Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

ΣΑΜΟΣ !!!!!!!




Δεν   ήταν    η  πρώτη  φορά  που  πήγαινα   στη  Σάμο.
Ήταν   όμως  η  πρώτη  φορά   που  συνάντησα την  ψυχή  της  Σάμου!
Πήρα τον ίδιο  δρόμο,  όπως  παλιά....
Το  πλοίο  κατηφόριζε  το  Αιγαίο  παραπλέοντας  τα  παράλια  της  Ιωνίας..

Οι   φίλοι  με  περίμεναν    στο  καράβι  





Tο  χωριό  στις  κατάφυτες πλαγιές  του  Καρβούνη.

  
Ανηφορίζαμε  συνέχεια  τους  στριμωγμένους  ανάμεσα  στα  πεύκα  δρόμους, μα  τα  μάτια  μας  κάπου -κάπου έκλεβαν γαλάζιο  από τον ουρανό  και  θάλασσα.

Εκεί  που  τέλειωνε  το  χωριό  και  άρχιζε  το  δάσος,
ήταν  το τέλος  του  προορισμού  μας. 



Μαζί  με  τη  βροχή ,  φτάσαμε  στο  σπίτι   που  θα  με  φιλοξενούσαν  

 
H    σκυλίτσα  πριν  λίγες  μέρες  είχε  γεννήσει  8 κουτάβια
 
   Καθώς   η  Αλφοσίνα   τάϊζε  τα  μωρά της ,  εμείς  φροντίσαμε  για  τη  δική  μας τροφή



Μαζέψαμε  κάμποσα  σαλιγκάρια,   που  μετά  τη  βροχή  είχαν πάρει  τους  δρόμους..και ο  Δημήτρης  πήρε  επάνω  του  την  ολόκληρη την προετοιμασία...  




Η  ώρα   της  επίσκεψης  στο  κελάρι  ήρθε...
Επί  τέλους  θα  γνώριζα το  περιβόητο  εργαστήρι  των  κρασιών του  Δημήτρη. 
Από  εκεί  θα  πέρναμε  το  κρασί  που  θα  συνόδευε  τα  σαλιγκάρια  γιαχνί..   





Δεξιά  μας  τα  μεγάλα  ανοξύδωτα  καζάνια  που  μέσα  τους , ο
μούστος  μεταγίνεται  σε  καρασί...
(Και  τι  καρασί!)
Και  αριστερά  τα  δρύινα βαρέλια   που  θα  κρατήσουν  το  κρασί  μέχρι  να  ωριμάσει  και  να  πάρει  το  άρωμα ..  




Ύστερα  ο  Δημήτρης,   θα  εμφιαλώσει  το  κρασί..και  θα  το  μοιράσει  στους  φίλους,  με  την  εττικέτα  που  γράφει  πως  η  μόνη   υποχρέωσή  εκείνων  που  θα το  πιούν    είναι ,    να  ευχηθούν  υπέρ   της  ευκαρπίας  της  Γης






Βραδιάζει  



Ώρα να  ανάψουμε  το  τζάκι
Θα  πιούμε  τσάι  από  τα  βουνά  της  Σάμου
και  θα  φάμε  ρόδια  από  τη  ροδιά  της  αυλής 

 


Τη  μέρα  που  θα  ξημερώσει  θα  πάρουμε   πάλι  με  το  4Χ4 "μουλάρι"  του  Δημήτρη , τους  δρόμους   της  μεγαλειόδους αγριότητας  των  βουνών  της  Σάμου.  Εκεί  πάνω  θα  συναντήσουμε το  κρυσφύγετο  των  ανταρτών  του  εμφυλίου,  αλλά   και  τους  αμπελώνες που    ημερώνουν  και κρατάνε  σε  χαμηλές  νότες  την  αρμονία της  αγριάδας  του  βουνού    






Μα η  Σάμος  δεν  τελειώνει  εδώ.
Αυτή ηταν  μόνο  μια  αρχή.
Σας  εχω ήδη  πει  πως  αυτή  τη  φορά  συναντήθηκα  με  την  ψυχή  της  Σαμου.
Και  αυτή  ήταν  εκτός  από  τους σπυτονοικοκύρηδές μου,  ο  Ισίδωρος.   Ο αγαπημένος  μας  SIDE21 
 Θα  συνεχίσουμε  λοιπόν  μαζί  με  τον  Σιδερή

Περιμένετε  και  θα  δείτε
   



Το  εκκλησάκι    αυτό  σκαρφαλωμένο  στο  ψηλότερο  σημείο  της  πιο  υψηλής  κορφής  του  Καρβούνη ( σε 1300 μέτρα)  αναδύθηκε    από  την  ομίχλη,  ακριβώς  την ώρα  που ένιωσα  την  ανάγκη να προσευχηθώ και να πω  ένα  "ευχαριστω" στη  ζωή. 
Ένα  ευχαριστώ  στη ζωή  που  με  ευλογεί  με  την κατεγιστική  παρουσία  της  ομορφιάς και  της  αγάπης των  φίλων  μου.
Θα  νομιζα πως  το  είχα ονειρευτεί  αν  δεν  έβλεπα  τη  ζωγραφιά  του (με υδάτινα  χρώματα)  στο  σπίτι  της  Μαρίας  και  του  Δημήτρη. (δυστυχώς στο  βουνο  δεν  ειχα  μαζι  μου  τη  φωτ. μηχανή )
Επιτρεψετέ μου  αυτή  την  εικόνα  να  την  αφιερώσω  στην  αγαπημένη  μου  ΑΣΤΡΙΑ
Αστεράκι  μου   για  σένα  .. 




Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

ΣΑΜΟΣ