Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

«ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥ ΟΡΦΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ»




To κείμενο αυτό είναι μια τροποποιημένη (για ευνόητους λόγους) αναδημοσίευση κειμένου που είχε δημοσιευθεί πέρυση σε εφημερίδα του τόπου μου,( με την οποία συνεργαζομαι), με την ευκαιρία της καταστροφικής νεροποντής που πέρυση είχε ξαναχτυπήσει το χωριό μου..

Αφιερώνεται σε ένα αθώο θύμα, της νεροποντής που ξέσπασε στην πατρίδα μου χτες, στον φίλο καθηγητή μαθηματικών και τελευταίο κοινοτάρχη του χωριού του , που έχασε τη ζωή του, γιατί ο οργησμένος "ποταμός" (ρέμα, ξεροπόταμος) πήρε πίσω το δίκιο του..

Γιατί οι επιπόλαιες και βάναυσες παρεμβάσεις στο ανεμπόδιστο "Θελω" της φύσης καθώς χαράσσει και απαιτεί το δίκιο της, πάντα έχουν αθώα θύματα.

................................................

Δεν πάνε πολλά χρόνια που μια ηλικιωμένη χωριανή, μου διηγόταν μια ιστορία από το πανηγύρι του Αγίου Μηνά, (11 Νοεμβρίου) που γίνεται σε ένα αρκετά μακρινό εξωκλήσι του χωριού μου ..


Ήταν παιδί ακόμα, (έλεγε) και η πιο δυνατή θύμησή της από το πανηγύρι εκείνο, ήταν η δυνατή νεροποντή που ανάγκασε τους πανηγυριστές να γυρίσουν στο χωριό το βράδυ, αφού όλη την ημέρα δεν μπορούσαν να ξεμυτίσουν από την εκκλησία και το μικρό καλύβι πλάι της, λόγω της καταρρακτώδους βροχής..

Όταν επί τέλους το βράδυ γύρισαν στο χωριό, και καθώς προχωρούσαν προς τον «ποταμό» ( βαθυ ρέμα που πέρναγε αρκετά μέτρα έξω από την είσοδο του χωριού), ένας Αθηναίος μουσαφίρης (επισκέπτης) του χωριού , έβαλε τον γάιδαρο (που του είχαν δωσει οι χωριανοί για να πάει στο πανηγύρι), να περάσει μέσα από το νερό, αγνοώντας τις συμβουλές των ανθρώπων που του εξηγούσαν τον κίνδυνο..

Η ορμή του νερού ήταν τόσο δυνατή, που με μεγάλη δυσκολία οι παρευρισκόμενοι χωριανοί κατάφεραν να σώσουν άνθρωπο και ζώο..

Και τέλειωσε την διήγησή της η θειά-Μαρίνα με τη φράση που τώρα, έγινε τίτλος σε αυτό εδώ το σημείωμα..

«Το δίκιο του ορφανού και του ποταμού δεν χάνεται κόρη μου, να το θυμάσαι»

Δεν ξέρω αν η ρήση αυτού του αποφθέγματος έχει επαληθευτεί ως προς το δίκιο του «ορφανού».

Αλλά ως προς το δίκιο του ποταμού, επαληθεύτηκε με απόλυτο τρόπο, κατά την διάρκεια της τελευταία νεροποντής στο χωριό μου!!.

Πάνε περίπου 10 χρόνια που στις ημερήσιες εφημερίδες του Νησιού, διάβαζα διαμαρτυρίες ορισμένων χωριανών που ζητούσαν να τσιμεντοστρωθεί «ο δρόμος» όπως χαρακτήριζαν το ρέμα που κατεβαίνει ορμητικά καθώς συγκεντρώνει τα νερα των γύρω λόφων, και περνά στην άκρη του χωριού..

Κανένας δεν αρνείται ότι χρειάζονταν μια παρέμβαση στο σημείο εκείνο προκειμένου να διευκολύνονεται η διέλευση ανθρωπων και ζώων στο σημείο εκείνο της ανατολικής εισόδου του χωριού..

