Ο Θεοδόσης είνα ένα παιδί 80 και, χρόνων και είναι ο Ντελάλης του χωριού μου.
Ο Θεοδόσης μας δίνει ακόμα πληροφορίς και προβλέψεις για τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στο χωριό , για την κατάσταση πλευσιμότητας και κολύμβησης των γύρω από το χωριό θαλασσών, και παραλιών. Τις περισσότερες φορές ούτε οι προβλέψεις, ούτε οι πληροφορίες είναι σωστές. Παρ όλα αυτά θεωρούμε όλοι υποχρέωσή μας να τον συμβουλευτούμε. Με προθυμία μας απαντά ακόμα και αν πρόκειται για ερώτηση που αφορά τις καιρικές συνθήκες της ίδιας ημέρας αλλά του επόμενου χρόνου. Κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας στην εκκλησία, ο Θεοδόσης δεν επιτρέπει να γίνονται λάθη. Επεμβαίνει αμέσως, διορθωτικά. Οι ψάλτες και τα παπαδάκια ακολουθούν πιστά τις υποδείξεις του. Όπως καταλαβαίνεται για τους ψάλτες μας, δεν ισχύει το "απορία ψάλτου βιξ" γιατί οι ψάλτες δεν προφτάνουν να έχουν απορίες. Στο Θεοδόση όπως και σε όλα τα παιδιά αρέσουν τα γλυκά. Κάθε φορά που περνά έξω από το σπίτι μου ,με φωνάζει για να με χαιρετίσει και να τον αντιχαιρετίσω με ότι γλυκό βρίσκεται. Και αυτό όχι χωρίς υστεροβουλία από πλευράς μου. Φοβάμαι μην πάθει κάτι ο Θεοδώσης, Τον φροντίζω γιατί τρέμω τη στιγμή που δεν θα είναι πιά ανάμεσά μας.. Η απόλεια του Θεοδώση θα είναι για μένα μιά ακόμα απόλεια του στοιχείου της αγαπητικής κοινωνίας που βιώνετα αιώνες τώρα στον τόπο μου.
Χθες άκουσα πάλι την τραγουδιστή φωνή του να με φωνάζει. Τον κέρασα βερύκοκα και κουλουράκια και καθώς με ευχαριστούσε τον παρακάλεσα να προσέχει τον εαυτό του για να μην πάθει τίποτα. -Ε κιαν πάθω.. ήντα ..απέ τους μετρημένους (τους ξεχωριστούς, τους λίγους) ..είμαι. .. Έν θα χάει (χάσει) δα, η Βενετιά βελόνι...
-Και βέβαια είσαι από τους μετρημένους Θεοδόση. Βοηθάς στην εκκλησία, μας λές τον καιρό, μας συμβουλέυεις που να κολυμπήσουμε, ντελαλίζεις ότι πρέπει να μάθουμε.
-Ε..αυτά τα κάνει το μεγάφωνο (του γραφείου της κοινότητας) και οι τηλεοράσεις πιό καλά από μένα. -Όχι το μεγάφωνο και οι τηλεοράσεις δεν γυρνούν μέσα στο χωριό σε κάθε γειτονιά. Έπειτα η δική σου φωνήη είναι όμορφη. Εμείς εσένα θέλουμε να ακούμε..
Μου απάντησε με μιά φωνή γεμάτη αγωνία, για την απάντησή μου: -Δηλαδή μου λές πως είμαι και εγώ χρειαζούμενος στο χωριό; Του έγνεψα με νόημα , πως ναι ήταν , γιατί φοβήθηκα πως η φωνή μου θα πρόδιδε την συγκίνησή μου. Όμως τώρα μπορώ να του απαντήσω: Ναι Θεοδόση είσαι πολύ χρειαζούμενος στο χωριό, και όχι μόνο για τις υπηρεσίες που προσφέρεις. Είσαι πιό χρειαζούμενους από αυτούς που εσύ θεωρείς "μετρημένους".
Πιό χρήσιμους από όλους μαζί τους μορφωμένους, τους έξυπνους και τους πλούσιους που έχουν την αγωνία να είναι χρήσιμοι μόνο για τον ευατό τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
80 σχόλια:
Αν κατάλαβα καλά ο Θεοδόσης μπορεί να έχει αγωνία αν είναι χρειαζούμενος, αλλά δεν έχει την αγωνία του θανάτου.
Κάτι που δύσκολα καταφέρνουν οι μορφωμένοι, έξυπνοι και πλούσιοι.
Χρειαζούμενος και άξιος ο Θεοδόσης.
Κωσταντινιά. Πάντα έχεις δίκιο. Μόλις γύρισα από ένα πολύωρο ΄και άγριο κολύμπι. Σχεδόν προκαλεσα τη θάλασσα. Ή εκείνη ή εγώ. περισσότερη ώρα είμουν κάτω παρά επάνω από την επιφάνεια. Αν έχεις κέφι , πάρε την ΑΥΛΑΙΑ (περιοδικό της Θεσσαλονίκης) θα βρεις μέσα κάτι δικό μου και πάλι και πάλι.. Φιλιά πολά..
Fractal,
εκπληκτικός ο Θεοδόσης. Βαριέμαι την εσωτερική ηδονικότητα του καθενός μας. Τη βαρέθηκα.
Σε έχω αντιληφθεί...
Δεν μπορούσε αλλιώς... είμαι ένας Μύστης...
ΜΥΣΤΗ με τον ΜΥΣΤΗριο ποιητικό ρεαλισμό στη σκέψη και το λόγο.
Ένα ενοχλητικό fractal με μυστήριο εσωστρεφή πανηδονισμό σου λέει καλημέρα και σε στέλνει στο σπίτι σου για τα περεταίρω.
πανέμορφο ..έτσι απλά..
Δε βλέπω...
Δε βλέπεις αφού δεν έχεις απαντήσει. Φροντησε και να δεις και να απαντήσεις. Παρακαλώ..
Ευχαριστω...Ντελάλης είναι..ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...
Καλό μου fractal, μήπως περιγράφεις εμένα, αλλά σε άλλo τόπο; Με συγκίνησαν αυτά που γράφεις γιατί κάπου εκεί βρίσκομαι ψυχολογικά. Τελικά οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την επιβεβαίωση, και δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να αισθάνεσαι ότι δεν προσφέρεις τίποτα, ότι είσαι σαν τη σαβούρα του πλοίου.
Χρήσιμη για να μη αναποδογυρίζει το πλοίο αλλά σαβούρα ξεχασμένη στα διπύθμενα.
Ναι καλό μου fractal να τον κανακεύεις τον Θεοδόση, το έχει ανάγκη, ίσως όμως το έχετε εσείς περισσότερο ανάγκη.
Μα και εγώ δανικό το έχω το transient για όσο καιρό θα είμαι εδώ. Καλή σου Κυριακή και από ότι είδα το ξενύχτησες, τι θα γίνει με εσένα! Ο πιστός σου φίλος gskastro
Ντελάλη. Αυτή τη στιγμή το μόνο που θέλω να περάσει είναι ένας τρομερός πονοκέφαλος που έχω από χθές, Είδες και τα fractal παθαίνουν πονοκέφαλο.
Όσο για τα άλλα περιμένω να φθάσουν. Ίσως μπορούν κάτι να κάνουν για τον πονοκέφαλο.
Κάστρο μου...Τι θα γινόμουν χωρίς εσένα, και πως νάχω ΣΟΒΑΡΑ παράπονο. Για μένα είσαι αμετακίνητο σημείο αναφοράς. Ξέρεις, μάλλον δεν έχεις τοποθετήσει σωστά τη φωτογραφία σου. Πλάϊ στη θάλασσα είναι. Γιατί ξεσπούν απάνω της τα κύμματα. τώρα είδα πως σου απαντώ σε λάθος τόπο. Δεν πειράζει. Το στέλνω με τα φιλιά καιτις ανορθογραφίες μου. Έχω τρομερό πονοκέφαλο από χθες.
...to asximo einai otan antilifthoume ek twn ysterwn tin aksia kapoiou anthrwpou. Afou exei fygei..
Erixna mia matia stis anartiseis sou. Se kanw link.
Kalws se vriskw..
Ο Θεοδόσης για μένα αντιπροσωπεύει το έλλειμα συναισθήματος που χαρακτηρίζει κάθετι διαμορφωμένο και καθοδηγημένο από την οικονομία του κέρδους.
