με τους Ιλλύριους ξεκίνησε για τη κατάκτηση μιας φρυκτωρίας δηλαδή πύργου που στέκονταν στα σύνορα των δυο κρατών...Τρέχοντας λυσσασμένα καλπάζοντας ο Αστυάνακτας με τη φρουρά του προς τα σύνορα για συνάντηση με τον Ιλλύριο άνακτα πέρασε το όρος Γράμμο κατά μήκος και προς Βορρά...Ο χειμώνας ήδη βαρύς... είχαν πέσει και τα χιόνια σκέπασαν ανάλαφρα τις οροσειρές....όταν έφτασε στο μέρος που είχαν συμφωνήσει οι δύο αντιπροσωπείες ήταν νύχτα και η χιονοθύελλα λυσσομανούσε ενώ οι μεγάλες φωτιές που είχαν ανάψει κι από τις δυο πλευρές πήγαιναν μια από δω και μια από κει από τον αγέρα...
Η συνάντηση έγινε μέσα στη φρυκτωρία...Ο Ιλλύριος άνακτας είχε φέρει μαζί του σιτάρι και αλάτι...ο Αστυάνακτας τυρί, γάλα και κρασί....Απλωμένα πάνω σ΄ένα υφαντό τσίμπησαν αμίλητοι αλήθεια για πολύ ώρα....με μια κίνηση σήκωσαν το κεφάλι ψηλά έχοντας από πάνω τους τη στέγη της φρυκτωρίας....Οι μεταφραστές έκαναν τις απαραίτητες συστάσεις μετά την πρώτη κύλικα κρασιού....κι ο Ιλλύριος άνακτας έσφιξε το χέρι του αστυάνακτα σα να ήθελε να πάρει δύναμη από το γιο του πολυτραγουδισμένου Έκτορα...Κρατώντας το χέρι του Αστυάνακτα απάγγελνε τη Ραψωδία της Ιλιάδας...τους στίχους που ο Πρίαμος ζητά το νεκρό γιό του Έκτορα από τον Αχιλλέα...Βούρκωσαν τα μάτια του Aστυάνακτα και σκέφτηκε ότι δε μπορεί να κάνει πόλεμο....το ίδιο σκέφτηκε κι ο άνακτας των Ιλλυρίων ...και αποφάσισαν οι δυο αντιπροσωπείες.... η φρυκτωρία που είχε γίνει αφορμή διαμάχης... να γίνει τόπος λατρείας και εορτών....κρασί να χύνουν στο χιόνι αντί αίματος...και οι δύο άνακτες το κράτησαν το λόγο τους... για τον Έκτορα...και γι αυτούς που χάθηκαν στη Τροία....

μ είπε...

Μια φορά πέρασα από Καβάλα και έμεινα με πολύ καλή εντύπωση... Να δούμε ποτέ θα ξαναπεράσω από αυτά τα βορινά μέρη...

Καλησπέρα fractal :)

logia είπε...

Αχ καλό μου fractal
τι όμορφο ταξίδι!
και γω όταν βρέθηκα εκεί για συναυλία ένιωσα την ανάγκη να μείνω βουβή μπροστά στο μεγαλείο...
σε φιλώ

fractal είπε...

Αστρο - Συμμορίτες

Γειά και χαρά σας
Και εγώ ευχαριστώ για την επίσκεψη και να μη χαθούμε.
Υπόσχομαι να τηρώ πιστά τους συνομοτικούς κανόνες.
Καλή μέρα

fractal είπε...

