Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Της παλιάς οργής.


Μια γενική αναστάτωση που κυριαρχεί στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό, με έφερε αντιμέτωπη με την Παλιά οργή.
Κατατάξεις και ανακατατάξεις, θεωρήσεις και αναθεωρήσεις, ταξινομήσεις και αναταξινομήσεις, προσδιορισμοί και αναπροσδιορισμοί, συμβαίνουν, και βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωποι με όσα δεν συμβαίνουν.
Και όμως η παλιά οργή θόλωσε πάλι το μυαλό μου, όπως εκείνη τη στιγμή που συνέβη..
Καταχωρημένη σε ένα παναιγαιοπελαγίτικο περιοδικό που αφορούσε (καθώς αναφέρεται στον υπότιτλο) στην Επιστήμη, την Τέχνη, τα Γράμματα, την Λαογραφία, και την Σύγχρονη ζωή, σε ολόκληρο το Αιγαίο, με τάραξε τόσο που είπα να ακούσω την καμπάνα της Αγίας εξάντλησης ( που σήμανε εσπερινό πριν λίγο), και να σταματήσωτη δουλειά, για να σας μεταφέρω το ουρλιαχτό της παλιάς οργής...


Είχε ξεσπάσει στην παραλία ένα καλοκαιρινό απόγευμα, καθώς βγαίνοντας από την εξαντλητική περιπλάνησή μου στα κύματα (αυτού που αποκαλώ μαθητεία) βρέθηκα μπροστά σε ένα ανίερο θέαμα..
Ένας ευτραφής ..μεσήλικας , είχε φέρει την οικογένειά του στην παραλία για μπάνιο..
Αλλά δεν είχε φέρει μόνο την οικογένειά του.... Είχε κουβαλήσει μαζί και τα σκουπίδια της αθλιότητάς του...
Ακούστε όμως καλύτερα την παλιά (νεανική) οργή, που αχαλίνωτη ξέσπασε, και δημοσιεύθηκε ατόφια στο περιοδικό που προ ανάφερα... και που έτυχε διαβάζοντάς την μετά από τόοοοοοσα χρόνια να με ξανακυριεύσει..:
'" Άκου με.
Μιλώ σε σένα κακοζωισμένo παχύδερμο, που σαν σταβλισμένων ζώο ξεχύθηκες ασθμαίνοντας να χαρείς τη δροσιά της θάλασσας.
Σε σένα που σέρνεις πίσω σου μικρά παιδιά που πιστά σε αντιγράφουν!
Σε ξέρω πολύ καλά εσένα.
Σε έχω δει στον προθάλαμο κάποιου κομματάρχη να εκλιπαρείς δουλικά για ένα ρουσφέτι.
Σε έχω δει ώρες ατέλειωτες , αποχαυνωμένο μπροστά στην τηλεόραση να καπνίζεις αρειμανίως
Σε συνάντησα τότε, (ήταν στην καρδιά της Άνοιξης) να " εκτελείς " τα θρησκευτικά σου καθήκοντα καταθέτοντας στεφάνι με πλαστικά λουλούδια στον Επιτάφιο Εκείνου που η χυδαιότητά σου καθημερινά σταυρώνει.
Κλείσε για λίγο το κασετόφωνο με τα "χαϊ " και άκου με.
ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΉΣΩ ΝΑ ΠΕΡΆΣΕΙΣ"


Αυτή η παραλία με τα λαμπερά βότσαλα δεν είναι το παχνί σου!
Είναι ο τόπος που πάτησαν τα θεία βήματα του Ομήρου!
Αμέτρητες χιλιάδες αιώνες προσφέρει την ομορφιά, τη γαλήνη, την έκσταση και τη μουσική σε εκείνους που θέλουν να σκύψουν και να την αφουγκρασθούν!
'Έχει ευεργετήσει δυσεκατομμύρια πλάσματα για εκατομμύρια χρόνια.


Από τότε ακόμα που η ζωή ήταν ένα οργανικό πλαγκτόν,και έπλεε στους αχανείς Ωκεανούς.
Ο ρυθμός των κυμάτων αυτής της θάλασσας, έγραψε τη μουσική που δίδαξε το ανθρώπινο σώμα να εκφράζεται, να κινείται, να αισθάνεται, και να υπακούει στην αρμονία των στίχων και της μελωδίας των ποιητών του Αιγαίου.


Η διαφάνεια και η τρυφεράδα του βυθού της, έδειξε το δρόμο στις ανθρώπινες ψυχές να πορεύονται στο μακρύ δρόμο της σκέψης, μαλάκωσε και στρογγύλεψε τους αιχμηρούς βράχους, τους έμαθε τους ύμνους της ζωής.
Η απεραντοσύνη της, έμαθε τον άνθρωπο να ονειρεύεται.
Τον δίδαξε να πετά, να ξανοίγεται στους μακρινούς ορίζοντες, να κάνει φτερά για να φτάσει τον Ήλιο.
Του ψιθύρισε στο αυτί , πως είναι καμωμένος για την αιωνιότητα.
Να μην φοβάται τον θάνατο.
Να ξεπερνά το πεπερασμένο.
Κάθε βότσαλο αυτής της αμμουδιάς, έχει γίνει μάρτυρας μιας ιστορίας, που ανέπτυξε, υπερασπίστηκε και ακτινοβόλησε μια σκέψη, που πάνω της πάτησε ο άνθρωπος για να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ.


Πάνω σε αυτή την παραλία περπάτησαν σεμνά και αθόρυβα οι αιώνες!
Κάθε μικρό πετραδάκι της, έγινε ψηφιδωτό που στόρισε το πέρασμα της ζωής πάνω στη Γη.
Τέλειωσα!
Ξέρω. Τίποτα δεν μπορείς ούτε καν να υποψιαστείς.
Όμως ΌΧΙ δεν θα σε αφήσω να περάσεις.
Τώρα αμέσως θα μαζέψεις το άδειο τενεκεδάκι της μπύρας σου, και τα άλλα ρυπαρά απομεινάρια της θρέψης σου, καθώς το τύμπανο που κουβαλάς μπροστά σου θα αδειάζει αηδιαστικά τον εγκλωβισμένο αέρα απ΄το στομάχι σου!


Φύγε. Δεν θα σε αφήσω να απλώσεις τη λιπαρή κοιλιά σου πάνω στα ιερά βότσαλα.
Θα σε εμποδίσω να διώξεις τις μύγες που πολύ σοφά σε περιτριγυρίζουν
Θα σε αφήσω να βυθιστείς στον αιώνιο ύπνο της ανυπαρξίας σου, σκουπίδι, ανάμεσα στα σκουπίδια που έσπειρες γύρω σου!.
Δεν θα σε αφήσω !
Για σένα η θάλασσα δεν θα γίνει νανούρισμα, μελωδία , δροσιά.
Δεν σου αξίζει.

