Βρήκαμε το μικρό σπίτι, να μας κοιτάζει απορημένο μέσα από τις φυλλοσιές...
Πόσα χρόνια είχε να ακούσει τα γέλια μας..
Τα αβοκάντο που είχε φυτέψει κρατούσαν με σπαραγμό τη βαριά καρδιά τους.
Τα γατιά περίμεναν υπομονετικά τα χέρια της, να ανάψει το τζάκι...
Οι ελιές είχαν καρπίσει ανέλπιστα και την περίμεναν να τις ξελαφρώσει απ' το βαρύ φορτίο..
Η θάλασσα δεν περίμενε τίποτα, εκτός ίσως από...
Το πέρασμά της, στα ανοιχτά.Ένα μικρό λευκό πανάκι..
Όσα στα βάθη της θάλασσας αναπαύονται, και όσα πάνω στη Γη έχουν χρώμα και φως, υπάκουαν στην μουσική της ορχήστρας των χεριών της.
.
Μπήκαμε σιωπηλά στο σαλόνι της..
Τα βιβλία στην μικρή πρόχειρη βιβλιοθήκη, ήταν εκείνα που πιό συχνά ξεφύλλιζε..γιαυτό δεν είχαν απομακρυνθεί από κοντά της..
Και το αγαπημένο σκαρίφημα του Πικάσσο δάγκωνε άγρια την αυστηρή μανιέρα της γαλάζιας εποχής..
Καθίσαμε στην αγαπημένη της γωνιά και μας κέρασε γλυκιά, αχνιστή σοκολάτα...
Πήρε να βραδιάζει.Ο αυστηρός κώνος του λόφου της Παναγιάς κατρακύλησε στο αρχιτεκτόνημα της εκκλησίας..
Και τα απέναντι βουνά στάθηκαν διαχωριστική γραμμή των δύο απέραντων γαλάζιων...
Μόνο τα ξασπρισμένα βράχια κάτω στην παραλία, φώναζαν το όνομά της...
Μα εκείνη δεν ηταν πιά εκεί............
Υ.Γ"Χάνομαι τόσο νωρίς στη γλαυκή απεραντοσύνη
γιατί τίποτα δεν με αγάπησε"
49 σχόλια:
'Ελα βρε Φρακτουλίδι μου ,κι εγώ περίμενα ....άλλη ανάρτηση.
Που πήγες πάλι ψυχούλα μου ,
κιέπιασες κουβεντούλα με τους αγγέλους;
Τι γλυκούτσικα τα γατουλίνια ,
και τι παλιουπονοούμενα είναι αυτά ;;;;;;;;;;
κι εγώ που σ'αγαπάω τι είμαι βρε ο κανένας με περικεφαλαία;;;;;;;;;;;;;
http://www.youtube.com/watch?v=kC_N_fhT4y4
Βρε ΝΟΝΑ ΜΟΥ-τρεχαντήρι μας-Fractal-Ξένια μας...
Τι αναπόλησες και όλους μας μελαγχόλησες;Οι πανέμορφες εικόνες σου ποιές θύμισες λυπηρές σου έφεραν στον νου;
Μόνο μη τολμήσεις να κάνεις πράξη το υστερόγραφό σου το τρομαχτικό.
Ακούς εκεί "τίποτα δεν με αγάπησε".Ο βαφτησιμιός σου και όλοι οι υπόλοιποι εδώ μέσα για ποιό λόγο νομιζεις ότι σχολιάζουμε;
Μα για την καθαρότητα της γραφής σου και τις εικόνες σου που μας ταξιδεύουν.
Σε φιλώ...
Ο κεχαριτωμένος σου
ax αυτές οι απουσίες..
πως τα περνάς; :):)
την καληνύχτα μου :):)
Έτσι πέρασα για ένα "γειά".
Είναι το τυχαίο που με έφερε μετά από καιρό να πέσω πάνω στο προσκύνημα των μνήμεών σου.