αστυάνακτας
Καλή σου ημέρα, Αστυάνακτα.
Ξέρεις,νομίζω, με τι ενθουσιώδη χαρά παίρνω τα μηνύματά σου. Κυρίως, γιατί αυτό μου λέει πως έχεις λίγο χαλαρώσει από την ένταση της καθημερινής σου βιωτής.
Η ιστορία του Αστυάνακτα, που μου έγραψες, νομίζω πως, όχι μόνο απαντά σε όλες τις αναρτήσεις που έχω κάνει μέχρι σήμερα, αλλά και σε βασικές επιλογές της ζωής.
Δεν έίναι τυχαίο ότι ο μύθος θέλει την φρυκτωρία, τόπο συνάντησης των εμπολέμων...
Οι φρυκτωρίες ήταν οι μεταδότες των μηνυμάτων, όπως ξέρουμε.
Ούτε είναι τυχαία και η επιλογή των στίχων της Ιλιάδας.
Είναι γνωστό, (Είναι αποδεκτό από όλλους τους ειδικούς ερευνητές και επιστήμονες) πως ο πολιτισμός του ανθρώπου αρχίζει από το χρονικό εκείνο σημείο που θάβει τους νεκρούς του. (Η Ζακλίν ντε Ρομυγύ, μάλιστα , επιμένει με ιδιαίτερη έμφαση σε αυτό το σημείο)
Μήνυμα πολιτσμού, και η επιλογή των κερασμάτων-προϊόντων , που ο κάθε άνακτας είχε μαζί του.
Προϊόντα της Γης του και του κόπου των ανθρώπων της.
Έτσι μπορούμε να συνυπάρχουμε ειρηνικά με τους λαούς της Γης και να λύνουμε πολιτισμένα τις διαφορές μας.
Ομολογώ πως τον πανέμορφο αυτό μύθο δεν τον ήξερα ήξερα παρ'οτι έχω ιδιαίτερη αδυναμία σε ότι αφορά το εγγονάκι μου, τον Αστυάνακτα.
Θα σου επαναλάβω ακόμα μια φορά με πόση ανυπομονησία περιμένω τα μηνύματά σου.
Σε ευχαριστώ που δεν το ξεχνάς.
Να έχεις κουράγιο και ενθουσιασμό για την κάθε σου ημέρα, θα σου ευχηθώ από τα βάθη της ψυχής μου.

fractal είπε...

logia
Καλή σου ημέρα Καλή μου.
Το ταξείδι μου διήρκεί περίπου ένα και μισό μήνα..
Ακόμα δεν έχω επιστρέψει στη βάση μου, αλλά τέλειωσε ότι είχε σχέση με τη Βόρειο Ελλάδα.
Είχα υπέροχες εμπειρίες.
Για την Καβάλλα, τι να πω.
Αυτή η πόλη μου μίλησε με ανξερεύνητους λογικά κώδικες.
Και μάλλον δεν τέλειωσαν τα όσα είχε να μου πει.
Φιλιά και ευχές για την κάθε μέρα σου.

fractal είπε...

Καλησπέρα Μάνο.
Θα περάσεις, δεν είναι δυνατόν να μην ξαναπεράσεις.
Αυτή η πόλη σε κλείνει μέσα της με ένα Λαβύρηνθο συναισθημάτων που δεν μπορείς να βγείς..

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλημέρα.Τα ταξίδια σου τα παρακολουθώ,μη νομίζεις.Περνάω και διαβάζω τις περιγραφές σου και ταξιδεύω κι εγώ...Δεν έχω πάει ακόμα στην Καβάλα.Ακούω ότι είναι πολύ όμορφη και από τα λίγα που βλέπω,μάλλον είναι!Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει εκεί ένα εκπληκτικό ξενοδοχείο που λέγεται Ιμαρέτ και που έχει μέσα - από διακόσμηση μέχρι αρχιτεκτονική - έντονο το ανατολικό στοιχείο.Θα θελα κάποτε να το επισκεφθώ.
Πέρασα να σου αφήσω την καλημέρα μου.Να σου πω ότι στην προτελευταία πρόταση τη λέξη "περίληψη" τη διάβασα "περίθαλψη"!Τι μας κάνει το μυαλό μερικές φορές,μας προτείνει άλλα νοήματα,που,ωστόσο,μπορεί και να είναι κοντινά,με μια έννοια,στα αρχικά.

fractal είπε...

KΑλή σου ημέρα ΟΛΑ.
Ναι πέρασα απέξω από το imaret. 'Ηταν το παλάτι του Πασσά Μωχάμετ Αλη, αντιβασιλέα της Αιγύπτου, που γεννήθηκε στην Καβάλα και την ευεργέτησε.
Θα ήθελα πολύ να μείνω και εγώ σε αυτό το ξενοδοχείο. Το ανατολίτικο στοιχείο με έλκη δραματικά.
Ίσως κάποτε!

nikiplos είπε...