Όμως ό γνωστός λαϊκισμός του άρθρου που στόχευε στην εξυπηρέτηση του μικροσυμφέροντος ορισμένων επαγγελματιών της γειτονιάς, είχε σαν αποτέλεσμα την περιφρόνηση του "δίκιου του ποταμού"

Φυσικά το ρέμα τσιμεντώθηκε, νομίζω με δαπάνες του Δήμου, και στη θέση του δημιουργήθηκε ένα αρκετά ευρύχωρο πλάτωμα για επαγγελματική χρήση και διευκόλυνση.

Αν το δημοσίευμα που προανάφερα στόχευε στο να δώσει λύσεις στις πραγματικές ανάγκες του χωριού, θα μπορούσε να είχε βάλει μπροστά από το λαϊκισμό και τις σκοπιμότητες, το «δίκαιο του ποταμού» και να είχε σχεδιαστει η παρεμβαση με τρόπο που να εξυπηρετεί ΚΑΙ το δίκιο του ποταμού …

Στο ίδιο ρέμα, θυμάμαι πολύ καλά (όπως ασφαλώς και οι περισσότεροι χωριανοί), λίγα μέτρα πιο κάτω οι κατασκευαστές του δρόμου πριν 90 χρόνια (Αν δεν κάνω λάθος ο δρόμος αυτός εγκαινιάσθηκε το 1924) είχαν, πολύ σωστά, κατασκευάσει οι μηχανικοί της εποχής γεφύρι, που διοχέτευε ανεμπόδιστα τα νερά του ρέματος αυτού, προς τον κάμπο του χωριού, από όπου τα απορροφούσαν τα χωραφια και τα πηγάδια της περιοχής.

Εμείς όμως ,( οι σύγχρονοι και πολιτισμένοι) με την επιπολαιότητα και την προχειρότητα που χαρακτηρίζει τις αποφάσεις μας αλλά και τις πάντα προσανατολισμένες στα μικροσυμφέροντα σκοπιμότητες, θελήσαμε να παραβιάσουμε το « δίκιο» του ποταμού.

Εκατόν πενήντα μέτρα πιο κάτω το ρέμα επίσης τσιμεντώθηκε και δημιουργήθηκε έτσι ένα ευρύχωρα περάσματα στα παρακείμενα οικόπεδα, ενός εκ των οποίων (οικοπέδων) ο ιδιοκτήτης αναφέρθηκε και σαν «ευεργέτης του χωριού» !!!!! αφού αγόρασε μερικά τσουβάλια τσιμέντο για την τσιμεντοποίηση του «δίκιου του ποταμού»

Να όμως που ο ποταμός με την πρώτη ευκαιρία , πήρε με άγριο τρόπο πίσω το δίκιο του..

Το κακό βέβαια είναι πως πλήρωσαν «το μάρμαρο» και άνθρωποι που δεν έφταιξαν σε τίποτα .

Ίσως έφταιξαν μόνο στο ότι συνέβαλαν με την σιωπή τους στην καταπάτηση του «Δίκιου του ποταμού».

Και βέβαια πόσοι θα σκεφθούν, με αφορμή το γεγονός αυτό, να υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας για τις συνεχιζόμενες καταπατήσεις που σε διάφορα σημεία της ευρύτερης περιοχής του χωριού μου εξακολουθούν να συμβαίνουν?

Είδωμεν…

.......................................

Ένα χρόνο μετά την δημοσίευση αυτού του κειμένου, ένας νέος ανθρωπος, στον οποίο η πολιτεία είχε επενδύσει γνώσεις πανεπιστημιακού επιπέδου, και είχε να πισωγυρίσει και να αποδώσει ακόμα τόσα πολλα στον τόπο μας , έχασε τη ζωή του, από μια αντίστοιχη περιφρόνηση του δίκιου της φύσης..



Η ψυχή του που τώρα μετρά αστέρια, είθε να μας διδάξει το μέτρο και τον σεβασμό στο δίκιο της φυσης...

Καλό σου ταξείδι Νικόλα

46 σχόλια:

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Η φύση πάντα βρίσκει το δίκιο της γοργοτάξιδο μου τρεχαντήρι.

Εμείς οι δήθεν μυαλωμένοι να δω αν θα βάλουμε ποτέ μυαλό.

