καλώς σας βρίσκω

.
Έφτασα .... Μου λείψετε Σας αποθύμησα.
Μα ήρθα με δώρα για όλους..
Μια στιγμή να ανοίξω τη βαλίτσα μου.
Είναι πολλά τα δώρα που κουβάλησα.
Ίσως χρειαστεί να συνεχίσουμε αύριο.
Ας μη χάνω καιρό λοιπόν.
Έτσι ανακατεμένα όπως είναι, χώνω το χέρι μου στη βαλίτσα και ότι βγάλω.

Α..Να.. Για τον darkflow... Ένα κομμάτι του πλανήτη πάνω από τον βόρειο Καναδά.
Από ύψος 11000 μέτρων. Παγωμένα ποτάμια και λίμνες..
Τα μπλε κομμάτια των ποταμών και των λιμνών , δεν έχουν παγώσει. Τα νερά εκεί είναι πολύ βαθιά


.
Ας βουτήξω πάλι στη βαλίτσα.
Για σένα βαφτιστήρι, Ιωάννη...
Καθυστερημένη βέβαια η λαμπάδα σου, αλλά κατ΄ευθείαν
από μαγαζί με ελληνικά προϊόντα της Νέας Υόρκης.
.

.
Ρυάκια, ρέματα παραπόταμοι και ποτάμια, για να παίζει το ξωτικό μου.
Να μουσκεύει τους περαστικούς και ύστερα να κρύβεται.....
.













Στα άνθη μιας Μανόλια















Η πάλι στα λευκά πέπλα μιας κλαίουσας νύφης (η ονομασία δική μου)























Και τι έχω φέρει εγώ για το μικρό-τρελό φτερό μου, που του αρέσουν οι κακές λεξούλες?
Ένα παπαγαλάκι...με απίστευτα πλούσιο λεξιλόγιο.

.

και όχι μόνο...
Φτερά άγριας γαλοπούλας..























Μπρε Σταγονούλα?
Νόμισες πως σε ξέχασα ? Σε ξεχνώ εγώ μπρε?
Σου'φερα συντροφιά, νάχεις να με θυμάσαι.
Κοίτα πως τρέχουν οι φιλενάδες σου από τα βράχια?
Βιάζονται να μεγαλώσουν. Να γίνουν ρυάκια, και ποτάμια....
Τρέξε να τις προφτάσεις.. ακόμα εδώ είσαι?..

Για σένα Δημήτρη σε χρόνο Ενεστώτα?
Τη μυστική φωνή των βυζαντινών εικόνων από το Princeton Junction του New Jersey.










Και την εγχάρακτη
πάνω στις πέτρες φωνή
των αιώνων













Για σένα καλλιτέχνη
μάστορα-ξυλουργέ koulpa, έφερα τον ανελέητο ανταγωνισμό του τρυποκάρυδο.
Κοίτα τι έφτιαξε.





Μα ξέχασε να μαζέψει τα ροκανίδια















O κάστορας όμως δεν ξέχασε τα κλαδιά που φιλοτέχνησε. Τα άφησε παγίδες, για τα ψάρια...


















Για την αγαπημένη μου Αστρια?
Πως ήταν δυνατόν να μην της χαρίσω την πρώτη Ανατολή της επιστροφής μου?
Πάνω από το Τυρρηνικό Πέλαγος , σε ύψος 10000 μέτρων!
Χαλάλι σου η Ανατολή μου, Άστρια.



































Και Ναι. Mια Θαλασσένια μόνο έχουμε.
Μία και μοναδική.
Πως να μην της χαρίσω μια φάρμα με άλογα.

Σαν είδα τις ψηλές κορφές των δένδρων, σκέφτηκα πως έφτασαν τόσο ψηλά για να τις δει ο Kryos . Είχα άδικο?

Ένας κορμός δένδρου προτίμησε να γίνει Γκιώνης.
Πόζαρε όταν του εξομολογήθηκα πως θα χάριζα το πορτραίτο του
σε κάποιο νυχτοπούλι που μου κάνει παρέα τις νύχτες του καλοκαιριού σαν τον καλό μου φύλακα, άγγελο.










(Αν και ξέρω πως θα προτιμούσε να του φέρω ένα σπίτι Βικτοριανής εποχής
Του το φυλάω για έκπληξη.)









Αϊναφετς......
.Κοίτα...έφερα πολύ δουλειά για σένα.....!






Να ταΐσεις
Τρία ελάφια... και......






