Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

«ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΟΡΦΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ»




To κείμενο αυτό είναι μια τροποποιημένη (για ευνόητους λόγους) αναδημοσίευση κειμένου που είχε δημοσιευθεί πέρυση σε εφημερίδα του τόπου μου,( με την οποία συνεργαζομαι), με την ευκαιρία της καταστροφικής νεροποντής που πέρυση είχε ξαναχτυπήσει το χωριό μου..

Αφιερώνεται σε ένα αθώο θύμα, της νεροποντής που ξέσπασε στην πατρίδα μου χτες, στον φίλο καθηγητή μαθηματικών και τελευταίο κοινοτάρχη του χωριού του , που έχασε τη ζωή του, γιατί ο οργησμένος "ποταμός" (ρέμα, ξεροπόταμος) πήρε πίσω το δίκιο του..

Γιατί οι επιπόλαιες και βάναυσες παρεμβάσεις στο ανεμπόδιστο "Θελω" της φύσης καθώς χαράσσει και απαιτεί το δίκιο της, πάντα έχουν αθώα θύματα.

................................................

Δεν πάνε πολλά χρόνια που μια ηλικιωμένη χωριανή, μου διηγόταν μια ιστορία από το πανηγύρι του Αγίου Μηνά, (11 Νοεμβρίου) που γίνεται σε ένα αρκετά μακρινό εξωκλήσι του χωριού μου ..


Ήταν παιδί ακόμα, (έλεγε) και η πιο δυνατή θύμησή της από το πανηγύρι εκείνο, ήταν η δυνατή νεροποντή που ανάγκασε τους πανηγυριστές να γυρίσουν στο χωριό το βράδυ, αφού όλη την ημέρα δεν μπορούσαν να ξεμυτίσουν από την εκκλησία και το μικρό καλύβι πλάι της, λόγω της καταρρακτώδους βροχής..

Όταν επί τέλους το βράδυ γύρισαν στο χωριό, και καθώς προχωρούσαν προς τον «ποταμό» ( βαθυ ρέμα που πέρναγε αρκετά μέτρα έξω από την είσοδο του χωριού), ένας Αθηναίος μουσαφίρης (επισκέπτης) του χωριού , έβαλε τον γάιδαρο (που του είχαν δωσει οι χωριανοί για να πάει στο πανηγύρι), να περάσει μέσα από το νερό, αγνοώντας τις συμβουλές των ανθρώπων που του εξηγούσαν τον κίνδυνο..

Η ορμή του νερού ήταν τόσο δυνατή, που με μεγάλη δυσκολία οι παρευρισκόμενοι χωριανοί κατάφεραν να σώσουν άνθρωπο και ζώο..

Και τέλειωσε την διήγησή της η θειά-Μαρίνα με τη φράση που τώρα, έγινε τίτλος σε αυτό εδώ το σημείωμα..

«Το δίκιο του ορφανού και του ποταμού δεν χάνεται κόρη μου, να το θυμάσαι»

Δεν ξέρω αν η ρήση αυτού του αποφθέγματος έχει επαληθευτεί ως προς το δίκιο του «ορφανού».

Αλλά ως προς το δίκιο του ποταμού, επαληθεύτηκε με απόλυτο τρόπο, κατά την διάρκεια της τελευταία νεροποντής στο χωριό μου!!.

Πάνε περίπου 10 χρόνια που στις ημερήσιες εφημερίδες του Νησιού, διάβαζα διαμαρτυρίες ορισμένων χωριανών που ζητούσαν να τσιμεντοστρωθεί «ο δρόμος» όπως χαρακτήριζαν το ρέμα που κατεβαίνει ορμητικά καθώς συγκεντρώνει τα νερα των γύρω λόφων, και περνά στην άκρη του χωριού..

Κανένας δεν αρνείται ότι χρειάζονταν μια παρέμβαση στο σημείο εκείνο προκειμένου να διευκολύνονεται η διέλευση ανθρωπων και ζώων στο σημείο εκείνο της ανατολικής εισόδου του χωριού..

