Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

ΣΑΜΟΣ !!!!!!!




Δεν   ήταν    η  πρώτη  φορά  που  πήγαινα   στη  Σάμο.
Ήταν   όμως  η  πρώτη  φορά   που  συνάντησα την  ψυχή  της  Σάμου!
Πήρα τον ίδιο  δρόμο,  όπως  παλιά....
Το  πλοίο  κατηφόριζε  το  Αιγαίο  παραπλέοντας  τα  παράλια  της  Ιωνίας..

Οι   φίλοι  με  περίμεναν    στο  καράβι  





Tο  χωριό  στις  κατάφυτες πλαγιές  του  Καρβούνη.

  
Ανηφορίζαμε  συνέχεια  τους  στριμωγμένους  ανάμεσα  στα  πεύκα  δρόμους, μα  τα  μάτια  μας  κάπου -κάπου έκλεβαν γαλάζιο  από τον ουρανό  και  θάλασσα.

Εκεί  που  τέλειωνε  το  χωριό  και  άρχιζε  το  δάσος,
ήταν  το τέλος  του  προορισμού  μας. 



Μαζί  με  τη  βροχή ,  φτάσαμε  στο  σπίτι   που  θα  με  φιλοξενούσαν  

 
H    σκυλίτσα  πριν  λίγες  μέρες  είχε  γεννήσει  8 κουτάβια
 
   Καθώς   η  Αλφοσίνα   τάϊζε  τα  μωρά της ,  εμείς  φροντίσαμε  για  τη  δική  μας τροφή



Μαζέψαμε  κάμποσα  σαλιγκάρια,   που  μετά  τη  βροχή  είχαν πάρει  τους  δρόμους..και ο  Δημήτρης  πήρε  επάνω  του  την  ολόκληρη την προετοιμασία...  




Η  ώρα   της  επίσκεψης  στο  κελάρι  ήρθε...
Επί  τέλους  θα  γνώριζα το  περιβόητο  εργαστήρι  των  κρασιών του  Δημήτρη. 
Από  εκεί  θα  πέρναμε  το  κρασί  που  θα  συνόδευε  τα  σαλιγκάρια  γιαχνί..   





Δεξιά  μας  τα  μεγάλα  ανοξύδωτα  καζάνια  που  μέσα  τους , ο
μούστος  μεταγίνεται  σε  καρασί...
(Και  τι  καρασί!)
Και  αριστερά  τα  δρύινα βαρέλια   που  θα  κρατήσουν  το  κρασί  μέχρι  να  ωριμάσει  και  να  πάρει  το  άρωμα ..  




Ύστερα  ο  Δημήτρης,   θα  εμφιαλώσει  το  κρασί..και  θα  το  μοιράσει  στους  φίλους,  με  την  εττικέτα  που  γράφει  πως  η  μόνη   υποχρέωσή  εκείνων  που  θα το  πιούν    είναι ,    να  ευχηθούν  υπέρ   της  ευκαρπίας  της  Γης






Βραδιάζει  



Ώρα να  ανάψουμε  το  τζάκι
Θα  πιούμε  τσάι  από  τα  βουνά  της  Σάμου
και  θα  φάμε  ρόδια  από  τη  ροδιά  της  αυλής 

 


Τη  μέρα  που  θα  ξημερώσει  θα  πάρουμε   πάλι  με  το  4Χ4 "μουλάρι"  του  Δημήτρη , τους  δρόμους   της  μεγαλειόδους αγριότητας  των  βουνών  της  Σάμου.  Εκεί  πάνω  θα  συναντήσουμε το  κρυσφύγετο  των  ανταρτών  του  εμφυλίου,  αλλά   και  τους  αμπελώνες που    ημερώνουν  και κρατάνε  σε  χαμηλές  νότες  την  αρμονία της  αγριάδας  του  βουνού    






Μα η  Σάμος  δεν  τελειώνει  εδώ.
Αυτή ηταν  μόνο  μια  αρχή.
Σας  εχω ήδη  πει  πως  αυτή  τη  φορά  συναντήθηκα  με  την  ψυχή  της  Σαμου.
Και  αυτή  ήταν  εκτός  από  τους σπυτονοικοκύρηδές μου,  ο  Ισίδωρος.   Ο αγαπημένος  μας  SIDE21 
 Θα  συνεχίσουμε  λοιπόν  μαζί  με  τον  Σιδερή

