Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

To "είναι" και το "έχειν"



Φίλοι, μόλις γύρισα από τη θάλασσα. Όσο φεύγει το καλοκαίρι τόσο πιό υπέροχα θελκτική γίνεται. Ξεκίνησα να κολυμπώ από τις αρχές του Απρίλη..Όμως αυτές τις μέρες όταν πέφτω στην αγγαλιά της, νομίζω πως γίνεται για πρώτη φορά. Ας είναι. Έξω από τον μικρό κολπίσκο της παραλίας που συνηθίζω να κολυμπώ ( σε απόσταση μισής ώρας κολύμπι από τη μικρή παραλία), υπάρχει ένας βράχος τελείως επίπεδος, που λες και κάποιος τον έβαλε εκεί για να κάθεται κανείς, να αγναντεύει το πέλαγος και να σκέπτεται. Τον βράχο αυτό τον επισκέπτομαι συχνά , συνήθως για να πώ κανένα θαλασσινό τραγουδάκι. Σήμερα πήγα με παρέα. Η συντροφιά μου ήταν ο Βασίλης Φίλιας. Κουβεντιάσαμε ώρες. Ακμαίος διανοητής και μεγάλος δάσκαλος, δεν χορταίνεις να κουβεντιάζεις μαζί του. Δίναμε τη βουτιά της εγκατάληψης του βράχου όταν μου είπε την κουβέντα που συνόψισε όλη μας τη συζήτηση και που θέλησα να σας μεταφέρω: -Τι τα θέλεις τα περιτά , όλο το πρόβλημα του ανθρώπου είναι η νοηματοδότηση της ζωής του. Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του. Το πρόβλημα της νεολαίας σήμερα είναι αυτό ακριβώς . Η ανοηματοδότηση της ζωής. Όι σημερινές κοινωνίες φροντίζουν να αντικαθιστούν το "είναι" των ανθρώπων με το "έχειν". Και ο αγώνας των σύγχρονων ανθρώπων είναι για το "έχειν" και όχι για το "είναι"....
Φίλοι μου Όταν οι κουβέντες αυτές γίνονται πάνω σε ένα βράχο καταμεσίς του πελάγου όπου το μόνο "έχειν" σου είναι, μόλις μερικές πεταλίδες για φαγητό, ενώ το μυαλό και η ψυχή σου απλώνεται στο άπειρο και νιώθεις πως μπορεί κάποια στιγμή να περάσεις και πέρα από αυτό, τότε η ζωή σου πραγματικά πέρνει άλλο νόημα. Υπάρχεις με ένα άλλο τρόπο... Δοκιμάστε τον.
Δεν θα χάσετε....

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2008

Το μήνυμα

Χθες το πρωϊ, πήρα ένα μήνυμα:
Το απόγευμα θα έμπαινε στο λιμανάκι του χωριού μου, ένα ιστιοφόρο που είχε κάνει το γύρο του κόσμου. Το ιστιοφόρο κρατούσε ένα μήνυμα για μένα! .
Έφτασα αργά το βράδυ. Το ιστιοφόρο ήταν ήδη στο λιμάνι, αρόδο. Είδα σκιές να κινούνται πάνω στο σκάφος. Έβγαλα ένα μεγάλο άσπρο μαντήλι και έκανα νόημα στις σκιές. Δεν πήρα απάντηση. Περίμενα ..
Σε λίγο, το μικρό τέντερ, έφερνε στο μώλο μια νέα γυναίκα με το σκυλάκι της. Σημείο αναγνώρισης. Η γυναίκα μου έδωσε τυλιγμένο πρόχειρα σε ένα χαρτί, κάτι. Το άνοιξα.
Ήταν ένα μικρό κοχύλι που μέσα του ήταν στριμωγμένο ένα άσπρο χαρτί... Το ξεδίπλωσα.
Ήταν ένα κακογραμμένο, βιαστικό σημείωμα: "Φιλάκια. Έκτωρ". Ξαφνικά ένοιωσα πως είμουν ο πιό ευτυχισμένος, ο πιό πλούσιος, ο πιό δυνατός άνθρωπος πάνω στη Γη. Το σημείωμα και ο τρόπος που είχε φτάσει σε μένα!!! Τίποτα άλλο. Αυτό το ελάχιστα μικρό με είχε κάνει βασιλειά του κόσμου!!! Έκτωρ, σου είμαι ευγνώμων για την ενθρόνιση!!!.

Σάββατο 16 Αυγούστου 2008

Τα Χέρια των ανθρώπων.



