Αυτός ο πίνακας βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Μόλις λίγα μέτρα κάτω από τα πόδια μου. Και μόλις λίγα μέτρα μακρυά από το βράχο που φιλοξενεί συχνά τη μοναξιά μου. Τη μοναξιά που κανένας δεν υποψιάζεται. Ωστόσο υπάρχει, όπως ακριβώς υπάρχει και αυτή η εικόνα, που αποτυπώθηκε σε αυτή τη φωτογραφά χωρίς καμιά τεχνική/τεχνολογική παρέμβαση. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο αποτυπώθηκε στο νού μου, στη συνήδειση και την ψυχή μου. Οι προσωπικές εμπειρίες των αισθήσεων,των αισθημάτων,της γνώσης και της αυτογνωσίας, αποτελούν τις πιό άμεσες γνώσεις που έχουμε αλλά, και τις πιό δυσεξήγητες. Πρωτόπλαστ- ανοίγω τα μάτια μου για πρώτη φορά στο φως και βλέπω αυτή την εικόνα. Τι αντίληψη θα σχημάτιζα για τον κόσμο που με περιβάλλει;
Νομίζω μιας ομορφιάς δυσβάσταχτης από τη μοναξιά...Και ίσως η γνώση αυτή να με ξαναγύριζε πίσω... Στο ανύπαρκτο άπειρο.
Υ.Γ
Μεγιστοποιήσετε την εικόνα.
79 σχόλια:
καμιά φορά η μοναξιά ειναι πηγή δημιουργίας και έμπνευσης.
και μια μοναξιά δυσβάσταχτη από την ομορφιά
Οποιοι κολύμπησαν στην επιφάνεια χωρίς να καταδεχτούν να ρίξουν μια ματιά από κάτω, δεν μπορούν να φαντασθούν τι έχουν χάσει. Εσύ τους το έδειξες.
Μοναξιά η ποιό σκληρή παρέα. Αλοίμονο σε όποιον την απορρίπτει. Είναι σοφία να την αποδέχεσαι και να την συνηθίζεις, επειδή κάποτε θα ορμήσει αδυσώπητη και απιτητική.
Ευτυχώς αισθάνομαι άνετα μαζί της.
δεν ξέρω τι εικόνα έχει η μονάξια.
σίγουρα πάντως έχει πολλά χρώματα.
σε φόντο μαύρο
Χαμόγελο...
Νομίζω πως καταλαβαίνεις...
Kαλό μου Φράκταλ,
η πρώτη μου εντύπωση ήταν πως πρόκειται για χταποδάκι. Συνειρμικά, σκέφτηκα κάρβουνα, λεμονάκι και μπιρίτσα παγωμένη... Μετά όμως προσγειώθηκα απότομα και μου μεινε η όρεξη...
Το καλοκαίρι θα φάμε κάνα χταποδάκι ξιδάτο; Έχεις μιαν αιωνιότητα να ασχοληθείς με τη μοναξιά... ΧΑΧΑΧΑ
Να σαι καλά...
Καλό μου fractal καταπληκτικός ο πίνακας, αλλά δεν περίμενα να διαβάσω αυτά που γράφεις για την μοναξιά.
Εσύ ένας άνθρωπος, το επίκεντρο των Μεστών με τόσους φίλους και αυτά τα αξιαγάπητα παιδιά τους μαθητές σου, με τόσες ασχολίες στα Μεστά, στην πόλη και στην Αθήνα, είναι δυνατόν να αισθάνεσαι μοναξιά;
Φοβάμαι πως σε ψυχοπλάκωσε η επίσκεψη του γέρικου κάστρου. Να είσαι καλά fractal μου και πολλά φιλιά στον αδελφό σου τις φίλες σου και ιδίως στην παπαδιά. Τι χιούμορ αυτή η γυναίκα! Φιλιά και σε εσένα gskastro
Ήρεμα τα πράγματα βλέπω. Και μ' αρέσει που βλέπεις αυτή την εικόνα, άλλοι δεν θα 'βλεπαν παρά μόνο δρόμο να φύγουν.
Τα φιλιά μου.
Κι από 'μένα, ένα τριαντάφυλλο.
Καλημέρα σας.
Αν δεχτούμε το αδυσώπητο "μόνος γεννιέσαι, μόνος ζεις,
μόνος πεθαίνεις και απλά στη διαδρομή κάνεις και κάποιες
γνωριμίες", τότε θα πρέπει να συμφωνήσουμε οτι
όποιος δεν μπορεί να ανεχτεί τη μοναξιά του,
δεν μπορεί να ανεχτεί τον εαυτό του.
(Πανέμορφος ο πίνακας).