...να κάνεις μια μελαγχολική αλεπουδίτσα να χαμογελάσει.
Είναι ορφανή.!














saltatempo
Σου φέρνω τις ευχαριστίες των ακροατών του Ραδιοφωνικού σταθμού
ΗΕLLAS FM της Νέας Υόρκης,( εκπέμπει σε όλο τον κόσμο) που καταδιασκέδασαν με τη μουσική από το CD που έστειλες.

Γλυκιά μου Margo.
Σου έφερα μια πανέμορφη πισίνα, για να την βλέπεις και να .....
τρέχεις για βουτιά . Στη θάλασσα ...


Ένα πανέξυπνο σκυλί , μας ακολουθούσε παντού.
Δεν ήθελα να το αφήσω και να φύγω. Το έφερα μαζί μου για σένα, jokar

Για την Ξενιάδα κατάλευκα μυρωδάτα ζουμπούλια.
Αν δεν ζήσεις από κοντά τη μαγεία, τη σχεδόν μεταφυσική, την μεγαλόπρεπη ομορφιά των βουνών και των ποταμών, ποτέ δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις, γιατί οι Ινδιάνοι αγάπησαν τόσο πολύ τη Γή τους.
Ένας στοιχιωμένος μέσα στον κορμό του δένδρου Ινδιάνος, το "παίζει" άγαλμα,.
Μα κάνει νεύμα στους περαστικούς (που θα τον κοιτάξουν με επιμονή) πως η Γη του δεν θα αργήσει να εκδικηθεί..
Έφερα το νεύμα στον Α Κενταύρου.
Κάτι από δάση και ανυπόταχτη ζωή. .

50fm
Εδώ εκπέμπει ο Ραδιφωνικός σταθμός HELLAS FM.
Eλπίζω πως οι συχνότητές, θα συνεργαστούν.
Έφερα λίγα λουλούδια και καλό κρασί για τη συνεργασία.

Ένας παλιός και καλός φίλος ο GSkastro...μας εγκατέλειψε να οδοιπορούμε μονάχοι στη βλογγόσφαιρα... Μα ας το πάρει το ποτάμι.
Εμείς τον θυμόμαστε.
Έτρεξα όταν τις είδα μαζεμένες ..τόσες πολλές..
Σκέφτηκα, (και πολύ σωστά μάλιστα) πως θα κουβέντιαζαν για την μακρυνή τους πατρίδα .
Τους είπα, πως και εγώ είμαι από τον ίδιο τόπο, όπως και η Σταγόνα και η Ανέμη.
Πολλά χαιρετίσματα, μου είπαν, στην Σταγόνα την Ανέμη και τον FanneZan...
Και εγώ ευχαρίστως τα κουβάλησα...

Στον Γιώργο-Χ έφερα το puzl που άφησα στη μέση, με την παράκληση να το ολοκληρώσει.

Α......ναι....κάτι και για τον αγαπημένο Νίκιπλο...
Αν έχει ξεχάσει κανένα πανεπιστήμιο έξω από τις σπουδές του, να του το υπενθυμίσω..

Και για το Να-Τασάκι μου?
Το ατίθασο..
Τους πιό όμορφους αγριομενεξέδες.....

Στην καλημέρα, ένα μαξιλαράκι να ξεκουράζεται











Και στους Αστοσυμμορίτες άλλο ένα
(μην τσακωθείται . Να το μοιράζεσθαι δίκαια)

Στον καλό μου VAD κλειδοθήκες.
(Σε πόσα σπίτια μένεις?)




















Στον Αστυάνακτα, το εγγονάκι μου...έφερα ένα παραμυθένιο λουλούδι.
Τη δόξα ουρανού και Γης.

Στη Logia τη μουσική των νερών..
Και στην ΑΖΑ (το καραβάκι) λίγη γαλήνη..




Στον Fegia μιά ενδιαφέρουσα κατασκευή της φύσης, από τα δόντια ενός κάστορα. Σίγουρα ο αείμνηστος καθηγητής του, Κωσταντινίδης, θα την έδειχνε στους φοιτήτές του. Υπόδειγμα κρεμμάστρας.
Για τον καλό μου γείτονα και φίλο, side21 μια βαρκούλα , για να με επισκέπτεται.

Στη Faraona, την υφάντρα μας, μια άλλη κατασκευή. Από χέρια ανθρώπων.

Και στο Λωτοφάγο, ..που δεν ξέχασα αν και έφαγα λωτούς...
τον δρόμο που πήρα γυρίζοντας από τη χώρα του...