(Χμμμ... Βρεττάκος στο υστερόγραφό σου;;)
Να περνάς καλά
ξωτικό
Αγάπη μου..... Δεν θα περιμένεις πολύ ακόμα..
Το πολύ μια βδομάδα!
Σήμερα το πρωί μίλησα και με τη Σταγόνα!
πρεπει λεει το συντομότερο να γινει.
Περιμένει λέει και η Ανέμη μαζί της στην ουρά των ημερών!!
Η σκασμένη η σταγονούλα θελει λεει, να με ακούσει στο "νανι-νανι" για να πάρει πίσω το αίμα της...από την παλια εκείνη σύραξη....
Μαλλον κατι θα σκεφτω για να μην της παραδοθώ..... Ακους εκεί...νανι-νανι...
Μιλαμε και για πολύ αχτένιστουστουσς αγγέλους...
Υ.Γ
Αγαπη μου, με συχωρείς που σε πίκρανα.
Το χρωστούσα όμως σε μια φίλη που έφυγε τόσο βιαστικά..λες και δεν ηθελε να φύγει... .
ΜΑΜΟΥΝΙ
Ευχαριστώ για το κανάλι διαφυγής
Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης
Πολύ-αγαπημένο βαφτηστήρι.
Κεχαριτωμένε μου.
Εικόνες και μηνήμες που ζωντανεψαν μια αγαπημένη φίλη που έφυγε πολύ βιαστικά.
Ξερεις πολύ καλά πως οι ανθρωποι πεθαίνουν όταν χάνονται από τη μνήμη μας.
Αυτός είναι ο λόγος που πήγα εκεί, στο μικρό εξοχικό της που αγαπούσε τόσο..
Και που της άρεσε να είναι πάντα γεμάτο κοσμο.
Ευχαριστω πολύ καλέ μου για τα γλυκά σου λόγια..
koulpa
Καλώς τον πρωτομάστορα..
Που δεν ξέχασε και ας το νομίζει..
Πληθαίνουν με εξαιρετικά γρήγορο ρυθμό οι απουσίες, καλέ μου...
Και γινόμαστε όλο και πιό φτωχοί.
Vlaxos
Εδώ είσαι?
Πως ξεχαστήκαμε...
Περνώ και εγώ κάπου-καπου από τον ...καταρραχτη σου, μα τρομάζω να σταθώ..
Νοιωθω τόσο αδύνατη πιά.
Μου ταιριάζει καλύτερα η σιωπή.
Ναι το Υ.Γ από το Βρετάκο
Αλλά δεν θυμόμουνα ακριβως τον στίχο.
Ετσι τον έγραψα όπως τον θυμόμουν και δήλωσα την κλοπή με τα εισαγωγικά.
Ευτυχώς που υπάρχουν οι ποιητές και δίνουν φωνή στα συναισθηματά μας.
Ίσως πάλι και να ήταν εκεί, καλό μου fractal -δεν μπορεί οι άνθρωποι να χάνονται έτσι...
Χάδι τρυφερό τα λόγια σου στη μνήμη της.
Κι οι εικόνες τόσο γνώριμες, ετοιμάζομαι για εγκατάσταση στο κυκλαδονήσι(Άνδρος)φίλη μου,αρκετά με την Αθήνα...
Καλό δρόμο νάχεις κορίτσι μου, σε φιλώ.
Ξέρω Ξένια μου πως δε ξέρω.Εννιά χρόνα πέρασαν,κιόλας;,από το θάνατο του παππού μου και όχι μονο δε τον έχω ξεχάσει αλλά νοιώθω ότι όσο περνάει ο καιρός τον έχω όλο και πιο πολύ ανάγκη.
Το καλό που σου θέλω μην ξαναχαθείς για καιρό...
!!ΑΦ!! κεχαριτωμένα!!
