Εκείνη φταίει...
Η Άγονη!
Με την ανάρτησή της "ο γλάρος" μου έφερε στο μυαλό μια ιστορία , που αν δεν σας την πω, θα σκάσω.
θέλετε να σκάσω?
Όχι?
Ακούστε λοιπόν.
Σας έχω ήδη πει, πως τριγυρνώ ώρες, σε βουνά, λαγκαδιές και θάλασσες. (κάμπους δεν έχουμε!)Ένα απόγευμα λοιπόν, μετά από πορεία 5.500 χιλιομέτρων έφτασα σε μια παραλία που αγαπώ πολύ, γιατί ποτέ δεν ησυχάζει! Είναι πάντα φουρτουνιασμένη.
Καθώς μαθήτευα στα κύμματα, βλέπω τον καφετί βράχο, καταμεσίς του πελάγου, κάτασπρο!
Νόμισα πως ήταν από τους αφρούς των κυμμάτων.
Όμως η λευκότητά του ήταν σταθερή σαν να τον είχαν μπογιαντίσει με άσπρη μπογιά!
Έτριψα τα μάτια μου ξανά και ξανά. Φώναξα δυνατά ξανά και ξανά, να ακούσω τη φωνή μου.
Όχι δεν είχα κοιμηθεί , και τα μάτια μου μπορούσαν να μετρούν τα βότσαλα.
Και όμως, ο καφετίς βράχος ήταν κατάλευκος.
Αδύνατον!!!
Και όμως ήταν!!!.
Ο σκούρος καφετίς βράχος ήταν άσπρος σαν το κατάλευκο μάρμαρο...
Αφέθηκα στο όνειρο...
Το αδύνατο είχε γίνει δυνατό..
Το όνειρο......
'Ωσπου, ξαφνικά, ένα κατάλευκο σύννεφο πέταξε πάνω από τον βράχο, και χάθηκε βιαστικά μέσα στο πέλαγος..!!!
Ήταν ένα σμήνος γλάρων...
Αυτά τα πουλιά έκαναν την ψυχή μου να πετάξει μακρυά, σε κόσμους άλλους.
Και τον νού μου να πιστέψει για λίγο, πως το αδύνατον, μπορεί να γίνει δυνατόν....
Και ύστερα τα βράχια ξανάγιναν καφετί....
Κοίτα όμως! ..Είχαν πάρει κάτι από τις αποχρώσεις τ΄ουρανού.....
.
34 σχόλια:
Ax αυτή η ανάγκη μας να πιστέψουμε,
ας είναι καλά, μας επιτρέπει να πετάμε που και που....
(ακόμα κι όταν μοιάζει ασυνείδητη πάλι συνειδητή νομίζω είναι)
Αγαπημένο ΞΩΤΙΚΟ
Πάλι έσκασες μύτη πρώτο-πρώτο.
Τα φτερά των γλάρων είναι νμίζω το πιό ασφαλές μέσο να ταξιδεύει κανείς στουυς καιρούς μας..
Μόνο που δεν υπάρχει ασφαλιστική εταιρία να ασφαλίζει αυτό το ταξείδι..
ναι από τον Ικαρο και μετά κατάλαβαν το ασύμφορο .....αλλά ποιός τους....ακούει!
Aγαπημένη...
Διάβασα το σχόλιο στην ανάρτησή μου και ρίγησα... μπα είπα είναι γιατί θαυμάζω αυτά τα πουλιά.. ξαναδιαβάζω πάλι την ιστορία σου εδώ, ξανά τα ίδια... ε λοιπόν αν μπορούσες να'ακούσεις τα παλαμάκια μου για τον τρόπο που περιγράφεις,δεν υπάρχουν λόγια... άσε που άκουσα και τα καλύτερα για τα ''Λόγια του πατέρα''... (Θα το διαβάσω) Να'σαι καλά καλό σου βράδυ...
τον "είδα" τον βράχο σου.
ΞΩΤΙΚΟ. Κοινωνική αντασφάλιση. Η Λύση!