Για σένα μόνο Ερινύες και εφιάλτες.
Και εκείνα τα τυφλά σκουλήκια που ανοίγουν τρύπες στο χώμα, για να ανασάνουν οι ρίζες των δένδρων, που υμνούν το φως..
Και που πάνω τους η αγράμπελη θα απλώσει πέπλο το άρωμα της μεγαλοσύνης της..

Καλοί μου φίλοι...
Συγχωρήστε το (τότε) έφηβο Fractal για τους αδέξιους χειρισμούς, και την ασυγκράτητη επιθετικότητα ...
Αυτές τις μέρες, μέσα στην γενική ανακατάταξη της ζωής μου, μπήκε σφήνα..και αυτή .η αρχαία οργή..
Και θα σας παρακαλούσα , μια και τόσα έχετε ανεχθεί από μένα, να αναχθείτε και αυτή την αρχαία οργή που καταγράφηκε πριν πολλά-πολλά χρόνια, σε ένα περιοδικό του Αιγαίου, που μετρούσε τους παλμούς των ανθρώπων που το κουβαλούν μέσα στις φλέβες τους.

73 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εξοργίστηκα μέχρι να βρω αυτο τό απίστευτο συνοθήλευμα κλαρίνου και δεν ξέρω τι άλλο ανατολίτικο περιλαμβάνει η παλινωδία που εχεις βάλει για μουσική.
Ευτυχώς το βρήκα και το έκλεισα.
Πονάει Fractal o κοιλαράς;
πονάνε τα μιάσματα τωρα;
Και πού να δείς "τι σουχω για μετα".
Ας πρόσεχες fractal Οταν γινόσουν αρωγός των κοιλαράδων.
ας πρόσεχες και ας προσεξεις πως θα μου απαντήσεις.

fractal είπε...

Ήρθες με λυμένο το ζωνάρι για καυγά.
Πάλι!

Thalassenia είπε...

H οργή δεν είναι μόνο δική σου και εφηβική.
Είναι πολλών και διαχρονική δυστυχώς, αφού οι Ερινύες και οι εφιάλτες δεν αγγίζουν τους βάνδαλους.

Καλό ξημέρωμα.

VAD είπε...

Kαι λίγα τούριξες!Για να δούμε τώρα τι γίνεται,που πληρώνουμε και τιςμ@λ@κίες του εν λόγω παχύδερμου και της συνομοταξίας του...

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Βασικά Καλημέρα σου!

Τον να μην έχεις δώσει σημεία ζωής ΤΟΣΟ καιρόν το θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο!

(Ανησυχώ πως νατο κάνουμε!Θέλω να ξέρω ότι οι !!ΑΦ!!,και ειδικά οι συγγενείς μου,είναι καλά!)

Όσο για το κείμενο,ΝΟΝΟΥΛΑ ΜΟΥ,υπερφανταστικά τέλειο.

Αλλά κανένας δεν ακούει πια τον καλό τον γλάρο:

"Όχι σκουπίδια,ΟΧΙ πλαστικά,σε θάλασσες και ακτές."

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου.

Margo είπε...

Δικαιολογημένη η νεανική σου οργή φρακταλάκι μου. Μέσα όμως από αυτό το κείμενο ξεχωρίζω και την εξαιρετική ικανότητα γραφής από μία ιδιαίτερη έφηβη.. ο άνθρωπος γεννιέται φρακταλάκι μου σε μεγάλο βαθμό.. και γίνεται αλλά κυρίως γεννιέται. Έτσι "δικαιολογώ" αν μπορώ να το πω έτσι, ανθρώπους όπως ο πρωταγωνιστής σου. Μέχρι εκεί μπορεί ο καημένος! Όμως είναι καλά να τα ακούει το κάθε "παχύδερμο"
Παλαιότερα ήμουν πιο απόλυτη, όμως με τα χρόνια το έχασα.. καλώς ή κακώς.

Χαίρομαι που είσαι εδώ:)

υ.γ. μου επιτρέπεις να πω για το πρώτο σχόλιο... λυπάμαι!!!!
Αν ήμουν έφηβη θα έλεγα περισσότερα

jokar είπε...

Η ηλικία είναι πάντα στο μυαλό.
Και όσο φωνάζουμε, διαμαρτυρόμαστε και ξεμπροστιάζουμε το άδικο όπου το βρούμε, παραμένουμε έφηβοι κι "ανώριμοι".
Αλλίμονο σ'αυτούς που μεγάλωσαν και έχουν συνηθίσει να καταπίνουν τα πάντα, να είναι συγκαταβατικοί και να τηρούν σιγή ιχθύος...
Την καλημέρα μου!

ξωτικό είπε...

A επιτέλους καθαρτήριος θυμός !!
Νεανικός, υγιής, αληθινός, ασυμβίβαστος,φλογερός, ικανός να βάλει τον κόσμο σε τάξη ...
να στείλει τα.."σκουπίδια" εκεί που ανήκουν ...όλα τα "σκουπίδια".... "ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ" ....

Άντε να πιάσουμε τις σκούπες και τα τραγούδια όλοι μαζί

Τον θυμό μας και τα μάτια μας !!! μπερδέψαμε την ευγένεια με την μαλθακότητα και την αδιαφορία
Πήξαμε στα νερόβραστα νιανιά ...... και στο "δεν είναι δικιά μας δουλειά" και θ'αφήσουμε στα παιδιά μας αντί για παράδεισο ένα κουβά σκ.....
άντε σταματάω έχεις και δουλειές
ΖΗΤΩ ΤΟ ΘΥΜΩΜΈΝΟ ΦΡΑΚΤΑΛΆΚΙ

ξωτικό είπε...

Άσε την σκούπα μια στιγμή και πήγαινε στην Άϊναφετς .......να...τιμωρηθείς !!
και αφήνω
μια μεγάαααααλη σακούλα σκουπιδιών φιλιάααααα
(και δεν με νοιάζει αν δεν μπορείς να τη σηκώσεις άσ'την κάτω και πέσε μέσα χα )

ANAZHTHΣH είπε...