Είμαι εγώ κι εγώ! Πολλές φορές αυτό με πονάει. Όμως δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Προσπαθώ να το αποδεχτώ. Δύσκολο να το καταφέρω. Κάποιοι που το καταφέρουν θεωρώ ότι σοφοί. Εδώ πάντως μας δίνεται η δυνατότητα να ανταλλάσουμε απόψεις, να συμφωνούμε ή, να διαφωνούμε. Είναι σημαντικό. Η εικόνα που ανάρτησες είναι πολύ όμορφη και το κείμενό σου μου άρεσε επίσης πολύ. Είναι ωραίο να μοιράζεσαι την ομορφιά, αλλά και πάλι ο καθένας την αντιλαμβάνεται με το δικό τρόπο.
Πύρινους χαιρετισμούς
Αγαπημένοι μου. Σας διάβασα όλους και θα απαντήσω σε καθένα ξεχωριστά. Θα ευκαιρίσω σύντομα. Σήμερα το νησί μου γιορτάζει την απαλευθςρωσή του από τους τούρκους. 11 Νοεμβρίου 1912. Αργήσαμε λιγάκι. Μα τα καταφέραμε. Λόγω των εορτών έχω πάρα πολλές υποχρεώσεις. Σας φιλώ όλους πολύ και θα επανέλθω.
ocean soul. Ναι.. Ναι το ξέρω πολύ καλά Αν δεν το ήξερα τόσο καλά δεν θα είχα επιβιώσει ψυχικά.
b|a|s|n|i|a
Ίσως.. Δεν ξέρω
Αστερίων. Καλή σου ημέρα. Την πρώτη φορά που είδα τον βυθό (είμουν παιδί ακόμα) νόμισα πως έβλεπα τον παράδεισο, όπως μου διηγόταν η Γιαγιά. Όσο για τη μοναξιά .. Γενικά είναι έτσι, όπως τα λες.. Υπάρχουν όμως και οι καταστάσεις που ζεις μόν- μιά ομορφιά που δεν μπορείς να αντέξεις. 'Ε.. τότε
κλαίς. Τουλαχιστον εγώ.
tovene592
Eύχομαι να μην το γνωρίσεις.
Τουλάχιστον τα πολύ σκληρά χρώματα.
vlaxo.. Καλημέρα. Και βέβαια κατάλαβα. Αλλά δεν φτάνει.
Mysty. Tι όμορφο ξάφνιασμα η επίσκεψη σου.
"Τι βιασύνη Θεέ μου"
Άσχετο. Χταποδάκι θα φάμε όπως σου αρέσει. Θα έκανες ΤΟ ταξείδι για ένα χταποδάκι στα κάρβουνα?
Όσο για την αιωνιότητα..Φαντάζομαι θα ήταν καλλίτερα με παρέα.
Κάστρο μου. Ναι υπάρχουν όλα αυτά που λες. Και γεμίζουν όλα αυτά ασφυκτικά το χρόνο μου. Δεν γεμίζουν όμως μία και μοναδική στιγμή.
Σε θυμηθήκαμε χθες στο πανηγύρι του Αγίου Μηνά...Έχεις φιλιά από όλους...
Γιάννη μου. Χαθήκαμε.. Ναι θα έφευγαν ίσως εκείνοι που δεν μπορούν να νιώσουν ευχάριστα παρά μόνο σε ένα περιβάλλον που δεν έχει κανένα απρόβλεπτο ή που το ελέγχουν απόλυτα. Το περιβάλλον του βυθού είναι ανασφαλές, είναι υπέροχο και ελκυστικό με τρόπο που παραλύει τις αντιστάσεις..
Πιραντέλλο. Ευχαριστώ πολύ. Ανταποδίδω με μιά πορφυρή ανεμώνη του βυθού.
Βασιλειά μου. Επί τέλους ήρθες. Μεγάλη μου τιμή.
Φαίνεται πως ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η εκπαίδευσή μου. Ίσως τα βουνά να είναι πιό κατάλληλο εκπαιδευτικό περιβάλλον από τη θάλασσα και το βυθό της.
Έχεις την αγάπη και τα φιλιά μου.
Καλώς τον ημίθεο Προμηθέα. Είδες? Ποτέ δεν έγινες θεός. Υστερούσες έναντι των άλλων. Το τρωτό σου σημείο ήταν η αγάπη στους ανθρώπους. Εκεί πάνω στον Καύκασο είνα φυσικό να αισθάνεσαι μόνος και να πονάς. Στην Αρμένικη παράδοση υπάρχει ο μύθος ότι θα έρθουν κάποτε Αρμένιοι να ελευθερώσουν εκείνον, που για χάρη της αγάπης του στους ανθρώπους αλυσσοδέθηκε στην κορυφή του Καυκάσου.. Περίμενε το λοιπόν...
Φρακταλ,καλησπερα.κατ΄αρχας πολυ όμορφη φωτογραφια.τετοιο χρωματικο συνδυασμο ειχα να δω πολυ καιρο.οι συνθηκες οταν θα την τραβηξες θα πρεπει να ηταν ιδανικες και οταν λεω συνθηκες εννοω τις ψυχικες και τις καιρικες.οποτε εζησες μια ανεπαναληπτη στιγμη υποθετω.