Όμως ό γνωστός λαϊκισμός του άρθρου που στόχευε στην εξυπηρέτηση του μικροσυμφέροντος ορισμένων επαγγελματιών της γειτονιάς, είχε σαν αποτέλεσμα την περιφρόνηση του "δίκιου του ποταμού"

Φυσικά το ρέμα τσιμεντώθηκε, νομίζω με δαπάνες του Δήμου, και στη θέση του δημιουργήθηκε ένα αρκετά ευρύχωρο πλάτωμα για επαγγελματική χρήση και διευκόλυνση.

Αν το δημοσίευμα που προανάφερα στόχευε στο να δώσει λύσεις στις πραγματικές ανάγκες του χωριού, θα μπορούσε να είχε βάλει μπροστά από το λαϊκισμό και τις σκοπιμότητες, το «δίκαιο του ποταμού» και να είχε σχεδιαστει η παρεμβαση με τρόπο που να εξυπηρετεί ΚΑΙ το δίκιο του ποταμού …

Στο ίδιο ρέμα, θυμάμαι πολύ καλά (όπως ασφαλώς και οι περισσότεροι χωριανοί), λίγα μέτρα πιο κάτω οι κατασκευαστές του δρόμου πριν 90 χρόνια (Αν δεν κάνω λάθος ο δρόμος αυτός εγκαινιάσθηκε το 1924) είχαν, πολύ σωστά, κατασκευάσει οι μηχανικοί της εποχής γεφύρι, που διοχέτευε ανεμπόδιστα τα νερά του ρέματος αυτού, προς τον κάμπο του χωριού, από όπου τα απορροφούσαν τα χωραφια και τα πηγάδια της περιοχής.

Εμείς όμως ,( οι σύγχρονοι και πολιτισμένοι) με την επιπολαιότητα και την προχειρότητα που χαρακτηρίζει τις αποφάσεις μας αλλά και τις πάντα προσανατολισμένες στα μικροσυμφέροντα σκοπιμότητες, θελήσαμε να παραβιάσουμε το « δίκιο» του ποταμού.

Εκατόν πενήντα μέτρα πιο κάτω το ρέμα επίσης τσιμεντώθηκε και δημιουργήθηκε έτσι ένα ευρύχωρα περάσματα στα παρακείμενα οικόπεδα, ενός εκ των οποίων (οικοπέδων) ο ιδιοκτήτης αναφέρθηκε και σαν «ευεργέτης του χωριού» !!!!! αφού αγόρασε μερικά τσουβάλια τσιμέντο για την τσιμεντοποίηση του «δίκιου του ποταμού»

Να όμως που ο ποταμός με την πρώτη ευκαιρία , πήρε με άγριο τρόπο πίσω το δίκιο του..

Το κακό βέβαια είναι πως πλήρωσαν «το μάρμαρο» και άνθρωποι που δεν έφταιξαν σε τίποτα .

Ίσως έφταιξαν μόνο στο ότι συνέβαλαν με την σιωπή τους στην καταπάτηση του «Δίκιου του ποταμού».

Και βέβαια πόσοι θα σκεφθούν, με αφορμή το γεγονός αυτό, να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας για τις συνεχιζόμενες καταπατήσεις που σε διάφορα σημεία της ευρύτερης περιοχής του χωριού μου εξακολουθούν να συμβαίνουν?

Είδωμεν…

.......................................

Ένα χρόνο μετά την δημοσίευση αυτού του κειμένου, ένας νέος ανθρωπος, στον οποίο η πολιτεία είχε επενδύσει γνώσεις πανεπιστημιακού επιπέδου, και είχε να πισωγυρίσει και να αποδώσει ακόμα τόσα πολλα στον τόπο μας , έχασε τη ζωή του, από μια αντίστοιχη περιφρόνηση του δίκιου της φύσης..



Η ψυχή του που τώρα μετρά αστέρια, είθε να μας διδάξει το μέτρο και τον σεβασμό στο δίκιο της φυσης...

Καλό σου ταξείδι Νικόλα