ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ...
- Σε σένα φωνάζω....Fractal................
Τι θέλεις στα ψηλά βουνά......
Ένα θαλασσινό πράμα, εσύ, πλασμένο με το πλαγκτόν της θάλασσας????
Γύρνα πίσω όσο είναι καιρός....
Μηηηηηηηηηηηηηηηηηηη
- Μα τι σε πειράζει αν σκέπτομαι.......
Η σκέψη μου, σε ακτίνα γειτονιάς......δεν φτάνει πιο πέρα....
Άσε με να ονειροπολώ. Κανένα άστρο δεν θα ανατείλει από τη φωνή μου..
Το πολύ, να κάνω μια μεροληπτική αφήγηση των μελλούμενων....
Ξεδίνω λιγάκι, καθώς σκέφτομαι τα ψηλά βουνά....
Και τα μελλούμενα, που δεν έχουν μέσα στο κάδρο τους, τη θάλασσα...
- fractal......σκλάβος κι' αγοραστής του εαυτού σου..
πάντα έτσι ήσουν....Ένα υδροχαρές χαρτί από βαμβάκι, που οι ορίζοντες ζωγράφιζαν με χρώματα ακουαρέλας, "εν τη απουσία σου"
Γυρολόγα.
Από εικόνα σε απεικόνιση..
Με τη διαπραγμάτευση μεταξύ δυσδιάκριτου και άγνωστου να αναλώνεις την περίοδο ειρήνης που σου χαρίστηκε..
- Ναι..θα το κάνω...Θα φράξω με το χέρι μου το στόμα της σύνεσης.
Να επικρατήσει η ψυχραιμία της συσκότισης..
Να διαλέξω με κλειστά μάτια..
Να μην με γονατίσει το βάρος της εκλογής
Έτσι και αλλιώς με έχει γονατίσει το βάρος της συνέπειας
ΧΑ......................έ-φ-υ-γ-α...
- Σε σένα φωνάζω....Fractal................
Τι θέλεις στα ψηλά βουνά......
Ένα θαλασσινό πράμα, εσύ, πλασμένο με το πλαγκτόν της θάλασσας????
Γύρνα πίσω όσο είναι καιρός....
Μηηηηηηηηηηηηηηηηηηη
- Μα τι σε πειράζει αν σκέπτομαι.......
Η σκέψη μου, σε ακτίνα γειτονιάς......δεν φτάνει πιο πέρα....
Άσε με να ονειροπολώ. Κανένα άστρο δεν θα ανατείλει από τη φωνή μου..
Το πολύ, να κάνω μια μεροληπτική αφήγηση των μελλούμενων....
Ξεδίνω λιγάκι, καθώς σκέφτομαι τα ψηλά βουνά....
Και τα μελλούμενα, που δεν έχουν μέσα στο κάδρο τους, τη θάλασσα...
- fractal......σκλάβος κι' αγοραστής του εαυτού σου..
πάντα έτσι ήσουν....Ένα υδροχαρές χαρτί από βαμβάκι, που οι ορίζοντες ζωγράφιζαν με χρώματα ακουαρέλας, "εν τη απουσία σου"
Γυρολόγα.
Από εικόνα σε απεικόνιση..
Με τη διαπραγμάτευση μεταξύ δυσδιάκριτου και άγνωστου να αναλώνεις την περίοδο ειρήνης που σου χαρίστηκε..
- Ναι..θα το κάνω...Θα φράξω με το χέρι μου το στόμα της σύνεσης.
Να επικρατήσει η ψυχραιμία της συσκότισης..
Να διαλέξω με κλειστά μάτια..
Να μην με γονατίσει το βάρος της εκλογής
Έτσι και αλλιώς με έχει γονατίσει το βάρος της συνέπειας
ΧΑ......................έ-φ-υ-γ-α...
17 σχόλια:
Έφυγες, αλλά "ξαναγύρισες"!!!
Κρατάω αυτό το τελευταίο γερά, όσο γερά μπορεί να κρατηθεί ένα fractal -αν και η χούφτα της καρδιάς πολλά μπορεί να καταφέρει- και καλωσορίζω την επιστροφή σου!
Θα επανέλθω...
Υπατία η Αλεξανδρινή
ΚΑλημέεραααααααααααααα
Μια απέρανατα μεγάλη καλημέρα....
Και ενα καλπσώρισμα γεμάτο ανεμίζουσες σημαίες και κλαδια μυρτιάς..