για τη μοναξια δεν εχω να πω πολλα πραγματα γιατι δικη μου εκτιμηση ειναι οτι ανηκει στον κοσμο των αισθησεων.οποτε ειναι καθαρα υποκειμενικη αντιληψη του καθενος πως τη νοιωθει.τωρα αν καποιος την μεταφερει ακομα και ασυνειδητα στον πεδιο του υποσυνειδητου του,τοτε ισως χρειαστει την επικουρηση καποιου εξειδικευμενου
επιστημονικου καθογητη για την αποτιναξη του εκ του πεδιου τουτου γιατι ισως του προκαλεσει ψυχικες διαταραχες απροσδιοριστου και ισως επικινδυνου μεγεθους.
κατα μια αλλη εκδοχη αν την εκλαβουμε ως αφηρημενη εννοια πιθανον να μας γοητευσει διοτι ως γνωστο οι αφηρημενες εννοιες υποκρυπτουν στον πυρηνα τους μια ελκυστικη γοητεια η οποια ομως κρυβει ταυτοχρονα δηλητηριο στα σαρκωδη σαγηνευτικα χειλη της,δηλητηριο που πολλες φορες μπορει να αποβει μοιραιο σε οποιον τα γευτει χωρις καποια σχετικη επιφυλαξη η και προφυλαξη ακομα.
κατα συνεπεια ειναι υποθεση του καθενος να κανει τις επιλογες του .
αυτα για την ωρα...
χαιρετισματα στο ομορφο μερος που
μενεις
καλο σου απογευμα.
Γιώργη μου. Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Ναι υπήρχε φως γιατί δεν ήταν πολύ βαθειά. Υπήρχε και η ψυχική διάθεση της αναζήτησης της ομορφιάς του βυθού. Τα χρώματα τα τοποθέτησε από μόνη της η φύση.
Όσο για τη μοναξιά, μπορεί κανείς να τη βιώσει αλλά και να την αντιμετωπίσει με πολλούς τρόπους.
Προσωπικά ενώ την αντιμετωπίζω με πολλούς τρόπους που αποδυναμόνουν το δηλητήριό της, όπως το χαραχτηρίζεις,(τουλάχιστον προς το παρόν) εν τούτοις υπάρχουν κάποιες στιγμές που βιώνεται με εξαιρετικά σκληρό τρόπο. Σε αρπάζει από τα μαλιά, σε χαστουκίζει και σε ρωτά:
Γιατί αυτό που ακούς ή που βλέπεις ή που ακουμπάς ή που γεύεσαι η που
οσμίσεσαι δεν το μοιράζεσαι?
Και τότε δεν έχεις τι να απαντήσεις και βάζεις τα κλάματα.
Αυτό είναι. Και τίποτα άλλο..
@fractal:
Καλησπέρα!Μια ερώτηση:γιατί κανείς,πιστεύεις,ότι δεν υποψιάζεται τη μοναξιά αυτή για την οποία μιλάς;Είναι τόσο δυσδιάκριτη ή "αδικαιολόγητη",κατά τη γνώμη σου,για τους άλλους;
Ολα θα πάνε καλά. Ναι είναι ακατανόητη (αδικαιολόγητη) για τους άλλους. Δεν το πιστεύουν. Πρώτος και καλλύτερος ο φίλος μου ο Κάστρο. Διάβασε λίγο πιό πάνω το σχόλιό του. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Δεν θα το πιστέψεις. Μόλις ετοιμαζόμουν να μπω στο μπλόγγ σου για να σε ρωτήσω πιός τελικά κέρδισε την παρτίδα στο σκάκι. Βράδυ Κυριακής λοιπόν... Με μιά παρτίδα σκάκι... Με το γάτο σου... Πως δεν το είχα σκεφθεί... Φιλιά και πάλι φιλιά..
Απέραντο το μεγαλείο της!!
Πάντα είχα την εντύπωση πως η μοναξιά είναι μονόχρωμη, κατά προτίμηση γκρι ή σταχτιά και η χαρά πολύχρωμη. Επιτρέψτε μου να μην αλλάξω γνώμη. Με εμποδίζει η πανέμορφη φωτογραφία. Εκτός αν με τις λέξεις "αβάσταχτη μοναξιά" εννοούμε ένα όμορφο φυσικό περιβάλλον από το οποίο απουσιάζουν τα πρόσωπα και ο ερωτισμός τους. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί όπως έλεγε ο Ρίλκε: "η ομορφιά δεν είναι παρά η αρχή του Τρομερού".
αγαπημένο μου φράκταλ.. τι να πρωτοθαυμάσω? την εικόνα ή τις σκέψεις σου που τρύπησαν σαν σαίτες την ψυχή μου?