Σημερινό φαινόμενο αλλά πιστεύω πως ο Θεοδόσης θα πάρει κάποια στιγμή την εκδίκηση του.
Καλώς σε βρίσκω άνθρωπε(έρασητέχνη). Μαζί με το φεγγάρι, μου επιφυλάξατε ένα υπέροχο ξύπνημα. Δεν μου έχει τύχει στη ζωή αυτό που αναφέρεις. Όσους έχω χάσει στη ζωή τους έχω χάσει από αλλους λόγους, όχι από φταίξιμο δικό μου. Και το συμπέρασμα αυτό μετά από εξαντλητική αυτοκριτική. Ελπίζω να μην μου συμβεί. Θα είναι επόδυνο. Έχω μιά αρωστεια που της οποίας τη διάγνωση έχω κάνει μόν- μου και την έχω ονομάσει "ανθρωπολαγνεία" Με γοητεύουν οι άνθρωποι Με απασχολούν. Θέλω να γνωρίσω τον μέσα τους κόσμο. Αυτό έχει ταλαιπωρήσει αρκετά τη ζωή μου. Μα δεν μπορώ να βρω φάρμακο. Φυσικά αυτό που λέω δεν σημαίνει καθόλου πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που με έχουν γοητεύσει διαφορετικά. Ναι μόνο που αυτό έχει συμβεί μόνο δύο φορές και μάλοστα με παταγώδη αποτυχία. Την αιτία την έχω καταλάβει, μόνο που είναι επικύνδηνο να την ανακοινώσω δημόσια. Καλή σου ημέρα. Θα τα λέμε συχνά.
Φεγγάρι καλήμέρα. Αυτές τις μέρες βρίσκεσε στη διαδικασία του "γέμους " οπως λένε στο χωριό μου το γέμισμα, το φούσκωμα του φεγγαριού.. Ο Θεοδόσης μας προειδοποιεί: Μέχρι να έχουμε πανσέληνο να μην κόψετε ξύλα ούτε να μαδήσετε αμύγδαλα. Αυτές είναι δουλειέ του λήγους. Ναι ο Θεοδόσης δίνει τις πληροφορίες του (για κείνον σπουδαίες και για εμάς σπουδαίες αλλά για άλλο λόγο) εντελώς δωρεάν. Και μάλιστα κάνει τον κόπο να γυρίζει μέσα στο χωριό, να στέκεται σε κάθε γειτονιά και να τις ντελαλίζει. Σπουδαία ανθρώπινη υπηρεσία. Το σύστημα εξαργύρωσης των ΠΑΝΤΩΝ δεν το υποψιάζεται καν ο Θεοδόσης.
Κάθε μέρα καταθέτει στην τράπεζα της κοινότητάς μας ότι πολύτιμο έχει. Το κεφάλαιο που συσωρεύται οφείλουμε να το δώσουμε στην κοινωνία υπό μορφή εράνου προς τους ανθρώπους. Τουλάχιστον όσοι καταλαβαίνουν την αξία του.
Γειά σου πουλί του Αγαίου
Είμαι απ τους τυχερούς που έτυχε να
ακούω για χρόνια πολλά την φωνή του
Ντελάλη !Ηταν θείος μου ο μπαρμπα
Σωτήρης ο "λοχίας".
Η πληρωμή του για κάθε ανακοίνωση
ήταν ένα μισόκιλο κρασί.
Μου είχε ζητήσει να του φέρω ένα ζευγάρι
μπότες στρατιωτικές(όταν υπηρετούσα τη
θητεία μου)και του τις πήγα μόλις απολύθηκα.Δέν ξεχνάω τη χαρά στα μάτια του !
ΤΙς φορούσε μέχρι που πέθανε,και
κάθε που μ΄εβλεπε από μακριά
γελούσαν και τα αυτιά του:
Νάτος ο ανηψιός μου απ τη Θεσσαλονίκη που μου φερε αυτές τις
μπότες τ αγόρι μου!
Γύριζα απ την άλλη να μη βλέπει το
δάκρυ μου..
πώς να αντέξεις να δείς μιά τέτοια ψυχή
αθώα και γυμνή να σπαρταράει μπροστά σου!
Δεν περιγράφεται εύκολα η μαγεία
κάποιων πραγμάτων....
καλή εβδομάδα να έχεις
Κωστή αν μπορούσα να γράψω ιστορίες του Θεοδόση θα χρειαζόμουν "χιλιάδες τόνους γλωσσικό μετάλλευμα για να φιάξω μιά και μόνο λέξη...Κανείς δεν μπορεί να νιώσει την ψυχή αυτών των ανθρώπων αν δεν τους κοιτάξει κατευθέιαν στα μάτια. Ο δικός σου Ντελάλης ..ήταν. Ο δικός μου είναι ακόμα και΄είμαι τυχερή που μπορώ και τον κοιτάζω ακόμα στα μάτια. ¨οπως πολύ όμορφο αυτό που έκανες να μας κοιτάζεις στα μάτια. Υπέροχο να μπορείς να κοιτάζεις τον κόσμο στα μάτια. Πραγματικά υπέροχο..
Με συγκίνησε πολύ ο διάλογος που είχες fractal με τον Θεοδόση. Ποιο πολύ καταλαβαίνω εσένα που απλά έγνεψες γιατί θα πρόδιδες τη συγκίνησή σου διαφορετικά. Είναι όταν θέλουμε να πούμε τόσα πολλά για τους ανθρώπους που είναι πραγματικά πολύτιμοι κι οι ίδιοι δεν το γνωρίζουν, αλλά μας βγαίνει μια κίνηση τόσο απλή και μικρή. Τα λόγια τα ξεχνάμε και μένει η ουσία. Είναι πολύτιμοι.
Καλή σου μέρα Έλενα.Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Τη δέχθηκα σαν δροσερή λεμονάδα. Επισκεύθηκα το blogg σου για να σου αφήσω δυό λόγια αλλά έφτασα μέχρι το προφίλ. Δεν κατάφερα να μπω στο ιστολόγιο. Δεν ξέρω αν ήταν πρόβλημα του υπολογιστή μου η του ιστολογίου σου. Στο προφίλ σου διάβασα εκείνο που αναφέρεις για σένα. Με συγκίνησες. Ρίξε μιά ματιά στο blogg μου και σε μιά παλιά ανάρτηση "Η αποκάλυψη της ξεχασμένης θεότητας του βασιλειά ήλιου" Εκεί μερικά πολύ νέα παιδιά αποτυπώνουν τις απόψεις τους στο θέμα αυτό. Θα δόσω τα χαιρετίσματά σου στον Θεοδόση. Είμαι σίγουρη πως το θέλεις. Και εκείνος θα χαρεί πολύ.
Αγπητό φράκταλ τι έγινε; Θα χάσει τη γοητεία του το εγχείρημα; Έγραψες: "Είμαι σίγουρη πως το θέλεις." ή κάνω λάθος;
Όπως και να ΄χει σε παρακολουθώ καιρό λόγω του ονόματός σου, αφενός επειδή λατρεύω τα μαθηματικά και τη φυσική (ακόμη) και αφετέρου επειδή μέχρι πέρσι απολάμβάνα τις φωτογραφίες κάποιου φωτογράφου με το ίδιο ψευδώνυμο με σένα.
Δεν με νοιάζει τι είσαι, αρκεί που είσαι. Μου πρόσφερες και ώρες ξεκούρασης με το περιοδικό που πρότεινες. Σεργιάνιζα βλέπεις κάποιες μέρες στα Κάστρα -έτσι μπας και κάνω κάτι με μένα- και μπόρεσα να το έχω. Έχει πολύ ωραία αφιερώματα πράγματι (όνομα και πράγμα)
Σε χαιρετώ από την Αθήνα πια...
