Και όμως.... Πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας..

.
Σήμερα το πρωί, πήγα στην τράπεζα.

Καθόλου λογική σκέψη, αφού είναι Δευτέρα και έχουν προηγηθεί ημέρες αναστατώσεων και απεργιών. Το αποφάσισα όμως γιατί ήταν ανάγκη.
Όπως ήταν φυσικό η τράπεζα ήταν ασφυκτικά γεμάτη κόσμο.
Και φυσικά η οργή και ο θυμός των ημερών, κυριαρχούσε στις συζητήσεις.
Τα όσα άκουγα από όλους με έκαναν να σκεφτώ, πως αυτή η κρίση, ίσως να γίνει η αφορμή για να φέρει την κοινωνία μας ένα βήμα μπροστά. Αυτά που τόσο καιρό λέγαμε εμείς, για μας, ( υποκρινόμενοι τους αγανακτισμένους, αφού τίποτα δεν κάναμε για να τα διορθώσουμε) τώρα τα ακούσαμε από άλλους. Και είναι σαν να ξυπνήσαμε ξαφνικά από ένα λήθαργο, και αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε την μεγάλη ευθύνη μας, για τα όσα άθλια συμβαίνουν γύρω μας.
Γυρίζοντας σπίτι ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας δύο e-mail (από τα πολλά που μου έστειλαν) και που ίσως έχετε πάρει και εσείς.
Το πρώτο είναι από ένα συμπολίτη μας ( το μεταφέρω ολόκληρο , και μεγάλο, γιατί στιγματίζει τις κοινωνικές συμπεριφορές ), αλλά ο καθένας μας μπορεί να το συμπληρώσει με όσα εκείνος πολύ καλά ...ξέρει:

"Ανάθεμα και κατάρα στους κλέφτες του δημόσιου βιου...κρεμάλα στους πολιτικούς.... να πάνε φυλακή τα λαμογια...κάθαρση τώρα" είναι μερικές απ' τις κραυγές των αγανακτισμένων ελλήνων για την κρίση . Κρίση που δείχνει αξεπέραστη, όσα δις. ευρω και να μας δανείσουν..κρίση που δεν είναι μόνο λογιστική, που...δεν αποτυπώνεται μόνο σε οικονομικά μεγέθη,αλλα είναι κρίση βαθύτατη και ριζωμένη πια στις ζωές όλων μας. Είναι κρίση αξιών,νοοτροπίας και ήθους. Είμαι ένας πολίτης που ζω και εργάζομαι στη χώρα αυτή και θεωρώ τον εαυτό μου μοναδικό και αναντικατάστατο,σπάνιο είδος της ανθρώπινης αλυσίδας που ολοι πρέπει να φροντίζουν για μένα γιατί ...έχουμε Δημοκρατία. Γείτονα,συμπολίτη,συνάνθρωπε μπορεί να μην καταχράστηκα δημόσιο χρήμα μπορεί να μην έγινα πολιτικός μπορεί να μην έχτισα βίλες μπορεί να μην έκανα χλιδάτους γάμους στο εξωτερικό μπορεί να μη μπήκα σε κότερο ποτέ μου αλλά σε έκλεψα και εγώ,και σε θα σε κλέβω συνέχεια και καθημερινά γιατί είμαι συμφεροντολόγος, ατομιστής ,νάρκισσος ασυνεπής που δεν ξέρω τι θα πει αυτοκριτική και πάντα μου φταίνε οι άλλοι . Σου κλεψα την ησυχία σου όταν για να επιδειχτώ στη γειτονιά πέρασα απ' το σπίτι