Ετοιμάσατε τον "Μάρτη" σας?.... Μήπως τη "Μαρτιά" σας?
Εγώ ΝΑΙ!!!
Δεν έκανα δα και ιδιαίτερο κόπο για να φύγω...
Πάντα στα άκρα του χώρου και του χρόνου έμαθα να ζω.
Από μια περίεργη διαστροφή ο εγκέφαλός μου "προβάλλει" νοητικά, γεγονότα και στρεβλώνει το χρονοδιάστημα,( όπως κάθε φορά αυθαίρετα επιλέγει), προκαλώντας έτσι χρονικές ανωμαλίες στη συνείδησή μου ...για τον βιωματικό χρόνο...
Κάπως έτσι έγινε λοιπόν, και άκουσα ένα βράδυ, παραμονή της πρώτης μέρας του Μαρτη γύρω στο 100 π.χ τον Μάρκο Τύλλιο Κικέρωνα να μου μιλά για τα Ελευσίνια Μυστήρια τελείως εμπιστευτικά:
Γιατί ανάμεσα στους εξαίρετους και πράγματι θεϊκούς θεσμούς που η Αθήνα σας έχει γεννήσει και φέρει στην ανθρωπότητα, καμία, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι καλύτερη από αυτά τα Μυστήρια. Γιατί μέσω αυτών αποβάλαμε το βάρβαρο και άγριο τρόπο ζωής και μορφωθήκαμε και εκπολιτιστήκαμε. Και "μύησις" καθώς αποκαλείται, πράγματι μάθαμε τις απαρχές της ζωής και αποκτήσαμε τη δύναμη όχι μόνο να ζούμε ευτυχισμένοι, αλλά και να πεθαίνουμε με μια καλύτερη ελπίδα.
(— Κικέρων, Περί νόμων, Βιβλίο Β',36)
Σαν ιέρεια μυημένη στα Ελευσίνια Μυστηρία, πρέπει να δέσω μια ασπροκόκκινη κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί μου χέρι και το αριστερό πόδι.
Έχω μυηθεί στα μυστήρια πριν λίγο καιρό, αλλά είμαι ήδη αρκετά προσηλωμένη στα ιερά μου καθήκοντα προς τη Θεά Δήμητρα και την όμορφη κόρη της, την Περσεφόνη. Και αυτή η μύηση με έχει συμφιλιώσει με το θάνατο και την προσδοκία της μεταθανάτιας ζωής..
Τα Ελευσίνια είναι η μεγαλη μας γιορτή και η μυστηριακή τελετή που πραγματοποιείται στην Ελευσίνα της Αττικής προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της Περσεφόνης. Κατά κοινή παραδοχή, είναι η ιερότερη και πιο σεβαστή τελετή από όλες τις γιορτές. Έχει ξεκινήσει από τη μυκηναϊκή περίοδο.
Απέκτησε όμως μεγάλη φήμη κατά τον καιρό του Πεισίστρατου και έφτασαν στο απόγειο της ακμής τους, τώρα, τον χρυσό Αιώνα του Περικλή..
Καθώς καθόλου δεν με δυσκολέυει να ταξιδεύω αυθαίρετα μέσα στο χρόνο, ( μια και δεν έχω βιωμένη συνείδηση του χρόνου) θέλω να σας βεβαιώσω πως τούτη η μαγική ασπροκόκκινη κλώστη δεν θα καταστραφεί από τους αιώνες... Τίποτα δεν θα την αλλάξει....
Δεν πα να αλλάζουν τα πάντα όπως βεβαιώνει ο φιλόσοφος Ηράκλειτος...
Αυτή η κλωστη δεν θα αλλάξει σε τίποτα παρ εξόν στο ονομά της....
Αργότερα θα την πουν "Μάρτη" ή "Μαρτιά"
Στην Βουλγαρία θα την πουν "Μαρτενίτσα" (Η «Μαρτενίτσα» λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία).
Στα Σκόπια θα την πουν "Μάρτινκα" και στην Αλβανία "Βερόρε".
Αυτοι οι άθρωποι φορούν βραχιόλια από την στριφτή κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, και τα βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον "Μάρτη" σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία,
Μερικοί πάλι, τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.
Η αφέντρα μου, η Θεά Δήμητρα, είναι βαθειά ριζωμένη στη συνείδηση των ανθρώπων της Γης, με χίλιους δυό τρόπους και δοξασίες..
Την ασπροκόκκινη κλωστή-στολίδι της 1ης του Μάρτη στα ρουμανικά την είπαν "Μαρτιζόρ". Μα για το λαό της της Ρουμανίας η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτη και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι.
Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την ΄Ανοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το "Μαρτισόρ", με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα...Αχ πως με συνεπαίρνει η ομορφιά της ψυχής των ανθρώπων που φιάχνουν τόσο όμορφα παραμύθια καθώς, αναγνωρίζοντας τις μεγάλες αξίες των άλλων πολιτισμών με τους οποίους έρχονται σε επαφή, τις μεταλλάσουν και τις μπολιάζουν στο δικό τους πολιτισμό , με τον δικό τους τόσο ιδιαίτερο τρόπο.
Μα εμείς εδώ στην πατρίδα τίποτα δεν έχουμε αλλάξει αφού μας παραδόθηκαν αυτούσιες χέρι-χέρι.
Έτσι τα παιδιά μας από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον "Μάρτη" ή "Μαρτιά".
Η παραδοοσή μας λέει πως ο "Μάρτης" προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.Σε μερικές περιοχές ο "Μάρτης" φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει αυτός που το φορεί.
Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να το πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Αντε λοιπόν μην κάθεστε. Όσοι δεν φιάξατε ακόμα τον "Μάρτη" σας βιαστείτε να τον φορέσετε..
Και να ανοίξετε διάπλατα τα παράθυρά σας στα μάγια του και στην Άνοιξη..
