 |
| Στο λιμάνι μας δεν στραγγίζει πια το φωτεινό ροζ , αλλά το σταχτί της στάχτης |
 |
| Τα ανθισμένα θυμαρια των Φθεινοπωρών μας φέτο δεν θα στολίσουν τους λόφους μας. |
 | |||
| Οι αυτοφυείς τουλίπες της Άνοιξής μας φέτο θα πενθίσουν την καμμενη Γη μας. |
 |
| Τα φημισμένα εσπεριδοειδή μας, θρηνούν και σαπίζουν στη Γη |
 |
| Τα προστατευμενα από την UNESCO ιστορικά μνημεία μας απορούν πως δεν προστατεύτηκαν |
 |
| Το μοναδικό στον κοσμο μαστίχι μας καίγεται λιβάνι και θυμιατίζει τις μνημες εκεινων που κοπιάζουν αιώνες πανω τη Γη μας..  |
| Τα απέριτα, τα άπαράμιλης αισθητικής αρχοντικά μας.. φαντάσματα της "Γης των μακάρων" οπως αποκαλούσαν οι ξένοι περιηγητές το νησίι μας. |
 |
| Το μέλον των νέων μας κείγεται μαζί με τις ελπίδες τους να ζήσουν στην Γη μας. |
 | ||||
| τα μοναδικά μεσαιωνικά χωριά μας... Θα στοιχειώσουν εγκαταλελημένα |
Η Γη μας αποκαϊδι του εφιάλτη της καταστροφής...
Ζούμε το 3ο ολοκαύτομα της νεότερης Ιστοριας μας.
25 σχόλια:
κλαίω.
Στης Χίου την ολόμαυρη ράχη...
Σε σκεφτόμουν...
Δεν ήθελα τέτοια αφορμή για να σε ξαναδιαβάσω...
Και μη χειρότερα...
ΘΛΙΨΗ
Ας ήταν άλλη αφορμή για να μιλήσεις.......όχι αυτή.
Φρακταλάκι μου
οι καπνοί σας έφτασαν ως εμάς (στη Νάξο) χωρίς τηλεόραση και ραδιόφωνο νομίζαμε πως καιγόταν κάτι στο νησί ,όταν άκουσα για την Χίο μαχαιριά στην καρδιά μού'ρθε . Δεν ήξερα τι να σου πώ ,μετά κι απ'τα άλλα.....
Δεν είχα πως να σε παρηγορίσω....
Πολύ βαθειά θλίψη ψυχούλα μου....
Σας έχω και τις τρείς συνεχώς στη σκέψη μου.....
συμπαρίσταμαι...
συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε όπως μπορεί ο καθένας από το μετερίζι του...
δεν εγκαταλείπουμε φίλη μου πονεμένη...και συ ξέρεις από πείσμα και πληγωμένη δύναμη...
σε φιλώ τρυφερά
Τώρα που σκεφτόμουν να έρθω στο νησί για λίγες μέρες έγινε αυτό το κακό. Δεν επικοινώνησα για να μην ενοχλήσω.
Οργή,
για το χέρι του εμπρηστή
που λέγεται "Ανάπτυξη"
που την υπηρετεί όλος ο γνωστός υπόκοσμος και οι συμμορίες τους.
και Θλίψη,
γιατί αυτοί οι δολοφόνοι δεν θα τιμωρηθούν ΠΟΤΕ.
Ξένια μου,
Κουράγιο και ελπίδα.
Η Άνοιξη θα ξανάρθει σύντομα και ορμητικά στο νησί σου.
Σε Φιλώ
Οι Χιώτες είναι αρχοντικοί άνθρωποι
και αγαπούν τον τόπο τους,η καταστροφή θα τους πεισμώσει, όσο κι αν τώρα κλαίει η ψυχή τους,και από τα αποκαίδια θα βλαστήσουν τα νέα λιόδεντρα και μαστίχια.
Κουράγιο και δύναμη.
Μεγάλη θλίψη. Διαβάζω συνεχώς, στεναχωριέμαι σαν να ήταν ο τόπος καταγωγής μου, δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η καταστροφή άλλο.
Σε λίγο δε θα απομείνει τίποτα.
Δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω την ομορφιά της Χίου, το ήθελα. Λυπάμαι :(
To σύννεφο του καπνού που σκέπασε το νησί μας, έκανε το φως του ήλιου απόκοσμο, τρομαχτικό. Κλαίει όλο η Ελλάδα μαζί σας και ο ουρανός και η θάλασσα μαζί...
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ.
Αγαπημένοι μου. Ακόμα και αν είχα τον χρόνο να απαντήσω σε έναν έναν ξεχωριστά για να του εκφράσω την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μου, που δεν με ξεχάσατε αλλά και για το κανάκεμα της ψυχής μου, που κανει τον πόνο υποφερτό, δεν εχω το ψυχικό κουράγιο να το κανω..
Ειναι η 6η μέρα σήμερα που ζούμε την κόλαση.