ΑγΑπητό εννοώ (το πληκτρολόγιο... το πληκτρολόγιο!!) με συγχωρείς
Το ίδιο ανώνυμο πλάσμα
Ανώνυμε , με χαρά και μεγάλη μάλιστα, σε καλωσορίζω. Ήρθες σε στιγμές δίσκολες για μένα και μου έκανε καλό η δροσιά σου. Διαπίστωσα ότι παρακολουθείς τα γραφόμενά μου. Ναι κάποιες Φορές μου έφυγε ο έλεγχος της κατάληξης. Θα εντόπισες κάποια από αυτές. Όσοι το πήραν χαμπάρι το πήραν. Οι υπόλοιποι συννεχίζουν με την όποια γοητεία..Δεν ήξερα πως υπάρχει και άλλος με το ίδιο ψευδώνυμο. Μακάρι να τον γνώριζα. Πάντως εγώ δεν έχω σχέση επαγγελματική με τη φωτογραφία. Δεν μου γράφεις αν εντόπισες το κείμενό μου στο περιοδικό. Αλλά αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Απλή περιέργεια. Τώρα για τα μαθηματικά και τη φυσική, μπορώ να καταλάβω την αγάπη σου. Μακάρι να τα λέγαμε από κοντά. Ή μήπως τα έχουμε πει? Βρε.. βρε μούρθε μιά ιδέα. Μήπως είσαι η κοπελλιά που γνώριζα μόνο όταν φορούσε μαγιώ και σε μπέρδευα με κανονική περιβολή...Μάλλον. Αν και χιώτ--- και μόν-, μάλλον το πέτυχα..
με μπερδεύει λίγο το πληκτρολόγιο ...το πληκτρολόγιο. Θύμισέ μου που το έχω αναφέρει γιατί κάτι μου θυμίζει. Όπως και νάχει θα περιμένω να με ξαναεπισκεφθείς. Φιλιά
Σε ευχαριστώ καλό μου fractal θα έρχομαι... θα έρχομαι. Κι όταν ξανάρθω στη Χίο θα έρθω και από κοντά. Έχω υποσχεθεί να μην ξανάρθω εκεί γιατί μου το νησί μου έχει κλέψει κάποτε κάτι πολύτιμο. Αλλά περνάνε αυτά...
Δυστυχώς δεν είμαι πια κοπελιά (ή ευτυχώς δεν λεω!). Το περιοδικό είναι "απείρως ελαστικό" και εγώ έχω το τελευταίο διάστημα ένα μόνιμο εκενυρισμό και δεν μπορώ να "οριζοντιωθώ" ώστε να παραλληλιστώ με το άξονα των Χ και με το ίδιο βέβαια.*
Έτσι διαβάζω αργά. Με έχει απορροφήσει και κάτι άλλο.
Αλλά θα το βρω!! Στο υπόσχομαι γιατι είμαι πολύ καιρό αναγνώστης σου. Ωστόσο είναι η πρώτη φορά που σου γράφω σήμερα. Γενικά αποφεύγω να ταράσσω τα νερά στις παρέες των blogs με τα σχόλιά μου (εκ φύσεως ψιλομαλακισμένο και μοναχικό άτομο). Αλλά σήμερα το τόλμησα.. έτσι για να σου μεταφέρω τη χαρά μου για την "αυλαία" που μου άνοιξες.
Θα ξαναγυρίσω δριμύτερα
Το ανώνυμο πλάσμα της αυλαίας
*Γουστάρεις άλγεβρα έτσι;
Συγγνώμη fractal μου ξέχασα να σου γράψ το πιο σημαντικό: ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ. Δύσκολο ξε-δύσκολο τώρα που είμαστε "χώμα" πρέπει να περιφρουρήσουμε τουλάχιστον τους εαυτούς μας από όλους κι από όλα.
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ
(ξέρεις.. το αλγεβροχτυπημένο είμαι)
http://uk.youtube.com/watch?v=AZ6isB1iEyU&feature=related
http://uk.youtube.com/watch?v=B2uwrkcyXnw
Αλγεβροχτυπημένο,άγνωστο και μυστήριο. Ευχαριστώ που ξανάρθες. Είμαι χώμα .Ναι.. Πως το ξέρεις? Τόσο που πιό χώμα δεν γίνεται.Και πως να με προσέχω? Δεν έχω πιά όπλα. Τα έχω καταθέσει. Δεν μπορώ να αμυνθώ. Από όλους και από όλα..Ναι αλλά πως?
Ναι μωρό μου αλγεβροχτυπημένο, Γουστάρω άλγεβρα και την γουστάρω πάρα πολύ. Μα πάρα πολύ.
Και όχι μόνο. Γουστάρω το σημείον κατά τον Ευκλείδη, τη γραμμή την επιφάνεια και τον όγκο. και ας είμαι χώμα. Ελπίζω πως κάποτε θα αποχτήσω πάλι όγκο και εκτόπισμα...
Mυστήριε Μύστη. Γιάννης πήγα ..Γιάννης γύρισα...Ξέχασες πως είμαι από τη Χιό και ΄δεν είμαστε δύο είμαι μον-
Βοήθεια παρακαλώ.
fractal,
είσαι τυχερό...
ο Μύστης είναι εδώ και η βοήθειά του είναι ανιδιοτελής και άπλετη...
fractal μου, το χώμα στο χώμα πάει.. Μην σε ξεγελά το γραπτό. Μια από τα ίδια: "Δεν έχω πιά όπλα. Τα έχω καταθέσει. Δεν μπορώ να αμυνθώ. Από όλους και από όλα.."
Που να τα βρούμε τα όπλα; Και το διαβήτη να κοιτάξουμε θα χάσουμε.. την άκρη, πια, που εν πάση περιπτώσει μπορεί να χρησιμεύσει και ως όπλο. Γ....σέ τα.
Όγκο θα αποκτήσουμε πάλι. Σχήμα θα έχουμε; ή θα μείνουμε fractal στο έλεος του κάθε γλύπτη;
Έγραψες και "Ναι αλλά πως?". Για κοίταξε τα σχόλιά σου. Όσο μυστήριος και αν είναι κανείς κάτι μπορεί να σου προσφέρει. Εκτός κι αν αυτό είναι μια φτυαριά χώμα ακόμη.
Εδώ όμως έχεις τραγούδια, έχεις χείρα βοηθείας και μάλιστα χωρίς υστεροβουλία. Πρόσεξέ τα που ξέρεις καμιά φορά...
Πάει λάλησα. Τώρα θα διαβάσω "Columbia" (κατάλαβες φαντάζομαι) μου προκύπτει καλό και θα φύγει το μυαλό για λίγο..
Νάξερες τι σκέφτηκα τότε στην πρώτη ανάρτηση θα γέλαγες.. Άστο άλλη φορά...
Τώρα Ζαμπέτα, Μπιθικώτση, Σαρμάκο κλπ. γιατί σε λίγες ώρες αναμένονται εργασιακές ανατροπές μετά οργάνων!
Θα στα γράψω..
Υπομονή
Πάντα κοντά σου
Αλγεβροχτυπημένο
A! ξέχασα να σου γράψω κάτι πολύ σημαντικό. Διότι εκτός από αλγεβροχτυπημένο είμαι και ερωτοχτυπημένο και ως εκ τούτου έξω καρδιά (ξεχείλωσε και βγήκε βόλτα και χαρίζει κατάλαβες;).
Διάβασε κι άκουσε όλα τα σχόλια πολύ καλά.. Και μετά πήγαινε στη σελίδα 94. Τυχαίο είναι λες; Χμ! Για ξανασκέψου το!
Μύστη δε βλέπω φως. Ψαχουλεύω αλλά δε σε βρίσκω..Περισσότερο φως.Παρακαλώ.
Αλγεβροχτυπημένο μου. Ας μπορούσα να σε έσφιγγα στην αγγαλιά μου. Σε ερωτευτικα κεραυνοβόλα. Είσαι το κορίτσι με το πράσινο μαγιώ ή το αγόρι με το μηχανάκι ή ο παππούς με τα ροζιασμένα χέρια ή γυναίκα με το βιαστικό βήμα.Οπωσδήποτε μιά μικροκλασματική απεικόνηση της ζωής. Και πάντως έχεις μαθητεύσει στο σχολείο των κυμμάτων.Αυτά σε έχουν διδάξει την γεωμετρία των fractalς. Ξέρεις πως να πολλαπλασιάζεσαι με τον εαυτό σου μέχρι να φτάσεις στο μεγάλο άπειρο(όταν είσαι χαρούμενο) και πως να διαιρείσαι με τον εαυτό σου μέχρι να φτάσεις στο μικρό άπειρο (όταν είσαι πικραμμένο τόσο ) Μέχρι που να γίνει χώμα και σημείο , Ξέρεις κατά τον Ευκλείδι "σημείον εστί" κλπ κλπ. Και με το διαβήτη καρφωμένο στα σπλάχνα μου μπορώ να φιάξω τον κύκλο που την αχτίνα του όρισε η σελίδα 94 που περνάει και στην 95. Αλλά με το "colubia" αν δεν είναι μέσα σε αυτόν τον κύκλο δεν μπορώ να το εντοπίσω. (η το πολύ-πολύ στις στοές). Βλέπεις παιδί της Χίου γέννημα-θρέμμα. Ναι αγαπημένο μου. Υπάρχουν τα τραγούδια αλλά αφού ξέρεις τόσα για μένα , ξέρεις πόσο πονάνε. Ξέχασες και μερικά. Ας πουμε "το τρεχαντηράκι" η τον ύμνο των υμνων "μάτια μου μάτια μάτια μου, των εμματιών μου μάτια" Άραγε θα μπορέσει κανείς να το πεί άν δεν έχει διδαχθεί από τα κύμματα τη μελωδία του και τον προορισμό του. Ύστερα είναι και ότι Σταυρώνει τον Νότο. Το μικρό μαχαίρι. Που μπορεί κανείς να το ντελαλήσει μόνο πάνω από τη μηχανή όταν΄... τρώει χώμα. Θεέ μου πάει τρελλάθηκα...Σύνελθε fractal..σύνελθε...