Και βέβαια βασικός σκοπός μας η αυτοβελτίωση. Ωστόσο δεν μπορείς να κρατάς παθητική στάση ή να σχολιάζεις παρασκηνιακά εκ του ασφαλούς περιμένοντας κάποιος άλλος να βγάλει το φίδι από την τρύπα...Ναι παίρνεις το τίμημα-αυτοέλεγχος ή έλεγχος από τους άλλους για τη συμπεριφορά σου-και επεμβαίνεις-όσο μπορείς πιο ψύχραιμα...
Ίσως η στάση "Πόντιου Πιλάτου"είναι μια από τις αιτίες που έφεραν τα πράγματα ως εδώ...

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

Fractalίδιο!!!!

ΑΠΑΙΤΩ να δώσεις ΑΝΑΦΟΡΑ!!!

fractal είπε...

Thalassenia

Πόσο πολύ σας αποθύμησα όλλους σας Θαλασσένια μου.
Ναι το έχω σκεφτεί πολλές φορές.
Αν αυτά τα ρυπαρά όντα, (γιατί είναι απαραίτητα ρυπαρά παντού, σε όλες της εκφάνσεις της ζωής) δεν μπορούν να συγκινηθούν από την ομορφιά μιας παρθένας παραλίας, όπως ήταν αυτή που συνάντησα τότε το ον αυτό, τίποτα απολύτως δεν θα μπορέσει ποτέ να τους συγκινήσει.
Αυτά τα άτομα είναι εστίες κοινωνικής μόλυνσης.

fractal είπε...

VAD
Καλησπέρα καλέ μου VAD. Πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε.
Κοίτα. Έναν-έναν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. 'Ολους μαζύ δεν μπορούμε...
Αλλά έναν-έναν τους καταφέρνω μια χαρά..
Ξέρεις πόσο ωραία νιώθεις όταν βγαίνεις από το σταματημένο στα διόδια αυτοκίνητο, κατεβαίνεις, παίρνεις το σακουλάκι των τσιπς που μόλις πέταξε από το παράθυρό του, το παίρνεις και του το επιστρέφεις.... Α... δοκίμασέ το... Είναι υπέροχο αίσθημα..

fractal είπε...

Ιωάννης

Παραπονιάρικο βαφτηστήρι...
Αμα με το καλό τα πούμε από κοντά και σου πω σε τι άγνωστα νερά κολυμπά η Νονά, είμαι σίγουρη πως θα την καταλάβεις και θα μάθεις πως ποτέ-ποτέ δεν ξεχνά.
Να έχουμε ένα όμορφο καλοκαίρι με όσο πιό λίγα σκουπίδια στις θάλασσές μας θα ευχηθώ.

Side21 είπε...

Δίκαια οργή !!!
ιερή οργή θά 'λεγα ...
τρέμω και μόνο με την ιδέα ...
εξαγριώνομαι απίστευτα στην όψη ...
λογής σκουπιδιών εκεί ανάμεσα στα μαύρα βόλια
ή στη χρυσή αμμουδιά όπου εδώ & χιλιάδες χρόνια
άφηναν τα κορμιά στη μαγεία της νεράϊδες και ήρωες ...

koulpa είπε...

ax μας ξανάνιωσες νεανικό μου φρ΄κταλ.. (ποιός είναι ο μάγγας με το λυτό ζουνάρι; :):))
είμαστε μάλον λίγοι.. και τα μιάσματα πολλά.. με βάση το δίκαιο της πληοψηφίας.. εμείς είμαστε λάθος.. :):)
καληνυχτούδιαααα :):)

Υπατία η Αλεξανδρινή είπε...

Θα συμφωνήσω με το Ξωτικό (περίεργο, ε;): "καθαρτήριος θυμός"!!!
Και μάλιστα, θυμός που δεν καταπνίγεται!
Αλίμονό μας, αν σταματήσουμε να θυμώνουμε και να φωνάζουμε!
Εύχομαι μια δροσερή Καλημέρα!

A.G.Selena είπε...

Οι συστάσεις ήταν οι καλύτερες!!!
Η μουσική με μάγεψε!!! :)

Χάρηκα!!!

φτερό στον άνεμο... είπε...

...και ΕΥΤΥΧΩΣ που η παλιά οργή έγινε καινούργια, ευτυχώς που ακόμα κάποιοι αντιδρούν...και ΑΛΙΜΟΝΟ στον κόσμο μας αν αυτοί δεν γίνουν πλειοψηφία...

Έχω βαρεθεί, σιχαθεί, εκνευριστεί από τους κάθε λογής νταήδες...από αυτούς που συναντάμε σε παραλίες μέχρι αυτούς που συναντάμε σε ένα μπλογκ..σιγά ρε φίλε..., κόψε και κάτι....

Γεια σου φρακταλάκι μου, μη μασάς...:)))

fractal είπε...

Margo

Ναι Μαργούλα , έτσι νομίζω. Πως αν δεν επεμβαίνουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, από...ευγένεια η άλλου είδους δικαιολόγία ...αναπαράγουμε την ασχήμια και προσβάλουμε τη ζωή με την γενικότερη ένοια.
Τότε στην εποχή της εφηβίας δεν είμαστε ευδιάλυτοι μέσα στα οξέα της κοινοκής σήψης..
Τώρα μιλάμε με ευγένεια προσπαθώντας να μην θίξουμε καμιά αναίδεια σε κανένα επίπεδο ζωής..
Μην πικράνουμε... μην προσβάλουμε..
Και αν διψάς να πεις την άποψη σου, ππροσεύχεσαι από μέσα σου :
"Ύπαγε οπίσω μου δίψα"
Και δεν απαντάς...

fractal είπε...

jokar

Γιάννη τι κάνεις?
Καλησπέρα. Μου λείψατε. Μου λείπετε.
Πολύ αισιόδοξη άποψη Γιάννη μου διατυπώνεις εδώ..
Ναι συμβαίνει ως κάποιο βαθμό η ηλικία να είναι δημιουργημα του μυαλού.. Μα συμβαίνει και το αντίστροφο. Το μυαλό να είναι δημιούργημα της ηλικίας.

Και όσοι επιμένουν στην πρώτη αποψη θεωρούνται από τους οπαδούς της δεύτερης.. γραφικοί..

fractal είπε...

ΞΩΤΙΚΟΥΛΙ

Μαζύ σου βρε, επιταχύνω τη βιασύνη μου..
Καταφυγή μου η αγγαλιά σου και θαυματουργή δεξαμενή αναβάπτισης, το αιώνιο κέφι σου... και εκείνη η γλυκειά αίσθηση της κοινής ανάγνωσης του εξώφυλλου κόσμου μας...
Ψηλά το φλάμπουρο χαμόγελό σου ρε γμτ...
Μπροστά στο ξέχυλο από φως παράθυρο.. Φυγαμε.. μάτια μου..

fractal είπε...