Το νησί μας ειχε περάσει δια σιδήρου {"εκ στοματος μαχαιρας" (κατα τον Βαχίτ Πασά , τοποτηρητή της γενοκτονιας του 1822 ) τωρα περνάει και δια πυρός}
Σε σκεφτόμουν καλή μου Ξένια και σφιγγόταν η καρδιά μου...απέραντη θλίψη που δύσκολα θα βρει γιατριά...
Έρχομαι και ξανάρχομαι φρακταλάκι μου σέρνοντας την αγάπη μου σα δαρμένο σκυλί ,μόνο να γλείφω τρυφερά τις πληγές σας μπορώ.....
Καίγεται η καρδιά μου
για τη γειτόνισσα Χιό ...
όπως κάηκε και πριν δυο
χρόνια για το νησί μου ...
Εύχομαι οι πληγές να επουλωθούν
η φύση του Αιγαίου να κάνει το
θαύμα
της έστω κι αν απαιτηθεί χρόνος !!!
πόνος και οργή
τι να πω
δεν υπάρχουν λόγια
μόνο οδύνη
και ένας λυγμός που σκαρφαλώνει και θέλει να βγει έξω με το ζόρι
όσο κι αν προσπαθώ να κρατηθώ
Kαλό μήνα Φρακταλάκι μου.
Σαν μερμηγκάκι προσπαθώ να κουβαλίσω στάλες δροσιάς και παρηγοριάς.
Κοίτα να δείς τώρα :μπήκα πριν απ'του α Κενταύρου ,και είδα την ανάρτηση :
H Μετάλλαξη της κατ' Αρχήν Άνοιξης
η οποία στον Πανόπτη μου δεν έχει εμφανιστεί ποτέ και συνεχίζει να μην φαίνεται ακόμα και τώρα.Γι αυτό δεν την είδα ποτέ.
Το συνδυάζω και με αυτό :
Η ρύθμιση αυτού του gadget δεν έχει γίνει σωστά. Υπόδειξη του Webmaster: Βεβαιωθείτε ότι οι "Ρυθμίσεις του Friend Connect - διεύθυνση URL αρχικής σελίδας" ταιριάζει με τη διεύθυνση URL αυτού του ιστοτόπου.
Που σου βγάζει αριστερά και μάλλον κάτι πάει στραβά .
Για δές μήπως το διορθώσεις ,γιατί δεν έχω όρεξη να χάσω καμμιά σου ανάρτηση πάλι.
Έχοντας ζήσει αντίστοιχες καταστροφές, αυτό που σε αποκαρδιώνει, δεν είναι παρά οι ανυπολόγιστες ζημιές. Η φύση θα ξαναπετάξει, όμως για να γίνει ένα δέντρο και να δώσει την γενναιόδωρη σκιά του απαιτούνται καμιά 40ριά χρόνια. Αυτό ποιός το αποτιμά? Επειδή είναι δημόσιο, δασικό δεν έχει καμία αξία? Και τα σπίτια βεβαίως, τα μνημεία, αλλά οι άνθρωποι τα σπίτια τα ξανακτίζουν... Ιδίως αν είναι άξιοι... Το τοπίο όμως? Ποιός θα θρηνήσει τα δέντρα? Τους θάμνους? τις αγριοσυκιές, τη δρύ, τα σχίνα... ω ναι εκείνα τα ευλογημένα που φέρνουν το μοναδικό άρωμα της μαστίχας χίου? που σε κανέναν άλλον τόπο στον κόσμο εις μάτην των άπειρων πειραμάτων δεν έχει γίνει?
:(
Αγαπημένο fractal, τρεχαντηράκι τ' ουρανού,
άργησα αδικαιολόγητα να σου αφήσω σχόλιο κάτω από αυτές τις εικόνες και τις λέξεις του άδικου πόνου.
Όμως να ξέρεις ότι θα είμαι δίπλα πάντα κι ας μη μιλάμε συχνά.
Όπως είπες « Έτσι, γιατί δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως όλα χάθηκαν.»
Μια μεγάλη αγκαλιά για σένα
Σε φιλώ πολύ πολύ
ax φρακταλάκι μου.. τώρα είδα το ποστ.. είχα περάσει πριν.. αλλά δεν σε είδα.. και δεν ήξερα και τι να πω.. λειπάμαι που η επανεμφάνησή σου.. που θα έπρεπε να εορτασθεί.. είχε τέτοια αφορμή.. κουράγιο.. κι ελπίδα.. :) :)
Ευχές σου στέλνω ...
απ' το γειτονικό νησί !!!
Για ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ και ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ...
με τις βροχές και την αναγέννηση της γης ...
να φυτρώσει ελπίδα κι αισιοδοξία !!!
αγαπημένο τρεχαντηράκι τ' ουρανού, καλή μου φίλη, πολλές πολλές ευχούλες για αγάπη και χαρά σε σένα και στην οικογένειά σου!!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ...
που σαι φρακταλάκι μου; πως τα παλεύετε; σε περιμένω.. :) :)
Δημοσίευση σχολίου