Μόνο μια καλησπέρα θα αφήσω τώρα φρακταλάκι μου, είμαι που είμαι με αυτή την ανάρτηση απόγινα. Θα έρθω ξανά βελτιωμένη:)
Αρχοντιά νησιώτικη ,απλότητα ,λιτότητα και μελαγχολία για την απουσία.
Kαλησπέρα Καλό Φράκταλ,
μνήμη ε!έχει τη δύναμη να ανασταίνει;σαν τον κινηματογράφο ένα πράγμα...θυμάμαι τον Β.Ραφαηλίδη σε ένα άρθρο του που πιτσιρικάς τότε μου είχε κάνει εντύπωση:"αν θέλουμε να καταλάβουμε τί είναι ο κάτω κόσμος για τους αρχαίους έλληνες να σκεφτούμε απλά τον κινηματογράφο"
καλό βράδυ!
. Μπήκα για να χαρώ λίγο με την ματιά σου, τις φωτογραφίες σου, να μού φύγει ένα ανεξήγητο ( ; ) βάρος.
. Μα γρήγορα προέκυψε ένα μικρό βούρκωμα, από αντίστοιχες μνήμες και συναισθήματα, από συν-πάθεια για την άγνωστη, την σχέση σας, την γλύκα τής περιγραφής σου.
. Οπότε όλη αυτή η ομορφιά φωτογραφιών, γραπτών και συναισθημάτων κάνει θετικό πάλι το ισοζύγιο τής επίσκεψης...
Δεν "χάνονται" ...
έτσι απλά οι άνθρωποι
Τα ίχνη τους μένουν σ' όλα τα απλά
καθημερινά πράγματα που ακούμπησαν ...
στα λόγια, στις μνήμες, στις λύπες στις χαρές,
σ' όλα τα ορατά και αόρατα που πλαισίωναν το είναι τους ...
Στην αγάπη που στάλαξαν στις καρδιές αυτών που μένουν !!!
Τον πρώτο καιρό περιφέρεται η αύρα τους στους χώρους που έζησαν.
Αργότερα περιφέρεται στις καρδιές και στο νου, όσων αντάλλαξαν αγάπη και βαθιές ματιές.
Έτσι, δεν χάνονται ποτέ.
Εχθές το ξωτικό, σήμερα εσύ με μελαγχολήσατε.
Να είμαστε καλά και να κρατούμε στην καρδιά την εικόνα τους.
Πολύ όμορφο, άκρως συγκινητικό, μίλησε πάλι η καρδούλα σου.
Εκείνη θα είναι πάντα δίπλα σου...
Πολύ καλή σου μέρα.
ANAZHTHΣH
Ναι εχεις δικιο καλή μου..
Ήταν τοσο ζωντανή η παρουσία της..
Ακόμα και τις αραχνες κοιταζε χαμογελώντας, με τα χέρια στη μέση όπως το συνήθιζε..
Με το καλό να εγκατασταθείς στο Αιγαίο μας...
Και να ξερεις θάλασσα δεν χωρίζει.
Ενώνει...
Θα το νιώσεις και συ
φιλιά
Παπαστρατής Το "Θηρίο" Ιωάννης
Καλό μου. Εχουμε ξαναμιλήσει για τον Παππού σου.
Όμως οι παππούδες, ετσι πρεπει να κανουν..
Να μας αφήνουν τις πιό γλυκειές αναμνήσεις και να μας λένε παραμύθια
από τους ουρανούς τους.
Γνωρισα μόνο μια γιαγιά.. και αυτήν την εχασα νωρίς.
Αλλά τη λιγη ζωή που ζησαμε μαζί δεν θα την ξεχασω ποτέ.
Αν έχεις διάθεση μπορείς να βρεις στις πολύ παλιές αναρτήσεις μου, ένα κείμενο που αναφέρεται σε κείνην και επιγράφεται "ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ"
Πολλά γλυκά φιλια καλό μου βαφτηστήρι
Margo
Καλή σου μερα Μαργούλα.