Καλημέρα fractal. Αχ αυτή η αγκαλιά! Μέγα λάθος! Γιατι όταν λείπει (πρόσεξε το χρόνο: λείπει όχι λείψει) ντρέπεσαι να το πεις και στον εαυτό ακόμη.
Κι όμως είμαι κάτι από τα τέσσερα που περιέγραψες ή τουλάχιστον κατά το ουσιαστικό ένα απομεινάρι.. αλλά υπήρξα. Κι έχω μαθητεύσει στα κύματα και τα αόρατα, τα σιγανά και τα ορατά, τα τρικυμιώδη.
Αλλά ποιος μας πιστεύει; Ούτε βάρκα δεν μπορεί να γίνει κανείς πια.. στη σύγκριση με τα ταχύπλοα χάνουμε βλέπεις.
Αλλά εξακολουθώ κάπου μέσα μου να πιστεύω πως με φοβούνται. Να λέω πως με θεωρούν εξαιρετικά δύσκολο "άθλημα" έστω και μη μηχανοκίνητο. Κι όσο προσπαθώ να εξηγήσω, τόσο πιο δύσκολο και τρομακτικό γίνομαι. Μάλλον τα κουπιά δίνουν αντίθετη ρότα.
Έτσι πολλαπλασιάζομαι γύρω από το ευκλείδειο σημείο. Ανάποδα πράγματα αγαπητό μου fractal. Ανάποδα.. και η εξίσωση έχει μια μόνο ρίζα: Μοναξιά.
Κανείς δεν θα μου τραδουδήσει πια είμαι σίγουρο. Κι αν θέλησε κάποιο να το κάνει στάθηκε αδύναμο στο φόβο του να πνιγεί η φωνή του στο κύμα. Ούτε κύκλο θα φτιάξω πια. Μονόδρομος, ημιευθεία, φυσικά χωρίς τέλος, είναι όλα.
Το υπομένω όμως... κι αυτό το υπομένω γιατί κάπου στα μισά του δρόμου δημιούργησα την υποχρέωση να το βαδίσω. Δεν χρειάζεται να συνέλθεις. Δεν θα αλλάξει τίποτα.
Μετά από τον καθιερωμένο τρίωρο ύπνο που μάλλον απώλεια αισθήσεων μπορώ να τον χαρακτηρίσω, είμαι σε πλήρη απόγνωση. Προϊούσης της μέρας συνέρχομαι και μετά έρχεται εκείνο το βράδυ και μου τα χαλάει όλα.
Σήμερα όμως, είναι μια μέρα εξαιρετική για μένα. Όχι μόνο επειδή χτες με άγγιξε μια απειροελάχιστου όγκου σταγόνα δροσιάς (μάλλον κατά λάθος πιστεύω) αλλά κι επειδή έκανα το πρώτο βήμα! Απλα είπα σε όλους "αντε ....". Η σιωπή που καταπλάκωσε το περιβάλλον μου είναι τέτοια που μπορεί να καταλάβει κανείς τον πανικό τους.
Καλύτερα στη σπηλιά και νηστικό παρά έξω.. τέρμα! Την 49η μέρα του πρώιμου θανάτου μου, σήμερα...
Ο κάπταιν Σταυρής από το Βροντάδο, μου το είχε πει: "στη φουρτούνα δεν φαίνεται μόνο ο καλός ο καπετάνιος, αλλά κυρίως το καλό πλήρωμα". Χτες έφυγε για τη Χίο, καταβεβλημένος πια και τον ξαναρώτησα αν ισχύει. Μου είπε: κανόνας είναι.
Τώρα ξέρεις τι πρέπει να πω έτσι; "αλγεβροχτυπημένο σύνελθε..." Αλλά δεν θα το πω.
Καλημέρα κι όταν συνέλθω θα στα γράψω πιο κατανοητά.
Υ.Γ. Το κλάμα των παιδιών;
Αγαπημένο μου , μιλώ μόνο για το Αλγεβροχτυπημένο. Σήμερα θα αλλάξω ρότα. Δεν πήγαινα πιά στη Μερικούντα για να κολυμπήσω, μόνο για να την δω να κουβεντιάσω μαζί της, (ξέρεις πάντα με ρωτάει) και να ονειρευτώ. Σήμερα θα πάω να κολυμπήσω. Δεν έχει σημασία που δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω... Σημασία έχει για μένα πως πήρα από τον εαυτό μου πίστωση χρόνου..."Δεν χρειάζεται να συνέλθεις" μέχρι εκεί. Όχι το παρακάτω. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου...Σου ανήκει το σύμπαν με όσες διαστάσεις προσδιορίζονται όχι μόνο από την Ευκλείδιο αλλά και από την γεωμετρία των fractals. H 49η μέρα... Μήπως πρόκειται για μερικά έτη φωτός...αγωνίας....Πως να εμπιστευθώ την τρέλα μου. Θεέ μου.. ...
Mύστη.. Μιά υπέροχη έκπληξη με παραμόνευε κρυμένη ΄πίσω από ένα οχυρομένο ποιητή. Ευχαριστώ. Θα προσπαθήσω πάλι το βράδυ. Τώρα ξέρω τι ψάχνω..
Κάστρο μου πολυαγαπημένο. Δεν έχω καιρό να σου απαντήσω τώρα. Θα το κάνω το βράδυ. Τώρα βιάζομαι πάρα πολύ. Με φωνάζουν τα κύμματα της Μερικούντας. Ένα χρόνο έχω να κολυμπήσω εκεί. Όμως απόψε το βράδυ άκουσα τις προσταγές των άστρων Έφυγα για την Μερικούντα πολυαγαπημένο μου Κάστρο. Θα θυσιάσω στον Ποσειδώνα την τρέλλα μου. Ξέρω μόνο εσύ ένα κάστρο λογικής μπορείς να με καταλάβεις.....
Αγαπημένο (επίσης) fractal, κολύμπα.. μια ζωή κολυμπάμε.. ας το κάνουμε και μια φορά reality. Δεν μου ανήκει κάτι δυστυχώς.. κάτι άλλο πέρα από μένα κι αυτό αμφισβητούμενο πλέον.
46 είναι οι μέρες αλλά το πληκτρολόγιο.. το πληκτρολόγιο που συχνά-πυκνά ψεύδεται. Και είναι έτη φωτός πανάθεμά τες... αγωνίας και απαρηγόρητης αναμονής.
Σήμερα όμως το ευχαριστήθηκα. Γέμισα ένα άσπρο-άσπρο χαρτί με ωραία δημοσιοϋπαλληλικά κείμενα και τους ανακοίνωσα ότι απλά δεν γουστάρω πια (χεχε) προτιμώ τις σπηλιές! Εμπιστεύθηκα την τρέλα μου!!!
Το βράδυ θα ξανάρθω κι αν έχω "πέσει" παρηγόρα με fractal μου...
Αγαπημένο μου , μιλώ μόνο για το Αλγεβροχτυπημένο. Σήμερα θα αλλάξω ρότα. Δεν πήγαινα πιά στη Μερικούντα για να κολυμπήσω, μόνο για να την δω να κουβεντιάσω μαζί της, (ξέρεις πάντα με ρωτάει) και να ονειρευτώ. Σήμερα θα πάω να κολυμπήσω. Δεν έχει σημασία που δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω... Σημασία έχει για μένα πως πήρα από τον εαυτό μου πίστωση χρόνου..."Δεν χρειάζεται να συνέλθεις" μέχρι εκεί. Όχι το παρακάτω. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου...Σου ανήκει το σύμπαν με όσες διαστάσεις προσδιορίζονται όχι μόνο από την Ευκλείδιο αλλά και από την γεωμετρία των fractals. H 49η μέρα... Μήπως πρόκειται για μερικά έτη φωτός...αγωνίας....Πως να εμπιστευθώ την τρέλα μου. Θεέ μου.. ...