Οι φταίχτες πάντα τη πληρώνουν τελευταίοι.Συνήθως οι παράπλευρες απώλειες αφορούν τον άμαχο πληθυσμό.

Εύχομαι ο Νικόλας να πήγε σε ένα καλύτερο μέρος.

Σε φιλώ καλή μου νονά.

FaneZan είπε...

Πολύ καλή ανάρτηση - από το μια βροχή (που λέγαμε) μας σώζει καταφέραμε να φτάσουμε στο σημείο να πνιγόμαστε με την πρώτη βροχή. Μάλλον στραβά αρμενίζουμε κι ας μη μας φταίει ο γιαλός

koulpa είπε...

..καί το θέμα ότι είναι γνωστό το αποτέλεσμα όταν κάνεις τέτοιες παρεμβάσεις.. οι γύρω πως το δεχονται;.. ξέρουν ότι κάποιος θα την πληρώσει.. στατιστικά καποιος από αυτούς..
τελος πάντων..
την καληνύχτα μου :):)

ξωτικό είπε...

Δεν ξέρω τι νοιώθω πιο δυνατά λύπη,οργή ή ντροπή...
ίσως αν βάλουμε επιτέλους πρώτη την ντροπή ,για όλα τα εξ'αμελίας,βαρυεστημάρας,ή βολέματος εγκλήματα ,στα οποία έχουμε συμμετάσχει .....
Σε φιλώ φρακτουλάκι μου με μάτια κατεβασμένα.....
Καλό του ταξίδι.

ΜΑΜΟΥΝΙ είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=YXzWu4X_GjA
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΕΙ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ?

KAΛΗ ΜΟΥ FRACTAL, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΦΡΑΓΙΣΕΣ ΤΟΝ ΟΜΟΡΦΟ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ ΠΡΙΝ ΕΝΑΜΙΣΥ ΜΗΝΑ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΣΟΥ!

Άστρια είπε...

Το ".. δίκηο του ποταμού δεν χάνεται" μεγάλη κουβέντα! ..και ειπώθηκε έτσι, απλά, όπως λέγονται οι μεγάλες αλήθειες από χείλη που μιλάνε με τη σοφία της γης..


Καλό ταξίδι στον αθώο Νικόλα!


υγ. αγαπημένο φρακταλάκι, σε φιλώ, καλή εβδομάδα να έχεις, και να αλληλογράψουμε για το Σύνταγμα:)

α Κενταύρου είπε...

Aπό Βριλήσσια ξέρεις.Ο Βριλησσός ήταν κανονικό ποτάμι στη αρχαιότητα.
Το δίκιο του Βριλησσού ποιός θα του το δώσει θα εκδικηθεί μια μέρα δεν μπορεί αλλά θα τη πληρώσει κάποιο αθώο Θύμα που ξεκινά από τη Πεντέλη στη Αναπαύσεως σαν μικρό ποτάμι και μετα γίνεται μικρό ρέμα και τέλος στο Αγιο Αντώνιο χάνεται με τη μορφή στενού αγωγού ομβρίων ,που ο Δήμος τμήμα της κοίτης του τόκανε δρόμο.
Ολες οι λεκάνες αποροής της πλαγιάς της Πεντέλης έγιναν δρόμοι των Βριλησσίων,και η ΠΛΑΤΑΙΏΝ που περνά κάθετα στη τη Μπακογιάννη στη χτεσινή βροχή έγινε ορμητικός χείμαρος και ο Δήμαρχος προ ημερών φωτογραφιζότανε καμαρωτός πάνω σε ένα ποδήλατο γιατί μετέτρεψε με τους ποδηλατόδρομους τα Βριλήσσια σε ΠΑΓΚΡΆΤΙ.Αντί να φροντίσει προτίστως την ασφάλεια των πολιτών.Μια η κυρίαρχη ιδεολογία η προστασία της συμπαθούς τάξης των εργολάβων, δεν μας ενδιαφέρει ας τσιμεντωθούν όλες οι πλατείες των Βρηλησσίων.

Side21 είπε...

