Μια σύγχρονη πράξη αντίστασης..
Γεμάτοι περιέργεια ξεκινήσαμε λίγοι φίλοι την Κυριακή πρωί, για ένα προορισμό που δεν είναι γνωστός στους τουριστικούς χάρτες της χώρας. Είναι γνωστός μόνο στους χάρτες των κομματικών μηχανισμών, αλλά και εκεί μόνο σαν αριθμός ψήφων.. Ποιος ήταν αυτός ο τόπος?
Ένα χωριό κτηνοτρόφων, χαμένο μέσα στα βουνά και τις κοπρισμένες λάσπες, ολογυρίς το χρόνο. Και μόνο τα χιόνια που έφταναν από τις πρώτες κιόλας μέρες του Χειμώνα, έκαναν την μαύρη λάσπη να ασπρίζει.
H νεολαία το εγκατέλειπε, και μόνο οι γέροι έμεναν να παλεύουν με τα χιόνια, τις λάσπες και τα ζώα, πλάι-πλάι με τις άθλιες συνθήκες ζωής.
Μιλήσαμε μέχρι τώρα σε χρόνο παρελθόντα…
Βεβαίως, γιατί όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
Σήμερα, Κυριακή πρωί, αρχές του Δεκέμβρη, του 2009, πορευόμαστε σε αυτό τον τόπο, του παρελθόντος χρόνου!
Γεμάτοι περιέργεια , περιμένουμε να δούμε τι θα δούμε…
Οι φλύαρες συζητήσεις για τον Ενεστώτα χρόνο του τόπου αυτού, έπαιρναν και έδινα σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Έτσι που ούτε ένα τραγούδι δεν διέκοψε τις κραταιές αντιφάσεις περί του τι γίνεται, (από τους εναλλασσόμενους στους κομματικούς μηχανισμούς ψηφοσυλλέκτες) στη θέση εκείνου που πρέπει να γίνει.
Και τέλος φτάσαμε. Με την πρώτη ματιά, κάθε κουβέντα πήρε τέλος, αφού κανένας δεν μπορεί να μιλά με ανοιχτό το στόμα!!!….
Βρεθήκαμε σε ένα τόπο, που από λάθος, οι χάρτες είχαν τοποθετήσει στα όρια Μαγνησίας-Φθιώτιδας, και όχι στο κέντρο της Ευρώπης.
Εκεί όπου, από τα αεροπλάνο ψηλά , βλέπουμε να βόσκουν καλοθρεμένα ζώα ανάμεσα σε παραμυθένια χωριουδάκια, που ζώνονται από νοικοκυρεμένα χωράφια, βοσκότοπους και ψηλές κορυφές βουνών!
Σε τόπους που είναι για τα μίζερα δεδομένα μας, απλησίαστο όνειρο., .
Ένα πανέμορφο, χωριό, σκαρφαλωμένο στα 1000 μέτρα, στη δυτική Όθρυ, ανάμεσα σε δασωμένα βουνά, πηγές και ποτάμια..
Το περιβάλλον μας υποβάλει.
Μέρος του ευρύτερου αυτού γεωφυσικού χώρου, έχει διαμορφωθεί σοφά σε περιβαντολογικό και πολιτισμικό πάρκο. Αξιοποιήθηκαν ευφάνταστα φυσικές πηγές, παρουσιάζοντας στους επισκέπτες την ζωή και τον πολιτισμό του χωριού .
Κονάκια , νεροτριβές, νερόμυλοι, γεφύρια εκκλησίες κ.λ.π. παρουσιάζουν τα αξιοθαύμαστα στοιχεία ενός άγνωστου μα τόσο σημαντικού πολιτισμού που αιώνες συνιστούσε κεντρικό άξονα της βιωτής, σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πατρίδας μας. (Το πάρκο αποτελεί ένα αξιοζήλευτο υπαίθριο εκπαιδευτήριο, το οποίο επισκέπτονται σχολεία από όλη την Ελλάδα)
Έξω από το χωριό επίσης, λειτουργεί ορειβατικό πάρκο με μεγάλη επισκεψημότητα από τις γύρω περιοχές.
Το κτηνοτροφικό πάρκο, επίσης βρίσκεται έξω από το χωριό, ώστε να σταβλίζονται τα ζώα εκεί και το χωριό να διατηρείται καθαρό.
Μέσα στο χωριό οι ευρύχωρες πλακοστρωμένες πλατείες και δρόμοι αστράφτουν από καθαριότητα..
Ένα διώροφο πάρκινγκ, αφήνει ελεύθερους τους δρόμους και προστατεύει τα αυτοκίνητα των κατοίκων από το χιόνι, τους μήνες του μεγάλου Χειμώνα, αφού τα αυτοκίνητα εκεί δεν είναι λόγος ψυχαγωγίας αλλά απαραίτητο εργαλείο επιβίωσης ανθρώπων και ζώων..
Σε ένα μικρό αλλά καλοστημένο μουσείο, παρουσιάζονται οι σωσμένες μνήμες από το παρελθόν του τόπου, αλλά και από τη σύγχρονες ασχολίες των κατοίκων..