ΑΓΟΝΗ Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
"Τα τραγούδια του πατέρα" όχι τα Λόγια.
Οπότε θα τα ξαναπούμε.
Από αύριο θα τα λέμε, από τον Βορρά.
chirine nour
Παρακαλώ αποκρυπτογραφήσατε. STOP
Μα μένουν στο συρτάρι τέτοιες ιστορίες? πάλι καλά που δεν τη χαρακτήρισες πάλι "ασήμαντη"
καλό σου ταξίδι αγαπημένο φράκταλ
Μα μένουν στο συρτάρι τέτοιες ιστορίες? πάλι καλά που δεν τη χαρακτήρισες πάλι "ασήμαντη"
καλό σου ταξίδι αγαπημένο φράκταλ
"Καθώς μαθήτευα στα κύμματα.."
Τί τύχη αυτή fractal, να έχεις μαθητεύσει στα κύμματα! Μόνο έτσι σου χαρίζονται στιγμές να βλέπεις βράχους να γίνονται πουλιά και να πετούν, βράχους να αποτυπώνονται πάνω τους τα χρώματα τ' ουρανού!
Κι εγώ κατά κάποιο τρόπο, μελετώ τα κύματα:))
Αλήθεια, πού θα ταξιδέψεις; δεν πιστεύω να μας λείψεις ε;
καλό μας Fractal, δε μπορείς να φανταστείς πως σε νιώθω...
κι εγώ τον Αύγουστο βρήκα ένα "περίεργο" βράχο αλλιώτικο από τους συνηθισμένους...
να είσαι καλά καλό μήνα!
(κάτι για κλείσιμο του μπλογκ ,ας πούμε ότι δεν τα ακούσαμε καθόλου)
http://www.youtube.com/watch?v=HEnK4-eml-o&feature=related
Μαθητεύεις στα κύματα και στους γλάρους ,στο λευκό στο καφετί της ψυχής μας,στους δρόμους και στις στάσεις του νου μας,ήρεμη φουρτουνιασμένη μα πάντα με αγάπη. καλό μεσημέρι.
Το καφέ είναι το αγαπημένο μου χρώμα στα ρούχα ' το γαλανό -δεν λέω γαλάζιο γιατί, οι μέρες είναι φορτισμένες και άντε μετά να συμμαζέψω τον συνειρμό σας- το πράσινο και το λευκό στα τοπία και το πορτοκαλί στην ψυχή μου.
Από τα πουλιά, τα αγαπημένα μου είναι οι γλάροι (άγρια) και τα "εξημερωμένα" αγριοπερίστερα της πόλης.
Εν κατακλείδι: "Μπράβο Φράκταλ, καλά τα είπες!"
Ἴσως ομως οι ομορφες ιστορίες να γράφονται ετσι απο ενα χέρι ποὺ τρέχει αποτυπώνοντας σκέψεις απλές, και μια ψυχή που λεύτερη πετά σε άλλα ύψη γιατί ξέρει πὼς υπάρχουν κι αλλα πράγματα στο κόσμο εκτὸς απ αυτὰ που βλέπουμε.
Καλά εκανες λοιπόν και αφησες την ψυχή και την σκέψη σου να ξεφύγουν γιὰ λίγο σὲ μιὰ υπέροχη περιπέτεια, γεμάτη υψος κι ελευθερία. Ειναι μια όμορφη εμπειρία.
Καλό και... ταξιδιάρικο Σ/Κ να εχεις
Αρης
Αγαπημένο φράκταλ, καλησπέρα...
πολύ όμορφη η ιστορία σου και μου θύμησε μια πολύ παλιά ιστορία που για να είμαι ειλικρινής πρωτοάκουσα κουτσουρεμένη στην ταινία "Πράσινες τηγανητές ντομάτες".