Έτσι διατάζει η καρδιά μου,να κανω..για να σε υποδεχτώ, στο ξαναγύρισμα, καρδιά μου.
Ειπα...ας πετάξω μεχρι τα ψηλά βονά..΄Κάποιες ανεπίγραφες κορυφές θα εχουν απομείνει, που περιμένουν μια νίκη η μια ήττα για να πάρουν όνομα..
Και εγω ποτέ δεν πολέμησα...
(περπατώντας νικήθηκα).
Αν έφυγες για τα ψηλά βουνά καλά έκανες και έφυγες. Έχουν κι αυτά πολλά να μας πουν και να μας χαρίσουν.
Καλωσόρισες ακριβοθώρητο fractal ;)
Margo
Καλώς σε βρήκα Μαργκώ της θάλασσας.
Οχι δεν έφυγα ακόμα.
Εδώ διατύπωσα μια εντονη επιθυμία που δεν θα αργήσει να γίνει πραγματικότητα....Ελπίζω..
Kαλώς την ναι τη Πέρδικα που περιπατεί λεβέντικα.
Χαρά..χαρά... προς το παρόν...
Όταν φύγει η συν-κίνηση θα επιστρέψω να σ' υποδεχτώ όπως αξίζει σ' ένα μαχητή της Ζωής!
ΑΦιλάκια στη καρδούλα μας!
α Κενταύρου
Στα ψηλα βουνά...θα είμαι πιο κοντά στα αστέρια...
Κατι ξέρετε εσεις οι βουνίσιοι, που χορευεται, για να τα πιάσετε..
Άιναφετς
Πάντα παρούσα γλυκειά μου μάγισσα...
Πως ειναι ο 'ομορφος κόσμος σου?
Σκεπτεσε καθόλου να τον εγκαταλείψεις για λίγο, για να σε μυήσω στην ιεροτελεστία των νερών του Αιγαίου?
Ο "κόσμος" μου;
Τον εσωτερικό, φροντίζω αγαπημένη μου να τον διατηρώ όσο μπορώ ζωντανό...και δεν είναι πάντα εύκολο.
Ο εξωτερικός, μου απαγορεύει ρητά τον οποιονδήποτε προγραμματισμό ή αυτό που λέγαμε κάποτε, τα σχέδια!
Αφήνω όμως πάντα μια πόρτα ανοιχτή, στο αναπάντεχο... και ποιος ξέρει!
ΑΦιλάκια... και καλό μας μήνα!
ax fractalaki μου.. σήμερα αξιώθηκα να δω την απάντησή σου στο πρωηγούμενο.. και είδα ότι ξαναήλθες!! μεγάλη χαρά.. είχα δουλίτσα το τελευταίο δίμηνο.. και έχοντας ξεμάθει κι όλας.. γυρνούσα πτώμα και ξεραινόμουν.. :) :)
να φέυγεις.. να μαζεύεις αισθήσεις.. και να έρχεσαι όμως να τις μοιραζόμαστε κι εμείς που σε αγαπάμε.. :) :)
καληνύχτα και καλό μήνα :) :)
αγαπημένο fractal, ήρθες λοιπόν πάλι λέγοντας πως έφυγες (και μάλιστα με πολλά Ε...:)
Και αυτοί οι διάλογοι του αέρα, που κινούνται στο φως ανάμεσα από τη γη και τον ουρανό (αλλά πάντα με τη σκέψη στη θάλασσα), να ξέρεις τους αποθήκευσα. Γιατί κρύβουν τα πιο βαθιά μυστικά της ζωής, όπως τα βλέπει ένα αληθινό τρεχαντηράκι τ' ουρανού, σοφά δοσμένα μέσα από το φαινομενικά σπάταλο σκόρπισμά της.
φιλάκια πολλά
καλό μήνα!
Αγαπημένο (πάντα) Φράκταλ...
Χάρηκα πολύ για την "επανεκπομπή" σου, σαν φάρου μακρινού αναλαμπή που δηλώνει ότι ναι εκεί στα σκοτάδια που θαλασσοπνίγεται κανείς υπάρχουν ακόμη φάροι και λιμάνια στέρεα... Εικόνες, αρμύρες, κύματα μα στην επίγευση ένα φιλόξενο φως, παράταιρα οικείο... Σαν τα παιχνιδίσματα της πατίνας στις παλιωμένες καστρόπετρες... Σαν τις κροκάλες που λαμπυρίζονται στη δροσιά του ρηχού ράθυμου καλοκαιριάτικου γυαλού... Σαν το θρόϊσμα των πεύκων, απάντηση στον μπάτη που φέρνει από μακριά, από τ' ανοικτά μηνύματα, που μέλλουν ν' αποκωδικοποιηθούν ίσως σε κάποια αναπάντεχη στιγμή, όταν συνειδητοποιούμε τα σημαίνοντα με την καρδιά μας...
