Την πρώτη μέρα του Μάη, μουσικές χωρίς όργανα, πάνω από τα απλωμένα χωράφια μας.
Αρώματα από τη φρεσκοσκαμμένη μας Γη.
Τα κούτσουρα των αμπελιών μας πρασίνισαν.
Οι ελιές μας φούντωσαν, και το ουράνιο τόξο κατέβηκε και ακούμπησε τα χρώματα του πάνω από τον μικρό μας κάμπο..
Τα δέντρα ανηφόρισαν στους γύρω λόφους
Και τα σπίτια του χωριού, συντροφεμμένα αιώνες τώρα, κουβεντιάζουν και καμαρώνουν!
-Δώσε μου περισσότερο κόκκινο, χάριν της ημέρας.
-Και λίγο μπλε από το δίμητο πανί!
-Πάρε λίγο γκρίζο από τον τοίχο μου.
-Πόσο πολύ μου ταιριάζει το λευκό!
-Και πανω στο λευκό τα κεντήματα!
Μάζεψα χρώματα και κέντησα ένα στεφάνι για σας.
Ένα στεφάνι , βγαλμένο από τις μυστικές τελετουργίες της Χίας Γης.
Από τα πιό μικρά άνθη της..
Δεν είναι όμορφο;Νωρίς το μεσημέρι έγινε η λειτάνευση των εικόνων των προστάτων αγίων αγγέλων του χωριού μου.
Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Ακολούθησα την περιφορά, προσπαθώντας να αποκριθώ στις φωνές των πουλιών που έχουν φωλιάσει κάτω από τα μπαλκόνια μας.
Και άκουσα τη φωνή μου να ψέλνει.
"Αναστάσεως Ημέρα..."
Ύστερα οι Άρχάγγελοι ξαναγύρισαν στην εκκλησία.
Και στο μακρύ τραπέζι που στρώθηκε στο νάρθηκα της εκκλησίας (ανάμεσα στα τόσα τραγούδια του τόπου μας) οι ψάλτες τραγούδησαν τον "σπίνο"
Oi γλυσίνιες, 
τα κόκκινα κρινάκια
και οι κερασιές,
κατέθεσαν το τελευταίο επιχείρημα για την Ανάσταση της Γης μας.. (προς τον άπιστο Θωμά!)