καλημέρα αγαπημένο φράκταλ... παράξενο τούτο το ταξίδι σου... παράξενο γιατί μέσα στο σκηνικό σου βάζεις και τον ίσκιο του χειμώνα... σαν να προσπάθησες να αναμετρηθείς μαζί του ένα πράγμα... εκεί στ΄αρχαία μάρμαρα... με σύμμαχο το φως που αναβλύζει από κάθε γωνιά σε τούτον τον τόπο... κάθε γωνιά έχει μάρμαρα, ανθρώπους που σμίλεψαν κάτι, που λάτρεψαν έδωσαν δόθηκαν...

Αγνόησε τον ίσκιο καλό μου... μην τον βάζεις συνταξιδιώτη σου... απρόσμενα έρχεται άλλωστε και σε κείνους που έχει επιδώσει την επιστολή... Ξέρω πως τούτο το τελευταίο δεν σε αφορά...

Καλά έκανες κι απόθεσες την ψυχή σου στα φτερά των γλάρων. Τι άλλο δλδ θα μπορούσε να κάνει ένας από τον τόπο σου? Εκεί από τις αμμουδιές του Ομήρου?

Οι γλάροι, ταξιδευτές φυγάδες γυρίζουν πάντοτε στα ακρογυάλια τους... σαν τους ανθρώπους εκείνους που έχουν ακρογυάλια...

Στρέφε πάντοτε το βλέμμα σου στο φως, στο παιχνίδισμα του ήλιου μέσα απο τα σύννεφα... στο φλοίσβο του νερού που αναδήριτα μεταδίδει τις μουσικές των μακρινών σειρήνων... στα κρίταμα, που κόντρα σε κάθε καιρό, στέκουν εκεί αειθαλλή πάντα...

Στον ήχο της βροχής κάτω από καφασωτό παράθυρο... στις μικρές σταγόνες του νερού πάνω σε βασιλικό... κι τέλος εκεί, στο αέναο στραφτάλισμα του φωτός στη θάλασσα...

σε φιλώ!

fractal είπε...

Αγαπημένε ΝIKIPLOS
Παρακολούθησες το ταξείδι μου με τον μοναδικό τρόπο που έχεις να πλησιάζεις τόσο πολύ τις σκέψεις μου΄, έτσι που να χάνουν την προτεραιότητά τους..
Έτσι, μούρθε τώρα να σου μιλήσω, για μιά στιγμή από το ταξείδι μου, που μέχρι τώρα δεν είπα:
Εκεί στο μονοπατάκι ανάμεσα στα αρχαία μάρμαρα, άκουσα μια φωνή να μου λέει να κάνω άκρη για να περάσουν τα νεογέννητα σαλιγκάρια και ένας μαύρος κάνθαρος που κυλούσε με τα μπροστινά του πόδια μια τεράστια χωμάτινη μπάλα.

Ναι,Nikiplos. Η ζωή έχει πάντα προτεραιότητα. Τα αρχαία μάρμαρα σε περιφρονούν αν δεν το παραδεχτείς. Σου λενε πως είσαι ένας ανόητος φανφαρόνος.
Προσβάλεις την σοφία τους.
Έτσι δεν γίνεται παρά να καρφωθείς στήλος στο κέντρο του θεάτρου της ζωής. Οι συμμαχοί σου, το φως και οι μουσικές που σε ανάθρεψαν. Και ας κουβαλάς μέσα στην ψυχή και τα μάτια σου την ομίχλη. Πρέπει να σταθείς όρθιος. Αλλιώς δεν έχεις θέση ανάμεσα στα αρχαία μάρμαρα.
Να μην κάνεις ούτε μισό πόντο πιό πέρα από το κέντρο της ζωής.
Μέχρι που να πετάξεις με τον λευκό γλάρο προς την αστροφεγγιά.
Και να ενωθείς με το φως.

Ανώνυμος είπε...

Each agency provides a convenient courtesy shuttle from the McCarran Paphos Car Hire Center bus area with our bags in tow.



my homepage; car rental paphos reviews

Ανώνυμος είπε...

We are greatly proud of the fact that there are no hidden costs and Paphos Car Hire services
in Sydney, Adelaide and even Brisbane. The airport is also known.
Many paphos car hire companies will be there to great you as your car arrives to pick you up.


Look at my web page ... car rental paphos