Ισως τελικά η κυρία Μοναξιά να είναι ο παντοτινός και ο πιό πιστός μας σύντροφος και δεν απομένει τίποτα άλλο απο το να της δώσουμε τη θέση που της αντιστοιχεί στην καρδιά μας..
έχω διαπιστώσει στη ζωή μου ότι όσο πολεμάς κάτι με όποιον τρόπο τόσο αυτό μεγαλώνει και θεριεύει..
αν το πάρεις αγκαλιά συρρικνώνεται για να χωρέσει..
να εισαι καλά..
busy bee
Έχεις δίκιο. Απέραντο το μεγαλείο της.. Αυτή την ώρα ακούω το "μανέ καληνύχτας" Δεν ξέρω αν τον έχεις αούσει. Κάποτε ακουγόταν από το κλιπ ήχου στο προφίλ μου. Η μουσική αυτή μεταφράζει στον ήχο αυτό που λες. Απέραντος πλούτος...
Αυτή η μουσική μαζί με ένα άλλο μουσικό κομμάτι (από το στέκι της Θράκης) στο οποίο τραγουδά ο Χρόνης Αιδονίδης (Μαύρο μου χελιδόνι) και ένα ακόμα κομμάτι από το μουσικό στέκι της Κρήτης "Σε ψηλό βουνί σε ριζιμιό χαράτσιν κάθεται ένα αϊτος" Τα έχουν πεί όλα στη μουσική.. Α ναι ξέχασα και αυτό το τραγούδι που ακούω τώρα "μάτια μου μάτια μάτια μου των αμματιών μου μάτια"
Απέραντο το μεγαλείο της μουσικής όπως και της φύσης. Τι μούρθε τώρα να σου μιλήσω για τη σχέση των φυσικών φαινομένων, της μουσικής και των μαθηματικών..Ωχ πάλι λέω μεθυσμένες κουβεντες.. Και σου το ορκίζομαι δεν πίνω ποτέ..Είναι η μουσική η που ευθύνεται για την καταστασή μου...
Άϊντε......
gde_x
Η λογικοποίηση του συναισθήματος. Όπως πάντα..
Η ερμηνεία και ανάλυση των μικρών πραγμάτων και των μικρών κλασματικών απεικονείσεων της ζωής.. Σου αφιερώνω το Μικρασιάτικο τραγουδάκι που ακούω αυτ'η τη στιγμή. ΄Ωρα 3.50 , Πέμπτη. Από το γραφείο μου Στον δεύτερο όροφο να βλέπω πάνω από τις στέγες τη θάλασσα και τις απέναντι ακτές της Ιωνίας...
"Για σένα βρε Μανώλη τα ρούχα μου πουλώ και πέρνω μπαγλαμάδες και παίζω και γελώ" Κόντρα σε κάθε λογική..Έτσι για να τιμωρήσω κάθε λογική....
Έλα σταγονούλα μου.. Εσύ που με καταλαβαίνεις, γιατί οι πιό πάνω φίλοι δεν είναι Χιώτες και τους δικαιολογώ.(κάθε άνθρωπος έχει το κουσούρι του)...Είμαι ακόμα στο γραφείο, και είπα να κάνω διαλειμα ακούγοντας μουσική...και μασουλόντας ένα κουλούρι από το φούρνο του Μαϊστράλη...Έ και η μουσική που ακούω είναι Μικρασιάτικα τραγούδια από το δίσκο της "εστουντιαντίνα"
Τα έχω πάρει. Ευτυχώς είμαι μόνη σε όλο τον δεύτερο όροφο...
Να αγαπημένη μου Σταγονούλα. Και εγώ συρρικνόνουμε για να χωρέσω κάπου. Είναι η πιό αγαπημένη μου συνήθεια. Αλλά αυτό το κάπου μήπως ξέρεις που είναι? Τη μόνη γωνιά που έχω βρει είναι σε μιά αραχνιασμένη σπηλιά του ουρανού...
Το καράβι που μου έκλεινε τη θέα προς τη Μικρασία έφυγε πριν λίγο για την Καβάλα. Τώρα μπορώ να βλέπω ως πέρα μακρυά, τη Γη που γράφτηκαν από τα αδέρφια μας αυτές οι μουσικές που ακούω τώρα..."Μην ορκίζεσαι βρε ψεύτρα και μην έρχεσε να κλαίς..τέτοιους όρκους και σε άλλον σ'άκουσα προχτές να λές" Σου το αφιερώνω..Ένας υπέροχος καρσιλαμάς...
κάθε λιμάνι και καημός
κάθε καημός και δάκρυ
κι είναι η ζωή του καθενός
θάλασσα δίχως άκρη...