Και που είσαι ΞΩΤΗΚΟΥΛΙ... ξέχασα να σου πω βρε..
Το πιό ακριβό πορσελάλινο σερβίτσιο μου... που θα το βρεις ..βρε..που ..ε..?
Στην πιό ακριβή σακκούλα σκουπιδιών..
Για ένα σερβίτσιο ...κάποτε..
Γράφω το σενάριο. Θα γυρίσω ταινία..
Γράφεις τη μουσική? !!!!

fractal είπε...

ANAZHTHΣH

Έτσι..ακριβώς έτσι..
"ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ"..
Που θα πει πως, παίρνεις την ευθύνη της άποψης που διατυπώνεις θεωρητικά, και την ΕΥΘΥΝΗ της πραγμάτωσης στην πράξη.
Η έλλειψη θάρρους διατύπωσης της άποψης, ίσως είναι αποτέλεςμα του φόβου της ευθύνης της πράξης της.
΄Τα περί ευγένειας κλπ είναι (νομίζω) δικαιολογίες ανευθυνότητας..

fractal είπε...

Ιωάννης

Ελλειπής η αναφορά?
Θα χρειαστεί να επανέλθω?
Δώσε μου προθεσμία μεχρι τις αρχές του άλλου μήνα..

fractal είπε...

Side21

Συντοπίτη ΧΑΙΡΕ

Άπλωσες ποτέ την αλμύρα που κουβάλησες από το βυθό, πάνω στα μαύρα βόλια, σπονδή στην θεία ηδονή της συνεύρεσης με τον Ήλιο??
Και έχεις ακόμα ακαίρεο και ταχτοποιημένο μυαλό..?
Δεν άφησες εκεί πάνω κάτι από το υλικό του? Και βρίσκεις ακόμα πειστική απάντηση στις πλανόδιες ερωτήσεις των αισθήσεών σου..
Και μπορείς να "σωπαίνεις μέσα σου την ομορφιά του κόσμου"?
Όταν ξανάρθεις στο Νησί μου... στείλε μήνυμα..
Θα σε δικάσουν πολοί δικαστές ..

fractal είπε...

koulpa

Α.. ο θαλασσόλυκος με το λυτό ζωνάρι είναι ένας ετοιμοπόλεμος φίλος.
Μου αρέσει να ακονίζω το σπαθί μου πάνω στα λόγια του..
Το δίκιο της πλειοψηφίας...ε..??
Κάτι θα έχεις ακούσει από τα πολλά ανέκδοτα με τις μύγες..

fractal είπε...

Υπατία η Αλεξανδρινή

Καλώς ήρθες Υπατία με το βαρύ όνομα..
Λυπάμαι που βρήκες την σκεψη μου να φορά τα νυχτικά της..
Να φορά την αμφίεση της αμήχανης υπνηλίας...
Ο Φάρος σου φέγγει περιστροφικά το ανυπόφορο των κάθε λογής συμβάσεων και εκπτώσεων της ζωής μου.
Επιβιώνω με πολύ χαμηλό μεταβολισμό. Ακριβώς όπως οι αρκούδες στη χειμέρεια νάρκη..
Δεν θα χαθούμε όμως..
Αυτό τουλάχιστον τολμώ να το θέλω πολύ.

fractal είπε...

Selena

Γλυκεια μου.. Κάποτε σε συναντούσα κάπου.
Από τότε είχα γευτεί τις κουβεντούλες σου!
Ευχαριστώ που ήρθες από εδώ και που άκουσες το συνοθήλευμά μου.
Μπορεί να είναι έτσι, πραγματικό συνοθήλευμα αλλά είναι το αμμοχάλικο που έδεσε το σκυρόδεμα της ζωής μου..
Ευχαριστώ που βρήκες ενδιαφέρον το αμμοχάλικό μου.

Άστρια είπε...

Δεν θα σταθώ στην οργή αλλά στην γραφή αυτή τη μοναδική σου αγαπημένο fractal. Στο εφηβικό μυαλό που προμήνυε το πεπρωμένο του ..να Γράφει.
Πόσα μας χαρίζεις να ήξερες!
Και τίποτα άλλο δεν λέω, μόνο να είσαι καλά και ανάμεσά μας:))
Καληνύχτα:)

fractal είπε...

φτερό στον άνεμο.

Φφφφττττττεεεεεερρρρροουυλλιννναααακκκκκιιιιι μου...

Βλέπεις βρε? Ακόμα και τα πλήκτρα κολλάνε.. Τέτοια γλύκα με πλημμύρισε στην σκέψη σου..

Δε μασάω βρε... Πήρα 3 κιλά και πρέπει να τα χάσω πριν ο βυθός με αρνηθεί..
Σκέψου να με πετά πάνω σαν μπαλόνι..
Σοφός ο βυθός...
Δεν δέχεται συσκευασμένο αέρα!!!!
Τον κλωτσά και πάει καλιά του...
Μόνο η κοινωνία μας τον αποδέχεται με τιμές και παράτες..
Είδες βρε γιατί σου λέω κράτα πάντα μαζύ σου μια καρφίτσα να τρυπάς τα μπαλόνια...
Πόσο θα ζω να σε συμβουλεύω...

fractal είπε...

Άστρια
Φωτεινό μου Αστεράκι...είσουν εδώ κοντά ε?
Πως δεν το κατάλαβα να βάλω τα γιορτινά μου?

Αυτό τον καιρό 'εχω αρπάξει μια τεράστια κουτάλα και ανακατεύω..
Και έτσι καθώς ανακατεύω τη ζωή μου, έπεσα επάνω στην παλιά οργή.
Μου την είχε φαίνεται στημένη για να με στείλει στον ανακριτή.
Και πράγματι στον ανακριτή δεν μπόρεσα να υπερασπιστώ την θρυμματισμένη μου κιμωλία.
Αυτήν που κάποτε έγραφε σε σκληρούς τοίχους, σκληρά λόγια .
Η έκππτωση της έκπτωσης..
Έχει ονομαστική και γενική.....
Δεν έχει Αιτιατική.

Να το ξέρεις όμως.. Η αγαπη μου για σένα έχει όλλες τις πτώσεις χωρίς καμιά έκπτωση!
Ευχαριστώ.
Πάντα θα σε ευχαριστώ.
Για όλλα
Ακόμα και για τις κλωτσιές στο υπογάστριο...
Που θα μου πάει...
Θα ξαναβρώ την κιμωλία μου, και θα κρεμμάσω τον σπόγγο στη θέση του.
Στην κρεμμάστρα που συνέχεια μου δείχνεις.

fractal είπε...