σου με διαπασών τη μουσική και την εξάτμιση να μουγκρίζει. Σου κλεψα την γαλήνη σου όταν προσπάθησες να περάσεις τη διάβαση πεζών και εγω έστεκα αγέρωχος με το 36 άτοκες δόσεις αυτοκίνητό μου πάνω της. Σου κλεψα τη θέση πάρκινγκ βάζοντας οριζόντια τη μηχανή μου γιατί στη γειτονιά υπάρχω μόνο εγώ και η γυναίκα μου πρέπει να παρκάρει χωρίς να δυσκολευτεί όταν έρθει απ τη δουλειά. Σου 'κλεψα τη ουρά στο σούπερ μάρκετ,γιατί βιαζόμουν. Σου ζήτησα 120 ευρώ για να σου βάλω ένα αιρ κοντίσιον χωρίς να σου κόψω απόδειξη. Σου πήρα 100 ευρώ την ημέρα για ένα δωμάτιο το χειμώνα σε χωριό της ελληνικής υπαίθρου γιατί μια καντηλήθρα στην παρουσίασα για τζάκι. Μου πλήρωσες 4 ευρώ τον καφέ και 6 ευρώ τη χωριάτικη και 10 ευρώ το ποτό γιατί όλοι τόσο τα έχουν. Εκμεταλεύτηκα την πετρελαϊκη κρίση και χωρίς καθυστέρηση σου ανέβασα την τιμή στα καύσιμα αισχροκερδόντας εις βάρος σου ενώ ξέχασα να τις κατεβάσω όταν πέρασε η κρίση. Σου στέρησα τα δελτία κοινωνικού τουρισμού γιατί μπορώ να αποκρύπτω εισοδήματα και να εμφανίζομαι σαν δικαιούχος. Πήρα επιδόματα και επιδοτήσεις με πλασματικά στοιχεία και τώρα φωνάζω να φέρουν πίσω τα κλεμένα. {και συμπληρώνω .... πήρα χωρίς να δικαιούμαι αναπηρική ή αγροτική σύναταξη, εξαργυρόνοντας την ψήφο της οικογένειάς μου στους διεφθαρμένους "πολιτικούς" που με τη σειρά τους την εξαργύρωσαν σε νομοσχέδια που υποθύκευσαν το μέλλον της ζωής μου και της ζωής της πατρίδας μου}
Σήκωσα κοματικές σημαίες, ένιωθα δέος όταν με κέρναγε και με χαιρετούσε ο βουλευτής στο καφενείο,ψήφιζα για ιδιοτελείς σκοπούς ξερογλυφόμουν στα πολιτικά γραφεία για να έχω έναν άνθρωπο για τις δουλειές μου και τώρα απαιτώ να παει φυλακή.
Έδωσα φακελάκι σε γιατρό για να σε παρακάψω στη λίστα και να σωθώ εις βάρος σου.
Λάδωσα το μηχανικό της πολεοδομίας να κάνει τα στραβά μάτια μέχρι να σηκώσω το αυθαίρετο σε δασική έκταση και μετά πήγα στο σύνταγμα σε καντηλοφορια να κλάψω για τα δάση που κάηκαν.
Εψαξα και βρήκα γνωστο στην εφορια να γλιτώσω το προστιμο που μου επιβλήθηκε για φορολογικες παραβασεις και μετα παραπονέθηκα για τη διαπλοκη.
Προειδοποίησα με φωτεινό σινιάλο παραβάτες οδηγούς για ύπαρξη τροχονομικού μπλόκου και μετα διαμαρτυρήθηκα γιατι η τροχαία δεν τους γράφει. Πέταξα το άδειο πακέτο τσιγάρων απ' το αυτοκίνητο και μετά θύμωσα με την αμέλεια των αρχών να καθαρίσουν τα φρεάτια και να πλημυρίσει η γειτονιά μου.