Συνηθίζω να κάνω μικρές και μεγάλες περιπλανήσεις στους λόφους γύρω από το χωριό μου. Σε αυτές τις στιγμές τις ιδιαίτερες , την ώρα που δύει ο ήλιος, όλλα τυλόγονται με την πορφύρα που ξεχυλίζει από τον κουβά του ήλιου. Και όλα αποκαλύπτουν την "ουσία" και τον "λόγο". Κάθησα λοιπόν κατάχαμα για να παρακολουθήσω από κοντά μια μυρμηγκοφωλιά... Σίγουρα ξέρετε τι σας λέω.. Εκατοντάδες μυρμήγκια πηγαινοέρχονται και κουβαλούν τεράστια σε σχέση με το μέγεθός τους φορτία... Σκέφτηκα να βοηθήσω μερικά από αυτά να κάνουν πιό ξεκούραστα τη δουλειά τους. Τα σήκωνα μαζί με το φορτίο τους και τα πήγαινα πιό κοντά στη πόρτα της φωλιάς. Ύστερα τα άφηνα ελεύθερα, να μπούν μέσα και συνέχιζα βοηθώντας άλλα. Που να φανταστώ πως αυτό θα προκαλούσε μεγάλη σύγχυση στην κοινωνία των μυρμηγκιών. Γιατί; Όσα είχαν την εμπειρία της εναέριας μεταφοράς , μιλούσαν για θαύμα στα υπόλοιπα, που βέβαια δεν τα πίστευαν και εκνευρισμένα αντιμηλούσαν για ασύστολη κοροϊδία. Την κρίσημη στιγμή, ένα μικρό μυρμήγκι, που μέχρι εκείνη τη στιγμή τριγύριζε άσκοπα, πήρε το λόγο. Ανέβηκε στις πλάτες του παππού του, για να κοιτάξει μακρυά και να οραματιστεί. Ύστερα μίλησε στην κοινότητα των μυρμηγκιών με τα πιό κάτω λόγια: "Αντιλαμβανόμαστε τα αντικείμενα τα φαινόμενα και τις εξελεκτικές διαδικασίες του φυσικού κόσμου καθώς και τις λειτουργικές οργανώσεις του φυσικού και του κοινωνικού κόσμου μας, ως σχήματα και ως μορφές που δραστηριοποιούνται στον χώρο και το χρόνο. ... Συνέλεξα μερικές πληροφορίες από τα μέλη της κοινότητάς μας, που έζησαν το θαύμα.. Κωδικοποίησα τα σχήματα και τις μορφές και έφτιαξα σύμβολα., Επεξεργάστηκα τον αλγόριθμο εμφάνησης των διάφορων συμβόλων στην ακολουθία των κωδικών. Ύστερα έσυρα το σημείο πάνω στην επιφάνεια του μαλακού χώματος. Σχηματίστηκαν έτσι δύο μεγάλα δουλεμένα ανθρώπινα χέρια με φουσκωμένες φλέβες στη ράχη τους, σκληρές παλάμες, ταλαιπωρημένα δάχτυλα και με απερηποίητα καθαρά νύχια.. Έτσι έβγαλα το συμπέρασμα πως: Τα χέρια των ανθρώπων είναι που κάνουν τα θαύματα....Τότε όλα σώπασαν για να σκεφτούν.
Και ύστερα ζήσαν αυτά καλά και εμείς καλλύτερα.....

Υ.Γ Το παραμύθι αυτό το αφιερώνω σε ένα φίλο blogger (που κρατώ μυστηκό το όνομά του) που μου εξωμολογήθηκε πως ζει με παραμύθια!
...Και στον Αστυάνακτα, (τον εγγονό μου) επειδή του είπα πως δεν λέω παραμύθια...

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2008

Διαβάζω στον ελληνόφωνο διεθνη τύπο

http://www.greekamericannewsagency.com/gana/index.php?option=com_content&task=view&id=3302&Itemid=83

Ρίξετε και σεις μιά ματιά. Συμβαίνουν στις εσχατιές του Αιγαίου...
Ελεύθεροι πολιορκημένοι μέσα στο κάστρο τραγουδούν..
Τι περιμένετε πολιορκημένοι στα τείχη της κατανάλωσης ?

http://www.greekamericannewsagency.com/gana/index.php?option=com_content&task=view&id=3303&Itemid=83


Και μιά ελάχιστη γεύση από το ολονύκτιο γλέντι. Στο "διαβάστε περισσότερα" έχει δύο lings "ΕΔΩ" και "ΕΔΩ"

GreekAmericanNewsAgency