Αστεράκι
ΚΥΡΙΩΣ για τις κλωτσιές.. σε ευχαριστώ.

a-kentavrou είπε...

Aυτή η οργή , θυμός που σε έπιασε για τη παραλία που ρυπαίνεται με πιάνει για τη καταστροφή και τη βεβήλωση των μνημείων της πόλης που έζησα τα παιδικά μου χρόνια.
H τελευταία μου ανάρτηση περιγράφει μέσω των σχολίων αυτή τη κατάσταση το πλιάτσικο ναι το πλιάτσικο των κειμηλίων τις επανάστασης του 21.
Ότι φυσικό,ότι αυθεντικό καταστρέφεται από ακαλλιέργητους Δημάρχους που τσιμεντώνουν παραλίες,άλση εν ονόματι της ανάπλασης.

Άιναφετς είπε...

Αγαπημένο νεαρό μου Φρακταλίδιο...εμένα γιατί δεν ήρθε κανείς να με πάρει από το χεράκι να με φέρει στις πανέμορφες καθαρές σου παραλίες; ε;
Αυτή η οργή... τι καθαρτική...έτσι να καταραστούμε τους άθλιους που κατ΄εξακολούθηση βιάζουν την ψυχή μας!
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦιλάκια νυχτολούλουδο μου!

fractal είπε...

a-kentavrou
Πέρασα μια ματιά από το σπίτι σου.
Σου άφησα εκεί εκτενέστερο σημείωμα. Χάρηκα πολύ που είσαι Αρκάς.
Για την αρχαία οργή τι να πώ.
Σε όλη την Ελλάδα συμβαίνουν τα ίδια..
Παρακμή και αποδόμιση
Μα δεν γίνεται αλλιώς..
Αντεπίθεση, ΤΩΡΑ.

fractal είπε...

Άιναφετς

Μαγισσάκι.. Εγώ βρε θα σε ξενναγήσω..
Θα σε πάρω από το χεράκι και θα σου συστήσω ένα ένα τα βότσαλα..Τα κατάμαυρα από τα Μαύρα βόλια τα κατάλευκα από την Αγία Φωτιά τα με χιλιάδες χρώματα από την Αποθήκα, τα πολύχρωμα από την Ελίντα.. τα..τα..τα.. Ε.. όλα τώρα θα σου τα πω?
Όχι βέβαια... Μόνο ένα θα σου πω..
Ελάτε. Θα περιμένουμε δύο-δύο όπως οι Χιώτες.. Η σταγονούλα και εγώ..

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

μια καληνύχτα μ΄ένα τραγούδι...να ταξιδέψεις...να πετάξεις...σαν Φράκταλ...εσύ...

http://www.youtube.com/watch?v=J3yNg7vg4_0&feature=related

Φιλιά...

Άστρια είπε...

Όμορφα είναι να είναι κανείς ταγμένος να υπερασπίζεται κιμωλίες!
Χαλάλι!:)
Και τώρα τελευταία δυστυχώς χρησιμοποιούν την έκπτωση στην κλητική:)

Κι εκεί που διάβαζα μέσα στην αγαλίαση κι ευδαιμονία την απάντηση στο σχόλιό μου, βλέπω κάποιες "..κλωτσιές ..":)) δεν μπορεί, λάθος θα διάβασα είπα, το ξαναδιαβάζω, όχι δεν είναι λάθος.. θα ξέφυγε είπα αλλά μετά τονίζεται και σε ξεχωριστό σχόλιο!!!:)))
Επηρεασμέο από το μουντιάλ είπα το αγαπημένο μου φρακταλάκι :))

Σε φιλώ, στέλνω αγκαλιά και καληνύχτα:)))

fractal είπε...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα)

Πηθείνια υπακούοντας στις διαταγες σου καλέ μου Δημήτρη....ταξίδεψα και πέταξα με το τραγούδι σου...
Και έφερα πίσω μαζί μου πολλα φιλιά για όλους σας, με γέυση από τις άκρες των χαρτών της Γης.
Και ξέρεις τι σκεφτόμουν στο ταξείδι?
Πως ο Κολόμβος μπορεί να μην ήξερε τι είχε ανακαλύψει, ήξερε όμως πως να πάει εκεί και πως να γυρίσει.
Άραγε είχε πυξίδα ένα τραγούδι?

fractal είπε...

Αγαπημένη Άστρια.
Ντρέπομαι λιγάκι για τον τρόπο που διατύπωση την αίσθηση ώθησης που μου δίνουν τα λόγια τα δικά σου και μερικών ακόμα αγαπημένων φίλων (εντός και εκτός blogg), για να ξαναβρώ τη ρώτα μου.
Τα τελευταία τρία χρόνια "το τρεχαντηρι του Αιγαίου", όπως με φώναζαν φίλοι και συνεργάτες Αιγαιοπελαγίτες, έχει χάσει τον προσανατολισμό του. Έχει γίνει fractal που δεν ξέρει που πατά και που βρίσκεται, ακολουθώντας εσωτερικές δύσκολες διαδρομές..
Ίσως κάποια στιγμή να τα πούμε.
Αλλά τώρα θέλω μόνο να ζητήσω συγνώμην για τον άκομψο τρόπο που εκφράστηκα.
Για εκείνο που ήθελα να πω ευχαριστώ, είναι η αίσθηση ώθησης που εισπράτω από τα λόγια σου, για να ξαναβρω την θρυμματισμένη κιμωλία μου. Να δώσω μια γερή κλωτσιά μέσα μου και να αποκολληθώ, να πετάξω τα βαρύδια που με βύθισαν. Γιατί αυτά τα βαρύδια δεν έχουν σχέση με τον έξω κόσμο. Έχουν σχέση με το έσω κόσμο μου, και αυτό είναι το δύσκολο της υπόθεσής μου.
Η ανοησία μου έχει να κάνει με το γεγονός ότι περίμενα πως θα καταλάβαινε κανείς τι ήθελα να πω τη στιγμή που δεν είχε κανένα στοιχείο για να το κατανοήσει..
Ελπίζω στη μεγαλοψυχία σου.

Άστρια είπε...

ΔΕΝ δέχομαι καμία συγγνώμη!!!!