Στη γλαρένια έφερα μια βρύση.
Να μην στερέψει ποτέ το τρεχούμενο νερό της ψυχούλας της.












Στον Κούκο Μόνο τηλεσκόπιο για να ψάχνει συντροφιά και να μην είναι μόνος.


























Στο μικρό Σκρουτζάκο, "το μικρό σπίτι μέσα στο δάσος", που με φιλοξένησε.









Όμως η βαλίτσα μου δεν άδειασε ακόμα.
Ολο και κάποιο ξεχασμένο δωράκι θα βρίσκω καταχωνιασμένο σε μια γωνιά.

Μέχρι τότε στέλνω σε όλους την καρδιά μου.
Καρφωμένη πάνω σε ένα αγριόβατο,

















η τυλιγμένη σε ένα σελοφάν...
Όπως την προτιμάτε.

Είθε η Ειρήνη της μεγαλειώδους αγριότητας, να είναι μαζί σας

।
.

Την ώρα που θα ψάχνεις κάπου για να φωλιάσεις...




Καθώς τα όνειρά σου θα τρέχουν να συναντήσουν τους Ωκεανούς



।
Καθώς η ψυχή σου θα ψάχνει τους δρόμους του ουρανού




Όταν η ζωή σου θα περνά από δύσκολους στενοπούς,। αφρίζοντας


।
και όταν θα βρήσκει πλατώματα για να ξεκουραστεί


।
Όταν η περιπλάνηση θα σε φέρει σε τόπους απροστάτευτους



।
είθε να βρίσκεις πάντα γαλήνια πορεία για την ΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Ο Ταξειδευτής

Το ταξείδι

«Νάμαι πάλι ταξιδευτής, στις ράχες των κυμμάτων,

με μια βαρκούλα χάρτινη , σε άγνωστα νερά.

και μ΄ένα μπάρκο πούγινε ναυάγιο, πριν προλάβει

να βάλει στην πορεία του, ρότα για τη χαρά!.»

..

…………..

Η Απόβαση

Εδώ δεν ήρθαμε ποτέ !

Τα μέρη είναι άγνωστα εδώ.

Τυχοδιώκτης αποβιβάστηκα εκεί που ζούσε

ιθαγενής, η προσδοκία μου.

Βρήκα στην άκρη του δάσους, σκελετούς ονείρων,

και ένα μπαούλο με την διεύθυνση της λύπης σου.

Σκέφθηκα να αναγνωρίσω τον τόπο της απόβασης

από τα σαρκώδη λόγια σου , που μιλούσαν,

την γλώσσα των κάκτων.

Να περπατήσω πλάι στο ποταμάκι της σκέψης σου.

Να ανακαλύψω βαθύς ίσκιους και τροπικούς καρπούς

Σε μια υποψία Στεριάς..

Καμιά βραχογραφία δεν σχεδίασε τα βήματά μου.

Και δεν άφησα τα ίχνη μου, σε καμιά αμμουδιά.

Καμιά σπηλιά δεν ταράχτηκε απ το φτερούγισμα

της χαράς μου.

Η θάλασσα εδώ δεν με γνωρίζει,

και αν την κοιτάξω επίμονα, θα υποψιασθεί..

Ο καημός διαρκείας που φεύγει από την ανάσα μου

δεν αντιστοιχεί σε κανένα ερμάρι,

και η προσομοίωση των νευμάτων μου

έχει απορρίψει κάθε απόπειρα ταξινόμησής μου.

Η δύση εδώ, δεν έχει ακούσει ποτέ τ’ όνομά σου.

Και εγώ είμαι (εξ΄ορισμού), εντελώς ξένη.

Στα αρχεία της υπηρεσίας πληροφοριών

ηχούν μονάχα αναπάντητες κλήσεις,

και μια έγχρωμη αδιαφορία γεμίζει

το θάλαμο της σκέψης σου.

Η ενωτική γραμμή του ορίζοντα

δεν έχει πάρει αποτυπώματα της παλάμης σου.

Και η φωτογραφία σου, δεν είναι περασμένη

στα αρχεία των καταχραστών της ανατολής.

Το φρεσκοκομμένο άρωμα των μαλλιών σου

μυρίζει θυμό και το χρώμα των ματιών σου

έχει γίνει πεδίο αντιπαράθεσης των ακτίνων

του τροπικού Ήλιου.

Κανένα αεράκι δεν πέρασε ξυστά

απ’ τα τραγούδια μου, αφού καμιά έρευνα

δεν ανακάλυψε το κρυσφύγετό τους.