Τόξερα πως θα σας στεναχωρούσα..
Μα ενοιωσα την αναγκη να μοιραστώ μαζί σας την απώλεια μιας γλυκειάς φίλης, αν και δεν είναι πολύ πρόσφατη.
Ξερεις όμως πως η θλίψη είναι λυτρωτική.
Λες και σηκώνει λίγα από τα βαρη της ζωής μας..
Και μάλλον τα αντέχει.
Φιλια...σε σενα και σε όλους γυρω σου...
α Κενταύρου
Καλή σου μέρα κένταυρε.
Για σενα που μπορείς να τα αναγνωρίσεις, όλα τουτα είναι ενασ πίνακας..
Να στέκεσαι μπροστα του και να διδάσκεις τη θεση των αστρων.
Γιατί το καθε αστερι εχει τη θεση του στο ιερό στερέωμα..ο
dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα)
ΔΗΜΗΤΡΗ!!!!!!!!!!!
εδώ είμαστε πάλι λοιπόν..
Με τις εξαφανήσεις και τις εμφανίσεις μας...αλλά παντα εδώ..Τωρα πια δεν μπορούμε αλλιώς..
θα βγαζουμε εδώ βόλτα τις απορίες μας, τις θλίψεις και τις χαρές μας.
Και οι κινούμενες μνημες μας θα μεταφερονται από τον ενα στον αλλο.
Όλο και καποια Ιφιγενεια θα προθυμοποιείται για να φυσά ουριος ανεμος..
Λενε πως ακόμα και αν θυσιάστηκε ποτε δεν εφτασε στον κατω κόσμο..
Ο Αδης θελει ακινησία.... Πως να δεχτει στους κόλπους του ένα πλάσμα που πήρς απάνω του την κινηση των κααρβιών ενός ολοκληρου στόλου?
Πολλά φιλια μοιρασμενα ΔΙΚΑΙΑ στα 4
Γκιωνης
Καλώς τον μου....
Όλοι λιγο πολύ καλε μου εχουμε βιώσει απώλειες..
Αυτες των φίλων μας, είναι πάντα μια αστραπή σε ενα κοντινό ουρανό.
Δεν πέφτεις μα γκρεμίζεσαι.
Και ύστερα σηκώνεσαι όρθιος και εχεις μια πιό σταθρή ισορροπία στη σχεση με το θανατο.
Καλό χειμώνα ..
Side21
Συντοπίτη μου!
Πως είναι η θάλασσά μας..
Είμαι μακρυά της...
Την ακουω όμως να κουλουριαζεται και να ξεδιπλώνεται με κραυγές θριαμβευτικές..
Βγηκαν ακόμα τα μανηταρια.?.
Αν πας να μαζεψεις στην Λέκκα (στους πρόποδες του Καρβούνη) πιες ένα ποτηρι κρασι με τον ΔΔ
Τωρα πιά θα εχει τελειωσει και την εμφιάλωση!
Θα είμαι εκεί .
Ναι φυσικά οι ανθρωποι δεν χανονται ετσι απλά!
Thalassenia
Καλημέρα Θαλασσένια.
Ετσι είναι .
Οι καθημερινοί μικροτραυματισμοί που τπυς επουλώνει η θαλασσα..
Είσαι τυχερή που μπορείς κοντα της, να χαρλαρωνεις όποτε χρειαστείς τους κόμπους του λαιμού.
Ειμαι μακρυά της, αλλά ακόμα και η σκεψη της τρυκιμίας της, με γαληνευει.
jokar
Μιλάει για να την ακούσετε, καλέ μου.
Αλλιώς πως θα μπορούσε?
Κουφάλαλα μυνήματα δεν ξερει να στελνει...
Ευχαριστώ που ηρθες.
Καπου-καπου βρισκεται και η βροχή σε αμηχανία και δεν μπορεί να μιλά.