όχι, όχι καλό μου fractal, δεν δέχομαι καμία συγγνώμη, δεν χρειαζόταν καν, γιατί φυσικά και είχα καταλάβει τί έννοούσες, όλα τα είχα καταλάβει γι αυτό και σε αποχαιρέτησα με φιλί αγκαλιά και καληνύχτα:)) (αλλοιώς ούτε που θα σου μίλαγα:))).
Νομίζω ότι σε ξέρω τόσο καλά πια, πώς να κρυφτείς εξάλλου από έναν διάφανο εαυτό που τον φανερώνεις συνέχεια χωρίς να παρεμβάλλονται φακοί, κοίλοι ή κυρτοί;;

Το τρεχαντήρι μπορεί να είναι του Αιγαίου αλλά και το fractal κρύβει ίσως τις άγνωστες "εξισώσεις" και περπατά στα μονοπάτια τ'ουρανού και της γης να φανερώσει αιώνια μυστικά.
Μέσα από εσωτερικές δύσκολες διαδρομές είπες; διάβασα στο dark flow αυτό που έγραψες για ένα δύσκολο δρόμο για το κέντρο του εαυτού, όμως μέσα από εκεί ίσως και η γνώση της ευτυχίας;

Και έχεις τόσες ακέραιες κιμωλίες, χρωματιστές, μικρές και μεγάλες, που όσες και όσο να θρυμματιστούν, όσες ακόμα κι αν χαθούν, δεν μπορεί να σου τελειώσουν ποτέ!

Και τελειώνω σήμερα με μια όμορφη δυνατή "κλωτσιά" αγάπης :))))

υγ.(Και χωρίς καμία "μεγαλοψυχία" ..:)) πού το βρήκες κι αυτό;;;;:))))

Ανώνυμος είπε...

Το έχω δεμένο το ζωνάρι ούργια μου.
Η διαφορά όμως τώρα είναι οτι δέν χαρίζω, ούτε καν σε σένα.
Εντάξει ικανοποιήθηκες με τα ευχολόγια των μαϊνταντανών; (εξαιρώ ίσως ενα εως δύο το πολύ)τα υπόλοιπα;
Ζήσε στον κόσμο σου fractal, αυτόν που επέλεξες και άσε τις θεωρίες του χάους για αυτους που γνωρίζουν και το Ερεβος και την Εκάβη.
Ο χοντρός καλά κανει και πάει στην παραλία, καλά κανει και είναι απολίτιστος.
Δές και τους πολιτισμένους φίλους σου,άνεργα κομματόσκυλα είναι.
Αλλάξε επιτέλους αυτήν την τουρκολανθάνουσα μουσική, είναι ντροπή.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Kάποτε είχα γνωρίσει έναν ευγενικό και μεγαλόψυχο πειρατή...τώρα τον βλέπω να πυροβολεί οικοδέσποινα και φιλοξενούμενους...κρίμα.
ίσως να πίστεψε ότι οι επαναστάσεις ξεκινάνε με εγωισμό και αυθάδεια...ίσως πάλι να ήταν μια κακή του στιγμή...μακάρι.

φτερό στον άνεμο... είπε...

Πσιτ, Thalassotetoie,

φτερομαϊντανός εδώ, ασ' το αγόρι μου το ζωνάρι ελεύθερο, μη σε σφίγγει κιόλας.

Όλοι τραβάμε ζόρια, το δικό σου ποιο είναι;

Άσε τον καθένα να ζει όπου θέλει, στον κόσμο που επιλέγει και μην παριστάνεις τον Tromokrator, αρκετή τρομοκρατία δεν γέμισε η ζωή μας;;

Ανώνυμος είπε...

εγώ θα σου έλεγα να είσαι λίγο προσεκτική βλαχούλα μου.
Ειδικά οταν κάποιος δεν αναφέρεται σε σένα.

φτερό στον άνεμο... είπε...

Βλέπω η τρομοκρατία συνεχίζετε βλαχούλη μου. Και οι πολιτικοί δεν αναφέρονται ειδικά σε εμένα αλλά αυτό δεν μου στερεί το δικαίωμα να τους απαντώ. Και αν ήθελες πραγματικά να επιτεθείς στην fractal, θα μπορούσες πολύ εύκολα να το κάνεις μέσω μέιλ κ.λπ. αλλά ήρθες δημόσια γιατί προφανώς γουστάρεις επίδειξη.
Γι' αυτό κι εγώ θα σου έλεγα (συμβουλή μόνο, όχι απειλή) να πάρεις τον χονδρό σου και τα κουβαδάκια σας και να πάτε να κουρσέψετε άλλες παραλίες. Όλες οι θάλασσες δικές σου είναι άλλωστε, δεν νομίζω να δυσκολευτείς.
Πάντως μη συγχύζεσαι, θα προσέχω, κυρίως να μη μένω αδιάφορη σε ψευτομαγκιές τύπων σαν κι εσένα.

fractal είπε...

Προς όλλου

Επείγουσες και πρωτόγνωρης σημαντικότητας ανακατατάξεις στην ζωή μου, δεν μου δίνουν τον ελάχιστο χρόνο που απαιτείται για να μιλήσω με τους φίλους.. Ζητώ από όλλους συγνώμην και κυρίως από την αγαπημένη ΑΣΤΡΙΑ, τον με ατσάλινη παρουσία και απουσία ασταθμητο Θαλασσοκράτορα, τον Δημήτρη ΜΟΥ, και το αγαπημένο φτερό ΜΟΥ και όσους άλλους φίλους επισκεφτούν το σπίτι μου, μέχρι να καταφέρω να τους μιλήσω όπως θα ήθελα. Φιλιά και αγάπη σε όλλους . Η σκέψη σας με στηρίζει και με ανακουφίζει..

Άιναφετς είπε...

Αχ...με το καλό οι "ανακατατάξεις"...με το ζόρι με κρατούν οι δυνατοί αέριδες....
ΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ κλπ κλπ κλπ

Ανώνυμος είπε...

Kαι εγω σε αγαπάω καπετάνισσα.
Κάνω πίσω λοιπόν και περιμένω την επίθεσή σου.
Να προσέχεις καλή μου.

φτερό στον άνεμο... είπε...

Ντουκ, ντουκ...

είναι κανείς εδώ;; Το φτερογούρουνο ρωτάει.

Περιμένουμε, περιμένουμε νέα ανάρτηση να ζωντανέψουμε λίγο, να κάνουμε και κανένα διάλειμμα όσοι ταλαίπωροι δουλεύουμε τούτες τις μέρες, τίιιιιιιιποτα.

Έφερα άνεμο μαζί να διώξει όλες τις κακές και μαύρες σκέψεις. Και ο ουρανός έριξε πολύ νεράκι, μη νομίζεις, για τον ίδιο λόγο το έκανε.

