Χθες το πρωϊ, πήρα ένα μήνυμα:
Το απόγευμα θα έμπαινε στο λιμανάκι του χωριού μου, ένα ιστιοφόρο που είχε κάνει το γύρο του κόσμου. Το ιστιοφόρο κρατούσε ένα μήνυμα για μένα! .
Έφτασα αργά το βράδυ. Το ιστιοφόρο ήταν ήδη στο λιμάνι, αρόδο. Είδα σκιές να κινούνται πάνω στο σκάφος. Έβγαλα ένα μεγάλο άσπρο μαντήλι και έκανα νόημα στις σκιές. Δεν πήρα απάντηση. Περίμενα ..
Σε λίγο, το μικρό τέντερ, έφερνε στο μώλο μια νέα γυναίκα με το σκυλάκι της. Σημείο αναγνώρισης. Η γυναίκα μου έδωσε τυλιγμένο πρόχειρα σε ένα χαρτί, κάτι. Το άνοιξα.
Ήταν ένα μικρό κοχύλι που μέσα του ήταν στριμωγμένο ένα άσπρο χαρτί... Το ξεδίπλωσα.
Ήταν ένα κακογραμμένο, βιαστικό σημείωμα: "Φιλάκια. Έκτωρ". Ξαφνικά ένοιωσα πως είμουν ο πιό ευτυχισμένος, ο πιό πλούσιος, ο πιό δυνατός άνθρωπος πάνω στη Γη. Το σημείωμα και ο τρόπος που είχε φτάσει σε μένα!!! Τίποτα άλλο. Αυτό το ελάχιστα μικρό με είχε κάνει βασιλειά του κόσμου!!! Έκτωρ, σου είμαι ευγνώμων για την ενθρόνιση!!!.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
46 σχόλια:
πάλι πρωτοτυπισες . εχουμε συνηθισει τα μν στα μπουκάλια.
Η ιδέα ήταν του Έκτορα. Όχι δική μου. Ψυχή της ψυχής μου. Σε αγαπώ.
Μπορώ να το αντιληφθώ (το ξέρεις ) το φτερούγισμα της καρδιάς όταν θα έπιασες στα χέρια σου το κοχύλι και είμαι σίγουρη ότι θα το φίλησες πολλές φορές αυτό το χαρτάκι.
Με συγκίνησες
Καλημέρα
Ευχαριστώ Αλέκα. Και εγώ καταλαβαίνω τον λόγο για τον οποίο καταλαβαίνεις.
Αυτό το κοχύλι, έφερε μαζί με την φωνή του Έκτορα, που έκανε το γύρο της Γης και την φωνή των παιδιών όλου του κόσμου. Ακόμα και αυτών που δεν έχουν γεννηθεί. Το δικαίωμά τους να γεννηθούν και την υποχρέωσή μας να τους εξασφαλήσουμε το δικαίομά αυτό.
Καλό μου fractal, πάντα τέτοια μηνύματα από αγαπημένα πρόσωπα να παίρνεις. Πολλά φιλιά gskastro
Και έτσι είμαστε πλέον συνάδελφοι!
Άντε, να αρχίσουν να σε μισούν κι εσένα, να δούμε τι θα καταλάβεις!
Αλήθεια, μετά την ενθρόνιση δεν ακολουθεί κάποια δεξίωσις να τραταριστούμε το κατιτί μας;
Κάστρο μου. Ευχαριστώ. Ο Έκτωρ εκτός από Ήρωας του Τρωϊκού πολέμου ήταν και ο πρώτος βασιλειάς της Χίου. Η γαλλίδα ιστορικός και ακαδημαϊκός
Jacqueline de Romilly έγραψε ένα σπουδαίο βιβλίο Το "ΕΚΤΩΡ" Αξίζει κάθε Έλληνας να το διαβάσει. Πως να μην φορέσω την κορώνα του κόσμου μετά από αυτά τα φιλιά που έφτασαν σε μένα με τόσο συνομωτικό και συνάμα τόσο τρυφερό τρόπο?. Αυτό το τόσο ελάχιστο και τόσο μεγάλο.
Βασιλειά μου υποκλύνομαι. Ποτέ δεν υπέσκαψα το θρόνο σου, και το στέμμα μου δεν θα είναι παντοτεινό! Το πήρα από τα χέρια του Έκτορα το φόρεσα για λίγο και το επιστρέφω σε οποιον το θελήσει. Εγώ μπορώ να πορευθώ στη ζωή και χωρίς στέμμα. Μου αρκούν τα λίγα. Τα ελάχιστα. Όπως σήμερα που κολύμπησα παρέα με ένα ζευγάρι κορμοράνων. Εσύ είσαι ο βασιλειάς της μοναξιάς αλλά εγώ τη βιώνω καθημμερινά και ανελέητα. Όσο για τη δεξίωση! Πέστο και έγινε!
Με πλούσια από καρδιάς τραταμέντα!
Άμποτες!
Προσωπικά, ΔΕΝ ΑΝΤΕΛΗΦΘΗΝ...
Εν πάση περιπτώσει, τους χαιρετισμούς μου!
Μύστη τι από τα τρία: To στέμμα; Τι μοναξιά; 'H την δεξίωση;
Μόλις διάβασα την Ελένη σου. Δεν μπόρεσα να απαντήσω. Περιμένω να καταλαγιάσουν μέσα μου οι σκέψεις..
Δεν ξέρω πότε θα το μπορέσω. Όμως σου δίνω το λόγο μου ότι θα απαντήσω.
Όλα!
τα μικρά και τα αληθινά μας κάνουν συνήθως βασιλιάδες. κυρίως τα αληθινά...
Ας αρχίσω από το στέμμα. Με καταδικάζεις να αναμετρηθώ μαζί σου?
Είμαι λίγ- Το δηλώνω ξεκάθαρα. Φυγοδικώ. Θα προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω τα λόγια σου. Ο Όμηρος ζωγράφισε στο πρόσωπο του Έκτορα τον απόλυτο άνδρα. Ο Έκτορας είναι μόνο άνθρωπος.(όχι ημίθεος όπως πολοί από τους αντιπάλους του) Είναι τρυφερός σύζυγος, ο αδάμαστος και αδηφάγος εραστής, ο στοργικός πατέρας, ο υπέυθυνος ηγέτης, ο αυστηρός αδελφός αλλά με κατανόηση στον αδύνατο αδελφό, ο ευλογημένος γυιός ο γεναίος υπερασπιστής της πατρίδασ του, ο σόφρων στρατηγός.
Ο δικός μου Έκτορας είναι ευλογημένος. Την αγάπη του την δέχομαι σαν στέμμα. Για να γίνει κανείς ευτυχισμένος, ελάχιστα πράγματα χρειάζεται. Ένα από αυτά είναι για μένα η αγάπη του Έκτορα.
Τώρα για τη μοβαξιά...Δεν έχω άλλη περιγραφή παρά μόνο αυτή: Πως κρατά ένα μαστήγιο και ματώνει τις σάρκες μου. Και όσο πιό πολύ ζω μέσα στην απόλυτη ομορφιά και αρμονία τόσο αυτή αφηνιάζει. "τραταμέντο" στο νησί μου λένε το κέρασμα.
B[a[n[ κ.λ.π.
Κοίτα σύμπτωση . Μόλις βγήκα από το ιστολόγιό σου. Δεν άφησα μήνυμα γιατί ένοιωθα κουρασμέν-. Γύρισα στο δικό μου και βρήκα το μήνυμά σου. Ευχαριστώ φίλε. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Αυτός ήταν ο λόγος που έγραψα αυτό το κείμενο. Για να σκεφτούμε λίγο, πόσο μικρό κόστος έχει η ευτυχία. Δεν θα χαθούμε. Να είσαι καλά. θα μιλήσουμε σύντομα.
Μύστη το σχόλιο πριν από το προηγούμενο είναι για σένα.
Υπέροχο το σχόλιό σου Fractal....Μιλάτε τόσες μέρες έμμεσα για τον πατέρα μου...Ο Έκτωρ είναι ο πιο ανθρώπινος ήρωας της Ιλιάδας...ο λοφοσείστης Έκτορας!Εκείνο που πέτυχε ήταν να μην αναλώσει τη δύναμή του παρά μόνο στην άνιση μάχη του με τον Αχιλλέα...δυστυχώς τα πλοία δεν τα ήθελε, αφού την πόλη του τα πλοία τη κατέστρεψαν...τα μηνύματα όμως...μπράβο Fractal...
Ποιός μίλησε μωρέ γιά "υποσκαφή";
Εγώ απλά χάρηκα γιά την ενθρόνιση.
Είπα πως θα έχω πλέον κι εγώ έναν/μία συνάδελφο, να μοιραζόμαστε το μίσος που ανέκαθεν τρέφεται γιά τους βασιλιάδες!
Το τρατάρισμα πάντως, αργά ή γρήγορα, δεν το γλιτώνεις!
Την καλημέρα μου.
Βασιλειά μου. Αμήν και πότε να σε δεχθώ στο φτωχικό μου. Φέρε μαζί σου ένα μικρό, ένα ελάχιστο κομματάκι μελόπιττα (κυρίθρα με μέλι). Να ξαναγίνω βασιλειάς. Να δεις πως μαστιγώνεται η μοναξιά. Και όμως στην πατρίδα σου (αν δεν κάνω λάθος Κρήτη) τους βασιλειάδες δεν τους μισούσαν. Αυτό συμπαιρένεται από την απουσία οχύρωσης στα βασιλικά ανάκτωρα της Μινωϊκής Κρήτης που προδίδει όχι τόσο την ασφάλεια από πλευράς εξωτερικών επιδρομών, (χάρη στον ισχυρό στόλο) όσο την κοινωνική ειρήνη που μόνο μέσα από συναινετικές διαδικασίεςθα μπορούσε να επιτευχθεί.
Βασιλειά μου. Θαυμάζω και αγαπώ κάθε τι από την Κρήτη που ξεκινα από τους Μινωϊκούς χρόνους και φτάνει μέχρι πριν τα Ζωνιανά.
Και μην ξεχνάς ότι σε πριμένω.
fractal
έτσι απλά και απαλά ..ένα καλησπέρα από καρδιάς!!
ΩΩππςςς...και μπήκα!
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Fractal...
Λυγμ..είμαι συγκινημένος, Σνιφ που θα έκανε και το σκιτσάκι μου.
Καλό μου μικρό, καλημέρα και στην φωλιά σου.
Εδώ θα περιμένω το ΟΚ σου όπως γράφω καταχρώμενος της φιλοξενίας του Κάστρο.
Υπομονή υπάρχει άφθονη. Θα τα πούμε.
Aστερίωνα. Πανέτιμο να σε ακούσω. Ραντάρ εχουν γίνει τα αυτιά μου. Δεν χρειάζεται να περιμένεις άλλο.
καλησπέρα...
κι ύστερα? έθαψες το κοχύλι μες την άμμο να μην το βρει κανείς?
Είθε το πλοίο να είναι γοργοτάξιδο στην απέραντη και αεικίνητη θάλασσα με άξιους θαλασσοπόρους...
και αφού έκανες μπάνιο με κορμοράνους, ποιός τη χάρη σου!!! (ζηλεύω...)
Να είσαι πάντα καλά, και να στέργεις τέτοια πλοία με τη σκέψη σου!!! και μην ανησυχείς... το στέμμα τό χεις...
φιλιά
Μικρό μου είμαι ολοπρόθυμος αν και πάλι θα χαθείς, να σου πω ότι θέλεις.Μήπως μπορείς να μου θυμίσεις που είχαμε μείνει μια και εσύ θυμάσαι για να μην ψάχνω και χαθώ (πολύ βολικό έ;;;; κάτι ξέρει ο Κάστρο)
Μετά βέβαια (κάποια στιγμή θα μου σκάσεις το μυστικό, για να μην με σκάσεις. Τόοοοοοσο μικρός είναι ο κόσμος; Εκτός αν έχω πέσει σε πολύ βαθειά νερά και έχει και Καρχαρίες.
Καλό σου βράδι
Νίκιπλος. Τι έκπληξη. Όσο έλλειπες περνούσα συχνά κάτω από το παραθύρι σου, αλλά δεν έβλεπα φως. Η επίσκεψή σου με ξάφνιασε. Να ελπίζω πως, οι καινούριες σου εμπειρίες στην πατρίδα είχαν λιγότερη απογοήτευση. Αντε ας το πω...και περισσότερα αισιόδοξα μηνύματα. Έτσι για να σκας και ένα χαμόγελο όταν μας σκέπτεσε. Όταν βρεις καιρό πέρασε από τη φίλη μας τη Νίκη. Θα το χαρεί. Πές της πως την σκέπτομαι πολύ. Πως την σκεπτόμαστε πολύ. Όσο τουλάχιστον καταλαβαίνουμε τα μηνύματα που στέλνει το φως του Αιγαίου.
Αστερίωνα. Ούτε και εγώ θυμάμαι που είχαμε σταματήσει!!!
Ευκαιρία να κάνουμε μιά καινούρια αρχή.
Πάντοτε στην διάθεσή σου. Μόνον που έχω μια αδυναμία σε συγκεκριμμένα χειροπιαστά θέματα και όχι σε αφηρημένες.......αερολογίες ή όπως τις λένε αμπελοφιλοσοφίες.
Δεν θυμάμαι αν έχω γράψει ότι απεχθάνομαι τις ξένες γλώσσες. Εσυ φαντάζομαι να τα παηγαίνεις καλά. Να σε στείλω σε μια καταχώρηση του Google που βρήκα που ίσως κινήσει το εν-ΔΙΑ-φέρον σου;
Όχι Αστερίωνα. Δεν τα πάω καλά με τις ξένες γλώσσες. Επειδή η ορολογία στη δουλειά μου είναι εξ ολοκλήρου Αμερικάνικη, έμαθα όσα ήταν απαραίτητα να μάθω. Έτσι πορεύομαι με τα απαραίτητα αγγλικά. Στην αδυναμία μου αυτή νομίζω ότι οφείλεται και το πρόβλημα που έχω στην ορθογραφία.Τα ορθογραφικά μου λάθη που είναι αδικαιολόγητα γιατί ξέρω τους ορθογραφικούς κανόνες, αλλά όταν γράφω..είμαι αλλού..Δεν χάνω όμως τίποτα να ρίξω μιά ματια.. Ευχαριστώ.
Γράφεις στο Google "SOHO-UFOS" και ανοίγεις την 5η καταχώρηση ¨Unexplained Mysteries....... όταν το ανοίξεις πέφτεις σε ένα κυκεώνα καταχωρήσεων μεγάλου ενδιαφέροντος. Πήγαινε αν δεν θέλεις να ασχοληθείς εκεί που γράφει για Soviet. Δες και πές μου. ΔΕΝ ΒΙΑΖΟΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ.
Σου αρέσει το μυστήριο όπως παρουσιάζεσαι.Πάρε λοιπόν και χόρτασε
Χαίρομαι που σε ανακάλυψα (μέσω των σχολίων σου στον "Nikiplos").
Εξαιρετικό το blog σου. Πολύ ποιοτικό.
Καλή εβδομάδα.
Να τα λέμε....
Fegia. Ευχαριστώ που ήρθες. Σε είχα συναντήσει σε διάφορες παρέες και είχα επισκεφθεί το προφίλ σου. Ξέρεις τι με κράτησε δισταχτικ΄-; Το γεγονός ότι δεν ακούς ελληνική μουσική. Νομίζω πως από τα πιό σπουδαία που έχουμε οι Έλληνες είναι η μουσική μας. Κάθε γεωγραφικό διαμέρισμα κάθε κοινωνική ομάδα, (ακόμα και κάθε επάγγελμα), κάθε μεγάλο η μικρό γεγονός της ζωής μας, έχει τη δική του μουσική έκφραση. Λατρέυω τους Ισπανούς ζωγράφους όλων των εποχών. Θα σου φανεί περίεργο, αλλά αγάπησα τη ζωγραφική από τον Γκόγια. Διστυχώς η δική μας εθνική πινακοθήκη δεν έχει παρά ελάχιστα έργα του εκτός από τα χαρακτικά. Άν έχεις φωτογραφίες έργων του ..
Ευχαριστώ που ήρθες, και έσπασες τον πάγο. Ελπίζω πως τώρα θα τα λέμε συχνά..Συγχώρεσέ μου το κόλλυμα με τη μουσική. Λατρεύω τη μουσική και τους ήχους της πατρίδας μου. Ήχοι που διασταυρώνονται από όλα τα σημεία της Γης... Τελευταία άκουσa μερικούς ήχους, από την κιθάρα ενός φίλου blogger. Παναγία μου!
Φράκταλ, σε ευχαριστώ πολύ. Γιατι το να σε τοποθετεί κάποιος μεταξύ των "Δικών του Ανθρώπων" δεν είναι και λίγο στην εποχή μας. Είναι εναγκαλισμός.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ
Αλέκα ευχαριστώ που δέχτηκες τον εναγκαλισμό. Δεν σου έστειλα ακόμα το ...σοκαριστικόν γιατί είναι στον σκληρό δίσκο του παλιού μου υπολογιστή ο οποίος γράφει το παλιού τύπου δισκάκι που δεν διαβάζεται από τον φορητό υπολοιστή ο οποίος έχει internet. Ψάχνω να βρω τεχνική λύση. Φιλιά.
Χαίρομαι που μου δίνεις την ευκαιρία για μερικές διευκρινίσεις....
Όταν έστησα το blog, το είδα ανάλαφρα, σαν ένα παιχνιδάκι και μάλιστα σκέφτηκα να περιοριστώ θεματικά στο (όχι και τόσο κολακευτικό) χώρο του ποδοσφαίρου....για πλάκα όπως λέμε...
Παράλληλα, συμπλήρωσα το προφιλ μου με βιαστικές θα έλεγα καταχωρήσεις σε ότι αφορά τις μουσικές προτιμήσεις (κυρίως) και τις κινηματογραφικές ταινίες στη συνέχεια.
Αυτά που γράφω ισχύουν αλλά δεν είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικά...
Στη συνέχεια, η περί τα blogs άποψή μου αναθεωρήθηκε εκ βάθρων, διαπιστώνοντας την ποιότητα που ενυπάρχει σε αρκετά από αυτά..
Η επικοινωνία απέκτησε περισσότερο ποιοτικό χαρακτήρα...
Σε σχέση με το ζητούμενο, τις μουσικές μου προτιμήσεις, μεγάλωσα με λαικά τραγούδια και στη συνέχεια, την περίοδο της εφηβείας (όταν όλοι οι συμμαθητές μου άκουγαν ροκ) εγώ προτιμούσα το "νέο κύμα"...
Υπήρξα φαν του Σαββόπουλου και όλων όσων σημάδεψαν τη μουσική παραγωγή στα χρόνια της χούντας...
Στη φοιτητική περίοδο υπήρξε μια αλλαγή. Ενοιωθα ότι έπρεπε να "κερδίσω το χαμένο χρόνο" από την αποχή μου από τα μουσικά προιόντα της γενιάς του Woodstock....
Έτσι έγινε η γνωριμία μου με την "ξένη" μουσική.... Πολύ αργά!
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ότι "από τα πιό σπουδαία που έχουμε οι Έλληνες είναι η μουσική μας. Κάθε γεωγραφικό διαμέρισμα κάθε κοινωνική ομάδα, (ακόμα και κάθε επάγγελμα), κάθε μεγάλο η μικρό γεγονός της ζωής μας, έχει τη δική του μουσική έκφραση".
Λατρεύω τη δημοτική μουσική (ιδίως τα Ηπειρώτικα). Έχω σοβαρές ενστάσεις, όμως, για το σύγχρονο "έντεχνο" (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα)....
Συγγνώμη για την κατάχρηση του φιλόξενου χώρου σου. Θα μας δοθεί η ευκαιρία και για συνέχεια της συγκεκριμένης συζήτησης.
Σ ευχαριστώ και πάλι, αλλά είμαι λίγο βιαστικός γιατί πρόκειται να παρακολουθήσω ...μια μουσική εκδήλωση του Δ. Σαββόπουλου και του - εξαίρετου - Θανάση Παπακωνσταντίνου, στο φράγμα της Θέρμης, στη Θεσσαλονίκη...
ανταποδίδω την επίσκεψη και την γνωριμία. έστω και λίγο καθυστερημένα. πολύ όμορφο το μήνυμα! σου αφιερώνω αυτό
http://www.youtube.com/watch?v=CA3DeBtWNF4
Fegia. Υπέροχο. Σου είπα απλά το παράπονό μου που δεν άκουγες Ελληνική μουσική και έμαθα τόσα πολλά για τις προτιμίσεις στη μουσική αλλά και τη ζωή. Τι υπέροχα να λέμε αυτό που σκεπτόμαστε και να μας απαντούν με τόση γεναιοδωρία! Ευχαριστώ. Ναι έτσι , αυτά τα ακούσματα γέμισαν και τα δικά μου φοιτητικά χρόνια. Όσο για τα σύγχρονα ¨"εντεχνα" αντικατοπτρίζουν την καθοδική πορεία της κοινωνίας μας. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. Υπάρχουν όμως μουσικά στέκια στην επαρχία που ακόμα αντιστέκονται. Έμαθα πρόσφατα για μιά μουσική συντροφιά στην Κρήτη που συμμετέχει και ο Ρος Ντέϊλυ. Θεσσαλονίκη λοιπόν! Υπάρχει περίπτωσει να ανέβω συνοδεύοτας το Δημοτικό Περιφεριακό Θέατρο Βορείου Αιγαίου. Μου αρέσει πολύ η θεσσαλονίκη και όταν έρχομαι μένω στο κέντρο. Απέναντι από την Καμάρα! Υπέροχη πόλη η πατρίδα του Σαββόπουλου. Και βέβαια θα τα λέμε συχνά. Χάρηκα πολύ που συναντηθήκαμε..
tovene592
Υπέροχο! Σε ευχαριστώ πολύ. Λίγο πριν μιλούσα με τον Fegia για το σύγχρονο έντεχνο τραγούδι..Ευχαριστώ που βοήθησες να επαληθευτεί ο κανόνας της εξαίρεσης. Υπάρχει πολύ καλή σύγχρονη μουσική , μόνο που πρέπει να ψάξει κανείς μέσα σε τεράστιων διαστάσεων σκουπιδότοπους για να τη βρει.Να μη χαθούμε
Εύχομαι το μήνυμα να φτάσει σύντομα (αν δεν έχει φτάσει ήδη). Και εύχομαι η αναμονή του να είναι μια γλυκιά αναμονή από εκείνες που κάνουν τη σκέψη μας να ανθίζει...
Δεν έχω παρά να υποκλιθώ
Φιλιά πολλά
Δημήτρης
Το κείμενο σου, μου άφησε μια γλυκιά μελαγχολία, δεν το διάβασα, αλλά το άκουσα, έμεινα όμως στους συνανθρώπους μας που πονούν και δεν έχουν την πολυτέλεια της μελαγχολίας!
Τις περισσότερες φορές τα σπουδαιότερα και πιο ουσιώδη μηνύματα εμπεριέχονται σε μονοσύλλαβες λέξεις....
Ας εχουν αισιο αποτέλεσμα οι προσπάθιές τους και ο αγώνας τους διπλα σε ολη αυτη την δυστυχία και τον ανθρώπινο εκει πόνο ! ! !
Αρης
Fractal
έχεις την καλησπέρα μου.
Πολλοί σχολιαστές με κάλυψαν.
Μένω σε μιά παρατήρησή σου σε ένα σου σχόλιο:
"Ο Έκτωρ εκτός από ήρωας του Τρωϊκού πολέμου ήταν και ο πρώτος βασιλιάς της Χίου"
Προφανώς, δεν πρέπει να το εννοείς. Ο Έκτωρ της Χίου ήταν, απλά, συνονόματος του διάσημου ήρωα και όχι προφανώς ο ίδιος.
Πέρασες από το άστρο μου ,έτσι έμαθα την ύπαρξη σου.
Θα παρακολουθώ τα μορφοκλασματικά σου.
fractal μου αγαπημενο,
μου λειπεις κι εσυ μα οπως ειπα και στο ξωτικο δεν ειναι καλα το χερι μου και ποναω τρομερα απο τον τενοντα (βλεπεις ηταν και η δουλεια που εργαζομουν στην υγρασια... και τωρα εργαζομαι μα σε καλυτερες συνθηκες). Πρεπει να το ξεκαρουζω κι οταν ποναω πολυ που να υπαρχει και η εμπνευση για να γραψω κατι τις...
Οπωσδηποτε κανω θεραπειες και να δουμε... σ ευχαριστω πολυ που με θυμασαι και καπου καπου ριχνω τη ματια μου στο σπιτακι σου το ομορφο... φιλια πολλα και νασαι καλα:)
Δημοσίευση σχολίου