λοιπόν σε χαιρετώ και χαίρομαι!
Άστρια
Αγαπημένο αστέρι.
Μεσούσης της άπνοιας του καλοκαιριού, και αφού κανένα μελτέμι του Αιγαίου δεν φαίνεται να παίρνει την πρωτοβουλία να μαστηγώσει τις ανοχές μας...λέω να παω μια βόλτα στα ψυλά βουνά..
Έχω ακούσει πως εκει οι άνθρωποι χορεύουν για να πιάσουν τον ουρανό..
και ξεκλειδώνουν την ψυχή τους με κλαρίνα..
nikiplos
Γίνεσαι τοσο τυρανικός στη διείσδυση εκείνων των αθέατων...
Ακριβώς σαν να διαβαζω τη φωτογραφία στο προφίλ σου. ..Ανάμεσα σε δυο σκιές..ενα παιδί παίζει τσέρκι σίγουρο για το φως, το δικό του φως...
Και εγω γυρίζω το τσέρκι μου στα τυφλά.. Δεν ξέρω καν την περίμετρό του.
Έφυγες λοιπόν ...
Και πού πήγες, στα ίδια !!!
Όπου κι αν πας σ' ακολουθούν
μνήμες, οσμές και πάθη ...
Και μας ξύνεις πληγές !!!
Στις δυο τελευταίες φωτογραφίες ...
Εκεί που ο ήλιος προσπαθεί να σβύσει
τη σκόνη απ' τα βήματα του παππού μου
δίπλα στα μάρμαρα με τις αφιερώσεις
των νικητών στα ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΔΥΜΕΙΑ !!!
Ρώτησες τάχα χρησμούς απ' το Μαντείο του Απόλλωνα ???
Εκεί που ταπεινός προσκυνητής γυρνώ και ξαναγυρνώ με την ίδια πάντα απορία (στον τόπο του εγκλήματος) !!!
Αχ Ιωνία όσες πληγές κι αν ξύνεις σ' αγαπάμε όπως τη μήτρα της μάννας ...
Προσκύνησα στο ναό του Απόλλωνα Ναι....στα Διδυμα...ψηλάφισα το φως ακομα και στη μορφη της χθόνιας Μέδουσας..Ο,τι πονάει πιό πολύ ειναι το φως..Όσο μικρά κομματια και αν το κοψεις για να αμυνθεις στον καταιγισμό του, βρίσκει πάντα τρόπους να αναπαράγεται με ιλιγγιώδης πολλαπλασιασμούς..
Εκει στη βαση της μεγάλης κολώνας, ξάπλωσα χορταρακι ασημαντο και προσευχηθηκα.
Παζάρεψα ώρα πολύ με μνήμη μου, για να κατακαθήσει η σκόνη από τη θύλλά της.
Aχούυυυυυυυυυυυυυυ
Μας σαμποτάρουν χθόνιες δυνάμεις δεν εξηγείται αλλοιώς.
Εμένα πάλι δεν εμφανίστηκε ποτέ αυτή η ανάρτηση και σήμερα κοιτάζοντας στα πλαϊνά της Υπατίας αφηρημένα σε είδα ξαφνικά !!!!!!!
Έφυγες λέει ;;;;;
Ναι μάλιστα σε πιστέψαμε ;-)))
Και πως το είπες το άλλο το χαζό ;
"Κανένα άστρο δεν θα ανατείλει από τη φωνή μου.."
Μάααααααλιστα :-Ρ
Όσο υπάρχουν πέτρες και φώς πάντα εδώ θα είσαι στην καρδιά μας !!!! Κι όσο πιο...συνεπής στην τρέλλα της καρδιάς σου γίνεσαι τόσο πιο πολύ "εδώ" θα είσαι !!!!
κι άσε τα ...άστρα της φωνής σου να τα ...μετράμε εμείς .....
στο καλόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο
και φιλίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ......
βουνίσιο να μοσχοβολάει θυμάρι και...ΖΩΗ ;-)))
Δημοσίευση σχολίου