αγαπημένο φράκταλ καλησπέρα...
ευχαριστούμε που μοιράστηκες μια προσωπική σου γωνιά μαζί μας... τα μικρά στολίδια, οι καθημερινές εικόνες των σπιτικών ίσκιων που παιχνιδίζουν με τα δυό έξωθεν γαλάζια...
τα μάτια των περαστικών, το φιλόξενο σαλόνι...
αργόσυρτη μελωδία που μοιάζει πότε με ύμνο πότε με μοιρολόι... γιατί? Στον φλοίσβο της θάλασσας και στο τραγούδι των γλάρων να επικεντρώνεσαι... εκεί... μόνο ακούς τους ψιθύρους των θεών...
Αν μπορείς να κλείσεις μέσα σε μιαν αγκαλιά όλη τούτη την απέραντοσύνη, όλη η γη σ' αγάπησε...
Οσο κι αν στην μνήμη
κρατηθεί ενας άνθρωπος
πως να καταπιείς ,ζωντανός ον,
το ποτήρι οτι δεν θα τον ξαναδείς?
Πως?
H θάλασσα μας τέλειωσε,σειρά εχει ο Νειλος:)
Καλησπέρα από Χαρτούμ...
nikiplos
Καλησπέρα, καλώς τον
Γραφεις "αργόσυρτη μελωδία που μοιάζει πότε με ύμνο πότε με μοιρολόι"
Αυτη ακριβως η αργόσυρτη μελωδία κυριαρχούσε στο μικρό εξωχικό σπιτι της φίλης που μας αφησε πριν λίγα χρονια, και στην μνημη της οποίας είναι αφιερωμένη αυτή η ανάρτιση...
Ύμνος στην αγαπη που σκόρπισε γυρω της, και μοιρολόϊ όσων είχαν δεχθεί το αγγιγμά των χεριών της..
...κι εγώ το φχαριστήθηκα φρακτουλίδι το σημερινό!
Τα γατιά ζηλεύω στη φωτό με το συνοστισμό τους...
Φιλιά πολλά και καλό μας βράδυ!
Ντόκια, λαλάρια, φυκιάδες, αρμυρίκια...Θαλασσίνη η φιλενάδα σου, να έχει καλό ταξίδι.
Εσύ δεν μπορείς να γίνεις λίγο θαλασσινη?
Οι θαλασσινοί είναι κεφάτοι και αισιόδοξοι άνθρωποι fractal όσα στραβά και άν έχουν στο κεφάλι τους.
Σε διαβάζω και (δυστυχώς) σε ακούω με αυτην την Τουρκο.....να μη πω εδω και καιρό και με πιάνει ψυχοπλάκωμα απο θανάτους και μιζέρια.
Ακουμε ρε λιγάκι, ξέρω τι σου λέω.
faraona
Ευτυχώς καλή μου που στυλώνει τα πόδια της η μνημη..
Αντιστέκεται παληκαρήσια στη απώλεια.
και κατα καιρούς εκκρίνει από τα βαθη της τα χαμενα.
Και μεις αρπαζόμαστε από αυτά που τοσο χρειαζομασται.
φιλια καλή νυχτας
VAD
Πάντως πάλι κοντα στα νερά..
Καλή επανεγκατασταση
Μη σου πω πως νοιωθω μια ανασφαλεια που τα βορεια συνορα της Αυτοκρατορίας εμειναν ακάλυπτα....
Κρυο ε??? μπρρρρρρρ
ανέμη
Και εγω καληνυχτίζω από εδώ.
Μεχρι την επόμενη να φροντισουμε να γεμισουμε τα κοφίνια πραματειες...
φιλιά
Τhalassokrator
Εγω δεν μπορώ να γινω, γιατί είμαι.
Θαλασσινη!
Παντός καιρου και καθε αναποδιασμενου ανεμου.