[Εδώ στον κάμπο ήταν κάποτε πολύ παλιά μια λίμνη. Σε αυτήν συχνά έρχονταν γερανοί και φλαμίγκος να ξεκουραστούν από τα μακριά τους ταξείδια. Ένα βράδυ έβαλε πολύ κρύο και η λίμνη πάγωσε απότομα. Οι γερανοί που σηκώθηκαν για να συνεχίσουν το ταξείδι τους, πήραν μαζί τους άθελά τους τη λίμνη... που τώρα βρίσκεται κάπου στο Όρεγκον].
Τώρα η δική σου είναι πολύ ομορφότερη. Αυτή η ανάγκη μας να διατηρηθούν τα πράγματα όπως είναι να μείνουν αναλοίωτα μας κάνει να μην πιστεύουμε στα ίδια μας τα μάτια όταν εκείνα παίρνουν μια τροπή διαφορετική ασυνήθιστη και σίγουρα όχι εύκολα εξηγήσιμη.
Ο Καφέ Βράχος, σημείο συναντήσεων όχι μόνο του αέναου κύκλου του νερού, αλλά και των ανθρώπων. Σημείο αναφοράς των βαρκάρηδων. Και η θάλασσα να του χαρίζεται και να πασχίζει να τον "ασπρίσει" με τον αφρό της [αυτή η λέξη είναι το ίδιο όμορφη και στη γαλλική écume και στην αγγλική froth]. Και είδες το κατάφεραν αυτό οι συμμορίτες γλάροι. Ήταν για αυτούς παιχνιδάκι...
πόσο διδακτικό αλήθεια...
ΣΤΑΓΟΝΟΥΛΑ
Οι ευχές σου έπιασαν.
Είχα ένα πολύ όμορφο ταξείδι. Ακόμα μια φορά διέσχισα το "βατόν πέλαγος"
Σου γράφω καθώς κοιτάζω τον Θερμαϊκό με μια υπέροχη λιακάδα
Φιλιά στην πατρίδα.
Όχι δεν άρχισε να μου λείπει ακόμη.
Φιλιά και σε σένα. Πολά.
ΑΣΤΡΙΑ
Μελετάς τα κύμματα?
Του ήχου?
Του φωτός?
Τα ηλεκτομαγνητικά?
Τι σημασία έχει όμως..
Όλα τα κύμματα μεταφέρουν ενέργεια.
Έτσι δεν είναι?
Την ενέργεια που μας ενώνει .
Όλλους και όλα.
Σε μιά αέναη ενότητα.
Φωτογράφισα το φεγγάρι πάνω από το Αιγαίο, για σένα.
Δεν ξέρω αν αυτή τη φορά θα πετύχει η φωτογραφία.
Πάντως είναι δική σου.
dimitrisp(se xrono enestota
Καλό μεσημέρι Δημήτρη
Ευχαριστώ για το τραγούδι.
Όπως πάντα καταπληκτικές οι επιλογές σου,
Όλοι οι βράχοι είναι ξεχωριστοί.
Κανένας δεν μοιάζει με τον άλλον.
Πιό παλιά, αυτό το λέγαμε πιό άμμεσα , με άλλα τραγούδια.
Βράχο-βράχο τον καϋμό μου.
Θα γίνω και εγώ πειρατής για το χατήρι σου.
Να δούμε αν θα τα καταφέρω.
φιλιά
Albus Genius
Καλώς ήρθες
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καθημερινά τόσα και τόσα "πρακτορεία"
μας διευκολύνουν και μας υποδεικνύουν τα ταξείδια του νού.
Μακάρι να είμαστε πάντα σε θέση να τα αξιοποιήσουμε..
Ποιός ξέρει?
Σε κάποιο από αυτά κάποτε, ίσως ανακαλύψουμε τον τόπο του προορισμού μας.
Καλό μεσημέρι φίλε-φίλη.
Γιώργος Χ
Οι γλάροι δεν είναι περισσότερο "άγρια" πουλιά από τα "εξημερωμένα" περιστέρια.
Ζουν πολύ κοντά στον άνθρωπο.