Σε εμπόδισα να περπατήσεις ελεύθερα στο πεζοδρόμιο γιατί άφησα το αυτοκίνητο, μιας και πετάχτηκα για δυο λεπτά σε μια δουλειά.( και συμπληρώνω ....έβαλα σε κίνδυνο τη ζωή σου όταν κατέβηκες στο κατάστρωμα του δρόμου για να προσπεράσεις το αυτοκίνητό μου). Τα έβαλα με τους αλλοδαπους που μολύνουν την χώρα μου ενώ τους εκμεταλλεύτηκα για φτηνή και ανασφάλιστη εργασία ΄Εβγαλα το σκύλο βόλτα δηλώνοντας τη ζωωοφιλία μου αλλά ξεχνάω να μαζέψω τα περιττώματά του υπονομεύοντας την υγεία σου . Εμπιστεύτηκα τους δημοσιογραφους, τους θεώρησα αυθεντίες,τους άφησα να με καθοδηγήσουν ' με μπερδεψαν ' με αλλοτρίωσαν. Μου είπανε πως οι γερμανοι συντακτες του Spiegel είναι ανθελληνες ενώ ειδα την ιδια μερα οπαδους των δυο μεγαλων ομαδω να μη σέβονται την ανακρουση του εθνικου υμνου. Μου ειπανε πως ξενοι ετοιμαζονται να αγορασουν νησια μας και ειδα ελληνες να καταπατουν την ακτογραμμη φτιαχοντας ιδιωτικα λιμανια και να μου ζητουν χρηματα ώστε να μου επιτρεψουν το μπανιο. Μου ειπανε πως τα σταδια των ολυμπιακων αγωνων φτιαχτήκαν για μενα και θα μεινουν σε μενα και ειδα να δινονται στην οικονομικη ελιτ και στις αθλητικες εταιρίες. Μου ειπανε πως ο διαγωνισμος τραγουδιου της eurovision είναι εθνικη υποθεση ενώ ειδα πως είναι ένας θιασος που τρεφει το life style με χρηματα φορολογουμενων. Μου ειπανε πως η επενδυση του χρηματιστηριου εχει εγγυημένες αποδοσεις και οι προβλεψεις είναι αισιοδοξες και ειδα μια καλοστημενη κομπινα με την ομηρια χιλιαδων μικρο επενδυτων. Μου ειπανε πως μετα τις κραυγες των ζωντανων συνδεσεων υστερα από μαγαλες τραγωδιες και καταστροφες το μαχαιρι θα φτασει στο κοκαλο και ότι θα παρακολουθουν την υποθεση και ειδα νατην συγκαλύπτουν και να την ξεχνουν.(σαμινα σεισμοι πυρκαγιες χρηματιστηριο) Μου ειπανε πως οι δημοσιογραφοι είναι οι ελεγκτες της εξουσιας και προστατες των αδυνατων και ειδα να γίνονται εκδοτες,κομιστες και διαπλεκομενοι με το κεφαλαιο και τη εξουσια. Μπερδευομαι ρε γαμωτο δυσκολευομαι να καταλαβω.Η σύγχυση μεγαλη...! Ενώ ηξερα πως τα τανκς που κατεβηκαν στους δρομους και κατελυσαν την δημοκρατια αυτό ζημιωσε τη χωρα μου,ειδα πως οι αγροτες μπορουν να κλεινουν τους δρομους,οι λιμενεργατες τα λιμανια γιατι τα αιτηματα των συντεχνιων είναι πιο πανω απ τα δικα μου δικαιωματα.
Ενώ ηξερα πως η αριστερα είναι προοδευτικο κινημα ειδα ότι αποτελει τροχοπεδη σε κάθε μεταρυθμιση.
Ενω ηξερα πως η δεξια είναι πατριωτικο κομα ειδα να σαμποταρει τους θεσμους και να διαβρωνει τις αξιες και το νομιμο να γινετε ηθικο.
Ενώ ηξερα πως σοσιαλισμος είναι αναδιανομη εισοδηματος και κοινωνικη δικαιοσυνη ειδα πλουτισμο ημετερων,σκανδαλα,και κοινωνικη ανισοτητα.
Ενώ ηξερα πως ο εθνικιστης θεωρει την πατριδα του υπερ ανω ολων,ειδα να φορα τη ναζιστικη μποτα και τον αγκυλωτο σταυρο που το 41 εισεβαλε στη πατριδα του και σκοτωσε ελληνες.