στιχάκια του Πυθαγόρα
δεν ξέρω γιατί αλλά η φωτογραφία
και το κείμενο μου φέραν στο νου
αυτό το τραγούδι του Κατσαρού
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Εστουδιαντίνα-Σμύρνη ..το έχω ακούσει αμέτρητες φορές.. έχω όλα τους τα cd. Mια πανδαισία μουσικών χρωμάτων!! Αν σου αρέσει η Εστουντιαντίνα Σου προτείνω επίσης το "Diary of Balata" στο κονάκι του Μπαλατά.. μπορεί να το βρεις στον πάπυρο.
καλημέρα και φιλάκι φρακταλάκι:)
Δημήτρη
Δεν υπάρχει λιμάνι.Ο Βράχος είναι μισοπέλαγα.. Εκτεθειμένος σε όλλες τις καιρικές συνθήκες..Αλλά και ο καϋμός είναι παντός καιρού.
Σταγονούλα. Ευχαριστώ για τη συνεργασία. Μέχρι που να ολοκληρωθεί η μουσική προετοιμασία για τη "Βέρα" Κάθε μέρα ο Θοδωρής και η Χριστίνα δοκιμάζουν μουσικές.
Σύντομα θα έχεις νέα τους.
Σταγονούλα "ευχαριστώ για την πληροφορία" ήθελα να πώ και όχι για την συνεργασία. Αλλά όταν γράφω αυτή τη φράση τουλάχιστον είκοσι φορές την ημέρα...ε
Geia sou fractal agaphmeno... exw syni8isei th monaksia pleon... akomh ki an stigmes perivallomai apo an8rwpoys... Eytyxws yparxoyn aytoi oi ligoi poy me swzoyn... Nomizw pws an kai koinwnika onda, eimaste monoi ston neo ayto kosmo... plaisiwmenoi apo xrwmata, patines, ma kyriws mia synexh f8ora... Kapoies stigmes mas aresei na taksideyoume me ton noy... ki ekei monoi mas eimaste...
Den nomizw oti mporoyme pote na ksefygoyme apo ayto to plaisio... kai apo ta xrwmata poy edeikses exei endiaferon
Νίκιπλε, καλέ μου Νικιπλε.
Το ξέρω πως συνηθίζεται η μοναξιά. όμως κάποιες στιγμές σου ξεφεύγει.
Είναι οι στιγμές για τις οποίες αναφέρομαι στην απάνησή μου στο σχόλιο του Γιώργη Κάππα.
Μόνοι πάνω στη Γη . Θα έλεγα όμως για σένα αυτό που λέει ο Κάστρο σε μένα. Πως είναι δυνατόν εσύ....
τώρα μόλις είδα την ερώτηση,καλό φράκταλ,όταν παίζω με τον γάτο μου,με νικάει πάντα εκείνος,δε χωράει καμία αμφιβολία!Ο Σωτηράκης μου είναι μεγάλος σκακιστής!
Το πιο καλό φάρμακο
όταν νοιώθεις μοναξιά,
η πιο καλή παρέα, είναι η φύση ...
Υπέροχη η φωτογραφία του βυθού ...
θωρώντας τη γαληνεύει η ψυχή σου ...
Κι η μοναξιά εξατμίζεται και φεύγει !!!
Καλή σου βδομάδα ...
Ο Σωτηράκης λοιπόν σε σώζει από το
βασανηστήριο της μοναξιάς.
Όμως πλησιάζει Γενάρης. Τι θα κάνεις?
side21 Όντως η φύση δεν γνωρίζει μοναξιά. H μοναξιά είναι ανθρώπινη εφεύρεση. και φαίνεται να μην μπορεί να εγκαταλήψει εύκολα αυτόν που την έχει ακουμπήσει..Κολλάει επάνω του και σέρνεται μαζί του.
Τιμή μας να μας "δείχνετε" τα χρώματα της μοναξιάς σας...τα χρώματα του πιο δικού σας...
καλό βράδυ!
και σ' εσάς και στην μοναξιά σας!
Καλό μου fractal βλέπω ότι επιμένεις με την μοναξιά. Πως είναι δυνατόν μετά από τόση δουλειά που έχεις! Ας είναι σου αφιερώνω λοιπόν το τραγουδάκι της Κάκιας Μένδρη «Μοναξιά». Θα το βρεις στο U-Tube αν βάλεις το όνομά της. Θα βρεις και άλλα πολλά ωραία παλιά τραγούδια.
Όταν έχω μελαγχολίες, γιατί και τα κάστρα έχουν μελαγχολίες, μπαίνω στο U-Tube και κατεβάζω τραγούδια παλαιών τροβαδούρων.
Να είσαι καλά fractal και πολλά φιλιά. gskastro
@fractal:
Και τι συμβαίνει,ειδικά τον Γενάρη δηλαδή;
Ανεπίδοτη. Δίνω τα απίστευτα χρώματα της δικής μου μοναξιάς, που κανένας δεν μπορεί να πιστέψει..Με τόση δουλειά..με τόσο κόσμο.. Αδύνατον...Λένε.