Το σταυροδρόμι που σε συνάντησαν

οι φυγόδικες λέξεις μου

δεν είχε χαρτογραφηθεί .

Άδικα περιμένω την επιστροφή τους.

Και μια δοσίλογη ελπίδα,

που είχε βγει στους δρόμους, ασθμαίνοντας,

πέθανε, με μια σφαίρα εξ επαφής.

Την ίδια στιγμή που τις γέφυρες των προσεγγίσεων

ανατίναζαν οι προεκτάσεις των αδικοχαμένων στιγμών.

Fr.

Δύο Χιώτες ..προτείνουν... και εγώ επαυξάνω...

Ο Δήμος Αβδελιώδης με την παράσταση "Μαράν Αθά" προτείνει να ψάξουμε τον εαυτό μας, μέσα βαθειά ..πολύ βαθεια:

" Η αναγνώριση του εαυτού μας, μέσα από τη αναγνώριση του άλλου και τα όρια της προσωπικής μας βούλησης και ευθύνης, είναι τα εσωτερικά μοτίβα της παράστασης" που είδα χθες το βράδυ στο θέταρο "Μεταξουργείο" και ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω...


Και η βροχούλα: http://vrohoula.blogspot.com/

"θεέ μου πόσο δίπλα απο την ευτυχία περνάει ο άνθρωπος..."

Και ερωτώ: πως να μην λατρέψεις αυτή τη Γη, που απηχεί αυτούς τους ήχους?

...Και τώρα ψηλά τα χέρια....

..
Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα
..

http://www.youtube.com/watch?v=XqxlQZ8WX6E&NR=1

..

.

Όσοι αναιδέστατα τόλμησαν να φλερτάρουν με την Άνοιξη
(π.χ Άστρια, Σταγόνα, Ξωτικό, Άϊναφετς, Κένταυρος, Ηλιογράφος, φτερό κλπ),
αλλά και όσοι άλλοι θα το τολμήσουν στο μέλλον, έχοντας πονηρό σκοπό να κυλιστούν στα χωράφια της ...

με τα κίτρινα...

....τα κόκκινα

ή τα γαλάζια σεντόνια της...



καλύτερα .. να το ξεχάσουν...

Η Άνοιξη της Χίου δεν έχει μάτια για σας.
Έχει μόνο, περιπαιχτικά γέλια από τις άγριες ορχιδέες της..






.






και ματωμένες καρδιές, καρφωμένες πάνω σε πράσινα σπαθιά, τους λαλάδες της..



.



Θα σας φυτέψει τύψεις με τα μικρά λαλαδάκια της, με τις λευκές καρδιές...



Θα σας πετάξει εκτυφλωτικά λευκά αστεράκια...


.


.
Θα σας μεθύσει με αρώματα ζουμπουλιών, και...
.

.
...θα σας τυλίξει σε δανδελένια δίχτυα.


.
Θα σας τρομοκρατήσει με κίτρινες αστραπές....


.
θα χτυπήσει συναγερμό με τις καμπανούλες της


.
και θα σας μαλώσει με θυμωμένα μάτια.
.

.
Ύστερα θα σας υποχρεώσει να σκαρφαλώσετε σε λεπτούς μίσχους
.

.


.
Και θα μείνετε με στόμα ολάνοιχτο από τη λαχτάρα της..
.

.
Οχι..., δεν θα σας αφήσει να την αγγίξετε...
.

.
Θα υπερασπιστεί την αγνότητά της, με τις λουλουδένιες βόμβες της.
.

.
Και θα κρατήσει το χρυσάφι της, μυστικό...
Μόνο για μένα..
.


Περαστικά σας......

Υ.Γ1
Ας κάνω μια προσπάθεια (δύσκολη) να σοβαρευτώ:

Τελευταία άκουσα μια ανακοίνωση σε ένα συνέδριο περιβαντολογικής εκπαίδευσης σύμφωνα με την οποία, στην Ευρώπη ενδημούν 20.000 φυτικά είδη, από τα οποία το 50% συναντάται στην Ελλάδα!!!!!! Και το μεγαλύτερο μέρος από αυτό το ποσοστό (δεν θυμάμαι ακριβώς το νούμερο) , φύονται στα Νησιά του Αιγαίου.
Υ.Γ2
Ευχαριστώ από καρδιάς το φίλο Παντελή Σαλιάρη για την προσφορά φωτογραφιών
από την εκπληκτική συλλογή του, "Οι ορχιδέες της Χίου"