Ενώ ηξερα πως ο αναρχικος είναι φορεας επαναστατικων ιδεων και εναντιωνεται στο συστημα,ειδα να πηγαινει στις καταληψεις με ταξί,να ντυνεται με γνωστες φιρμες πολυεθνικων,και να επικαλειτε το ιδιο το συστημα που θελει να ανατρεψει.
Ενώ ηξερα πως ο συνδικαλιστης είναι προαγωγός τον δικαιωματων των εργαζομενων και ακαμπτος υπερασπιστης,ειδα να γινεται βουλευτης και να διαπλεκεται στα γραναζια της εργοδοσιας.
Ενώ ηξερα πως τα κοματα είναι στυλοβατες της δημοκρατιας ειδα να αυθαιρετουν να εμφανιζονται σαν συμμοριες και να καπηλεύονται τους θεσμους.
Και τοτε εχασα τελειως τον ελεγχο..
Ενώ ηξερα πώς είναι να φερεσαι σαν πολιτης και σαν ανθρωπος εχοντας υποχρεωσεις και δικαιωματα προτιμησα να φερθω σαν καταναλωτης και χουλιγκανος.
Ενώ οι καλυτεροι μου φιλοι είναι παναθηναικοι πηγα στο καραισκακη να τους βρισω τη μανα και να τους πεταξω φωτοβολιδες γιατι η χαρα της νικης είναι μονο δικο μου προνομιο.
Ενώ ελεγα πως οι πολιτικοι είναι εντολοδοχοι ξενων συμφεροντων και υπηρετουν οικονομικους παραγοντες,με φανατισμο τους υποστηριζα στις εκλογες δινοντας τους μια ακομη ευκαιρια.και καπως ετσι εφτασα να ζω το ψέμα μου συμπολιτες.
Επιδοθηκα σε ασταματητη καταναλωση προκειμενου να βρω ταυτοτητα
Υποτιμησα τη σημασια της παιδειας και των αξιων και προτιμησα να μιμηθω το life style της τηλεορασης.
Ταυτισα την ευτυχια με το τριημερο στην αραχωβα και το 4Χ4 τζιπ.
Η αυταπατη της παντοδυναμιας μου ενισχυθηκε με την πιστωτικη καρτα.. μπορουσα να αποκτησω περισσοτερα από οσα δικαιουμαι.
Χωρις εγκρατεια ζητησα να δανειστω για να απολαυσω αγαθα που εβλεπα να απολαμβανουν οι πλουσιοι και ηθελα να τους μοιασω.
Εγκατελειψα το χωριο μου για να γινω υπαλληλος των 700 ευρω.
Αφησα την ποιοτητα ζωης στην υπαιθρο για να ζησω σε ένα δυαρακι στη κυψελη.
Περιφρονησα τα πανηγυρια στην επαρχια γιατι στα μπουζουκια πια γινεται η επιδειξη και το νυφοπαζαρο.
Ενιωθα σπουδαιος αν τη δευτερα το πρωι μιλουσα στη δουλεια για το διημερο που περασα στα χιονια η τη κρεπαλη στα μπουζουκια.
Χρεοκοπησα νεοελληνα...γιατι πια δεν ξερω τι είναι σωστο και τι λαθος,τι είναι δικαιο και τι αδικο.ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ..δε θα λυτρωθώ απ τα spreads ουτε απ τους οικους αξιολογησης..
Για να σηκωθω ξανα χρειαζεται περισυλλογη συγκεντρωση και αυτοκριτικη χρειαζεται εσωτερικη επανασταση.