Κάστρο μου. Από εκεί ψηλά που βλέπεις τον κόσμο είναι δύσκολο να ξεχωρίσης τη μοναχική πορεία των μικροσκοπικών μυρμηγκιών..Ακόμα και οι φωνές μας δεν φτανουν στα αυτιά σου. Θα το προσπαθήσω:
Στοοοοοοο τεεεεελοοοοος τηηης εβδοοοομάαααδας εεεερχοοοομαιιι Αααθηηηηηνααααα
Φιλιά.
Όλα θα πάνε καλά...
Μα ο Γεννάρης είναι ο πιό σημαντικός μήνας για τους γάτους.. Ο Σωτηράκης σου δεν θα ευκαιρεί να παίζει σκάκι μαζί σου. Φρόντισε να βρεις άλλο αντίπαλο.
τελικά ότι, αναζητά κάνεις η ότι έχει μέσα του αντικατοπτρίζονται
και παίρνουν σάρκα και ερμηνεύεται κατά το δοκούν..
μοναξιά ...δύσκολη λέξη μα πιότερη δύσκολη η ίδια..θηλυκού γένους μαύρη η όψη της και κυκλοφορεί ανάμεσα μας ... για κατάλυμα απλά οι ψυχές των ανθρώπων..
η φώτο σου πολύ όμορφη αισιόδοξη ως προς τα χρώματα...
καλή μου ..μη κυνηγάς το ανύπαρκτο άπειρο.
επεδίωκε αυτό που σε κανει ευτυχισμένη..
ο φίλος σου
Περίπλου καλέ μου φίλε. Ευχαριστώ για τα ζεστά σου λόγια. Άνοιξα τον υπολογιστή μόλις. Με είχε πάρει ο ύπνος και είχε σβύσει το τζάκι.
Δεν επιδειώκω το ανύπαρκτο. Το σκέπτομαι όμως συχνά. Ίσως γιατί το υπαρκτόν αν και με πολλές ασχολίες και με πολύ κόσμο γύρω μου, δεν με γεμίζει. Καθώς φεύγω από το γραφείο μου νιώθω πως δεν έχω που να πάω. Πως δεν ανήκω. Έχεις νιώσει ποτέ αυτή την αίσθηση? Να μην ανήκεις.
Χθες το βράδυ εδώ έβρεχε πολύ. Είχε πολύ καιρό να βρέξει. Μου δημιουργήθηκε η διάθεση να βγω έξω και να γεμίσω τις χούφτες μου βροχή. Βγήκα στην αυλή. Ύστερα σκέφτηκα: Και που θα την πάω τη βροχή? Δεν βρήκα απάντηση και ξαναμπήκα στο σπίτι.. Αυτό λοιπόν είναι μοναξιά
Καλησπέρα fractal. Απαντώ εδώ και στον ΠΕΡΙΠΛΟΥ, υπερβολή υπάρχει κι από τις δύο μεριές, εδώ το fractal υπερβάλει κι αυτό, ζητάει περισσότερα απ' ό,τι θέλει η ζωή να της δώσει, η βροχή για παράδειγμα. Έβρεξε μετά από καιρό στο νησί, μπόρεσε να το νοιώσει, να βγει να τη μαζέψει στις χούφτες κι αυτό είδε μόνο ότι δεν είχε σε ποιον να την προσφέρει. Είχε πολύ και ήθελε να το δώσει. Εγώ προσωπικά τη χάρηκα αυτή τη βροχή, τόσο μακριά και τόσο κοντά που μου λες κι εσύ καμιά φορά fractal, σ’ ευχαριστώ.
Pirandello. Ίσως να είναι υπερβολικό. Είχε καιρό να βρέξει στο νησί και το γεγονός ότι έβρεξε βέβαια και με έκανε χαρούμενη. Αλλά η χαρά αυτή δεν μπορεί να αντισταθμήσει τη μοναξιά. Δεν είναι συγγρίσημα μεγέθη.
Η βροχή σαν καιρικό φαινόμενο απαυθύνεται σε άλλα συναισθήματα που έχουν σχέση με την αγάπη της γης μας, με το συναίσθημα της ευφορίας των δένδρων κλπ. αλλά η βροχή σαν δώρο που θέλεις κάπου να το χαρίσεις? Πιστεύω πως αν ένας άνθρωπος έβλεπε μόνο αλλά δεν μπορούσε να ακούσει τη βροχή θα μελαγχολούσε το ίδιο με μένα. Δεν ξέρω αν απάντησα σωστά στα λόγια σου.
@fractal:
ο γάτος μου είναι στειρωμένος εδώ και χρόνια.Παρ όλα αυτά,από καιρού εις καιρόν,τον πιάνουν οι αγωνίες του και οι τρέλες του και έρχεται και τρίβεται είτε πάνω μου είτε στη φίλη του.Τον αγαπώ πιο πολύ απ όλους τους άντρες.Οπότε,δεν τίθεται θέμα για τον Γενάρη.