Άκουσα τα νέα το πρωί ...
Το μεσημέρι έμαθα και
για το άλλο θύμα στη Νικαριά !!!
Κρίμα στους ανθρώπους που πήγαν άδικα ...
Η κόντρα με τη φύση είναι παράλογη
και τ' αποτελέσματά της επώδυνα ...
Ας ελπίσουμε νά 'ναι οι τελευταίοι !!!

Margo είπε...

Πολύ φοβάμαι πως δε θα είναι οι τελευταίοι πιάνομαι από την τελευταία κουβέντα του φίλου side. Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε θύματα εξαιτίας της ανθρώπινης αμυαλιάς και αδιαφορίας. Βλέπω να καταπατάται το δίκιο του ποταμού παντού και πάντα. Οι παλιότεροι σεβόντουσαν, γνώριζαν καλύτερα τη φύση, την παρατηρούσαν.. ίσως ακόμη και να ήθελαν δεν μπορούσαν να παρέμβουν λόγω έλλειψης μηχανημάτων. Οι άνθρωποι πήραμε μπουλντόζες και τσάπες στα χέρια και φερόμαστε αλαζονικά απέναντι σε ότι φυσικό μας περιβάλει. Να όμως που η φύση πάντα νικά. Τα νερά θα περάσουν από τον δικό τους δρόμο κι αν είναι κλειστός θα τον ανοίξουν πάλι.

Καλό ταξείδι στο Νικόλα.

Καλό ξημέρωμα καλό μου φράκταλ

VAD είπε...

Τόσα ρεματα γυρω απ'το χωριό,ευτυχως δεν περναει κανενα μέσα απ'τον οικισμό,οπότε διασώθηκαν...Μα πού το βρίσκανε τόσο νερό,κάθε Σεπτέμβρη μετατρεπονταν σε ποτάμια...μα καθώς δεν υπήρχαν παρεμβάσεις στις όχθες τους δεν ακουσα ποτέ να χαθεί καποιος συγχωριανός...

logia είπε...

δεν ξέρω πώς τόσα χρόνια δεν καταλαβαίνουμε πως η φύση δεν πολεμιέται
κι αν άφρονες πόλεμο της ανοίξουμε αυτή πάντα βγαίνει νικητής
και το τίμημα είναι αβάσταχτο για τις μίζερες ζωές μας σε τούτον τον πλανήτη
λυπάμαι για τη ζωή που χάθηκε
για όλες τις ζωές που χάνονται
οργίζομαι για όλα αυτά που αφήνουμε να συμβαίνουν
τρέμω για το μέλλον που θα έχουν τα παιδιά μας
θα έχουν;

Κούκος είπε...

Ότι και να πεις είναι λίγο...
Καλό ταξίδι στον Νικόλα.
Καλό ταξίδι επίσης στον Μπενουά Μαντελμπρό, πατέρα των φρακτάλ.

fractal είπε...

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης

Καλό μεσημέρι καλό μου.

Νομίζω σαν Νονά εχω το δικαιωμα να σου μεταγγίζω κάποιες απόψεις που είναι αποτέλεσμα πνευματικών διεργασιών που προκάλεσαν γεγονότα από την μέχρι τωρα ζωή μου.:
Πολλές φορές λοιπόν πίσω από καθε παραλογισμό η καθε μορφής απραξία σκεψης, συναντησα ενα τυφλό φανατισμό!
Που αλλες φορές προερχόταν από αδυναμία της ικανότητας σκέψης αυτή καθ εαυτήν και αλλεσ (τις περισσότερες) από το στενό προσωπικό συμφέρον που ενδύονταν με ο κουστούμι της κομματικής ιδεολογίας..
Αυτό το τελευταιο είναι οτι πιό τραγικό και συχαμερό μπορεί να συναντησει κανεις στη ζωή του.
και δυστυχώς το συναντούμε τόσο συχνά...

fractal είπε...

FaneZan

Καλώς τον απόμακρο συντοπίτη...
Ποσες φορές περασα από το κατωφλι σου και βρήκα κλειδαμπαρωμένη την προς τα εξω οδό!
Απογοητεύτηκα και δεν ξαναπερασα..
Ευχαριστώ που μου υπενθύμησες το λάθος μου..

