Χρόνια Πολλά Γεμάτα ΦΩΣ

Από που να έρχεται αυτό το Φως.
Πίσω από σκοτεινές βουνοκορφές, καθώς ξεψυχά μιά κατεγίδα;
Mήπως από μιά φωτεινή πηγή, που μπροστά της έχουν βάλει ένα παραμορφωτικό φακό;
Mήπως από μιά άγνωστη έκρηξη;
Μέσα από αλόκοτους σχηματισμούς σύννεφων, που στάζουν βροχή;
Μήπως από τις ακτίνες του Ήλιου καθώς βυθίζονται στον Ωκεανό;
Aπό μιά ανεξιχνίαστη συμπαντική οντότητα, μήπως;
Μήπως είναι από κάποια φάση εξέλιξης πειράματος, που αναζητά νέες δυναμικές μορφές ισορροπίας των στοιχείων της φύσης;
Ή μήπως είναι ένα θαύμα:
Ένα Θαύμα!!! Είναι ένα Θαύμα.!
"Εγένετο Φως"
Κλείνω τα μάτια μου.
Ζω τρεις χιλιάδες χρόνια πριν από το Χριστό. Λατρεύω το Μίθρα το Βασιλειά Ήλιο που γεννήθηκε στο Ιράν. Του αποδίδω τιμές δυό φορές το χρόνο. Την ημέρα του χρόνου που είναι κοντά μου περισσότερο από κάθε άλλη ημέρα, αλλά και την ημέρα που μου λείπει περισσότερο από κάθε άλλη . Τις ημέρες του θερινού και του χειμερινού ηλιοστασίου. Στις 24 Ιουνίου και 24 Δεκεμβρίου. Αυτές τις δυό μέρες του χρόνου ανάβω φωτιές προς τιμή του θεού Ήλιου και κείνος μου δίνει για αντάλλαγμα μαντικές ικανότητες. Γίνομαι ιερέρεια της θεότητάς του. Διαδίδω την λατρεία του μέσω των ελληνικών αποικιών της Μικρασίας, στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Τώρα ο Θεός που λατρεύω δεν είναι πιά Πέρσης. Είναι ένας πανέμορφος Έλληνας θεός, που τον λένε Απόλλωνα! Η ομορφιά του και η αγάπη του για τη μουσική με έχει μαγεύσει. Τώρα ζώ μόνο για να τον λατρεύω και να τον υμνώ. Όμως ο χριστιανικός κόσμος του κυρίσσει τον πόλεμο. Φαίνεται πως ο θεός μου ξεψυχά μαζύ με τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Και ξαφνικά, εκεί που φαίνονταν να είχαν όλα πεθάνει, ένας πανέμορφος νεαρός φιλόσοφος-αυτοκράτωρ, χτίζει ναούς αφιερωμένους σε κείνον και κάνει θυσίες προς τιμήν του. Είναι ο γυιός του Ήλιου, ο κατά κόσμον Ιουλιανός και κατά τους χριστιανούς Παραβάτης...Όμως όσο και αν προσπαθεί ο Ιουλιανός να επαναφέρει τη λατρεία του Θεού μου, από το μαντείο των Δελφών, δια στόματος Πυθείας, έρχεται ο τελευταίος χρησμός του , που καταδικάζει τον ίδιο του τον εαυτό σε θάνατο.. " Είπετε τω Βασιλεί.....χαμαί πέσαι δεδάλου αυλά, μηκέτι φοίβος έχειν καλύβα, μηδέ μάντιδα δάφνη, ουδέν παγάν ρέουσα, απέσβετο και λάλον ύδωρ...".
Όμως ο Θεός μου δεν πέθανε!!! Αναστήθηκε μέσα από τις λατρευτικές συνήθειες των χριστιανών...Δυό φορές το χρόνο, κατά το θερινό και χειμερινό Ηλιοστάσιο, οι άνθρωποι ανάβουν φωτιές και επιδίδονται στη μαντική τέχνη... Στις 24 Ιούνη, (παραμονή του Αϊ Γιαννιού) λένε, πως ανάβουν φωτιές για τον Άγιο Γιάννη το φανιστή (επειδη, λένε άστραψε ο κόσμος σαν γεννήθηκε) , που τους φανερώνει την τύχη τους μέσα από τον κλείδωνα!! Και στις 25 του Δεκέμβρη, μέρα που γεννήθηκε ο Θεός μου ο Μίθρα, στο Ιράν, λένε πως γεννήθηκε ο Χριστός, και ανάβουν παντού φώτα. Με φώτα στολίζουν τα σπίτια ,τους δρόμους, τα δένδρα.... Φώτα.. Παντού φώτα! Παντού.
Στα χωριά μας οι κοπέλλες φέρνουν το αμίλητο νερό για να δουν στον ύπνο τους ποιόν θα παντρευτούν. Οι γέροι μαντεύουν τις σοδιές από τα πηδήματα των φύλλων πάνω στη φωτιά. Μέχρι και τα ζώα ξενυχτούν μουγγανίζοντας τον καιρό της χρονιάς..Και στις πόλεις... Εκεί ξενυχτούν στα Καζίνο..Τέτοιο ξέφτυσμα της λατρείας του Θεού μου στις πόλεις!!!... Είχα πάει και γω (τέτοιες μέρες) σε ένα καζίνο-ξενοδοχείο, στο Ατλάντα city της πολιτείας Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών..Και ήθελα να φωτογραφίσω τον φουρτουνιασμένο ωκεανό από το δωμάτιό μου στον 25ο όροφο του ξενοδοχείου. Μα το παράθυρο δεν άνοιγε. Φώναξα τον καμαριέρη, Μου είπε πως απαγορεύται να το ανοίξει. Ύστερα ρώτησα τους φίλους μου το γιατί...Μου είπαν: Για να μην αυτοκτονούν πέφτοντας από εκεί, αυτοί που έχασαν την περιουσία τους...Ανατρίχιασα!...Όχι δεν θέλει τέτοιες θυσίες ο Θεός μου, και νομίζω κανένας θεός του κόσμου...