Για να τον αγαπάς περισσότερο από όλους τους άντρες, κάτι θα ξέρεις.
Είναι αλήθεια πως τα ΄ζώα τουλάχιστον δεν σου συμπεριφέρονται σαν να είσαι ένα ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ της ιδιοκτησίας τους.
Θα ήθελα πολύ να με θεωρούσε κάποιος άνθρωπος δικ- , του αλλά ποτέ αντικείμενο της ιδιοκτησίας του.
@fractal:
Ναι...συνήθως όταν σου λένε "είσαι δικιά μου",εννοούν και κτήμα τους,ιδιοκτησία τους.Υπάρχουν και εξαιρέσεις φυσικά,όπως σε όλα τα πράγματα.Μη με πάρουν και για τρελή φεμινίστρια γιατί φεμινίστρια δεν αισθάνομαι να είμαι.
:)
Για το "τρελή",το συζητάμε.
:)
ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ. ΣΥμφωνώ. Μερικοί δεν θα δίσταζαν να κάνουν δήλωση και στο κτηματολόγιο...
αυτή η μοναξιά, τόσο χρωματιστή,μόνο με μοναξιά δε μοιάζει.
Μάλλον με πανηγυρι που γίνεται μόνο γιά σένα.
δ
H φωτογραφία βέβαια και δεν είναι της μοναξιάς. Φυσικά είναι το πανηγύρι του βυθού. Είναι όμως από εκείνα τα πανηγύρια που δεν μπορεί να αντέξει η μοναξιά. Επειδή δεν έχει συντροφιά για να μοιραστεί την ομορφιά τους.
Καλώς ήρθες φίλε.
Αγαπητέ μου fractal.
Αν η μοναξιά σου έχει τέτοια ζωντάνια, τέτοια χρωματική πανδαισία, τέτοια ποικιλόμορφη υπόσταση και εκπέμπει μια τέτοια καλλιτεχνική αύρα...έ..τότε τη ζηλεύω!
Καλό βράδυ.
@ Κι η μοναξιά σε μικρές δόσεις χρήσιμη είναι. Φέρνει το νου μας σε μια τάξη, μας δίνει τον απαραίτητο χρόνο για να σκεφτούμε.
Καλώς σε βρήκα.
Υπέροχη φωτογραφία! Αυτά τα χρώματα πίστευα ότι υπήρχαν μόνο στην Καραϊβική!
Χαιρετισμούς στη αγαπημένη μυρωδάτη Χίο!
Fegia. H Φυση είναι ο μεγάλος καλλιτέχνης. Αυτή η ομορφιά της φύσης είναι που κάνει την μοναξιά δισβάσταχτη.
Λωτοφάγος..Δεν έχεις μόνο δυνατή μνήμη. Έχεις και ικανότητες ντετέκτιβ. πως ανακάλυψες την πατρίδα μου. Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να το κρύψω. Η Χίος, μου ξεχυλίζει από παντού. Όσο για τη μοναξιά? Κι αυτή το ίδιο. Αντέχεται και είναι δημιουργική όπως λες. Όχι όμως πάντα.
Και πάντως όχι σε ένα περιβάλλον σαν αυτό της φωτογραφίας.
Ευχαριστώ που δραπέτευσες για λίγο από τη χώρα των λωτοφάγων. Εύχομαι να βρεις ενδιαφέρον στη χώρα των fractals.
Καλημέρα σε σένα και στο νερό που κρατάς στην χούφτα σου !!
μοίρασε το νερό ..σκύβω και πίνω και ξεδιψάω ..μοιράζομαι μαζί σου τη μοναξιά ..
λύτρωση ίσως.. αναγκαίο..ίσως μοιρασμένο σίγουρα !!
καλημέρα
Καλή σου ημέρα. Περίπλου.
Σήμερα η μέρα είναι υπέροχη. Ένας λαμπρός ήλιος φωτίζει την θάλασσα και τα βουνά της Ιωνίας, πέρα από τη θάλασσα. Σήμερα το πρωί έπρεπε να ταξιδεύω στο Αιγαίο..Το βατό πέλαγος. Μιά απρόβλεπτη δυσκολία με κράτησε πίσω, για να ταξιδέψω το βράδυ. Ήταν και για να πάρω το σχολιό σου. Της μοιρασιάς. Έτσι η μέρα έγινε ακόμα πιό φωτεινή.
Είναι όμορφο να μοιράζεσε κάτι έστω και αν αυτό είναι μοναξιά.
Την επόμενη φορά που θα βρέξει θα μαζέψω κάμποση βροχή.
Σαν την ανυπομονησία των μεγάλων ταξιδίων..