Το σχολικό κτήριο περιλαμβάνει και την κατοικία του δασκάλου που παρέχεται δωρεάν, καθώς και δανειστική βιβλιοθήκη.
Το κτήριο που στεγάζεται το κοινοτικό ιατρείο, επίσης συμπεριλαμβάνει την κατοικία του αγροτικού γιατρού στον οποίο η κοινότητα παρέχει δαπάνες που αφορούν στο ηλεκτρικό ρεύμα κλπ
Ένα αρκετά μεγάλο Αιολικό πάρκο μακρυά από το χωριό, εξασφαλίζει έσοδα στην κοινότητα, πολλών χιλιάδων ευρώ το χρόνο.
Στο χωριό λειτουργεί κέντρο εξυπηρέτησης πολιτών, και υπάρχουν δύο μεγάλες αίθουσες με σύγχρονο εξοπλισμό, για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που δεν είναι λίγες. (θέατρο μουσική κλπ)
Όλα τα δημόσια κτήρια (σχολεία, νηπιαγωγεία, κοινοτικό κατάστημα κλπ) καλαίσθητα και χωρίς ίχνος πολυτέλειας , είναι εναρμονισμένα απόλυτα με το περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητές του.
Πέτρινες σκαλιστές βρύσες κάτω από πανύψηλα πλατάνια σε προκαλούν να πιείς το νερό τους, διψάς δεν διψάς....
Στις παιδικές χαρές τα παιδιά απολαμβάνουν την λιακάδα μέσα σε ένα αισθητικά άρτιο περιβάλλον. Παντού οι χαμογελαστές και ζεστές ανθρώπινες παρουσίες, χαλαρώνουν με τον καφέ τους στα καφενεία της πλατείας…
Η νεολαία δεν εγκαταλείπει πιά το χωριό μια και όλοι ασχολούνται με την οικολογική κτηνοτροφία, που τους εξασφαλίζει υψηλό εισόδημα, αλλά και την εργασία στα οικολογικά σφαγεία του χωριού που είναι τα μοναδικά στην Ελλάδα. (Η ανεργεία είναι μηδενική)
Η σύζυγος του προέδρου του χωριού, μας υποδέχθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων και μας παρουσιάζει την πορεία της χωριού τα τελευταία δέκα χρόνια που ο πρόεδρος πήρε σύνταξη από την υπηρεσία του, και ανέλαβε την ηγεσία της κοινότητας της Α ν α ύ ρ α ς , του Νομού Μαγνησίας.
Με την υποστήριξη σ ύ σ ω μ η ς της εκλογικής δύναμης του χωριού, πραγματοποίησαν το θαύμα..
«Σηκώσαμε τα μανίκια και πέσαμε με τα μούτρα στη δουλειά»., μας είπε.
Όργωσαν τα κοινοτικά πρόγραμμα και έσπειραν παντού τα όνειρά τους.
Η σπορά δεν άργησε να καρποφορήσει.
Τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισαν να εισρέουν ανεμπόδιστα στην μικρή κοινότητα. Ειδικά όταν οι αρμόδιες υπηρεσίες αναγνώρισαν την αποτελεσματικότητα της χρήσης τους.
«Από τη Νομαρχία της Μαγνησίας, μας ζήτησαν να δεχθούμε να πάρουμε τα χρήματα που εκείνοι δεν μπόρεσαν να απορροφήσουν, ώστε να μην επιστραφούν στα ταμεία της Ευρ. κοινότητας» μας είπε ο πρόεδρος της κοινότητας κ. Τσουκαλάς.,.. " Χρήματα υπάρχουν πάρα πολλά. Είναι ψέμα ότι δεν υπάρχουν, αλλά κάποιος πρέπει να δουλέψει...", μας τόνισε κατηγορηματικά η κυρία Μάχη Τσουκαλά (σύζυγος του προέδρου) που για να στηρίξει το έργο του, διορίσθηκε άμισθη τεχνική σύμβουλος της κοινότητας, μια και οι γνώσεις της σαν Αρχιτέκτων, ήταν θεμελιώδεις για το τεράστιο έργο τους.
-Να μας έρθετε και τα Χριστούγεννα, εδώ οι δρόμοι δεν κλείνουν ποτέ! μας προσλάλεσε ο πρόεδρος με ένα ζεστό χαμόγελο γεμάτο αισιοδοξία για το μέλλον του τόπου του.
Στο γυρισμό για την πρωτεύουσα, ένα αίσθημα ευφορίας μας γέμισε αισιοδοξία .Αυτές οι μικρές διάσπαρτες αντάρτικες εστίες εντιμότητας και προσωπικής ευθύνης..θα καταφέρουν να αναχαιτίσουν την πορεία προς το γκρεμό, του τραίνου της πατρίδας μας..
Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή σκεφθήκαμε πως έπρεπε να περάσουμε για ένα προσκύνημα στο Γοργοπόταμο..
.jpg){kind=link}