Αλγεβροχτυπημένο μου. Σε έχασα καλό μου. Και είχα μιά τρέλλα ότι σε είχα βρεί. Θυσίασα πριν λίγο στον Ποσειδώνα με μιά μακρόσυρτη βουτια στο βυθό. Ξερίζωσα και μερικά φύκια στην ανάμνηση κάποιου που κάποτε είχα αγαπήσει πολύ. τα έβαλα σε ένα μικρό σκάκι. Oλη τη νύχτα θα παίζουν για να νικήσουν την λογική. Με έκανες και μελαγχόλησα. Πρέπει να ξαναβρώ το κέφι μου γιατί είπες πως το βράδυ θα με επισκεφθείς και θα χρειαστεί να σου κρατήσω το χέρι. Μη φοβάσε αγαπημένο συν-fractal Θα το κρατήσω όσο πιό δυνατά μπορώ. Αν μου επιτρέψεις θα το φιλήσω και άκρη - άκρη. Και δεν θα κλέω σου το ορκίζομαι. Το πληκτρολόγιο αξακολουθώ να μην το θυμάμαι. Τις 49 μέρες που τώρα έγιναν 46 νόμισα πως τις είχα ζείσει σαν αιώνες φωτός..Και τώρα τα λευκά δημοσιουπαλληλήστικα χαρτιά έρριξαν μαύρο μελάνι και χάθηκα. Αν θα χρειαστεί να μου πεις κάτι στην ΄γλώσσα των ανθρώπων και όχι των fractals θα πρέπει να σκεφτώ πως......Μη φοβάσε καλό μου Σου το λέει ένα fractal που τρέμει από φόβο για το καλοκαίρι που αλοίμονο έχει ήδη έρθει. μα εσύ μη φοβάσε..
θα τα καταφέρουμε και τα δυό.
Απίστευτο! Απίστευτο πραγματικά! Γύρισα πίσω το πληκτρολόγιο αντί να την πέσω λίγο να ισιώσουν τα κόκκαλα και βλέπω σχόλιο!
Το πιο απίστευτο όμως θα είναι να μιλάμε για αναδρομή στο Μεσαίωνα με ολάνθιστες βουκαμβίλιες;
Fractal μου, αγαπημένο, δεν με έχασες. Μ΄ έχεις ακόμη. Εφόσον "έχεις" τον Ποσειδώνα έχεις και μένα. "Κάθε ακρωτήρι και ναός κάθε βυθός και ο θεός". Κεντάω όπως βλέπεις!
Μη μελαγχολείς. "Κράτα το χέρι μου σφιχτά" κι όλα θα πάνε καλά. Εγώ αντέχω ακόμη. Μόνο μια μανία με έχει πιάσει να τα διαλύσω όλα και να αφήσω μόνο την ύστατη παράδοσή μου, για να με εκδικηθώ γι΄ αυτό.
46 μέρες έχουν περάσει γλυκό μου fractal από τότε. 46 αιώνες, έτη φωτός. 46 και ακολουθούν ποιός ξέρεις πόσες ακόμη.
Α! τα χαρτιά ε; Ο ρόλος του έμμεσου συνήγορου της εξουσίας είναι ο πρώτος που θα κονιορτοποιηθεί. Στο πλαίσιο της γενικότερης καταστροφής. Δεν τους θέλω πια. Σου έγραψα προτιμώ τη σπηλιά. Μετά θα ακολουθήσουν κι άλλα.. σπίτια.. υποχρεώσεις.. όλα.
Τέλος σε όλα. ΑΠΕΤΥΧΑ fractal. Κι αυτή τη φορά είναι ολέθριο. Γι΄ αυτό αποφάσισα να τα διαλύσω όλα. Να μείνει μόνο η αποτυχία.
Θα ξανάρθω γιατι είμαι πολύ εγωιστικό πλάσμα και μου αρέσει που μπορεί να με ακουν και να μη με ξέρουν. Κουράστηκα με την επωνυμία.
Είναι απίστευτο! Εξακολουθώ να το γράφω. Το γράφω όμως μεστά;
Σε ευχαριστώ πολύ, μα πάρα πολύ. Όταν στερεύουν τα δάκρυα δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από το να σε περιμένει κάτι. Ένα fractal.
Αγαπημένο μου ανώνυμο πλάσμα. Κοίτα η τρέλλα μου πέρασε και στον υπολογιστή. Ένα σχόλιο που απευθυνόταν σε σένα πέρασε δυό φορές με ενδιάμεσα άλλα σχόλια ακόμα και ένα δικό σου!!! Τι συμβαίνει επί τέλους θα καταλάβω?
Και ποιός θα μου απαντήσει στο γεγονός ότι άφησα ένα συμβούλιο που είχα και ήρθα τρέχοντας στο σπίτι γιατί καταλάβαινα πως με περιμένει κάτι? Και πα΄λι σε μισή ώρα έχω άλλη δουλειά και πρέπει να ξαναφύγω και πιθανόν αν νιώσω το κάλεσμα να την αφήσω και αυτή στη μέση.. Σώπα πρέπει να συγγεντρώσω το μυαλό μου . Θα μου φύγει. Φέρε μου τα μαθηματικά και ναι να ναι το πληκτρολόγιο...Μη φοβάσαι Θα σε περιμένω όσο χρειαστεί. Όμως μη μη ανατινάζεις έτσι τη ζωή. Αύριο είναι μιά άλλη μέρα. Σώπα και ηρέμισε. Θα σου χαϊδεύω τα μαλιά γλυκό μου ώσπου να σε δω να χαμογελάς. Γιατί εγώ ξέρω πως χαμογελούν τα fractal. Σε έχω ήδη στην αγγαλιά μου και σε χαϊδεύω. Σε χαϊδεύω.στα μαλάκια. όπως χάϊδευα τα παιδιά στη λίνη Τιβεριάδα. Αχ γιατί να μην τα φωτογραφίσω. Τώρα θα σε είχα μπροστά μου και θα σε έβλεπα. Μου χτύπησαν την πόρτα και συνήλθα λίγο. Μιά παρέα λεύτερα πέρασαν για να με καλέσουν στο γάμο του ενός από την παρέα..χαρούμενα παιδιά χτυπούσαν με δύναμη λες και ήθελαν να σπάσουν την πόρτα. Πρέπει να φύγω αγαπημένο. Έχω πρόβα χορού. Θα συμμετέχω με τη σειρά μου σε ένα φεστιβάλ. Απόψε θα σε χορέψω μπάλο όπως δεν έχω ξαναχορέψει στη ζωή μου . και θα σε κοιτά στα μάτια. Βαθειά μέσα στα μάτια. Θα δεις πόσο καλά θα τα καταφέρεις. Φεύγω Αν με καλέσεις θα το νιώσω και θα γυρίσω. κάνε λίγη υπομονή Ηπρόβα δεν θα κρατήσει πολύ...Σε αγαπουν όλα τα ραψταλς τοy kόσμου. Αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ..
Τι γίνεται βρε παιδιά; ε;
Χάθηκα μέσα στη δίνη και στο στροβιλισμό των fractal, αλγεβροχτυπημένων, θαλλασοπνιγμένων κ.ο.κ.
Χεχεχε πλάκα κάνω μη με παίρνετε στα σοβαρά...
http://uk.youtube.com/watch?v=uhxYkleSgYQ
Κορίτσια, μη μασάτε...
Για τίποτα και για Κανέναν...
http://uk.youtube.com/watch?v=LtHUZi6750w&feature=related
Εδώ είμαι και περιμένω πίσω από το παράθυρο με τη λίμνη (ναι την τιβεριάδα) μέσα κι έξω. Χόρεψε γαμώτο! Γιατι σήμερα, μπορεί κατά λάθος πάλι, δέχτηκα δροσιά. Δυστυχώς στο μούσκιο θα μείνω πάλι fractal μου.. εδώ είμαι και μασάω μασάω το μαλακισμένο. Θα κάνω παρέα με το φιλο σου μέχρι να γυρίσεις.
Και νάμαι που γύρισα. Εδώ είμαι, κοντά σου και δεν είναι κατά λάθος. Μου είπες όμως πως όταν συνέλθεις θα μου γράψεις πιό κατανοητά.Και εγώ όσο χόρευα σε κοίταζα στα μάτια για να αφουγκράζομαι καλά το κάλεσμά σου. Πρέπει να το ένιωσες. Ξέρεις τόσα πολλά για μένα που ασφαλώς ξέρεις και το e-mail μου Αν δεν θέλεις να μου τα πεις εδώ μπορείς να το χρησιμοποιήσεις. Απόψε δεν θα πάω για ύπνο εκτός αν μου πεις εσύ καλήνύχτα. Εγώ αν χρειαστεί θα σου την πω τραγουδηστά. Πάτησε το κλίπ του ήχου στο προφίλ μου. θα περιμένω όμως εδώ και θα σου κρατώ το χέρι όπως σου το υποσχέθηκα. Μη φοβηθείς καθόλου. Φαντάζομαι τα χέρια σου κιτρινισμένα από τον καπνό. Είναι? Για αυτό όμως θα μιλήσουμε άλλη φορά. Απόψε θα σου δείξω τα μελαψά παιδάκια με τα άσπρα βρακάκια που έπαιζαν στις όχθες της λίμνης ένα απόγευμα του Περασμένου Οκτώβρη. Στο ίδιο ταξείδι που είχα δει να φυτρώνει ένα ευαίσθητο λουλούδι με κάτασπρα ανθάκια πάνω στην γρανητένια πέτρα στα τείχη της Ιερουσαλήμ. Κοίταξε την ανάρτησή μου "πρέπει να ξέρεις για μένα το fractal πως.." και θα καταλάβεις.Τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στη δύναμη της ψυχής. Ούτε καν οι απαραβίαστη μαθηματική λογική. Το ξέρεις αυτό, δεν είναι έτσι. Και παρ όλα αυτά μιλάς για καταστροφή. Απόψε προβλέπεται μιά μακρυά Νύχτα, εκτός αν θέλεις να μου πεις εσύ καληνύχτα. Περιμένω εδώ κοντά σου. Ο Ουρανός είναι ξάστερος. Μπορώ να σου ονοματίσω μερικά αστέρια αν το θέλεις.
Τι καλά! Πέρασες φαντάζομαι ωραία. Εγώ κάθομαι και παριστώ τον καραγκιόζη ψύχραιμο! Όχι το μέιλ σου δεν το έχω δυστυχώς.
επιστρέφω σε 10΄ φράκταλ μου καλό μου
ΣΕ περιμένω. Όσο θέλεις. Θα είμαι εδώ.
Άργησα;
Λίγο. Διάβαζα όσο σε περίμενα. Έφαγα και το βραδυνό. Γιαούρτι με παξιμάδι. Εσύ πες μου όλα εν τάξει.? Πως ξέρεις το όνομά μου χωρίς να ξέρεις το e-mail. To όνομά μου δεν είναι γνωστο στο Blog Οι περισσότεροι φίλοι δεν ξέρουν ούτε το φύλο μου. Λοιπόν?
Fractal μου δεν ξέρω το όνομά σου! Εκτός κι αν το έχω περιλάβει σε κάποιο σχόλιο χωρίς να το αντιληφθώ. Χμ! μου έβαλες κι άλλον γρίφο.
Όχι είναι πολύ απλό. Σε διαβάζω εξ αρχής σχεδόν΄και σου είπα πώς σε βρήκα.
Είναι καταπληκτικό βρήκα και το όνομά σου. Αλλά δεν το ξέρω και δεν πειράζει. Ωστόσο έκανα παιχνίδι με το περιοδικό μια και το είχες αναφέρει. Τώρα τι βρήκα και τι όχι λίγη σημασία έχει.
Με συντροφεύεις αν και σου είμαι άγνωστο και μου κάνεις ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ. Όσο δεν φαντάζεσαι.
Ανέφερες την σελίδα 94 του περιοδικού. Έτσι πήγα και την κοίταξα και από εκεί κατάλαβα ότι ξέρεις το όνομά μου. (συγγραφέας του άρθρου) Ήταν σύμπτωση αυτό? Απίστευτο. Νομίζω πως εσύ κάνεις σε μένα περισσότερο καλό. Πήρα μιά τεράστια χαρά με τα γραφόμενά σου γιατί ήταν πολύ κοντά και στο ύφος και στο περιεχόμενο με αυτά που θα έλεγε ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο που βρίσκεται στη θέση που περιγράφεις. Έκανα λάθος. Δεν έχει όμως καμιά σημασιά μιά και αυτό έγινε αιτία να έρθουμε κοντά. Σε ένιωσα τόσο δικό μου όσο και το αγαπημένο πρόσωπο που δεν μιλάμε πιά. Θα συνεχίσω να σε αισθάνομαι στη θέση του χαμένου φίλου. Εσένα. Με τη δική σου ταυτότητα και το δικό σου πρόσωπο.
Όχι fractal Μου δεν ήταν σύμπτωση. Σου είπα όλες τις πιθανότητες και τις 3 που είχα. Απλά στην πρώτη ήμουν και πιο κοντά. Και είμαι πολύ χαρούμενο γι΄ αυτό! Πίστεψέ με και θεωρώ τιμή μου για το ρόλο του συνομιλητή που μου δίνεις. Υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείς να τα κάνεις καλύτερα από μακριά και με αγνώστους. Γι΄αυτό να θεωρείς ότι δεν έκανες λάθος. Απλά βρέθηκαν 2 πρόσωπα.
Εγώ αυτή τη στιγμή κάνω τον καραγκιόζη όπως σου είπα. Σε κανέναν άλλο δεν μπορώ να πω πώς αισθάνομαι. Χυλός, χώμα ... πώς να το πω. Ίλιγγος με πιάνει από τώρα όσο σκέφτομαι τις ωρες του απολογισμού.
Κοίτα. Τώρα εσύ όπως και αν έγινε ξέρεις το όνομά μου. Ξέρεις και τον τόπο μου. Ξέρεις αν θέλεις τα πάντα. Εγώ δεν ξέρω τίποτα από σένα. εκτός του ότι είσαι ένας δικός μου άνθρωπος. Κατά ένα περίεργο τρόπο, ίσως θα έπρεπε να νιώθω και εγώ την ανάγκη ενός απολογισμού. Της αιτίας που με έκανε λιώμα. Μα δεν την νιώθω. (την ανάγκη) Και μάλιστα αν απολογιόμουν θα είμουν σε απείρως ισχυρότερη θέση. Δεν θα το κάνω όμως. Γιατί? Γιατί υπερασπίζομαι την αιτία που με έκανε λιώμα. Έτσι επειδή νιώθω πως δεν έκανα κακό που δραπέτευσα από τη σιωπή της πέτρας. Επειδή πέρασα μέσα από τις συμπληγάδες έστω και με τσακισμένα φτερά.
εχεις δικιο και εγω προβλημα με τη συνδεση. Αυριο θα φτιαξω μειλ να στο δωσω κι απο κει πια στα δικα μας! Δεν κανω απολογισμο του λογου που με εκανε χωμα φρακταλ μου. Ο λογος ειναι υπεροχος! Απολογισμο οτι κανω τον καραγκιοζη εννοω! Σορρυ για τους τονους απο κινητο γαρ!
Περιμένω λοιπόν. Ίσως δεν πρέπει να πούμε περισσότερα απόψε. Εν τω μεταξύ καθώς κουβεντιάζω μαζί σου μιλά από το ε-μαιλ και με τον μύστη, τον τρογλοδύτη, τον ρακένδυτο τον τροφοσυλέκτη με τον υπέροχο ποιητικό ρεαλισμό του που σφραγίστηκε εφτά φορές...Τι υπέροχο θεέ μου...
Καλή σου νύχτα αγάπη μου. Αύριο είναι μιά καινούρια μέρα για όλους μας.
Καλημέρα fractal μου! Συνήλθα κι εγώ, συνήλθε και η σύνδεση. Κλωτσιά είχε φάει το σύστημα... Χαίρομαι που είχες μια τόσο ενδιαφέρουσα συντροφιά. Αύριο θα φτιάξω το e-mail αφού κάνω και το επόμενο βήμα... μεσίτης (χε!χε!). Έτσι θα μπορούμε να τα λέμε και εμείς με τον τρόπο αυτό.
Με την αγάπη μου
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
algebra_island@yahoo.gr
αχτύπητο καλό μου fractal έτσι;
Ευχαριστώ.. Για το islant:
Το ώριο Νησί μου "ξέχωρο στάνάβλεμμα του Ήλιου...
Πέτρες γεμάτο, να καλό λεβέντες για να βγάζει
Άλλο απ΄τη Γης μου πιό γλυκό δεν ξέρω εγώ στον κόσμο" Ραψωδία Ι στ 26-29
Fractal: αντικείμενα με κύριο χαρακτηριστικό την αυτο-ομοιότητα, δηλαδή ότι το καθένα από τα μέρη του, σε διαφορετικές κλίμακες μεγέθους, είναι όμοιο με το όλο. Έννοια που αναπτύχθηκε από τον Αμερικανό μαθηματικό Benoit Mandelbrot.
Ακριβώς αυτό. Και πολλά άλλα.
Ευχαριστώ. Μύστη....
Σα να λέμε η ακτογραμμή αλλά και... το κουνουπίδι. Έτσι μου ακούγεται αλλά κι έτσι προσομοιάζεται. Το fractal. Καλό μου fractal!
Καλημέρα
Σε ακούω καλά και χαίρομαι. Ναι έτσι είναι. Αλλά είναι παι άλλα πολλά αλλα, απροσμέτρητα πολλά. Είμαι όμως εκτός βάσης, και χρησιμοποιώ τον υπολογιστή του τυπογραφείου με το οποίο συνεργάζομαι. Απλά δεν ίχα υπομονή να γυρίσω σπίτι. Εσύ όμως γιατί χάνεσαι.?
Fractal μου για τον ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ λόγο. Μα τι συμπτώσεις είναι αυτές! Από το τυπογραφείο κι εγώ όπου βαράμε όρθρους κυριολεκτικά. Γιατί μπορεί η πολλή δουλειά να τρώει τον αφέντη αλλά και οι λογαριασμοί παραμονεύουν. Και χωρίς συμπλήρωμα δεν τραβάει τίποτε. Άσε που πλησιάζουν και οι μέρες παύσης του σταθερού εισοδήματος:(
Χμ! καλύτερα λες; Όχι δυστυχώς. Είμαι απαρηγόρητο πια... Μόνο αυτή η λέξη μπορεί να με χαρακτηρίσει αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει αυτό έτσι; Θέατρο σκιών: Ο Καραγκιόζης άνθρωπος.. Ευτυχώς που τα παιδιά γύρω-γύρω δείχνουν κατανόηση..και τα χρώματα με απορροφούν.
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Γύρισα σπίτι. Δεν καταλαβαίνω. Με έχεις μπερδέψει αλύπητα. Εσύ πρέπει να καταλαβαίνεις τη σχέση μου με τα τυπογραφεία. Βοήθησέμε να καταλάβω και εγώ τη δική σου. Είπες πως όταν συνέλθεις θα τα γράψεις πιό κατανοητά. Αλλά όσο πας και τα κάνεις πιό πολύπλοκα. Μετρώ και ξαναμετρώ τις 46 ημέρες. Κάτι μου λένε αλλά μετά χάνω το λογαριασμό. Μπερδεύομαι στα έτη φωτός εκείνου του κάτι, που λείπει. Γιατί έφιαξες το e-mail ? Ας σου πώ ένα νέο. Προετοιμάζεται μιά πανελλήνια συνάντηση μαθηματικών. Προτεινα σαν θέμα την εντροπία... ή τα fractals. Θα ήθλες να μελετήσεις την περίμετρο του Νησιού.? Κοίτα τα λόγια του Όμηρου.
Τυχερό μου fractal. Εγώ ακόμη στη σκαπάνη! Επεξεργασίες εικόνων κάνα part-time και free. Τίποτε σπουδαίο. Μην σε μπερδεύω. Όσο για τη δουλειά σταθερού εισοδήματος σε ένα $#%%$υπουργείο είναι. Αλλά δεν αξίζει γιατι περνούν τα χρόνια και μαραζώνω στο 2Χ2 γραφείο (μέτρα μας παίρνουν εκεί μου φαίνεται).
Καλά είμαι. Όταν κάποιος είναι απαρηγόρητος το έχει πάρει πια απόφαση και τρώγεται μονάχος του. Οι μέρες σήμερα είναι 48! Όταν γίνουν 100 θα μετρήσουμε και την απόδοσή μου, κατά τα μέτρα της διοικητικής επιστήμης (αστείο).
Αποτελεί προσωπική μέρα, μην σκοτίζεσαι. Μια μαλακία έκανα και θα την πληρώνω μου φαίνεται δια παντός. Ωραία μαλακία όμως fractal μου!! Στείλε στο e-mail αυτό ό,τι θες. Από αύριο θα λείψω για λίγο (ελπίζω δηλαδή να εισακουστώ!) αλλά θα μπορώ να το βλέπω (ελπίζω).
Εξαιρετικό το νέο σου, αλλά βαριέμαι τις συνάξεις τις επιστημονικές πια. Χασμουριέμαι. Τους λείπει η φαντασία! Πάντως η δική σου πρόταση μου αρέσει, όπως και το νησί σου. Τα κοίταξα τα λόγια και θα πάω πάνω και κάτω από αυτά στον Όμηρο για να έχω πιο ολοκληρωμένη άποψη.
Εξακολουθώντας να είμαι απαρηγόρητο σε διαβάζω πιο χαρούμενο καλό μου fractal και μου το μεταδίδεις. Σε ευχαριστώ.
Άκουσέ με. Η δική σου παρουσία με έκανε πιό χαρούμενο. Νόμισα πως είσουν ένας χαμένος φίλος. Δεν έχει όμως σημασία . Συνήλθες από ότι καταλαβαίνω και αυτό είναι σπουδαίο.
Η συνάντηση των μαθηματικών δεν θα είναι επιστημονική. Σαν κεντρικό άξονα θα έχει τη μη επιστημονική λμελέτη των μαθηματικών. Και αυτό θα είναι το υπέροχο. Πως εφανίζονται τα μαθηματικά στη ζωή μας και πως την ορίζουν η την προσδιορίζουν. Η εντροπία στη ζωγραφική ας πούμε.. Εκπληκτικό.
Έχω ήδη στείλει μέιλς. Δεν ανταποκρίθηκες. Δεν έχω κάτι άλλο..
Πολύ ενδιαφέρον!! Όσο για το "καλά" είπαμε:ρετάλι τέρμα οι αντοχές κι ό,τι γίνει
Δεν πήρα e-mail! algebra_island@yahoo.gr
Δες εδώ κάτι επίσης ενδιαφέρον
http://www.re-public.gr/?p=318
Πολύ περίεργο απαρηγόρητο.. Εχω στείλει 2 e-mail σε αυτή την διεύθυνση. Και δεν έχουν επιστρέψει.
Κοίταξα στα "απεσταλμένα" και η διεύθυνση ήταν σωστή. (χρεισιμοποίησα την κάτω παύλα) Δεν καταλαβαίνω. Αν πάρεις απόψε το μήνυμα απάντησέ μου. Είμαι στο σπίτι και περιμένω. Πήγα και εκεί που με έστειλες. Ευχαριστώ.
Αν σε ενδιαφέρουν τα Ομηρικά κείμενα έχω καλά νέα για σένα. Στις 17 Ιουλίου θα διαβάσω (μαζί με άλλους προσκεκλημένους σε κάποια βραδυά αφιεωμένη στον Όμηρο) κείμενα από την ΊΛΙΑΔΑ ,στην Πέτρα του Ομήρου. Η ανάγνωση θα ξεκινήσει από τις 8.30 και θα φτάσει ως την ανατολή του Ήλιου. Θα διαβάζουμε τα κείμενα εναλλακτικά. Προβλέπεται μια συγγλονιστική βραδυά. Τόσο που σίγουρα για λίγες ώρες τουλάχιστον θα αποκτήσω όγγο και σχήμα.
Σε φιλώ
Κάποτε σ' ένα πανηγύρι στο χωριό μου, είχαν μαζευτεί καμμιά δεκαριά "Θεοδόσηδες" από τα γύρω χωριά. Κάποιοι πονηροί είχαν την ιδέα να τους βάλουν όλους μαζί να χορέψουν γιά να τους κάνουν χάζι.
Εκείνοι, μέσα στην αθωότητά τους, σηκώθηκαν πράγματι και πιάσαν το χορό αν και δεν ήξεραν να χορεύουν και να τα γέλια και τα χάχανα από γύρω (δυστυχώς στο δικό μου το χωριό το Θεοδόση τον έχουνε γιά να γελάνε).
Κάποια στιγμή λοιπόν, την ώρα που χορεύανε, σκάει μύτη άλλος ένας "Θεοδόσης" που είχε αργήσει να έρθει απ' το χωριό του.
Βλέποντάς τον ο "Θεοδόσης" που έσερνε πρώτος το χορό, του φώναξε.
"Έλα μπρέ κι εσύ να χορέψεις
κι εσύ δικός μας είσαι!".
Δεν ξέρω πόσοι από τους χωριανούς το έπιασαν το νόημα.
Μου φαίνεται, κανένας.
Να είσαι πάντα καλά και να μου προσέχεις το Θεοδόση.
Βασιλειά της μοναξιάς. Χάρηκα για την επίσκεψή σου. Σε είχα συναντήσει αρκετές φορές στις μοναχικές περιηγήσεις μου. Δεν ήθελα να ταράξω τη μοναξιά σου και απέφευγα να σου μιλήσω. Ευχαριστώ που ήρθες.Παρόμοιες ιστορίες έχέι γράψει και εδώ ο Θεοδόσης. Αν δεν ήταν πιά γνωστό το όνομά του αλλά και ο τόποε που ζει θα τολμούσα να γράψω μιά ιστορία που κατάγράφει σωστά τον ιδιαίτεροο τρόπο (τον μη συμβατικό, τον άγνωστο για μας) με τον οποίο λειτουργεί. Με ποιό τρόπο δηλαδή προστάτευσε κάτι που ο ίδιος θεωρεί πολύτιμο. Και πράγματι αυτό το κάτι είναι πολύτιμο. Επειδή όμως είναι πολύτιμο για την οικονομική του αξία την οποία δεν καταλαβαίνει ο Θεοδώσης δεν είναι εύκολο να καταλάβει κανείς με ποιό μηχανισμό το αξιολόγησε. Όμως σημασία έχει ότι το προστάτευσε με ένα ιδιαίτερο τρόπο που ήταν πράγματι έξυπνος. Τοο Θεοδόση τον προσέχω. Είναι πολύτιμο αγαθό για τον πολιτισμό των fractals και όποιων άλλων πλασμάτων μπορούν να νιώθουν την γλώσσα τους. Θα τα ξαναπούμε.
Γιατί: γκρεμά εν εμόν οι τόποι μου λέσκες τα χειμαδιά μου ...
Καλό μου fractal τι έγινε και χάθηκες; Εσύ απ’ ότι κατάλαβα δεν θα εγκαταλείψεις το νησί σου.
Έλεγα πως θα μείνουν κάποιοι να μου κάνουν παρέα, αλλά φαντομάδες γίνατε οι πιο πολλοί. Να είσαι καλά gskastro
Κάστρο. Πάντα σταθερό και αμετακίνητο. Καθόλου μα καθόλου transient. Εδώ είμαι. Ένα διεθννές συνέδριο στο οποίο συμμετέχω με πολλές ιδιότητες, είναι σε εξέλιξη και λείπω από τη βάση μου συχνά. Όμως είμαι εδώ στο Νησί. Ξημερώθηκα παρέα με ένα όνειρο. Είχε μέσα του μιά σοφία. Σκέφτηα όταν ξύπνησα πως μέχρι τώρα ζούυσα στην άγνοια. Τώρα αρχίζω να μαθαίνω. Σήμερα δεν θα πάω στο συνέδριο. Κατεπείγον να τελειώσω ένα τουριστικό οδηγός με πολλά ιστορικά στοιχεία. Αύριο όμως Παρασκευή θα είμαι σε μιά ολονύχτια μυσταγωγία. Μου έκαναν την τιμή να με καλέσουν (μαζί με μερικούς ακόμα ) να διαβάσω Όμηρο σε μιά τοποθεσία κοντά στη θάλασσα που κατά την παράδωση καθόταν ο Όμηρος και απήγγελε τα έπη του. Έχω συγκινηθεί πολύ από αυτή την ιστορία. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να βλάλω φωτογραφίες. Θα είναι ολονύχτια όπως σου είπα και φυσικά ό τόπος δεν θα φωτίζεται. Νομίζω όμως πως το φεγγάρι θα είναι σε πανσέληνο. Μακάρι να είσουν.
Καλή μέρα. Ένα fractal σε φάση έλλειψης...
Αλγεβροχτυπημένο γιατί χάθηκες? Που είσαι?
Καλημέρα... έχω πάει κι έχω έρθει αρκετές φορές σε αυτό το κείμενο, και ο λόγος είναι η συγκίνηση που με διαπερνάει διαβάζοντάς το. Άντε τώρα να εξηγήσεις στους Θεοδόσηδες (όσους έχουν απομείνει) πως είναι όντως «μετρημένοι» γιατί βαστούν το σύμπαν την ισορροπία των πραγμάτων... Όχι τόσο στον κόσμο μας αλλά στην καρδιά μας... Κι επειδή βιώνουμε ότι προβάλλεται στην καρδιά μας, φοβούμαι και στη σκέψη μόνο να εκλείψουν...
Πεζοπορούσα κάποτε σε κάποιο νησί, και μέσα απο τα φρύγανα και τις βραγές, έφθασα σε ένα απομονωμένο σπίτι όπου ζούσε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων. Παραδόξως ο γέροντας έστεκε καλύτερα απο τη γριά του, που είχε προβλήματα υγείας... Κι εκεί μέσα στο φτωχικό και στην ανέχεια σπίτι με κέρασαν ένα πεντανόστιμο νεραντζάκι, που σε διαβεβαιώ για σιρόπι ύστερα απο λίγο πρέπει να είχε τα δάκριά μου... Είχαν ο ένας τον άλλον το φτωχό τους σπίτι, και το σύμπαν... Ξέρεις τι είναι να έχεις το σύμπαν? Είχα την αίσθηση ότι όταν αυτοί οι δύο χαθούν θα χαθεί και η ισορροπία του κόσμου... Τους είπα να προσέχουν, και τους αγκάλιασα... «Φροντίζουν οι Αγγέλοι, δε βαριέσαι...» μου αποκρίθηκε η κυρά του σπιτιού... Μέχρι πότε?
Σε ευχαριστώ και για το κείμενό σου και για τον τρόπο που το απέδωσες...
Nikiplolos. Πάντα τα λόγια σου βρίσκουν τρόπο να αγγίζουν την καρδιά μου. Έτσι είναι καλέ μου. Ακριβώς έτσι. Οι άνθρωποι αυτόί κρατουν γερά την ισορροπία του σύμπαντος. Λειτουργούν στην ζωή μας σαν εκείνα τα απέριτα μικρά εξωκκλήσια που μοσχοβολούν λιβάνι και 'αγριο βουνήσιο αέρα. Γονατίζεις και προσεύχεσαι σκύβοντας στα πιό έσω της ψυχής σου Ανταμώνεις με το Θεό που βρίσκεται μέσα σου. Κάποτε βρέθηκα στη Φλωρεντία. Στον μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό της μπήκα από περιέργεια και μόνο, γιατί ούτε απέξω μου άρεσε.. Ένοιωσα φόβο και συντριβή. Δεν μπόρεσα να πλησιάσω καν τον Θεό μου. Έφυγα με έντονο το συναίσθημα του τρόμου.
Να έτσι κάπως λειτουργούν οι Θεοδόσηδες, νομίζω , στην κοινωνία μας. Σαν τα μικρά απέριτα εξωκκλήσια που μοσχοβολούν λιβάνι και θυμίαμα αγάπης από τα κακότεχνα και φτηνά αφιερώματα μπροστά στις εικόνες. Πολύτιμοι φύλακες των όσιων κι ιερών της ψυχής μας. Και ξέρεις κάτι. Νομίζω πως κάπου εκεί συναντά κανείς εκτός από το Θεό και αυτό που για μας προσδιορίζει η λέξη πατρίδα.
Nikiplos Να είσαι πάντα καλά και να κρατάς έτσι γερά τον θησαυρό που οι μικρασιάτες πρόγονοί σου(δεν μπορεί να κάνω λάθος πρέπει να έχεις Μικρασιάτικη καταγωγή) σε προίκισαν. Φύλαξέ τον γερά. Είναι ότι περισσότερο αναγκαίο χρειάζεται η κοινωνία των ανθρώπων για να παραμείνει των ανθρώπων.
Δεν κάνεις λάθος... Η καταγωγή της Μητέρας μου είναι απο τα Σώκια, κοντά στην Έφεσσο...
Δημοσίευση σχολίου