Και όλα τα άσχημα να πάνε στα τσακίδια και λουλούδια όμορφα να μπούνε στο βάζο, να μοσχοβολίσει το σπίτι.
Εδώ είμαι και ας χάνομαι, το χουν αυτό τα φτερά,
και σου στέλνω μια αγκαλιά μεγάλη, έστω και από εδώ.

Να προσεχεις τον εαυτό σου και να μην αφήνεσαι στις ορέξεις των άλλων, πιάσε το τιμόνι στα χέρια, το τρεχαντηράκι σε χρειάζεται...

fractal είπε...

Αστέρι μου.
Τι μπορώ να πω για τον τρόπο που καταφέρνεις να βυθίζεσαι και να αναδύεσαι μέσα μου.
Πως μπορείς να δίνεις σχήμα και μορφή στις υγρές, τις ρέουσες και τις αστάθμητες προσβάσεις των τυχοδιωκτισμών του μέσα μου κόσμου.
Εδώ μέσα συνάντησα ανθρώπους-ψυχές που έλλειπαν από τη ζωή μου και δεν το ήξερα..
Στ΄αλήθεια δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο.
Το ξέρω ότι ακούς τη σιωπή μου..

fractal είπε...

Τhalassokrator

Καλά κάνεις και δεν χαρίζεσαι. Δεν το χρειάζεται κανένας άλλωστε.
Προσωπικά μάλιστα θα σε ευγνωμονούσα γιαυτό, αν και δυσκολευομαι να καταλάβω τους λόγους.
Η μουσική που με εκφράζει (και αυτήν επέλεξα να βάλω εδώ) είναι η κατάθεση της πολιτισμικής μου ταυτότητας. Και πληροφοριακά να σου πω πως η "Τούρκικη" μουσική είναι κατά βάση η Βυζαντινή μουσική με ελάχιστες αραβικές επιρροές..
Αν ντρεπόμουν για τις μουσικές μου προτιμήσεις θα ντρεπόμουν για αυτό που είμαι.....(..ούργιε μου)

fractal είπε...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα)
Να πω μια καλημέρα σε ένα από τους πιό αγαπημένους φίλους...
Να του πω πως βιάζομαι να πάω στο νησί μου.. Μου λείπει εννέα μήνες τώρα... Να λουστώ στο φως του..
Φως...αρματωμένο ..με φως...σε ολοκληρωτική επίθεση εναντίον της θάλασσας..
Και πως τον περιμένω εκεί..

fractal είπε...

φτερό στον άνεμο..

Αγαπημένη μου..αγάπη...

Σσσσσσσ...θα μας παρεξηγήσουν.....

Αν είμουν κάτι προικισμένο να ανεβαίνει, όπως του λόγου σου....
όλα αυτά θα ήταν ένα παιχνίδι, στον άνεμο....
Όμως ένα υπέρβαρο fractal μόνο με τη βοήθεια ενός φτερού μπορεί να ανεβάσει τόσο ψηλά την διάλυσή του, ώστε να μπορέσει να την συνθέσει...
Αγόρασα ήδη λευκές γλαδιόλες.
Δεν είναι άσχημη και η μονοχρωμία της έσω βλάστησης..

fractal είπε...

Άιναφετς
Γλυκεία μου μάγισσα...
Εδώ ..
Οι ανακατατάξεις τελείωσαν..
Τώρα μένει να βρω τις νεες μου ισορροπίες... Είναι εξαιρετικά ευαίσθητες, αλλά θα τις βρώ..
Οι δυνατοί αέρηδες της καρδιάς σου έρχονται υποστηρικτικά, και δροσιστικά.. Τους δέχομαι σαν ευλογία.. Ίσχυει και για σένα ότι έγραψα στο Δημήτρη

Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΟΝΑ ΜΟΥ!!!

ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

fractal είπε...

Καλό μήνα Ιωάννη... Ότι καλό στο δρόμο σου... μπροστά... Και οτι κακό μακρυά και πίσω.
Ευχαριστώ που περνάς.

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα) είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση καλό μας Φράκταλ...και η αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό μαζί με την επιθυμία μου για επίσκεψη στη γεννέτειρά μου είχα κατά νου να επισκεφτώ και το γεμάτο φως νησί σου...δύσκολο για εφέτος αλλά ποιός γνωρίζει τις βουλές του Αλλάχ...
Σε φιλώ και εύχομαι να είσαι καλά και όμορφα να περνάς...περιμένουμε νέα σου.

Poet είπε...

Έστω και καθυστερημένα το προσυπογράφω. Καλό καλοκαίρι.

fractal είπε...

dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα)
Καλή σου μέρα Δημήτρη.
Προηγείται η Κωνσταντίνου Πόλις.
Επιβάλλεται να δεις από εκεί την σε γλώσσα πόνου ρέουσα ατμόσφαιρα, πριν γνωρίσεις την καθ΄ημας Ανατολή..
Μακάρι να ξανά και ξανά πήγαινα!!
Και αν τυχαινε αυτό το ταξείδι να το κάναμε μαζί, θα σε ξεναγούσα στο ιερόν παλάτιον, όπου λάθρα μπαινόβγαινα 1123 χρόνια και 18 ημέρες!!!

fractal είπε...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS


Καλό καλοκαίρι, καλό μου.
Μια θάλασσα απέραντη στο δρόμο σου.

fractal είπε...

Poet

Ευχαριστώ....Πάντα κάθομαι άκρη ακρη στα βράχια...
Να μην επιβαρύνω τη θάλασσα..

nikiplos είπε...

Αγαπημένο Φράκταλ, είχα σχολιάσει σε τούτο δω το ποστ αλλά μάλλον κάπου χάθηκε...
Η παλιά οργή γίνεται απελπισία όταν τα παχύδερμα δεν βρίσκουν προσκώμματα... όταν η ίδια η κοινότητα δεν προστατεύει το μέρος...

"Θα σε αφήσω να βυθιστείς στον αιώνιο ύπνο της ανυπαρξίας σου, σκουπίδι, ανάμεσα στα σκουπίδια που έσπειρες γύρω σου!.
Δεν θα σε αφήσω !
Για σένα η θάλασσα δεν θα γίνει νανούρισμα, μελωδία , δροσιά.
Δεν σου αξίζει."


πραγματικά...
Τελευταία και εγώ εξοργίζομαι με τις γεμάτες αποτσίγαρα παραλίες, πεταμένες μπύρες σπασμένα μπουκάλια...Δυστυχώς ο φασισμός νίκησε...