Καποτε περιμεναμε τη βροχή σαν ευλογία...Τα πρωτοβρόχια ήταν πανηγυρι στο πατρικό μου σπιτι του οποίου η οικονομία βασίζονταν στην αγροτική καλλιεργεια..
Η΄Μάννα πάντα την ημέρα που πρωτόβρεχε.. έφιαχνε τηγανόπιττες στο σπίτι (αλευρι αλατι νερό και λαδι, όλα της οικογενιακής παραγωγής) και τα ραντίζαμε παριστανοντας τη βροχή, με πετιμέζι (πυκνόρευστο σιρόπι από χυμό σταφυλιού, επίσης οικογενιακής παραγωγής)
Πανηγυρίζαμε ακόμα τα πρωτοβρόχια εμείς τα παιδια με το να ρίχνουμε σπόρους για τα σπυργίτια. Αυτό δεν ξερω για πιό λόγο το είχαμε καθιερώσει..
Μετα τα τελευταια τραγικά γεγονότα στο νησί, τα παιδια δεν νομίζω να περιμενουν ετσι τα πρωτοβρόχια.. Μαλλον θα φοβούνται τον εφιαλτη της καταστροφής..
Και όμως τα χρόνια εκείνα οι βροχόπτώσεις ήταν πολύ περισσότερες από τις τωρινές..
αλλά πολύ λιγότεροι οι "ασφαλτοι" δρόμοι μας..

fractal είπε...

koulpa

Καλώς τον
Περασες για να ενημερωθείς σχετικά με την εξέλιξη του πολέμου και βρεθηκες σε μια καταστροφή..
Ο "κυριγμένος" πόλεμος ήταν αναίμακτος και γεματος μουσική.
Την καταστροφή την εφερε ο ακύριχτος πόλεμοος που η ασχετοσύνη και ο τυφλός φανατισμός προκάλεσε.
Και δυστυχώς είχε θυμα τη ζωή ενός αξιόλογου και δραστηριου ανθρωπου!

fractal είπε...

ξωτικό μου


Αγαπη μου..
Όσο και να χαμηλώνουμε τα ματια δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ολέθρια συμπεριφορά των δυναμεων του κακου.
Το κακό γεννάει κιαλλο κακό...
Αν θελεις διάβασε το σχόλιό μου στον
FaneZan.
Εκείνα τα χρόνια το καλό γεννούσε κι αλλο καλό...
Θυμαμαι πως περιμενα με αγωνία τα πρωτα τρυφερά φυλλαρακια στις ακρες των μονοπατιών, που τρυπούσαν τη Γη.
Η σκεψη μου γεννουσε αμμέσως την εικόνα πως το πιό αδύναμο πλασμα της φύσης, ενα τρυφερό νι'οβγαλτο φυλλαρακι εβρισκε το κουραγιο να τρυπίσει το σκληρό χωμα για να απολαύση τον ήλιο και τη ζωή..
Αυτή την εικόνα περίμενα να "αισθανθω" κάθε φορά μετά τις πρωτες βροχές . Τοτε που η βροχή ηταν ευλογια και όχι καταρα..
Ήταν τότε που το καλό γεννουσε καλό..

fractal είπε...

ΜΑΜΟΥΝΙ

Γεια χαρα μικροζόυζονο.
Είθε η ψυχή του Νικου να γινει το φραγμα για τα νερά που πνίγουν ανθρωπους και καταλίγουν στη θαλασσα..
Ο Νικος σαν κοινοταρχης του χωριού του, είχε δώσει αγωνες για τη δημιουργία φραγματος ομβρίων για υδρευση στην περιοχή μας.

fractal είπε...

Άστρια
Αστέρι μου.
Απλά μα περιεκτικά σε νόημα και συμπηκνωμένη γνωση αιώνων εκφράζονται οι ανθρωποί μας...
Η ιδια σε νόημα εκφραση στην περιοχή της Αιτολοακαρνανίας είναι: "Ο ξένος και ο ποταμός πάντα βρίσκουν τον τόπο τους"
Και τελευταία ακουσα από τον Θεοδόση τον "τρελό" του χωριού μου (έχω κανει παλαιότερα μια αναρτηση γιαυτόν) μια εκπληκτική εκφραση που με αφησε με το στόμα ανοιχτό .
Αυτό όμως θα το κρατήσω για μελλοντική ανάρτηση τις παραμονές των εκλογών...
Προσανατολίσου χρονικά για την ε΄ρχόμενη ΔΕυτερα.

fractal είπε...

α Κενταύρου

Καλέ μου Αστερισμέ..
Πολύ σωστα "μαντεύεις" το μέλλον.
Σίγουρα κάποιο ανυποψίαστοι άνθρωποι θα πληρώσουν με τη ζωή τους τις καμαρωτές πόζες του Δημάρχου πάνω στο ποδήλατο..
Μπορείς να μαντεψειις ακόμα για χατήρι μας, πότε επί τελους όλοι αυτοί οι τσαρλατάνοι θα χρειασθούν όχι ποδήλατο μα πύραυλο για να ξεφύγουν από την εμβέλια της οργής μας?
Ως πότε επί τελους θα ανεχόμαστε τα καραγκιοζηλίκια τους..

fractal είπε...

Side21

Α... φιλε συντοπίτη..
Δεν υπάρχει έλεος όσο εμείς τους ανεχόμαστε..
Τα ξερεις..

fractal είπε...

Margo

Μαργο μου, ο σεβασμός στη φύση των πιό παλιών ανθρωπων οφείλονταν, νομίζω, στο γεγονός ότι έίχαν την γνωση της πλήρους εξαρτησής τους από αυτήν.. Και ακόμα γιατί ζουσαν με αυτήν.
Λίγο πριν φύγω από το Νησί, καναμε μια εκπομπή για το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι όπου ενας αγρότης μιλούσε για την καλλιέργεια ενός προϊόντος από τα πιό σημαντικά της παραγωγής του Νησιού..
Συγκινήθηκα γιατί τον είδα αρκετές φορές να βουρκώνει, καθως μιλούσε για τους τυχαρπαστους που δεν πονάνε τα δένδρα αλλά τους ενδιαφέρει μόνο να αρπάξουν κάποια ποσότητα προϊόντος ώστε να δικαιολογήσουν την επιδότηση..
¨Εμεις, είπε, μεγαλώσαμε μαζύ τους και εχουμε μοιραστεί πόνο και πείνα... Πως να μην τα αγαπάμε σαν μελη της οικογένειάς μας..

fractal είπε...

VAD

Επ... προσαρμόστηκε βλέπω γρηγορα στην κατάθεση τών διακρητικών του αξιώματός σου...

Τα βρίσκουν τα ρέμματα τα πολλά νερά καλέ μου, γιατί δεν υπάρχουν δένδρα να τα συγκρατήσουν και ούτε χωμα να τα απορροφήσει..
Ας είναι καλά οι "ασφαλτοι " δρόμοι μας.

fractal είπε...

logia

Ναι 'ΘΑ ΕΧΟΥΝ" αυτό είναι το μεγάλο και το τραγικό ερωτημα , καλή μου..
Θα εχουν μέλλον?
Τρομαζω όταν σκεπτομαι αυτό το "μελλον"
'Οταν ακόμα και η βροχή αντί να είναι ευλογία γίνεται εφιάλτης..Σε παραπέμπω σε προηγούμενα σχόλιά μου που αναφέρω πως βιώναμε εμείς σαν παιδιά τα πρωτοβρόχια..

fractal είπε...

Καλό ταξείδι και στους Δύο..
Στον πατερούλη μου τον μεγάλο μαθηματικό και στοιχειοθέτη της κλασματικής γεωμετρίας και στον αγνωστο καθηγητή μαθηματικών και ψάλτη , λατρη της Βυζαντινής μουσικής..
Καλό τους ταξειδι

fractal είπε...

Κούκος

Το πιό πάνω σχόλιο για σένα
Ο Εκτωρ είναι στο Νησί σου.

Γιώργος Χατζηαποστόλου είπε...

Ποιός ξέρει, ίσως και το δίκιο του ορφανού να βρει μια διέξοδο στη ζωή του, να επαληθευθεί κι αυτό.

nikiplos είπε...

καλό ταξίδι στον νέο άνθρωπο...
Το ξέσπασμα του ποταμού έναντι δικαίων και αδίκων...

Τα ποτάμια και τα ρέματα τα μπαζώνουμε στην Ελλάδα... ίσως να τα θεωρούμε ιδεοληπτικά σαν κάτι το κακό... τα κλείνουμε να μην τα βλέπουμε? Μάλλον για να μην βλέπουμε το πόσο μόλυνση έχουν από αυτά που αναιδέστατα αδειάζουμε μέσα τους...

Σε όλη την Ευρώπη ένα ζήλεψα... τα ποτάμια που τα έχουν τιθασσέψει και περνούν μέσα από τις πόλεις τους... Εμείς δεν έχουμε ποτάμια, όμως τα ρέμματα θα μπορούσαν ελεύθερα και ανεμπόδιστα να συντροφεύουν τους καλύτερους θερινούς μακρούς περιπάτους μας στη θάλασσα...

Φαίνεται ούτε αυτή θέλουμε να βλέπουμε...

φιλιά

FaneZan είπε...

http://diastaseis.blogspot.com/2010/10/blog-post_20.html

Άιναφετς είπε...

Τα ποτάμια τα έφτιαξε η Φύση για να βρίσκουν διέξοδο τα νερά της βροχής και όχι μόνο...γιατί εμείς τα μπαζώνουμε και κτίζουμε βιλίτσες...γιατί στα ρέματα δεν φτιάχνουμε γεφύρια...τι περιμένουμε και άλλα θύματα;
Να μην τον ξεχάσουμε τον Νικόλα...
ΑΦιλιά...

jokar είπε...

Τα ποτάμια πίσω δε γυρνούν...
Ούτε κι οι ζωές των ανθρώπων.
Όπως και δεν αλλάζουν τα "μυαλά" ορισμένων ανεύθυνων.
Να είστε καλά να τον θυμόσαστε...

fractal είπε...

Γιώργος Χ
Καλησπέρα Γιωργο..
Χρόνια και ζαμάνια.
Είναι ολα καλά?
Το εύχομαι ολόψυχα.
Τωρα τι να πω για το δίκιο των ορφανών.
Αυτες πο εκφράσεις αφορούσαν σε αλλες εποχες,
Τωρα ο χαραχτηρισμός "ορφανός" δεν σημαίνει κατ ανάγκη και αναξιοπαθών.
Οπότε το δικιο του το διεκδικεί όπως κάθε άνθρωπος.

fractal είπε...

nikiplos

Kαλησπέρα καλέ μου .
Ζούμε την εποχή της πλήρους αφασίας.
Μας διαπερνούν καθημερινά βελόνες αυθάδειας, θράσους, εκχυδαΙσμού και ευτέλειας της ζωής μας...
Και δεν αντιδρούμε.
Ακριβως όπως τα ετοιμοθάνατα πτώματα.

Στο σημείο που τσιμεντοστρώθηκε το ρεμα στο χωριό μου, οι παλιοι κατασκευαστές του δρόμου, το 1927, χωματόδρομου τοτε, είχαν κατασκευάσει 2 γεφυρια για να περνά το ρέμα ανεμπόδιστα..
Τώρα αφάνισαν και τα δυό γεφύρια τσιμεντόστρωσαν το ρέμα, και το δρόμο χωρίς πιά, τον ονόμασαν ΑΣΦΑΛΤΟ..... κατ εφημισμό!!!!!

fractal είπε...

FaneZan

Ευχαριστούμε πολύ δια την συμμετοχήν σας εις την θλίψην μας δια την απώλειαν προσφιλούς μας πατρός..
Αχ που να με άκουγε ο συμπατριώτης μας ο Ψυχάρης...
Σσσσ μην με μαρτυρήσεις..

fractal είπε...

Άιναφετς

Το Νερό χαράσει το δρόμο που εκείνο θελει...
Τα δικά μας θέλω τα παίρνει το... ποτάμι

fractal είπε...

jokar

Καλησπέρα.
Τα ποταμια... όπως και τα κυμματα δεν μεταφερουν ποσότητα νερού αλλ΄΄α ενέργεια..
Έτσι λένε οι φυσικοί..
Και η ενέργεια αν δεν εκτονωθεί...!!
φιλια
(από την παλαι ποτε Αυτοκρατειρά σου)

Ανώνυμος είπε...