Και τα τραγούδια μου το ιδιο
Μεχρι πνιγμού
Σύνορα;;;Ουτε Παπαροθεμελής ειμαι,ούτε ΠαπαρΆνθιμος:))
Πονάνε οι απουσίες καλή μου fractal όμως είναι στιγμές που θαρρείς και αιωρείται μια απροσδιόριστη αίσθηση "παρουσίας".
Είναι τα ανεξίτηλα σημάδια που χάραξαν πίσω τους...
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
τα διαβαζω, θυμαμαι και συγκινουμαι..
Για σένα το παλεύω να το πιστέψω, τα τραγούδια σου όμως είναι για κλάματα.
.....ούτε για κλάματα δεν είναι συγνώμη.
VAD
Kαλέ, γιατί κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις?
για τετοια σύνορα΄, τόσο καιρό πολεμούσαμε...
Κοιτα να μεταφερεις εκεί κατω επαναστατικούς πυρήνες..
Πετάω τους ηδη άχρηστους τίτλους μου και έρχομαι απλός στρατιώτης στο πλευρό σου..
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Καλή μου Γλαρένια.
Καθε φορά που χανω ενα φιλο, είναι σαν να κλεινει το μονοπάτι της ζωής που περπατούσαμε μαζί..
Ακόμα και αν το ξαναπάρω, τίποτα δεν θα βλέπω όπως τοτε, που το περπατούσαμε μαζί.
Τα δεντρα, οι πετρες, τα χορτα, θα είναι εντελώς διαφορετικά..
Καμια στιγμή δεν μπορεί να επαναληφθεί.
Και ετσι καθώς κλεινουν τα μονοπάτια νομίζω θα βρεθώ εγκλοβισμενη σε ενα αγνωστο κοσμο..
Δεν θα του αν΄γκω και δεν θα μου ανήκει
Ευχαριστώ γλυκεια μου που πέρασες.
φιλια.
Τhalassokrator
Ξερεις άναρχε ανατρεπτικέ,(...αχ εβγαλα το αχτι μου) δεν πειράζει αν δεν με αναγνωρίζεις σαν θαλασσινή οντότητα..
Ξερω καλύτερα από σενα τι είμαι!
Kαι μπορώ kai εγώ, όπως και ο καθένας, να τσιμεντώσω με εγωϊσμό το hardware μου και να θεωρήσω τον εαυτό μου σαν ενα computer analog που να θεωρεί όποιους απομακρύνονται από τις σταθερές του, αχρηστα σκουπίδια..
Μαρία
Μαρία!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
εσύ?
εδώ?
Μόνο για εκείνη ηρθες...ε...?
Αγαπημένο φράκταλ,
Πόσες φορές άνθρωποι που έφυγαν δεν μένουν ζωντανοί στην ψυχή μας, ενώ άλλοι που ζουν έχουν πεθάνει για μας;
Όμως, σε κάθε περίπτωση:
"Συχνά, μέσα στη νύχτα, καθώς περπατάς ολομόναχος κάτι σ’ αγγίζει στον ώμο,
γυρίζεις τότε – και μονομιάς νοιώθεις όλο το μάταιο της ύπαρξης.
Αλλά δεν θλίβεσαι
σαν να’ σαι ο πρώτος που το ανακαλύπτεις."
(Τάσος Λειβαδίτης)
Σε φιλώ
ΈΛΑΑΑΑΑΑ ακόμαααα ;;;;
άλλαξε πάνα και ανάρτηση για κείνην που ήρθε ντε !!!
Τι στις λύπες μαζί και τις χαρές μόνη σου;;;
έλα γιαγιάκααααααααααααααααα !!!!!
den se ksehasa an ipopsiasto oti to skeftikes ......tha ta poume en eftheto ....ota lavi esio telos afto pou mou symveni....elpizo na katafero na to stilo giati apo atzamiliki skizo ... elpizontas se katanoisi se glikofilo...
Δημοσίευση σχολίου