Μου θύμισες τώρα ένα στιγμιότυπο από ένα ψαρά και ένα γλάρο στο λιμανάκι του χωριού μου..
Ο Ψαράς σγούριζε ένα χταπόδι και ένας γλάρος έκανε πολύ τολμηρές προσπάθειες (που θύμιζαν καμικάζι) για να του το αρπάξει...
Ο Ψαράς κάθε φορά έδειωχνε το γλάρο με βρισιές και κατάρες που θύμιζαν αρχαία τραγωδία..
Φαίνεται πως ο γλάρος κάτι καταλάβαινε, γιατί η κάθε επόμενη προσπάθειά του, γίνονταν με μεγαλύτερη μανία.
Οι γλάροι ζουν κοντά στον άνθρωπο, και έχουν μάθει από αυτόν τη λογική του "αρπάζειν"
Μόνο που για τους γλάρους ατή η ενέργεια είναι ΄για επιβίωση και όχι για επιβουλή.
ΑΡΗ.
Τόσο γρήγορα εισακούσθηκε η ευχή σου!
Φαίνεται πως όταν την διατύπωνες ήταν ανοιχτοί οι ουρανοί.
Ή ακόμα μπορεί η ευχή σου να΄βγήκε μέσα από την καρδιά σου.
Γιαυτό με βρήκε μισοπέλαγα να ταξιδεύω προς βορράν.
Και να σχεδιάζω καινούρια ταξίδεια..
Προς το παρόν έκανα μιά στάση στη Θεσσαλονίκη.
Και βλέπουμε.
Ευχαριστώ που κατάλαβες την ανάγκη μου για τα ταξίδια στο χάρτη του Κόσμου. ( Γης και του ουρανού..)
.
NIKIPLOS
Πολύ όμορφη η ιστορία σου.
Μια παγωμένη λίμνη που πετά γατζωμένη στα νύχια των υδρόβιων πουλιών!
Θα μπορούσε ακόμα η ιστορία να λέει, πως καθώς έλυωνε ο πάγος, κάθε σταγώνα που έπεφτε στη Γή, γινόταν ένα ποτάμι που έφιαχνε μια καινούρια λίμνη!
Αφού μπορούν να πετούν οι λίμνες, γιατί να μην μπορεί να πετάξει ο νους του ανθρώπου?
Να φύγει μακρυά.
Και ύστερα, όταν θα γυρίσει, θα έχει εμπλουτιστεί με τόσες.
εμπειρίες. Εμπειρίες μιας άλλης ζωής. Ισως.
Πόσο χαίρομαι που είδα σχόλιό σου fractal, φοβήθηκα ότι θα έλειπες για πολύ.
Τα κύματα που κατά κάποιον τρόπο μελετώ είναι αυτά που έρχονται αμέσως στον νου: της θάλασσας:)
Σ΄ευχαριστώ πολύ για τη σκέψη, δεν ξέρεις πόσο καλό μου έκανες! Περιμένω να δω το φεγγάρι:)))
Να είσαι πάντα καλά!!!
Με πήγες αλλού. Μακριά. Πέρα από τα κύματα. Πάνω από το βράχο. Μύρισα θάλασσα. Ένιωσα την ψύχρα της στο κορμί μου. Ολόκληρες εποχές με διαπέρασαν εκεί ψηλά. Με συντροφιά τα σύννεφα, τους γλάρους, το λευκό...
Ειλικρινά σε ευχαριστώ
ASTRIA
Εδώ είμαι καλή μου.
Γυρίζω με τον υπολογιστή αγγαλιά.
Σου γράφω από το βορρά ενώ αύριο το πρωί θα μετακινηθώ αρκετά χιλιόμετρα βορειότερα.
Εκεί ίσως να μην έχω ιντερνετ. Θα μείνω για λίγο. Το φεγγάρι ακόμα περιμένει υπομονετικά μέσα στη μηχανή , μέχρι να βρω καλώδιο να το κατεβάσω στον υπολογιστή.