φιλιά και καλή δύναμη μέχρι να τον ανατρέψουμε καλό μου...

fractal είπε...

nikiplos

Ti όμορφο ξάφνιασμα αγαπημένε nikiplos ..
Πάνε δυόμισυ χρόνια σχεδόν που τα λέμε..
Οι παλιοί φίλοι λένε πως μοιάζουν με το παλιό καλό κρασί...
Και έχουν δικιο.
Καθε φορά η επικοινωνία μας τυλίγει την ψυχή μου, με την αίσθηση της ευδαιμονίας της μέθης.
Της μέθης που σε κάνει να πετάς τα απαραίτητα που δεν αγάπησες, και να κρατάς τα μη απραίτητα που αγαπάς..
Και νομίζω πως όσο μας διακατέχει αυτή η μέθη δεν πρόκειτα να νικήσει ο φασισμός..
Ο φασισμός της ακαλαισθησίας και της υποβάθμισης της ζωής μας..
Αγάντα καλέ και αγαπημένε μου φιλε!!
Ξέρω πως τα αποτσίγαρα μάχονται να επικρατήσουν της αμμου..
Μα εμείς όταν πηγαίνουμε στην παραλία, πάντα έχουμε μαζί μας μια σακκούλα να τη γεμίζουμε με τα αποτσιγαρα της χλευαστικής διάθεσης των αλλών.
Σιγουρα θα το έχεις υποστει!
Και σίγουρα μέσα σου καθε φορα θα χαμογελάς.
Και η θάλασσα που σε νιώθει ξεκουραζεται και ανακυκλώνει το χαμόγελό σου..

DarkFlow είπε...

Αφήνω στην άκρη την οργή και για ακόμη μια φορά ταξιδεύω στις εικόνες σου που κάθε μια αποτελεί έναν κόσμο από μόνη της. Θα ήθελα να είμαι ξαπλωμένος στην τελευταία παραλία και με το κοχύλι να ακούω τους ήχους του κόσμου, έτσι λίγο βουβές και απομακρυσμένες σαν απόηχο της ζωής. Ένα όνειρο...

fractal είπε...

DarkFlow

Καλέ μου.
.... Τους ήχους του κόσμου...
Τους ήχους που ξεχυλίζουν από το μεγάλο κοχύλι-σπέιρα του σύμπαντος.
Η μουσική των σφαιρων..
Η ορθή ταξη και η ομορφιά..
Ο <> του Πυθαγόρα.
Η ιστορία του σύμπαντος περιγράφεται ως πάλη του <> με το χάος..
Σήμερα καθώς είμουν ξαπλωμένη κάτω από τα κλαδιά του πευκου, πλάι στα ερείπια του προϊστορικου οικισμού, στο Νησί μου, άκουσα τους ίδιους ήχους να συνθέτουν την αρμονία στα τραγούδια των τζιτζικιών..
Όσους φίλους και αν πήρα στο τηλέφωνο για να ακούσουν τα τζιτζίκια, είχαν όλοι απενεργοποιημένο το τηλέφωνο τους..
Έτσι βραχυκύκλωσε ακόμα μια φορά μέσα μου η ομορφιά του <>...

fractal είπε...

DarkFlow

Ανάμεσα στο σύβολο <<...>> περιέχεται η λέξη κόσμος.
Δεν ξέρω γιατί την αγνόησε ο υπολογιστής.

Παιχνιδιάρης είπε...

Καλησπέρα,

Τί όμορφο κείμενο... "Πάνω σε αυτή την παραλία περπάτησαν σεμνά και αθόρυβα οι αιώνες... Ο ρυθμός των κυμάτων αυτής της θάλασσας, έγραψε τη μουσική που δίδαξε το ανθρώπινο σώμα να εκφράζεται, να κινείται, να αισθάνεται... Η διαφάνεια και η τρυφεράδα του βυθού της, έδειξε το δρόμο στις ανθρώπινες ψυχές να πορεύονται στο μακρύ δρόμο της σκέψης, μαλάκωσε και στρογγύλεψε τους αιχμηρούς βράχους, τους έμαθε τους ύμνους της ζωής... Η απεραντοσύνη της, έμαθε τον άνθρωπο να ονειρεύεται... Να ξεπερνά το πεπερασμένο. Να μην φοβάται τον θάνατο...".

Κάπως έτσι, αρνητικά συναισθήματα όπως ο θυμός, η οργή και η απογοήτευση ανυψώνονται.

Έτσι εύχομαι να συμβεί και με τα συναισθήματα που σου φέρνει η γενική αναστάτωση που μας αναφέρεις, καθώς και οι συγκρούσεις των όσων συμβαίνουν με όσα δεν συμβαίνουν...

Καλό καλοκαίρι!

fractal είπε...

Παιχνιδιάρης

Καλώς ήρθες στη θαλασσινή σπηλιά μου, καταμεσίς του καλοκαιριού.
Εδώ μέσα όποιος μπαίνει, κατακυριεύεται από τα δαιμόνια της θάλασσας.
Αν μπεις μια φορά. δύσκολα να τους ξεφύγεις.
Θα σε ακολουθούν παντού.
Αρχαία και νέα οργή θα σε κατακυριευουν κάθε φορά που μια βλάσφημη παρουσία διαταράσσει τις ερωτικές περιπλανήσεις σου στο σωμα της θάλασσας.
Και πρέπει να οπλιστείς την εφηβεία σου για να αντιμετωπίσεις τους παντομαζοχτους νυμφίους.
Ευχαριστώ που ήρθες και με βρήκες εδώ στη σπηλια. Δεν ήταν εύκολο.

Μικρές ανάσες είπε...

Μια γρήγορη βόλτα για καλό καλοκαίρι και πολλές βουτιές!!!

a-kentavrou είπε...

Ήταν το 60ο σχόλιο στο πόλεμο βουνού-θάλασσας.Δεν πήρες μέρος και τη γλυτώσαμε οι βουνίσιοι,γιατί θα παθαίναμε τορπιλισμό σαν το τορπιλισμό της Έλλης στη Τήνο!!
Ολα τα νησιά είχαν πέσει πάνω μου να με καταποντίσουν.Είπα τη λέξη ψαροκασέλα και όρμησε ο ωκεανός να με πνίξει!!!!!Καταλήξαμε ότι το ιδανικό είναι, οταν όντας στο βουνό αγναντεύουμε τη θάλασσα.

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=2JaqU5fmSXE&feature=player_embedded

ΚΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