Περιμένετε  και  θα  δείτε
   



Το  εκκλησάκι    αυτό  σκαρφαλωμένο  στο  ψηλότερο  σημείο  της  πιο  υψηλής  κορφής  του  Καρβούνη ( σε 1300 μέτρα)  αναδύθηκε    από  την  ομίχλη,  ακριβώς  την ώρα  που ένιωσα  την  ανάγκη να προσευχηθώ και να πω  ένα  "ευχαριστω" στη  ζωή. 
Ένα  ευχαριστώ  στη ζωή  που  με  ευλογεί  με  την κατεγιστική  παρουσία  της  ομορφιάς και  της  αγάπης των  φίλων  μου.
Θα  νομιζα πως  το  είχα ονειρευτεί  αν  δεν  έβλεπα  τη  ζωγραφιά  του (με υδάτινα  χρώματα)  στο  σπίτι  της  Μαρίας  και  του  Δημήτρη. (δυστυχώς στο  βουνο  δεν  ειχα  μαζι  μου  τη  φωτ. μηχανή )
Επιτρεψετέ μου  αυτή  την  εικόνα  να  την  αφιερώσω  στην  αγαπημένη  μου  ΑΣΤΡΙΑ
Αστεράκι  μου   για  σένα  .. 




Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

ΣΑΜΟΣ


Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Ε_Φ_Υ_Γ_Α

ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ...









- Σε  σένα   φωνάζω....Fractal................
Τι  θέλεις    στα   ψηλά   βουνά......
 Ένα   θαλασσινό πράμα,  εσύ,  πλασμένο  με  το  πλαγκτόν  της  θάλασσας????

                    

 

Γύρνα  πίσω  όσο  είναι  καιρός....
Μηηηηηηηηηηηηηηηηηηη

                        


-   Μα  τι σε πειράζει  αν  σκέπτομαι.......
Η σκέψη  μου,  σε  ακτίνα  γειτονιάς......δεν  φτάνει  πιο πέρα....
Άσε με  να  ονειροπολώ.  Κανένα   άστρο  δεν  θα  ανατείλει από  τη  φωνή  μου..
Το  πολύ, να  κάνω   μια  μεροληπτική  αφήγηση των μελλούμενων....
Ξεδίνω  λιγάκι,  καθώς  σκέφτομαι  τα  ψηλά  βουνά....
Και  τα  μελλούμενα,  που  δεν  έχουν μέσα  στο  κάδρο τους,   τη  θάλασσα...

   
                                                        



-  fractal......σκλάβος  κι' αγοραστής του  εαυτού σου..
πάντα  έτσι  ήσουν....Ένα  υδροχαρές χαρτί  από  βαμβάκι, που  οι  ορίζοντες ζωγράφιζαν  με χρώματα  ακουαρέλας,  "εν  τη  απουσία  σου"
Γυρολόγα.
Από  εικόνα    σε  απεικόνιση..
Με τη διαπραγμάτευση μεταξύ  δυσδιάκριτου και  άγνωστου να  αναλώνεις  την  περίοδο  ειρήνης που  σου  χαρίστηκε..


                        


  -  Ναι..θα  το  κάνω...Θα  φράξω  με  το  χέρι  μου  το  στόμα  της σύνεσης.
Να  επικρατήσει   η  ψυχραιμία  της  συσκότισης..
Να  διαλέξω  με  κλειστά  μάτια..
 
                     

 
Να  μην  με  γονατίσει  το  βάρος  της εκλογής
Έτσι  και  αλλιώς  με  έχει  γονατίσει  το  βάρος  της  συνέπειας

ΧΑ......................έ-φ-υ-γ-α...




Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013


ΥΠΑΡΧΕΙ  ΕΛΠΙΔΑ?


                                                         ????????????




Η  Ιδέα   δεν  ήταν  δική  μου.
Μου  την  ψιθύρισε  η  Καμένη  Γη  του  τόπου  μου,  καθώς  τριγύριζα  ανάμεσα  στα μαύρα  λέπια  και  τα ανατριχιαστικά  αποκαϊδια,  με  μια  ιδιο-βασανιστική  διαδικασία .
Με  υποχρέωσε  να  νιώσω   την  ανάσα της  κάτω  από  τις  πατούσες  μου.                 
                          
                                      


  Να νιώσω  πως  η  μάζα  μου  συσπειρόνονταν  σε  ένα μοναδικό  σημείο,  και  πως η  τεράστια  βαρύτητα  αυτού  του  σημείου,  τρυπούσε  το  έδαφος  και  έφτανε βαθειά  μέσα  στη  Γη του ριμαγμένου τόπου  μου.


                    

                    

                                       

Και  αυτή  η  καταβύθιση,  ευλόγησε  τις  αισθήσεις  μου  να  καταφύγουν   στις  απαρχές όσων    εκείνες   δεν  μπορούσαν  να  προσλάβουν, και επομένως, να  επεξεργαστούν.

   
                    
                  
 Έτσι  είδα  τις  ρίζες   των  καμένων  σχίνων να  βυθίζονται στη  Γη,  ανιχνεύοντας   τα ιχνοστοιχεία  της. 

   
                                       

  Έτσι  άκουσα  τις προσταγές   των  ριζών  του  δέντρου,  προς τους  αγωγούς  του  κορμού, (και  συγκεκριμένα αυτούς  που  ειναι   στο  φλοίωμα,  δηλαδή  τον  ιστό  που  είναι  υπέυθυνος  για  την  μεταφορά   των  οργανικών  ουσιών  μέσα στο  φυτικό  σώμα)  να  ανασυνταχθούν.  

                      
 
 Ένοιωσα   το σάλπισμα  της  ψυχής  του  σχίνου, προς  τις εξειδικευμέμες  ,  ανατομικές  δομές  των  ρητινιφόρων  αγωγών.
Σώπασα  και  προσευχήθηκα  στο  μυστηριακό  σύμπλεγμα των  ιδιόβλαστων  κυττάρων  που συνεργάζονται  με απόλυτη  αρμονία, για να υποστηρίξουν μηχανικά και φυσιολογικά τα επιθυλάκια κύτταρα που  παράγουν  την  ρητίνη. 

   
                       

                 Θαύμασα  τα  ιδιόβλαστα κύτταρα που  περιέχουν  ταινίες  με  πικρή  γεύση,  για  να αποτρέψουν  τους  ζωϊκούς  μικροοργανισμούς  να  προχωρήσουν  προς το  ρητινοφόρο  αγωγό.  Τούτα  κύτταρα απορροφούν  και  την  έντονη  ηλιακή  ακτινοβολία, η οποία  ενεργεί  με  τον  δικό  της τρόπο  ώστε  να  μην  εμποδίζεται  η  ροή  της ριτήνης μέσα στον  αγωγό. 

                                        
   
Αυτα  τα  ίδια  ιδιόβλαστα  κύτταρα  περιέχουν  κρυστάλους  οξαλικού  ασβεστίου.   Αυτοί  οι  κρύσταλοι  είναι  το  τελευταίο   και  πιο  αποτελεσματικό  αμυντικό  όπλο.  Αυτοί είναι που  προκαλούν  τα θανατηφόρα τραύματα στους  μικροοργανισμούς  που   κατάφεραν  να  εισχορήσουν   μέχρι  τον  ρυτινοφόρο αγωγό!!!  

  
                  
     

Αυτοί  και  τόσοι  άλλοι    εκπληκτικής  πολυπλοκότητας  λεπτεπίλεπτοι  μηχανισμοί, έχουν  ξεκινήσει  να  λειτουργούν  με  την  αλάνθαστη  ακρίβεια  των κανόνων  λειτουργίας της  φύσης,  και  να  ξεπετούν  πράσινους  ολόδροσους  βλαστούς ,  ευαίσθητα κρινάκια 
   
                

αλλά  και  μοσχαναθραμμένα  κυκλάμινα,  εκει   που  όλα  φαίνονται  ρημαγμένα  από  την  πύρινη καταστροφή.

                 



Και  να  στελνουν μήνυματα   ελπίδας.


              



                                                                 
Τι  λέτε    τωρα?

 Υπάρχει  ελπίδα?

Ναι!   και  θα  την  βρούμε αν  βυθιστούμε βαθειά  μέσα  μας..


ΥΓ

Όλες   οι  πληροφορίες  για  τη φυτική  δομή  του  μαστιχοφόρου  σχίνου και  του  μηχανισμού  παραγωγής  της  ρητίνης  (μαστίχας)   από  τον  φίλο  αναπληρωτή καθηγητή  Βοτανικής   στο  ΑΠΘ  Θωμά  Σαββίδη


Και  από  το  μπαλκόνι  μου,  πολλά  φιλιά...