χαχαχα είσαι απίστευτη για μιά ακόμα φορά.Δεν περίμενα πολλά περισσότερα fractal.
Πότε ορφανό βρήκε το δίκιο του και ποιός ποταμός καλή μου????

saltatempo είπε...

Καλημέρα από την νοτισμένη Αθήνα
καλό μου Φρακταλ

Δημήτρης

fractal είπε...

Τhalassokrator

Μιλησα πολύ.
Στους ανθρώπους, και στις φωτογραφίες τους.
Και σε κατι παλιές κιτρινισμένες καρτ-ποστάλ, που κατακάθονταν επάνω τους μια ήσυχη ταλαιπωρημένη σκόνη.

Ο ποταμός δεν χανει ποτέ το δικιο του.
Είπαν.
Το ορφανό το παίρνει με το σπαθί του.

fractal είπε...

saltatempo


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και από εδώ καλέ μου Δημήτρη.
Χαθήκαμε.
Εύχομαι ολλα να είναι καλά με εσένα.
Αναμεσα σε χλοερές οάσεις σκέψεων και δρασεων.
Και εγω πορεύομαι σε ορθόδοξη έρημο.

Ανώνυμος είπε...

χμμμ κιτρινισμένες φωτογραφίες...γεμάτες σκόνη.
Ποιός νοιάστηκε για τον ποταμό, το ορφανό είναι το ζητούμενο.
Κανένα ορφανό καλή μου κανένα.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Ξεκίνησα μια μεγάλη βόλτα στους φίλους που έχω "ξεχάσει".
Η βόλτα αυτή είναι μια πρόσκληση επανασύνδεσης όλων αυτών που θεωρώ κομμάτι της ζωής μου και συν διαμορφωτές του τρόπου να σκέφτομαι και να επεξεργάζομαι την ζωή.
Σε καλώ να μου στείλεις ένα τραγούδι που σε εκφράζει και να το εντάξω στην εκπομπή του Σαββάτου.
Στην μνήμη μιας διαδικτυακής φίλης που σήμερα έμαθα πως εδώ και 7 μήνες έφυγε από κοντά μας.
"H τέχνη της ύπαρξης" τ΄ όνομα της ιστοσελίδας της.
Θα ήταν χαρά και τιμή μου η συμμετοχή σου.
Την αγάπη μου.
Υ.Σ.
Για να προλάβω, το μήνυμα αυτούσιο θα σταλεί σε όλους όσους έχω στην καρδιά μου τα δυόμισι χρόνια που επικοινωνούμε

fractal είπε...

Τhalassokrator

Πανταχού παρόν το
"καταζητούμενο" δίκιο.
Οι φυλακές με ανοιχτες πόρτες το
περιμενουν.

fractal είπε...

epikuros
Καλή σου ημερα Επίκουρε..
Εκπληξη η παρουσία σου εδώ.
Κι ας φυσούν βόρειοι άνεμοι.
Ευχαριστώ για την προσκληση.
Ασε με να το σκεφτω λίγο και θα ερθω στο σπίτι σου να το πετάξω κατω από την πόρτα σου.
Πάντως να ξερεις δεν θα είναι ευκολη η επιλογή.
Καλή σου ημερα..
Θα περάσω από την ιστοσελίδα να αφήσω λίγα λουλούδια.

Ανώνυμος είπε...

Α!! για τέτοιο δίκιο μιλας.
Τώρα μάλιστα, μαζί σου και εγώ.

fractal είπε...

Καλησπέρα θαλασσοκράτωρ

ξι είπε...

Γεια σου φρακταλακι, καλως ηρθες :))

Η αληθεια ειναι οτι οσο δικιο κι αν εχουν αυτα τα ποταμια... τα μισω (& πως να μην τα μισεις, και πως αυτα να μην παιρνουν το αιμα τους πισω ομως...). Εχω χασει κι εγω εναν δικο μου ανθρωπο ετσι.

Ουφ, τι θυμισες τωρα .
Σημασια εχει που σε ξανα "βρισκω" :)
ξ.