Ψάχνω να καταλάβω με ποιό τρόπο μελετάς τα κύμματα. Μέχρι τώρα δεν έχω βρει ικανοποιητική απάντηση.
Θα περιμένω και εγώ υπομονετικά, όπως το φεγγάρι. Καλό μεσημέρι
DarkFlow
Αργείς πολύ, πάρα πολύ να φανείς.
Μοιάζει να χάνεις τον δρόμο της επιστροφής.
Καμιά φορά μοιάζει, να μην θέλεις να επιστρέψεις από τις περιπλανήσεις σου στο αχανές..
Θα ήθελα να σου υπενθυμίσω πως
Το τέλος όλων των περιπλανήσεών μας, θα είναι να φτάσουμε πίσω στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε, και να ανακαλύψουμε αυτό το μέρος για πρώτη φορά.....
Χάρηκα που σου έδωσα τό έναυσμα για μιά ακόμη περιπλάνηση.
Εκεί!! Μεταξύ ουρανού και θάλασσας!
Πάντα εκεί!
Να νοιώθεις το ρίγος των εποχών που σε διαπερνούν!
Αργώ πολύ να επιστρέψω έχεις δίκιο. Μερικές φορές αυτή η επιστροφή μοιάζει αέναη και αιώνια. Πάντα όμως γυρίζω. Αυτή τη φορά ήμουν μακριά. Πολύ πιο πέρα από τα όρια του ορατού σύμπαντος. Πέρα πολύ...
Μπα σε καλό σου παλιοφράκταλ!!!
Είδα καινούργια ανάρτηση
πήγα να μπω και μου έβγαλε ότι δεν υπάρχει η σελίδα..
Νόμισα πως το διέγραψες!!
Δε φτάνει που παίρνεις κατά των οματιών σου και χάνεσαι σε Ανατολή και Δύση, μας κάνεις και καψόνια..
Σου έχω τώρα ένα άχτι...
DarkFlow
Μιά επιστροφη με τόσο μεγάλη διαστολή στο χρόνο.!...
Να κουβαλάς άραγε τόσο μεγάλο φορτίο ή μήπως είσαι τόσο ανάλαφρος ώστε περιπλανιέσαι ανέμελα και χάνεις τον προορισμό σου?
Όπως και να είναι, μου αρκεί που επιστρέφεις.
Σταγονούλα, κάτσε καλά..
Δεν φταίω εγώ αν μπαίνεις στα σπίτια των άλλων σε ακατάλληλες ώρες..
Χώνεις τη μυτούλα σου, και άμα σου την κουτσουλήσουν φωνάζεις..
Είσαι τυχερή που το fractal δεν έχει χέρια για να κρατήσει κακίες.
Και για τον αγριόβατο που φωτογράφισε για σένα, δεν πάτησε κλίκ στη μηχανή του.
Απλώς ανοιγόκλεισε τα μάτια του καθώς σε σκέπτονταν και σου τον έστειλε.
Πρόσεξε μην δεν είσαι εκεί να τον παραλάβεις.
Χωριογυρίστρα..
Με κουτσουλημένη μύτη...
Καλημέρα απο το νότο αγαπητό fractal
να εισαι πάντα καλά!!!
Που βρέθηκες εκεί κάτω Δημήτρη Χειμωνιάτικα.
Χαιρετισμούς στους φίλους.
φιλιά
Φρακταλάκι μου καλό και όμορφο, έχεις επισκέψεις! Μόνο που δεν μπήκα από την κεντρική είσοδο γιατί δεν ήθελα να σε ενοχλήσω πάλι εκεί, έτσι σου αφήνω αυτό το μικρούλι δωράκι που σου έφερα εδώ, σε αυτό σου το παραθύρι και φεύγω ελπίζοντας πως δεν σε ενόχλησα και ελπίζοντας πως θα το βρεις εδώ που το άφησα!
Να 'σαι γερή εύχομαι, σε σώμα, νου, καρδιά.
http://www.youtube.com/watch?v=MhCj6ZS235k&NR=1
Δημοσίευση σχολίου