ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ

Στο  λιμάνι  μας  δεν  στραγγίζει  πια  το  φωτεινό  ροζ ,  αλλά  το σταχτί της  στάχτης

Τα  ανθισμένα  θυμαρια  των  Φθεινοπωρών  μας
φέτο δεν θα  στολίσουν  τους  λόφους  μας.

Οι  αυτοφυείς  τουλίπες  της  Άνοιξής  μας
φέτο  θα  πενθίσουν  την  καμμενη  Γη  μας.

 Τα  φημισμένα  εσπεριδοειδή  μας, θρηνούν και  σαπίζουν   στη  Γη

Τα  προστατευμενα  από  την  UNESCO  ιστορικά  μνημεία  μας απορούν πως  δεν  προστατεύτηκαν

Το  μοναδικό  στον  κοσμο  μαστίχι  μας  καίγεται 
λιβάνι  και  θυμιατίζει  τις  μνημες εκεινων  που κοπιάζουν  αιώνες  πανω  τη  Γη  μας..

Τα  απέριτα, τα  άπαράμιλης  αισθητικής  αρχοντικά  μας..
φαντάσματα  της "Γης  των  μακάρων" οπως  αποκαλούσαν   οι  ξένοι  περιηγητές  το  νησίι  μας.

Το  μέλον  των  νέων  μας κείγεται  μαζί  με  τις  ελπίδες  τους  να  ζήσουν  στην  Γη  μας.

    τα  μοναδικά  μεσαιωνικά  χωριά  μας...
Θα  στοιχειώσουν  εγκαταλελημένα  

Η  Γη  μας  αποκαϊδι  του    εφιάλτη  της  καταστροφής... 

 


Ζούμε  το  3ο  ολοκαύτομα  της  νεότερης  Ιστοριας  μας.

H Μετάλλαξη της κατ' Αρχήν Άνοιξης

Θυμάμαι πως ήταν Άνοιξη όταν έγραψα την τελευταία ανάρτηση εδώ.
Σε αυτόν το έσω χάρτη τής ψυχής.
Πολυέξοδη αίσθηση η ζωή μου..
Κατασπαταλημένη.
Σε κακοτραχαλες πορείες

και σε βραχώδεις ακτές



Όμως η τελευταία τούτη Άνοιξη, ήταν που με έβαλε να λεηλατησω ότι είχε απομείνει στο θησαυροφυλάκιο, από εκείνο το παλιό απόθεμα, της κατ' αρχήν Άνοιξης..



Να κεντησω ένα λουλουδένιο πρωτομαγιάτικο στεφάνι και να ακούσω τον ύμνο των πουλιών.



Ύστερα, ναύλωσα ένα ολόκληρο καλοκαίρι για να κάνω το γύρο ενός παγωμένου χειμώνα.


Ούτε μια φορά δεν γύρισε πίσω η αγωνία, να κοιτάξει τα πυρπολημένα χωράφια.
Και να που τέλειωσε ο γύρος του παγωμένου Χειμώνα.
Τώρα Φθινόπωρο πιά.


Φθινόπωρο με παγωμένες απολήξεις..


Και όμως οι άνθρωποι ακόμα σπέρνουν ελπίδες.


Δύσκολο να να τους πεις κάτι


Δύσκολο να "κλαις χωρίς πυξίδα"
Έτσι καθώς ακούς τις οιμωγές κάποιας ναυαγισμένης ανάγκης που σε καλεί να την σώσεις.
Πως να την εντοπίσεις μέσα στο σκοτάδι

Γιατί?

Κοίτα πως ένα υπέροχο τρυφερό λουλούδι μεταλλάσσεται σε φονικό όπλο.





Διάβασε πρώτα αυτό :

"Στους αγρούς, ένα μικρό λουλούδι ανθίζει
που το λένε Έρρικα.
Χιλιάδες μικρές μέλισσες τριγυρίζουν την Έρρικα
γιατί η καρδιά της είναι γεμάτη γλύκα
και το λουλουδάτο της φόρεμα ευωδιάζει..
Πίσω στο σπίτι μου
ένα ξανθό κορίτσι ζει, που το λένε Έρρικα.
Το κορίτσι αυτό είναι η πιστή μου αγάπη
και η ευτυχία μου."

Και τώρα άκου και δες αυτό:

(δυστυχώς δεν κατάφερα να φορτώσω το video)


http://www.youtube.com/watch?v=ddS4sXjDVGc



Ναι ακριβώς έτσι μεταλλάχθηκε ολόκληρη η κατ' αρχήν μου Άνοιξη..!!!!!!