Ηρθε ο καιρος να αλλαξω ,γιατι αν δε το κανω η νεα γενια από λαμογια παραμονευει να παρει τη θεση των απερχομενων και το νέο κυμα σκανδαλων που θα παραξει ξανα το συστημα θα με βρει παλι να σκουζω σα βικτωριανη παρθενα..''κλειστε τους ολους φυλακη΄΄!!">>
















Το δεύτερο κείμενο είναι υπόδειγμα συμπεριφοράς , ενός πραγματικού ηγέτη:

<<Το 1982 δούλευα σε μεγάλη βιομηχανική αμερικανική εταιρεία στην Νέα Υόρκη. Η ύφεση άρχιζε και στο διοικητικό συμβούλιο γινόταν η συζήτηση για πόσο κόσμο θα απολύσουμε... Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες. Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού - 15.000 παγκοσμίως. Ο κάθε αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του. Ο πρόεδρός μας δεν μιλούσε. Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος. Όταν τελειώσαμε, ξαφνικά ο πρόεδρος ζήτησε την άδεια να μιλήσει. Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων που ήμασταν εκεί, και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια, τον θυμάμαι λες και ήταν χθες. Θα τον αναπαράγω όσο πιο σωστά μπορώ, γιατί οι αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα. -Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα τού εργοστασίου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών, που πάει στο σπίτι που χρωστάει, και κοιτάζει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε, και, αν και λίγα, του είναι αρκετά. Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλεία του, να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Τι θα πει στα παιδιά του..., τι θα πει στην γυναίκα του, πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπειά του. Και αν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλειά, θα χάσει το σπίτι του και ίσως την γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων. Αλλά την ιδία στιγμή έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες του και εάν δεν κάνω κάτι, τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις. Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε μειώνουν τα ετήσια έξοδα κατά $135 000 000. Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο Ελάττωση του μισθού μου - 75% Ελάττωση μισθού όλων των αντιπρόεδρων - 50% Ελάττωση γενικών διευθυντών - 40% ΚΤΛ Καμία απόλυση. Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα. Σηκώθηκε και έφυγε, και όπως έφευγε είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο: -Κρίμα που φέτος θα παίξετε Γκολφ μονό τρεις φόρες αντί για έξι, παιδιά. Περάσαμε τη θύελλα χωρίς να διώξουμε άτομο και σε τρία χρόνια η άξια της μετοχής ήταν $147 από $7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση. Α, ναι! Είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σ ' αυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεται να πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομα του. Το 1992 στο τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότησή του -και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο, αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες - τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε. Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν: -Ακούστε, μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα . Ήμαστε σε 42 χώρες από τις οποίες οι 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες μικρές κοινωνίες διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα όπως μου είχατε προτείνει είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία. Και κανείς μα κανείς ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ένας απελπισμένος άνθρωπος . Η πιθανότητα να ΕΚΑΙΓΑΝ το εργοστάσιο ήταν μεγάλη. Ενώ εσείς που ήσασταν διπλά μου και όλο το μισθό να σας έπαιρνα, δε θα καίγατε τίποτα, γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι τού συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις. Να θυμάστε ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα..., και εργοστάσια καίει.» Γιατί το έγραψα; Βλέπω όλους τους "ειδικούς" να βγαίνουν σε τηλεόραση / ράδιο και να μιλούν για διαρθρωτικές αλλαγές (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ), ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ) Όλα αυτά χωρίς ίχνος συμπόνοιας και λογικής σκέψης το όποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ζουν με την φαντασίωση ότι ΑΥΤΟΙ δεν χρειάζεται να αλλάξουν. Νομίζουν ότι η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ άλλη μια ΕΥΚΑΙΡΙΑ (σας θυμίζει κάτι αυτό;) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους. Λοιπόν, νάνοι της νοημοσύνης, έγραψα το άρθρο αυτό για να ξέρετε πως συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, που είναι πραγματικά σκεφτόμενοι. Έτσι δε θα έχετε καμία δικαιολογία ότι δεν ξέρατε όταν όμορφα «εργοστάσια» αρχίζουν να καίγονται όμορφα. ΠΑΝΤΟΥ.>>

















Αυτά τα δύο κείμενα (από τα πολλά που έχω πάρει) διάλεξα για να σας πω, να δούμε την κρίση με αισιοδοξία. Γιατί αν αυτή η κρίση, μετά την περισυλλογή την συγκέντρωση και την αυτοκριτική, φέρει την εσωτερική επανάσταση, τότε καλώς μας ήρθε..