καρτερικά, τα σύννεφα
προσμένω..λες και ταξίδι σ' άγνωστα μονοπάτια
σε πανάρχαια καλντερίμια..
στάλα τη στάλα προσμένω ..να καταλύσω την ύπαρξη μου..
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Περίπλου! Τόση ποίηση και πως να τα βγάλω πέρα; Δεν θα καταφέρω τίποτα άλλο εκτός από το τρέξω στη βροχή με άδειες χούφτες. Μα σήμερα δε βρέχει. Είναι μιά υπέροχη φωτεινή μέρα. Μιά φίλη, μου έφερε στο γραφείο μιά αγγαλιά κλαδιά κουμαριάς γεμάτα ολοπόρφυρα κούραμα. Κρίμα που δεν μπορώ να τα πάρω μαζύ μου . Το βράδυ ταξιδεύω, αν και είχα σχεδιάσει να ταξιδέψω πρωϊ για να χορτάσω πέλαγος.,.Τα κλαδιά με τα κούμαρα θα τα αφήσω σπίτι να με περιμένουν. Είναι όμορφα να σε περιμένει κάτι να γυρίσεις. Ιδίως μετά από ένα περίπλου στα παράλια του Αιγαίου και στα όρια του Κρητικού πελάγους.
Δεν ξέρω αν εσείς στην Κρήτη αγριέυτε όταν σας πουν πως σας στ'ςλνουν φιλιά. Εγώ στο λέω και αν θέλεις τα πέρνεις αλλιώς πέτα τα στο Λυβικό.
ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Ευχαριστώ. Αν δεν λέω τίποτα είναι γιατί δεν μπορώ να μιλώ όταν είμαι έτσι όπως τώρα. Γιατί είμαι έτσι , όχι αλλιώς. Ούτε άλλ- είμαι. Είμαι έτσι όπως το καταλαβαίνεις. .Ευχαριστώ.
Και 'γω εδώ είμαι, μην βλέπεις που δεν μιλάω, επεξεργάζομαι τη μοναξιά μου. Αυτό να κάνεις κι εσύ... και καλό ταξίδι, δεν φεύγεις απόψε;
Φιλιά, μοναχικά.
Ναι φεύγω απόψε. Αύριο θα με καλωσορίσης στην πόλη σου. Απόψε στις 9.30 θα πάρω το πλοίο. Αν το προφτάσω . Υπάρχει αυτός ο κίνδυνος. Nα το χάσω. Όχι για κανένα άλλο λόγο. Για ένα και μοναδικό. Να ανοίγω την ιστοσελίδα μου. Να μην χάσω την επαφή. Είναι πιό απαραίτητη από το ταξείδι. Για να επεξεργαστεί η μοναξιά θέλει μιά πολύ σκληρή τροφοδότηση στοιχείων. Και μάλιστα επαληθευμένων. Σε ερώτησα για τη μονάδα, τον αριθμό ένα. Δεν απάντησες. Χρειάζεται επεξεργασία.
Είσαι μαθηματικό μυαλό αλλά θα χάσεις το πλοίο επειδή έμπλεξες με άμυαλούς κι ονειροπαρμένους. Φύγε, όσο είναι καιρός... κι όταν φτάσεις, πάρε ένα τηλέφωνο.
Καλό ταξίδι.
Άκου. Ποιός σου είπε πως τα μαθηματικά δεν είναι για τους αλλοπαρμένους. Οι μεγαλύτερες μαθηματικές συλλήψεις έγιναν σε στιγές που η νόηση του ανθρώπου προχώρησε πέρα από τη λογική. Ακριβώς όπως γίνεται και με την τέχνη. Βέβαια και θα σε πάρω τηλέφωνο. Ας μην με κακομάθαινες. Τώρα καλά να πάθεις...
Σας τρόμαξα βρέ! Πως θα φύγει το πλοίο χωρίς εμένα. Κάποιος τηλεφώνησε ότι απόψε με το πλοίο ταξιδεύει μιά βόμβα έτοιμη να εκραγεί. θα με περιμένουν λοιπόν Αλλιώς δεν μπορεί να επαληθευθεί η πρόβλεψη. Τό καθήκον μου με καλεί. Να εκραγώ...
καλησπέρα !!!!!
Τελικά ήρθαν οι βροχές που προσμέναμε !!
τι ευχάριστη έκπληξη!!!!
αναμένω ..
Περίπλου. Δεν έχασα το πλοίο. Αυτό και αν είναι έκπληξη. Είμαι στην Αθήνα. Εδώ έχει μια σκληρή λιακάδα.
Όμως θα έρθει και εδώ η βροχή. Είμαι σίγουρ-, και έτοιμ- να την αντιμετωπίσω.
Πες στον φίλο σου πώς να πάει εκεί: Τρίτη, 16 Σεπτέμβριος 2008
... σαν πίνακας του Magritte
over!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου